Δύο άγνωστες συνθέσεις για πιάνο τού Wolfgang Amadeus Mozart παρουσίασε, στη γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ, το Διεθνές Ίδρυμα Μότσαρτ.
Επί αιώνες, τα έργα βρίσκονταν «κρυμμένα» στη δημοτική βιβλιοθήκη της Νάντης, στη δυτική Γαλλία, και η αυθεντικότητά τους διαπιστώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2008. Τα έργα εκτελέστηκαν την Κυριακή από τον Αυστριακό πιανίστα Φλόριαν Μπίρσακ.
Τα δύο κομμάτια συνέθεσε ο Μότσαρτ σε ηλικία 8 ετών και καταγράφηκαν από τον πατέρα του, καθώς ο ίδιος δεν γνώριζε ακόμη τη σημειογραφία μουσικής σε πεντάγραμμο. Ανήκουν στο «Μουσικό Βιβλίο για τη Ναρνέλ», σημειωματάριο του πατέρα του Μότσαρτ για την κόρη του.
Ο κορυφαίος Αυστριακός συνθέτης πέθανε το 1791, σε ηλικία 35 ετών, αφήνοντας ως κληρονομιά στην ανθρωπότητα περισσότερα από 6OO μουσικά έργα.
Ο κ. Ευάγγελος Κιούσης, από τη Δάφνητης Αθήνας,γράφει:
Ως έλληνας πολίτης, θλίβομαι αλλά και οργίζομαι μπροστά στο φαινόμενο μιας προσκυνημένης πολιτείας απέναντι σε ένα θρησκευτικό δόγμα που δείχνει, όπως πάντα, τις μισαλλόδοξες προθέσεις του σε κάθε ευκαιρία. Τα πρόσφατα παραδείγματα με τις διεκδικήσεις εκτάσεων γης από την Εκκλησία, και του άκρως προκλητικού ενός (1) δισ. ευρώ φοροαπαλλαγής, που τόσο ντρόπιασαν την παρούσα κυβέρνηση, δεν στάθηκε φαίνεται αρκετό για να βάλουν ένα φρένο στην όλο και πιο ολισθηρή κατηφόρα που έχουν επιλέξει να κυλούν.
Αυτή τη φορά, μπροστά στα ιστορικά γεγονότα όπως είναι η λεηλασία και η καταστροφή των ελληνικών ναών και έργων τέχνης από τους χριστιανούς- και όχι μόνο των «πρώτων χρόνων» και μάλιστα με την προτροπή της Ιεραρχίας τους, η ελλαδική Εκκλησία αποφάσισε να μετατρέψει την Ιστορία όπως εκείνη τη βολεύει, παρεμβαίνοντας μάλιστα σε αρμοδιότητες του υπουργείου Πολιτισμού που φέρει τον τίτλο του κατ΄ επίφαση μπροστά σε τέτοια γεγονότα, γελοιοποιώντας παράλληλα τον ίδιο τον υπουργό. Δεν έφτανε στον κλήρο η εντελώς προσβλητική ενέργεια του να τελέσει αγιασμό στο μουσείο που στεγάζει τα σεβάσματα των Ελλήνων-ειδωλολατρών κατά αυτούς, τώρα θέλει και θέση διοίκησης του Μουσείου και λογοκριτή ιεροεξεταστή.
Δεν θα μπορούσαμε να περιμέναμε όμως καλύτερη στάση από μια πολιτεία που ακόμη και σήμερα δεν θέλει να αναγνωρίσει καμία υπόσταση θρησκευτική σε κανέναν άλλον πέραν των μονοθεϊστικών δογμάτων που την έχουν εγκολπώσει και αγκυλώσει, σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά στις αρκετές δεκάδες χιλιάδες των Ελλήνων Εθνικών που δεν χρειάζονται την... ιστορική ματιά της Εκκλησίας για να γνωρίζουν πώς τελικά όλα αυτά τα ερείπια των ελληνικών ναών δημιουργήθηκαν.
Η υπεροπτική στάση της Εκκλησίας αποδεικνύει για άλλη μία φορά τη δέσμια θέση της πολιτείας απέναντι σε ένα δόγμα που τα θέλει όλα: Γη, χρήματα, ποίμνιο- ψηφοφόρους, και την ιστορική πραγματικότητα διαρκώς διαστρεβλωμένη. Αραγε πόσα εκατοστά από το έδαφος έχουν σε αυτή την κυβέρνηση το μέτωπό τους;
▅ «Εφθασε η ώρα του διαζυγίου»
Ο Φίλιππος Σιαπλαούρας, μαθητής, από τη Σαρωνίδα Αττικής, γράφει:
Για άλλη μια φορά, σίγουρα όμως όχι και για τελευταία, γίναμε μάρτυρες μιας νοσηρής κατάστασης που χαρακτηρίζει τη χώρα μας και η οποία μας θυμίζει πόσο υπανάπτυκτοι είμαστε.
Η Εκκλησία, αντί να περιοριστεί στα αυστηρώς οριοθετημένα πνευματικά της καθήκοντα, επιχειρεί να επωμιστεί τον ρόλο του τιμητή τόσο για ιστορικά γεγονότα (αναφέρομαι στην επονείδιστη παραποίηση της ταινίας του Κώστα Γαβρά) όσο και για ζητήματα εκπαιδευτικά (αναφέρομαι στην αρνητική απόφαση της Ιεράς Συνόδου σχετικά με την εισαγωγή κοριτσιών στην εκκλησιαστική δευτεροβάθμια εκπαίδευση) κωλύοντας με αυτόν τον τρόπο αφενός την προβολή της αδιαμφισβήτητης ιστορικής αλήθειας και αφετέρου την εφαρμογή αποφάσεων του υπουργείου Παιδείας, δηλαδή ενός πολιτικού οργάνου.
Εχει καταστεί πρόδηλη η ανάγκη για πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας- Κράτους, αν όντως επιθυμούμε ως κοινωνία να γλιτώσουμε από έναν όψιμο θεοκεντρικό μεσαίωνα.
Προφανώς θα είδατε το περιβόητο βίντεο του Κώστα Γαβρά που λειτουργεί ως σύντομο εισαγωγικό σημείωμα στην ιστορία του Παρθενώνα. Είναι πράγματι σύντομο, σοβαρό και επιτυγχάνει τον στόχο του. Δείχνει λιτά και τη βεβήλωση που υπέστη ο Παρθενώνας από τους ρασοφόρους του Βυζαντινοχριστιανισμού.
Τους δείχνει ανεβασμένους σε σκαλωσιές να καταστρέφουν τις παραστάσεις στις μετώπες (να λαξεύουν τα πρόσωπα) ή να κατακρημνίζουν ολόκληρο τμήμα στην ανατολική πλευρά του ναού όπου σήκωσαν ένα προκλητικά μεγάλο και βάρβαρης αισθητικής σταυρό!!!
Η διάταξη των σωσμάτων δείχνει ξεκάθαρα και με ακρίβεια τι και πώς καταστράφηκε εκεί.
Το βίντεο δείχνει ασφαλώς πολύ λιγότερα (λόγω συντομίας) από αυτά που έπραξαν οι εκφραστές του Βυζαντινοχριστιανικού βαρβαρισμού στα περικαλλή μνημεία του κλασικού πολιτισμού μας φέρνοντας τον Μεσαίωνα στη διανόηση και στις πολιτισμικές του εκφράσεις...
