Η πιθανότητα ύπαρξης παράλληλων κόσμων και συμπάντων ήταν ως τώρα ένα από τα αγαπημένα θέματα των σεναρίων επιστημονικής φαντασίας. Παράλληλα όμως, ιντριγκάρει και τους επιστήμονες, φυσικούς, μαθηματικούς και κοσμολόγους.Μπορεί να μην έχουμε μέχρι στιγμής τη δυνατότητα ν' αποδείξουμε την ενδεχόμενη ύπαρξη παράλληλων κόσμων. Σύμφωνα όμως με πολλούς επιστήμονες, υπάρχουν πολλά στοιχεία που ίσως να δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχουν κόσμοι και σε άλλη διάσταση, εκτός από το μυαλό των συγγραφέων.
«Η ιδέα των παράλληλων κόσμων είναι περισσότερο από μία απλή φαντασιακή εφεύρεση. Μάλιστα, φαίνεται λογική και φυσική για κάποιες επιστημονικές θεωρίες και αξίζει να τη λάβουμε σοβαρά υπόψη μας», δηλώνει ο Αουρελιέν Μπαρό, Γάλλος πυρηνικός επιστήμονας στο στην Ευρωπαϊκή Οργάνωση για την Πυρηνική Έρευνα (CERN). «Η ύπαρξη περισσοτέρων του ενός συμπάντων δεν είναι πλέον ένα μοντέλο, είναι το αποτέλεσμα των μοντέλων μας», εξηγεί ο Μπαρό, ο οποίος πρόσφατα δημοσίευσε μία έρευνα για το CERN με την οποία υπερασπίζεται τη θεωρία αυτή.
Υπάρχουν διάφορα ανταγωνιζόμενες και αλληλοκαλυπτόμενες θεωρίες για την ύπαρξη παράλληλων κόσμων, όμως η κύρια θεωρία βασίζεται στην απλή ιδέα ότι εάν το σύμπαν ήταν άπειρο τότε λογικά όλα όσα πιθανόν πρόκειται να συμβούν, έχουν ήδη συμβεί ή πρόκειται να συμβούν.
Για παράδειγμα: «Πάρτε μία κόπια τη δική σας ζωής σ' έναν πλανήτη και ένα ηλιακό σύστημα παρόμοια με τα δικά μας και διαβάστε αυτές τις λέξεις όπως είναι. Αυτές οι ζωές ήταν πανομοιότυπες μέχρι αυτή τη στιγμή, όμως μπορεί αυτός ή αυτή να συνεχίσει να διαβάζει, ενώ εσείς έχετε σταματήσει», επισημαίνει ο Μαξ Τεγκμαρκ, κοσμολόγος στο ΜΙΤ της Βοστώνης.
Η ύπαρξη τέτοιων «ομοιωμάτων δεν συνάδει με κανέναν τρόπο με τη σύγχρονη φυσική, η οποία κάνει λόγο για άπειρο σύμπαν», καταλήγει ο Τεγκμαρκ σε μία δική του μελέτη για τους παραλλήλους κόσμους, που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. «Το alter ego σας είναι απλά μία πρόβλεψη του συμπτωσιακού μοντέλου της Κοσμολογίας» αναφέρει ο Τεγμαρκ.
Άλλος ένα τύπος παράλληλων κόσμων προέρχεται από τη θεωρία της χαοτικής διόγκωσης, η οποία μας λέει ότι όλοι αυτοί ο παράλληλοι κόσμοι εξαπλώνεται με τέτοια ταχύτητα -μεγαλώνουν όλο και περισσότερο μέσα στο διάστημα- ώστε να μην είναι πλέον προσβάσιμοι, ακόμη και αν κάποιος ταξιδεύει για πάντα με ταχύτητα του φωτός.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο παράξενα όταν στο παιχνίδι μπαίνουν και οι νόμοι της κβαντικής φυσικής. Σημείο αναφοράς αυτής της άποψης είναι μία μελέτη που δημοσίευσε το 1957 ο μαθηματικός, Χιου Έβερετ ενώ ήταν ακόμη φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Σύμφωνα με τη μελέτη, η κβαντική θεωρία προβλέπει ότι μία μοναδική κλασσική πραγματικότητα θα πρέπει σταδιακά να διαχωριστεί σε ταυτόχρονους και παράλληλους κόσμους.«Αυτός απλά, είναι ένας τρόπος να εμπιστευτούμε τις βασικές εξισώσεις της κβαντικής μηχανικής» δηλώνει ο Μπαρό και συμπληρώνει: «Οι κόσμοι δεν είναι χωρισμένοι αποσπασματικά, αλλά υπάρχουν ως ένα είδος παράλληλων συμπάντων».
«Υπάρχουν πολλά φαινόμενα, π.χ. μαύρες τρύπες, η επιβράδυνση του χρόνου σε μεγάλες ταχύτητες, ακόμη και η στρογγυλή και περιστρεφόμενη Γη, τα οποία κάποτε τ' απέρριπταν ως επιστημονική αίρεση πριν ακόμη αποδειχθούν μέσω των πειραμάτων» ανέφερε ο Μπαρό και συμπεραίνει: «Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι το πολυσυμβατικά μοντέλα που απορρίπτει η σύγχρονη φυσική επιστήμη, θα μπορούσαν εμπειρικά να μελετηθούν, να προβλεφθούν και να απορριφθούν».
(www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AFP, 3/1/2008)