Σήμερα, οι σύγχρονοι εκπρόσωποί τους έχουν το θράσος να χρηματοδοτούν ψευτοέρευνες για να αποδείξουν πως η χριστιανική εκκλησία διαφύλαξε τον κλασικό ελληνικό πολιτισμό...
Εχουν επίσης το θράσος να επιβάλλουν την προκλητικά ψευδή θέση τους στο διεθνές πολιτιστικό περιβάλλον, διότι ο Παρθενώνας δεν είναι μνημείο μόνο για τους Ελληνες... Αν οι περιφρονητές του Βυζαντινοχριστιανικού αγυρτισμού δεν θέλουν να δουν το βίντεο ας μην το δουν... Ομως, οι άλλοι θέλουν να μαθαίνουν την ιστορική αλήθεια όπως έγινε... Θεωρώ ότι η εφημερίδα σας θα λάβει σταθερή θέση ενάντια στον νεοσκοταδισμό και θα αναδείξει την οσφυοκαμψία του νέου και μέχρι πρότινος πολλά υποσχόμενου υπουργού Πολιτισμού σε αυτή την ξεδιάντροπη απαίτηση.
Πρόκειται για χυδαιότητα που όμοιό της δεν έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια... Θεωρώ ότι η Εκκλησία είναι καιρός να δει τα οπίσθια του κράτους και να φάει τη σκόνη του...
για πιθανή αποκατάσταση του βίντεο μίλησε ο κ. Δ. Παντερμαλής
(ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ, BHMA, 29/7/2009)
Το ενδεχόμενο επανεξέτασης της κοπής του βίντεο με σκηνές που δείχνουν ανθρώπους να σφυροκοπούν και να κατακερματίζουν Γλυπτά του Παρθενώνα φαίνεται ότι είναι πιθανό. Αυτό προκύπτει μετά τη χθεσινή δήλωση του καθηγητή κ. Δημήτρη Παντερμαλή, προέδρου του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, ότι θα επιθυμούσε να δουν μαζί με τον Κώστα Γαβρά το φιλμ και να το συζητήσουν. Αν και πότε θα γίνει αυτό, όμως, και ποια πλευρά θα υπαναχωρήσει, κανένας δεν γνωρίζει. Ο διάσημος σκηνοθέτης εξάλλου συνεχίζει να είναι ιδιαίτερα ενοχλημένος με την περικοπή των σκηνών από την ταινία-animation την οποία είχε δημιουργήσει πριν από μερικά χρόνια.
Όλη η περιοχή κάτω και γύρω από την Ακρόπολη είναι γεμάτη χριστιανικούς ναούς κτισμένους με αρχαία υλικά.
«Το πεδίο των λογοκριτών εμπλουτίστηκε με ανώτερους δημόσιους λειτουργούς, των οποίων το καθήκον είναι η προστασία της δημοκρατίας. Οι νόμοι που προστατεύουν τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών απαγορεύουν ρητά οποιαδήποτε αλλαγή σε μια κινηματογραφική ταινία χωρίς τη συγκατάθεση του σκηνοθέτη» δηλώνει. Ο κ. Παντερμαλής από την πλευρά του εξακολουθεί, ως εκ της θέσεώς του στο τιμόνι του μουσείου, να αναλαμβάνει την ευθύνη της αφαίρεσης των σκηνών αυτών, για τις οποίες, όπως είναι γνωστό, διαμαρτυρήθηκε η Εκκλησία - αν και όχι ευθέως και επισήμως, αλλά ανεπισήμως και υπό κάλυψη.
Το ζήτημα είναι, όπως επισημαίνουν παράγοντες του αρχαιολογικού χώρου, ότι η απόφαση για την αφαίρεση ήταν ταχύτατη και με γνώμονα μόνο τις αντιδράσεις της Εκκλησίας, χωρίς δηλαδή να ληφθεί υπόψη η επιπλέον παράμετρος της λογοκρισίας ενός καλλιτεχνικού έργου. Οι ίδιοι παράγοντες διερωτώνται πώς δεν σκέφθηκε κανείς ότι ο Κώστας Γαβράς, ανενημέρωτος μάλιστα για τις προθέσεις του μουσείου, θα αντιδρούσε;
Από την άλλη, προσέθεταν, τα ιστορικά γεγονότα βανδαλισμού των αρχαίων ιερών κατά τους παλαιοχριστιανικούς και μεσαιωνικούς χρόνους, είτε από φανατισμό είτε για την απόκτηση οικοδομικών υλικών, είναι πασίγνωστα. Έτσι, κατέληγαν, κάθε προσπάθεια «συγκάλυψής» τους θα μπορούσε να προκαλέσει από τον γέλωτα έως και τη διεθνή κατακραυγή - όπως συνέβη τώρα...
Ο υπουργός Πολιτισμού «ευλόγησε» τους λογής παπάδες να προβούν σε διαμαρτυρία-πίεση-διαταγή και να λογοκριθεί έτσι το φιλμάκι του Κώστα Γαβρά στο οποίο εμφανίζονταν κάποια μαυροφορεμένα ανθρωπάκια να βεβηλώνουν τον Παρθενώνα.
Εντάξει. Είναι γνωστή η υποταγή των πολιτικών στην Εκκλησία. Και ο κ. Σαμαράς δεν φημίζεται ως τεχνόφιλος. Αλλά εκείνος ο έρμος καθηγητής, πρόεδρος του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, δεν ντράπηκε για τα δώδεκα δευτερόλεπτα της ντροπής;
Τεγέα, χριστιανικός ναός σε αρχαιολογικό χώρο!
Ο κ. Γαβράς απαίτησε να αφαιρεθεί το όνομά του από το απόσπασμα αφού, πλέον, δεν είναι δημιούργημά του. Ούτε αυτό σεβάστηκαν οι ανεκδιήγητοι. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν ουδείς αντιδρά πραγματικά γι' αυτή τη στυγερή πράξη λογοκρισίας. Ή μήπως συμφωνούν οι περισσότεροι; Καλόν θα ήταν ο σκηνοθέτης να μην αρκεστεί σε διαμαρτυρίες, αλλά να κινηθεί πιο δραστικά, πιο αποτελεσματικά. Να μηνύσει λ.χ., τον υπουργό Πολιτισμού και τον πρόεδρο του Μουσείου για έλλειμμα δημοκρατίας, για παραβίαση θεμελιωδών εννοιών της.
Αλλά τι να πεις για πολιτικούς που σέρνονται από τα ράσα των παπάδων (όχι όλων...) που μπορούν και παρεμβαίνουν στους πολιτικούς θεσμούς· τι να πεις για διανοούμενους που μόνο τους μέλημα φαίνεται να είναι η κατάληψη και στη συνέχεια διατήρηση, παντί αθλίω τρόπω, ενός εξουσιαστικού θώκου. Οσο για τα κόμματα...
Αλλά και όσοι διαμαρτύρονται τοποθετούνται λάθος.
Η λογοκρισία, λένε, είναι πράξη απαράδεκτη σ' ένα δημοκρατικό πολίτευμα· ταιριάζει, λένε, μόνο σε ολοκληρωτικά και θεοκρατικά καθεστώτα. Ωραία. Αλλά πού είναι η Δημοκρατία στην Ελλάδα; Μήπως στην επίφασή της; Στον ισχυρισμό των πολλών ότι όποιος είναι άξιος μπορεί να «πετύχει»; Ή μήπως στη διασφάλιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που καταπατώνται μέρα με τη μέρα; Ή, τάχα μου, στο δικαίωμά μας να ψηφίζουμε βαυκαλιζόμενοι ότι ασκούμε έλεγχο στους εξουσιάζοντες;
Ιδού ποιοι «ρεζιλεύουν τη χώρα»: ο υπουργός και ο πρόεδρος του Μουσείου. Να τους χαιρόμαστε.
Η παγκόσμια κοινότητα μαθαίνει για το Μουσείο Ακρόπολης από την περικοπή του βίντεο!
Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Α. Σαμαράς, με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως κ. Δ. Παντερμαλή, ζητεί να αφαιρεθεί απόσπασμα από βίντεο του Κ. Γαβρά, στο οποίο αποτυπωνόταν ψηφιακά η καταστροφή του Παρθενώνα από ρασοφόρους της πρώτης χριστιανικής περιόδου. Το απόσπασμα είχε ενταχθεί στο φιλμ του Κ. Αρβανιτάκη με θέμα την ιστορία του Παρθενώνα, το οποίο προβάλλεται στο Μουσείο. Κατόπιν πιέσεων μελών της Ιεράς Συνόδου, η εικόνα «μονταρίστηκε» - απέμεινε η αφήγηση του γεγονότος.
Όλες οι κυριακάτικες εφημερίδες και τα περιοδικά σε παγκόσμια κλίμακα που απευθύνονται κατά τεκμήριο σε μορφωμένους αναγνώστες (αυτούς που γνωρίζουν τι είναι η Ακρόπολη της Αθήνας και ο Παρθενώνας) παρουσίασαν άρθρα και σχόλια για την ανακίνηση του θέματος των καταστροφών στα ελληνικά και ρωμαϊκά μνημεία από τους χριστιανούς που έφεραν στην Ευρώπη το πνεύμα της Μέσης Ανατολής.
Έτσι, η λογοκριτική παρέμβαση των Σαμαρά και Παντεμαρλή, μετά από διαταγή των παπάδων (διακριτοί ρόλοι που λέει και ο Γιωργάκης!), έγινε μπούμερανγκ εναντίον όλων των οπισθοδρομικών που ενδιαφέρονται μόνο να κρατήσουν γυαλιστερή τη βιτρίνα και να πλασάρουν έναντι οβολών μια ψεύτικη εικόνα για τις αρχαιότητες της Ελλάδας και την Ακρόπολη της Αθήνας ειδικότερα.
Oι δηλώσεις
Ο Γαβράς, με επιστολή στον Τύπο σημειώνει: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται: οι θρησκόληπτοι που άλλοτε ακρωτηρίαζαν τα αγάλματα, σήμερα επεμβαίνουν και κόβουν τις εικόνες». Από την πλευρά του, ο Παντερμαλής επιμένει ότι «κρίθηκε σκόπιμο να παραμείνει -ασφαλώς- η αναφορά στο γεγονός ως είχε και να εκπέσει ένα πλάνο 12 δευτερολέπτων το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν έχει σχέση με την ουσία των πραγμάτων και ασφαλώς δεν αποτελεί κανενός είδους λογοκρισία». Δύο «ασφαλώς» μέσα στην ίδια πρόταση φανερώνουν, αν μη τι άλλο, νευρικότητα...
Στο YouTube
Στο YouTube προβάλλεται το βίντεο χωρίς την κρατική (και εκκλησιαστική) λογοκρισία και το έχουν δει πολλοί περισσότεροι απ' όσους θα το έβλεπαν στο μουσείο ή απ' όσους θα πήγαιναν καν στο μουσείο. Έχουν αναρτηθεί δε σχόλια του τύπου: «Ο Παρθενώνας πέρασε τα πάνδεινα απ’ όλους. Κι ενώ είμαστε πολύ θαρραλέοι στο να βρίζουμε τους Αγγλους και τον Ελγιν, αυτολογοκρινόμαστε για να μην μας κάνει ντα η εκκλησία. Ελεος!!!!».
Οι δωδεκαθεϊστές ξεσπαθώνουν: «Η θεά Αθηνά θα επιστρέψει και πάλι πάνοπλη με το δόρυ και την ασπίδα της... Και πάνω απ’ όλα με μεγάλο όπλο τη γνώση και την αλήθεια. Κι αλίμονο στους εχθρούς του Ελληνισμού. Είτε είναι Σιωνιστές, Χριστιανοί ή Τουρανομογγόλοι». Τιμωρεί ο Χριστούλης, τιμωρεί και η Αθηνά! Σιγά τα δύσκολα... Κάποιος άλλος γράφει: «Να επιστρέψει η αρχαία ελληνική κριτική σκέψη είναι το ζητούμενο και όχι άλλη μία θεότητα». Στα greeklish κάποιος γράφει: «Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας είναι η μόνη λύση» - που είναι και το κύριο ζητούμενο τον 21ο αιώνα!
Θλιβερό πάντως δεν είναι μόνο η στάση της Εκκλησίας, πολύ θλιβερό είναι επίσης η υποταγή της πολιτείας στις επιθυμίες των σύγχρονων ρασοφόρων. Όπως δήλωσε στην «Κ» ο Αγγελος Δεληβοριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη και μέλος του Δ.Σ. του Μουσείου Ακρόπολης: «Το γεγονός είναι εξωφρενικό από κάθε άποψη», επισημαίνει όμως ότι «έχει και τις φαιδρές του όψεις, όπως η αυτόκλητη αναγόρευση του υπουργείου Πολιτισμού σε μαχητικό υπερασπιστή της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης ελλαδικής Εκκλησίας». Σαμαράς και παπάδες χέρι-χέρι, για τις ψήφους της επαρχίας μας ωρέ...
Την πικρία του για την απόφαση να κοπεί σκηνή από το ενημερωτικό φιλμ που προβάλλεται στον προθάλαμο της γυάλινης αίθουσας με τα γλυπτά του Παρθενώνα, στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, εκφράζει με επιστολή του στα ΜΜΕ ο Κώστας Γαβράς, ο οποίος, παράλληλα, σε συνέντευξή του στα Νέα δηλώνει: «Διάφορα Ιερατεία κάνουν ό,τι θέλουν».
Στην επιστολή του ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς επισημαίνει:
«Σκοπός μου ήταν να δείξω -βασιζόμενος σε αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα- ότι η σταδιακή 'συρρίκνωση' του Παρθενώνα δεν πρέπει να αποδοθεί σε τυχόν φθορές μέσα στο χρόνο ή σε ενδεχόμενες αδυναμίες της κατασκευής του αλλά αντίθετα οφείλεται στον φανατισμό των ανθρώπων καθώς και στην βαρβαρότητα των διαδοχικών εισβολέων, χωρίς να ξεχνά κανείς τις ασύστολες λεηλασίες του λόρδου Eλγιν, πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας.
»Στη σκηνή που κόπηκε βλέπουμε μερικούς βανδάλους 'παλαιοχριστιανούς' να καταστρέφουν τα γλυπτά που κοσμούσαν το αέτωμα του ναού θεωρώντας τα είδωλα και αναπαραστάσεις ακολασίας».
Χωρίς να κρύβει την οργή και την πικρία του, ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης δηλώνει πως «η ιστορία επαναλαμβάνεται» αφού «οι θρησκόληπτοι που άλλοτε ακρωτηρίαζαν τα αγάλματα, σήμερα επεμβαίνουν και κόβουν τις εικόνες».
«Το πεδίο των λογοκριτών εμπλουτίσθηκε με ανώτερους δημοσίους λειτουργούς των οποίων το καθήκον είναι η προστασία της Δημοκρατίας. Οι νόμοι που προστατεύουν τα Πνευματικά Δικαιώματα των Δημιουργών (Droits d'Auteur) απαγορεύουν ρητά οποιαδήποτε αλλαγή σε μία κινηματογραφική ταινία χωρίς τη συγκατάθεση του σκηνοθέτη» υπογραμμίζει.
Στον επίλογο της επιστολής ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Θέλω να κάνω σαφές το εξής: ο κύριος σκοπός της ταινίας μου είναι να αποδειχθεί ότι ο λόρδος Έλγιν κατέστρεψε μέρος του ναού και έκλεψε τα αγάλματά του για κερδοσκοπικούς λόγους: ο αγοραστής -δηλαδή ο κλεπταποδόχος- ήταν το αγγλικό κράτος. Τα αγάλματα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του Παρθενώνα».
Ο κ. Γαβράς υποστηρίζει πως στην Ελλάδα «διάφορα Ιερατεία κάνουν ό,τι θέλουν», χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτο» το «να υποκύπτει η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να παρεμβαίνει σε ένα φιλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα».
Απαντώντας, μάλιστα, στον διευθυντή του Μουσείου της Ακρόπολης Δημήτρη Παντερμαλή -ο οποίος υποστήριξε πως «προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης και δεδομένου ότι η μεν περίοδος καταστροφής είναι πέραν κάθε αμφιβολίας, αλλά οι συνθήκες άγνωστες, κρίθηκε σκόπιμο να παραμείνει η αναφορά στο γεγονός ως είχε και να εκπέσει ένα πλάνο 12 δευτερολέπτων, το οποίο έτσι και αλλιώς δεν έχει σχέση με την ουσία»- ο κ. Γαβράς λέει:
«Λυπάμαι πολύ τον φουκαρά τον διευθυντή του μουσείου, γιατί προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Προφανώς εξετέλεσε άνωθεν υπουργικές εντολές. Θα μπορούσε, όπως θα γινόταν σε κάθε δημοκρατική χώρα, να με πάρει τηλέφωνο και να το κουβεντιάσουμε».
Ο διεθνούς φήμης Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς αντέδρασε στην απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να «κόψει» σκηνές από φιλμάκι του που προβάλλεται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. «Λυπηρό και απαράδεκτο» χαρακτήρισε το γεγονός ο σκηνοθέτης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ο Κώστας Γαβράς δήλωσε ότι βρίσκει πολύ λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα, αυτό που συνέβη: «το να υποκύψει δηλαδή η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να προβεί σε αυτήν την πράξη παρέμβασης σε ένα φιλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα».
Ο σκηνοθέτης σημειώνει πως ό,τι δείχνει το βίντεο είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και ότι σκοπός του φιλμ ήταν να δείξει τις καταστροφές που έχει υποστεί το μνημείο ανά τους αιώνες από ανθρώπινο χέρι.
Δήλωσε ότι δεν τον ξαφνιάζουν οι αντιδράσεις των εκπροσώπων της Εκκλησίας. «Η Εκκλησία αρνείται πάντοτε την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει από όλες αυτές τις μικρότητες... Λυπάμαι πολύ!»
Όπως ανέφερε ο τηλεοπτικός σταθμός Mega, ο σκηνοθέτης εξετάζει το ενδεχόμενο να ζητήσει την αφαίρεση του ονόματός του από το συγκεκριμένο βίντεο.
Το βίντεο προβάλλεται στη γυάλινη αίθουσα του Παρθενώνα με στόχο την ενημέρωση των επισκεπτών. Στο φιλμάκι εμφανίζονται ανδρικές φιγούρες που σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα και οι οποίες κατά την Εκκλησία της Ελλάδας παραπέμπουν σε ορθόδοξους ιερείς.
Περί το έτος 600 έλεγε ο επίσκοπος Ρώμης Γρηγόριος Α' ο Μέγας και άγιος της ορθόδοξης Εκκλησίας: «Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού». Τα ίδια περιγράφει ο Χριστόδουλος εδώ!
Η Ιερά Σύνοδος επικοινώνησε με τον υπουργό Πολιτισμού με το εξής πολιτισμένο αίτημα: Να κάνει ντα τον Κώστα Γαβρά. Ο αθεόφοβος σκηνοθέτης, σε ταινιάκι 13 λεπτών για την Ακρόπολη, παρουσιάζει ρασοφόρους να φέρονται ως βάνδαλοι στα μάρμαρα των αρχαίων προγόνων. Η σκηνή τοποθετείται στον 8ο αιώνα μ.Χ. και θεωρείται επιστημονικά τεκμηριωμένη. Πρόκειται για ανελέητο, πλην όμως σύντομο σφυροκόπημα. Διαρκεί λίγο παραπάνω από ένα λεπτό και συνοδεύεται από ηχητικές εξηγήσεις: «Οι νέες αντιλήψεις για την τέχνη που επικράτησαν κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, οδήγησαν στην καταστροφή πολλών έργων τέχνης σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο». Δεν ξέρουμε τι θα προτιμούσαν οι άγιοι πατέρες. Απαλοιφή της σκηνής και να μείνει μια χρονολογική τρύπα στο ντοκυμαντέρ ή μήπως να παρουσιαστούν ορθόδοξοι μοναχοί να παίρνουν μέρος σε πομπή των Παναθηναίων;
Ο κ. Αντ. Σαμαράς επέλεξε μια μεσοβέζικη λύση. Είπε ότι θα «εξετάσει το ζήτημα» και με μια σιβυλλική δήλωση άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο «επανόρθωσης». Για να γίνει όμως επανόρθωση, δηλαδή να περικοπούν τα πλάνα, οι παραγωγοί της ενημερωτικής ταινίας θα πρέπει να παραδεχτούν ότι είναι άσχετοι και ότι φόρεσαν στις φιγούρες σκουρόχρωμα μακριά ρούχα, γιατί τότε δεν υπήρχαν μπεζ λινά. Επίσης, θα πρέπει να αποκαλύψουν ότι δεν ανέτρεξαν σε ιστορικές πηγές, αλλά σε σελίδες fiction, όπως το βλάσφημο μυθιστόρημα «μ.Χ.» του Βασίλη Αλεξάκη. Μια άλλη προοπτική «επανόρθωσης» είναι να αποσυρθεί εντελώς το έργο από το Μουσείο, να μην προσφέρεται στους επισκέπτες ως υλικό πληροφόρησης. Και, γιατί όχι, να αντικατασταθεί από βίντεο αρτ με βίους αγίων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος υπουργός Πολιτισμού δέχεται πιέσεις για να παρέμβει. Ανάλογη έκκληση είχε φτάσει και στο γραφείο του κ. Ευ. Βενιζέλου, όταν στην έκθεση Οutlook είχε παρουσιαστεί ο πίνακας του Τιερί ντε Κορντιέ («Πότισέ με», με τον σταυρό και το πέος). Υπήρξε ένα είδος αυτορρύθμισης, δηλαδή ο επιμελητής της έκθεσης απέσυρε από μόνος του το έργο, δίχως εντολή από τον υπουργό που χρηματοδοτούσε το εγχείρημα. Τότε οι αντιδράσεις ήταν πολύ πιο έντονες και ορισμένοι πιστοί απειλούσαν με καταστροφές. Με το ταινιάκι της Ακρόπολης δεν υπήρξε κάποια μαζική αντίδραση, ίσως να μην έχει γίνει γνωστό ακόμη το θέμα. Υπάρχει ακόμη πιθανότητα διαδήλωσης έξω από το Μουσείο, με το σεμνό εκκλησιαστικό crowd να κραδαίνει λάβαρα και εικονίσματα. Ενα crowd πάντα πρόθυμο να κραυγάσει το «Πιστεύω», ξανασταυρώνοντας τον Μάρτιν Σκορσέζε, πυρπολώντας τον Μίμη Ανδρουλάκη.
Ο πολιτικός κόσμος, μαζί και ο υπουργός Πολιτισμού, οφείλουν να στηρίξουν τον Γαβρά. Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του ιστορικού ντοκυμαντέρ και των άλλων έργων τέχνης. Το πρώτο κρίνεται για την αλήθεια, ενώ η τέχνη έχει κάθε δικαίωμα παραποίησης και ψεύδους. Δεν είναι ζήτημα πίστης, ηθικής, βλασφήμιας, αλλά βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο παραχάραξης της Ιστορίας. Οι πηγές, αλλά και οι αρχαιολογικές έρευνες, είναι σαφείς: καταγράφεται στα βυζαντινά χρόνια καταστρεπτική μανία των χριστιανών στα απομεινάρια του Δωδεκάθεου. Το ταινιάκι του Γαβρά δεν κάνει καμία φοβερή αποκάλυψη, πλην όμως η Ιερά Σύνοδος θα απαντήσει οργανωμένα. Αποφάσισε «να απευθυνθεί στην Ακαδημία Αθηνών και να γνωρίσει την πρόθεσή της να χρηματοδοτήσει την έρευνα και συγγραφή μελέτης περί της συμβολής της Εκκλησίας στη διάσωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού». Θα βρεθούν μελετητές να στηρίξουν τη θέση, εδώ βρέθηκαν άλλοι που παρουσιάζουν τον Μεγαλέξανδρο ως Σκοπιανό.
Λίγοι θα υποστηρίξουν θεσμικά τον Γαβρά και ελάχιστοι θα το κάνουν δημόσια. Στις εκκλησιαστικές αντιπαραθέσεις οι πολιτικοί κάνουν τουμπεκί. Νιώθουν εξαιρετικά άβολα στην ιδέα της διαμάχης με το παπαδαριό. Το ερώτημα είναι αν η σιωπή και η υποταγή στα εκκλησιαστικά προστάγματα συνάδουν προς το κοινό αίσθημα. Δεν τεκμαίρεται από πουθενά ότι ο σκοταδισμός έχει πέραση. Τουναντίον, κάποια γεγονότα δίνουν αντίθετη αίσθηση: στην έκθεση Οutlook περισσότεροι από 20.000 επισκέπτες είδαν τον βλάσφημο πίνακα αδιαμαρτύρητα, μέχρι που έγινε πολιτικό ζήτημα. Οι φωνές του κ. Μ. Εβερτ και του Προκαθήμενου της Ελλαδικής Εκκλησίας ήταν πιο δυνατές από τις φωνές χιλιάδων φιλότεχνων. Η φασαρία των ολίγων φανατικών προσκρούει σε εκκωφαντική σιωπή.
Πάει, θα μπερδευτούν εντελώς οι πιστοί με αυτά που ακούνε για τη γρίπη και το αν μεταδίδεται ή όχι από τα δισκοπότηρα. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος διαβεβαίωσε πρόσφατα ότι ο ιός δεν μεταδίδεται μέσω της θείας κοινωνίας, επειδή τα κοχλιάρια που χρησιμοποιούνται είναι ασημένια και «το ασήμι σκοτώνει τα μικρόβια»!
Όμως, στη Βρετανία, ο επίσκοπος Γκλάντγουιν δήλωσε ότι τα αγιασματάρια μπορεί να γίνουν πηγές μόλυνσης και ο ιός να εξαπλωθεί ταχύτατα. Γι' αυτό πρότεινε, η κοινωνία των πιστών να σταματήσει να γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Να πάρουν κι αυτοί ασημένια κουταλάκια!
(Καθημερινή, 23/7/2009)
Σύγχυση επικρατεί ως προς τη θεϊκή προστασία από τον ιό της γρίπης. Ερωτηθέντες αν ο ιός μεταδίδεται διά της θείας κοινωνίας, ο μεν αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είπε ότι «αυτά είναι θέματα ιερά και θεολογικά και δεν συζητούνται», ο δε μητροπολίτης Ανθιμος ότι τα κοχλιάρια είναι από ασήμι, το οποίο σκοτώνει τα μικρόβια. Και οι δύσπιστοι δεν πίστεψαν.
Ο κ. Διονύσης Σταμάτης, από τον Βόλο, γράφει:
(ΒΗΜΑ, 24/7/2009)
Ισως πρέπει να προταθεί από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ο Μητροπολίτης Ανθιμος για το Νομπέλ Ιατρικής μιας και δήλωσε ότι το κουταλάκι της Θείας Κοινωνίας σκοτώνει τα μικρόβια, άρα και τον ιό της γρίπης των χοίρων. Από την άλλη βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ενοχλήθηκε και είπε ότι αυτά είναι καθαρώς θεολογικά θέματα. Μάλλον θα πρέπει να υπακούσουν και οι δύο στην ενοχλητική γι΄ αυτούς επιστήμη.
Ο ιός Η1Ν1 δεν αστειεύεται, είναι εντός των πυλών και όλοι μας ευχόμαστε να κατορθώσουν οι επιστήμονες να παρασκευάσουν το αντίδοτο εγκαίρως, σώζοντας έτσι εκατομμύρια ψυχές. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Εκκλησία εκδηλώνει τις μεσαιωνικές αντιλήψεις της. Στην εποχή του Βυζαντίου αδαείς πιστοί έξυναν την μπογιά της εικόνας του αγίου και την έκαναν αφέψημα για να περάσει ο πονόκοιλος. Στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, σκοτάδι και κυνήγι μαγισσών παντού. Πόσοι επώνυμοι άνθρωποι των Γραμμάτων, της έρευνας και χιλιάδες αθώοι ανώνυμοι δεν εστάλησαν στην πυρά επειδή αμφισβήτησαν το επιβαλλόμενο από το ιερατείο ρητό: «Μόνο ο Θεός σώζει»;
Για αυτό καλό θα είναι σήμερα οι ιεράρχες μας ή οι «άγιοι πατέρες», όπως αυτοαποκαλούνται, να παραμένουν στα εκκλησιαστικά θέματα, να είναι προσεκτικοί σε δηλώσεις και ας ενδιαφερθούν έμπρακτα μοιράζοντας στους απόρους την αμύθητη εκκλησιαστική τους περιουσία.
Με τον απλοϊκό τρόπο που καταλαβαίνω τα ιατρο-βιολογικά φαινόμενα, ιός είναι ένα παράσιτο που εισδύει σε κύτταρα οργανισμών και, φυσικά, δεν επηρεάζεται από οποιοδήποτε εξωτερικό υλικό, όπως το ασήμι, ο χρυσός ή κάτι άλλο. Αν το ασήμι "σκότωνε" τα μικρόβια -και τους ιούς-, θα είχε αναπτυχθεί η Ιατρική εδώ και πολλές χιλιετίες, δεδομένου ότι σκεύη από ασήμι χρησιμοποιούνταν ήδη στις προϊστορικές κοινωνίες.
Άρα, μοναδικός τρόπος καταπολέμησής των ιών είναι η δραστική παρέμβαση στα κύτταρα που έχουν πληγεί, δηλαδή μόνο δια της επιστήμης αντιμετωπίζονται αυτά τα προβλήματα. Ε καλά, και καμιά μαγική τελετή με βουντού μπορεί να βοηθάει... Όποιος το πιστεύει, ας το δοκιμάσει.
Τώρα, ως προς την άποψη του κ. Ιερώνυμου ότι τα «ιερά και θεολογικά θέματα δεν συζητούνται», μάλλον θα πρέπει να του υπενθυμίσει κάποιος τον όρο βυζαντινισμός, όπου κάποτε συζήταγαν επί μήνες, έτη και αιώνες (και συζητάνε οι πιο παλαβοί ακόμα) ακριβώς τα λεγόμενα ιερά και θεολογικά, ποιο είναι το φύλο των αγγέλων, εκπέμπεται το άγιο ψέμα μόνο εκ του πατρός ή κι από τον υιόν, ίσως κι από τον άγιο Ονούφριο; Πώς δεν συζητούνται λοιπόν; Αυτά είναι που συζητούνται κατ' εξοχήν, γιατί ποτέ δεν καταλήγει η συζήτηση σε αποτελέσματα...
Το φλέγον θεολογικό θέμα είναι τώρα: σκοτώνει ο άργυρος τα μικρόβια ή όχι κι αν όχι, πώς λέει ο θεοφώτιστος Άνθιμος κάτι διαφορετικό, αν ναι, πώς του προέκυψε η γνώση; Επιφοίτηση; Αλχημιστικές μελέτες; Ποντιακές πληροφορίες από τον Πανίκα ή μήπως ο Ζουράρις (που είναι, λέει, και καθηγητής) του σφύριξε κάτι από τον Θουκυδίδη;
Οι παπάδες ζητούν να αποσυρθεί το βίντεο το οποίο δείχνει φιγούρες που μοιάζουν με ιερείς να καταστρέφουν αρχαία...
Ανδρικές φιγούρες που σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα, κάπου στον... 8ο αιώνα μ.Χ., όπως παρουσιάζονται, κατόπιν ψηφιακής επεξεργασίας φυσικά, σε ενημερωτικό φιλμάκι του Νέου Μουσείου Ακρόπολης προκαλούν -13 αιώνες μετά- την μήνιν της Εκκλησίας. Η Ιερά Σύνοδος που «είδε» στις φιγούρες ορθόδοξους ιερείς εξεγέρθηκε κατά την προχθεσινή συνεδρίασή της, ζήτησε η προβολή να σταματήσει και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος ενημέρωσε ότι έχει ήδη προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προς το υπουργείο Πολιτισμού.
Πάντως, η ιδιότητα αυτών των ανθρώπων της βυζαντινής εποχής, με τα μακριά σκουρόχρωμα ενδύματα, δεν δηλώνεται σαφώς, ούτε άλλωστε υπήρξε τέτοια πρόθεση, όπως λέει η κυρία Κορνηλία Χατζηασλάνη, προϊσταμένη του τμήματος Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Μουσείου. «Δεν είχαμε καμία πρόθεση να θίξουμε κανέναν» είπε η ίδια χθες στο «Βήμα», έκπληκτη από το θέμα που δημιουργήθηκε, το οποίο άκουγε για πρώτη φορά. «Το ζήτημα θα εξεταστεί κι αν τα καταγγελλόμενα αληθεύουν, θα προχωρήσουμε σε επανόρθωση» δήλωσε πάντως ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έγινε αποδέκτης των συγκεκριμένων διαμαρτυριών.
Το φιλμάκι που παρουσιάζεται στο Μουσείο της Ακρόπολης, διάρκειας 13 λεπτών, δημιουργήθηκε για την πληροφόρηση των επισκεπτών της περίφημης γυάλινης αίθουσας του Παρθενώνα. Να σημειωθεί μάλιστα ότι οι υπό συζήτηση «σκηνές» έχουν διάρκεια ενάμισι λεπτού και προέρχονται από ένα φιλμάκι που δημιούργησε ο διάσημος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς για την Ακρόπολη και τα μνημεία της και είχε προβληθεί κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας σε μεγάλη εκδήλωση στη Νέα Υόρκη.
Η ταινία εισάγει στη φιλοσοφία του οικοδομικού προγράμματος του Περικλή μετά τους Μηδικούς Πολέμους και αναφέρεται συνοπτικά στην ανέγερση του ναού, στα χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά του στοιχεία, στην περιγραφή του γλυπτού του διάκοσμου και, τέλος, επιγραμματικά σχεδόν, στην ιστορία του μνημείου διά μέσου των αιώνων.
«Από την κατασκευή του Παρθενώνα ως σήμερα πέρασαν σχεδόν 25 αιώνες. Ο ναός γνώρισε πολλές περιπέτειες. Η πρώτη μεγάλη καταστροφή έγινε μάλλον το 267 μ.Χ. και οφειλόταν σε εμπρησμό. Οι νέες αντιλήψεις για την τέχνη που επικράτησαν αργότερα, κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, οδήγησαν στην καταστροφή πολλών έργων τέχνης σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Πολλά από τα γλυπτά του Παρθενώνα δεν αποτέλεσαν εξαίρεση».
Αυτό είναι το κείμενο που ακούγεται κατά την εξιστόρηση των παθημάτων του αρχαίου ναού, το οποίο στη συνέχεια αναφέρεται και σε άλλα ιστορικά γεγονότα: στη μετατροπή του Παρθενώνα σε εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας που ήταν η μεγαλύτερη της πόλης, ακολούθως επί των Φράγκων της Δ΄ Σταυροφορίας σε εκκλησία λατινικού δόγματος, σε μουσουλμανικό τέμενος από το 1458, όταν οι Οθωμανοί τούρκοι κατέλαβαν την Αθήνα στην καταστροφή του κατά την εκστρατεία του Μοροζίνι το 1687 και βέβαια στη συστηματική λεηλασία του από τον Ελγιν, ο οποίος απέσπασε και διήρπαξε πολλά γλυπτά του.
Στο ερώτημα σήμερα αν οι άνθρωποι της βυζαντινής εποχής προέβησαν σε καταστρεπτικές ενέργειες στα μνημεία της Ακρόπολης ή σε άλλα, η απάντηση που δίνεται τόσο από τις πολυάριθμες ιστορικές πηγές όσο και από την αρχαιολογική έρευνα, που μπορεί να διαπιστώσει σαφώς πότε και πώς προκλήθηκαν ζημιές σε αρχαιότητες, είναι καταφατική.
Και είναι οφθαλμοφανής σε δεκάδες βυζαντινούς ναούς σε όλη τη χώρα -και στο Αγιον Ορος-, όπου στα κτίρια έχουν ενσωματωθεί κίονες, γλυπτά και άλλα δομικά υλικά από τους προϋπάρχοντες στο ίδιο σημείο αρχαίους ναούς. Από την άλλη οι πράξεις αυτές εξεταζόμενες υπό τις επικρατούσες τότε συνθήκες είχαν τη δική τους σκοπιμότητα και νομιμότητα, κάτι που ουδείς αμφισβητεί. Θα έλεγε κάποιος λοιπόν ότι ζητήματα σαν αυτό βλάπτουν πρώτα την ίδια την Εκκλησία. Γιατί σήμερα μόνο ένας ιστορικά αναλφάβητος θα μπορούσε να προκαλέσει την ανακίνηση τέτοιων θεμάτων, επιχειρώντας έναν ιδιότυπο σκοταδισμό.
Η Ιερά Σύνοδος πάντως στο ανακοινωθέν που εξέδωσε δεν κάνει καμία αναφορά στο θέμα του Μουσείου. Ανακοινώνει απλώς την απόφασή της «να απευθυνθεί στην Ακαδημία Αθηνών και να γνωρίσει την πρόθεσή της να χρηματοδοτήσει την έρευνα και συγγραφή μελέτης περί της συμβολής της Εκκλησίας στη διάσωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (Μνημεία - Γραμματεία)».
Δεν χρειάζονται σχολιασμό όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις καταστροφές που προκάλεσαν οι χριστιανοί στις δημιουργίες του ελληνικού πολιτισμού, απλά και μόνο επειδή τον φθονούσαν και μισούσαν... Από την έρημο της Μέσης Ανατολής αυτοί, πώς να κατανοήσουν έναν πολιτισμό που δημιούργησε επιστήμη, τεχνολογία, θέατρο, εικαστικές τέχνες, γράμματα, αθλητισμό κλπ. κλπ.;
Γι' αυτό, οι παπάδες δεν θα "ρωτήσουν" την Ακαδημία, αν κατέστρεψαν οι χριστιανοί τα έργα του ελληνικού πολιτισμού -η απάντηση θα είναι μονοσήμαντα καταφατική- αλλά, αν συνέβαλαν οι πνευματικοί τους πρόγονοι "στη διάσωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού", το οποίο μπορεί να απαντηθεί και έτσι και αλλιώς και παραλλιώς! Αλλά το πρώτο και κυριότερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: από ποιους διέσωσαν οι παπάδες τα μνημεία και τη γραμματεία; Πώς συνέχισαν να υπάρχουν τα ομηρικά έργα επί 7-8 αιώνες και χρειάστηκε αιφνιδίως η συνδρομή των χριστιανών για να σωθούν; Πώς τυχαίνει να έχουν καταστραφεί τα έργα των άθρησκων και άθεων φιλοσόφων (π.χ. Επίκουρου) και να έχουν διασωθεί αυτά των θεόπληκτων; (π.χ. Πλάτωνα που ήταν και αστρολάτρης...)
Βλέπουμε με την ευκαιρία, γιατί διάφοροι "υποψήφιοι" ακαδημαϊκοί, όταν πλησιάζει η ώρα να βάλουν υποψηφιότητα, αρχίζουν και γλείφουν τους παπάδες - "η πίστη μας πάνω απ' όλα", "έχω μια προσωπική σχέση με την ορθοδοξία" και άλλες συναφείς αρλούμπες από θεομπαίχτες κάθε κατηγορίας και επιπέδου... Προσφέρονται (έχω υπόψη μου 1-2 φυσικούς, κάποιους λογοτέχνες-κριτικούς κτλ.) για να γίνουν την κατάλληλη στιγμή χρήσιμοι!
Να ανέβει το φιλμάκι στο Youtube ώστε να κυκλοφορήσει σε όλο τον κόσμο και να μαθευτεί η αλήθεια! Αυτό που ακολουθεί είναι από έρευνα του www.freeinquiry.gr.
Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκονται οι σχέσεις του αρχιεπισκόπου με την κυβέρνηση εξαιτίας της εκκλησιαστικής περιουσίας και των γραφειοκρατικών εμποδίων που, σύμφωνα με συνεργάτες του Ιερώνυμου, σκοπίμως παρεμβάλλονται, απαγορεύοντας την αξιοποίησή της. [...] Η αλλαγή του κλίματος στις σχέσεις με την κυβέρνηση είναι πλέον εμφανής. Ο Γ. Παπαθανασίου, χωρίς περιστροφές, είπε στους εκπροσώπους των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας ότι δεν πρόκειται να δοθεί ούτε ευρώ από τα κοινοτικά κονδύλια.
«Ό,τι πήρατε πήρατε», τους είπε, «τα 31 εκατ. ευρώ που σας δόθηκαν επί εποχής Χριστοδούλου σάς φτάνουν. Η Εκκλησία δεν έχει δικαίωμα να εισπράξει κάτι παραπάνω από το ΕΣΠΑ, διότι δεν είναι ισότιμη με άλλους φορείς όπως οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης» (βλέπε πλήρες κείμενο >>>).
Αν η κυβέρνηση δηλώνει «Ό,τι πήρατε πήρατε», αποτελεί ένα σωστό βήμα απεξάρτησης. Προσωπικά εκτιμώ ότι μάλλον βλέπει πως δεν την βοηθάει ψηφοθηρικά ο εναγκαλισμός με τους παπάδες και αποφάσισε μια ηρωική έξοδο. Να δούμε όμως αν είναι της ίδιας γνώμης και το ΠΑΣΟΚ, αφού ο Γ.Π. μόλις πρόσφατα συζήτησε με τον αρχιεπίσκοπο και ρύθμισαν τις εκατέρωθεν αρμοδιότητες - μια τελείως πρωτότυπη συναλληλία στην ιστορία του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος, του οποίου ο Γ.Π. είναι πρόεδρος.
Προ ημερών έλαβα ένα από τα πιο απίθανα δελτία Τύπου που έχω λάβει ποτέ: την ομιλία του κ. Κρις Σπύρου, προέδρου του «Παγκοσμίου Κινήματος για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας, ως Ιερός Ναός» [sic], που εκφωνήθηκε στην Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. (Παρεμπιπτόντως, ο κ. Σπύρου διατελεί και πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης, η οποία, μεταξύ άλλων, διοργανώνει αξιόλογες εκθέσεις σύγχρονης τέχνης.)
Στην ομιλία του ο κ. Σπύρου στηλιτεύει την τουρκική κυβέρνηση επειδή «διοργάνωσε λαϊκή μουσική συναυλία μέσα σε έναν από τους αγιότερους χώρους της ανθρωπότητας, στην ιστορική εκκλησία της Αγίας Ειρήνης», γεγονός που το αποδίδει στην εμμονή της «στη βεβήλωση και την ταπείνωση της Ορθοδόξου θρησκείας που εκφράζει την Οθωμανική νοοτροπία για 557 αδιάλειπτα χρόνια».
Προς ενίσχυση της θέσης του ο κ. Σπύρου φθάνει να επισημάνει «τη συμπεριφορά του Οθωμανικού κατεστημένου της σημερινής Τουρκίας έναντι του Πρωθυπουργού της χώρας αυτής, κυρίου Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος καταδικάστηκε το 1998 σε φυλάκιση δέκα μηνών και παρέμεινε στη φυλακή τέσσερις μήνες για τα πιστεύω του, όταν υπηρετούσε ως δήμαρχος της Πόλης». Για να καταλήξει ο κ. Σπύρου: «Θέλω να σας ανακοινώσω, ότι το Συμβούλιό μας [...] ομόφωνα απεφάσισε να τελέσει Θεία Λειτουργία και Παγκόσμιο Προσκύνημα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, το 2010».
Γυαλί τζαμί στο λιμάνι των Χανίων
Πιστεύω ότι το πιο αστείο -αστείο, τώρα, τρόπος του λέγειν- δεν είναι το ελληνορθόδοξο κρεσέντο. Ούτε η παχυλή άγνοια για το γεγονός ότι στον δυτικό κόσμο, που τόσο εξαίρει ο κ. Σπύρου, οι εκκλησίες συχνά γίνονται μουσεία αλλά ακόμη και σε αυτές που δεν γίνονται και εξακολουθούν να λειτουργούν διοργανώνονται συνεχώς συναυλίες. Οχι, το πιο αστείο είναι η επίκληση του Οθωμανισμού. Πράγμα που οδηγεί στην ασύλληπτη ταύτιση με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, κατά τον κ. Σπύρου, διώχθηκε για τα θρησκευτικά του πιστεύω από το οθωμανικό κατεστημένο. Δηλαδή ο Ερντογάν είναι ο θρήσκος πλην δυτικότροπος υπέρμαχος των βασικών δικαιωμάτων και οι κεμαλικοί έχουν γίνει οθωμανοί- ό,τι να ΄ναι, αρκεί να πούμε το Πάτερ Ημών στην Αγια-Σοφιά...
Αν χρειαζόταν απόδειξη ότι για να είναι κανείς εθνικόφρων και θρησκόληπτος οφείλει να είναι πρώτα ανιστόρητος, νομίζω τη βρήκαμε.
Ότι η φράση "Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας ως Ιερός Ναός" έπρεπε να συνταχθεί σε γενική, είναι η μικρότερη από τις αρλούμπες του κ. Σπύρου που επισημαίνει ο δημοσιογράφος. Ο κ. Κρις δεν ξέρει καλά ελληνικά και ο γραμματέας του είναι απλά ορθόδοξος και όχι επαρκώς γραμματιζούμενος! Εμένα μου κάνει όμως μεγαλύτερη εντύπωση ο πλεονασμός "ιερός ναός"... Δηλαδή θα μπορούσε να υπάρχει και "ανίερος ναός"; Ή μήπως οι "δικοί του" ναοί είναι ιεροί και των άλλων ανίεροι;
Πέρα απ' αυτά, η Αγία Ειρήνη γιατί είναι "ένας από τους αγιότερους χώρους της ανθρωπότητας"; Πώς διαβαθμίζεται η αγιότητα κάποιων χώρων; Εγώ πιστεύω, ένας χώρος, είτε είναι άγιος (λέμε τώρα!) είτε όχι! Αναφορά στο περισσότερο ή λιγότερο μιας ιδιότητας, δηλαδή ποσοτικοποίηση και σύγκριση, γίνεται μόνο με τα φυσικά μεγέθη, π.χ. μήκος, βάρος, ταχύτητα κ.ο.κ. Η αγιότητα δεν αποτελεί τέτοιο "μέγεθος"...
Επίσης: Πόσοι γνωρίζουν την ύπαρξη ενός ναού με αυτό το όνομα, ακόμα και ανάμεσα στους Ρωμιούς; Αλλά, κι αν ακόμα τη γνώριζαν όλοι οι Ρωμιοί, αυτοί αποτελούν ένα ανθυποτμήμα της ανθρωπότητας. Από τους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Πακιστανούς και τους Ινδονήσιους που κάνουν μαζί πάνω από 3 δισεκ. ανθρώπους, πόσοι γνωρίζουν αυτό το ναό; Προφανέστατα επίκεινται κάποιες εκλογές και ψαρεύει ψήφους ο κ. Σπύρου - πετάει φούμαρα περί ανθρωπότητας για τους Ελληναράδες της Αστόρια.
Να περάσω όμως σε ένα πιο σημαντικό ζήτημα: Θα έπρεπε να αναρωτηθεί καθένας, τι κάνει το ελληνικό κράτος με τα μουσουλμανικά τεμένη στη χώρα μας, τα τζαμιά, διαφορετικό από αυτά που κάνει η Τουρκία; Στα Χανιά πήγα σε μια έκθεση ειδών υγιεινής στο λιμάνι και μετά κατάλαβα ότι ο περίεργος εκθεσιακός χώρος ήταν ένα παλιό τζαμί (Γυαλί τζαμί). Στη μια πλευρά του κτηρίου υπάρχει είσοδος για την Τουριστική Αστυνομία, η οποία προφανώς στεγάζεται εκεί. Μετά από μερικές εβδομάδες θα γινόταν εκεί έκθεση ζωγραφικής και μετά έκθεση υποδημάτων — ό,τι προκύψει δηλαδή! Στην Κω είδα ότι σε ένα μεγάλο τζαμί, κοντά στο αστυνομικό τμήμα, πουλάνε Έλληνες μαγαζάτορες τουριστικά αναμνηστικά και κοσμήματα. Στο τζαμί Αλκαζάρ της Θεσ/νίκης στεγαζόταν μέχρι προ ετών ένας κινηματογράφος και στην πρόσοψη υπήρχαν κοσμηματοπωλεία. Ένα τζαμί στο Μόλυβο της Λέσβου έχει μισοκαταρρεύσει. Και αναφέρομαι μόνο σ' αυτά που έτυχε να βρω μπροστά μου, δεν έκανα συστηματική έρευνα.
Με την ευκαιρία να αναφέρω εδώ την απάντηση που μου έδωσε ένας παλιός συμφοιτητής και φίλος, Τούρκος από την Πόλη, όταν τον συνάντησα κάποτε εκεί! Τον ρώτησα, γιατί δεν επιτρέπεται να γίνουν χριστιανικές λειτουργίες στην Αγια-Σοφιά, αφού κάποιοι το θέλουν τόσο πολύ; Όχι ότι μ' ενδιαφέρει προσωπικά, αλλά ήθελα να ακούσω την άποψη της άλλης πλευράς! Ούτε και το φίλο μου ενδιαφέρουν αυτά, αλλά καταλαβαίνει ότι διάφοροι παίζουν και στη χώρα του ψευτο-πολιτικά παιχνίδια με τέτοιες ιστορίες!
Μου λέει λοιπόν: Το επιχείρημα εκείνης της πλευράς είναι ότι, στο σημερινό ελλαδικό χώρο υπήρχαν περίπου 3.000 τζαμιά, όταν υποχώρησε σταδιακά η οθωμανική αυτοκρατορία. Τι έγιναν όλα αυτά τα τζαμιά; 5-10, άντε 15 υπάρχουν ακόμα, τα περισσότερα υπό κατάρρευση. Τα άλλα τι έγιναν; Πώς διεκδικείς, λοιπόν, κάτι όταν έχεις κάνει τα ίδια "λάθη" (εγώ θα έλεγα πολιτισμικά εγκλήματα!) και δεν έχεις να δώσεις ένα ισότιμο αντάλλαγμα;
Εννοείται, η απάντηση της εντεύθεν πλευράς, όταν έθεσα το θέμα εδώ, ήταν: "Αυτά τα τζαμιά ήταν παλιοί χριστιανικοί ναοί που είχαν μετατρέψει οι Οθωμανοί..." κτλ. κτλ. Βέβαια, 3.000 ναοί δεν είχαν μετατραπεί σε τζαμιά, αλλά έστω, ας το δεχτούμε! Πόσοι από αυτούς τους χριστιανικούς ναούς ήταν παλαιότερα ναοί των αρχαίων θεών (Δωδεκάθεου, Ίσιδας, Αστάρτης, Κυβέλης, Μίθρα κ.ά.) και μετατράπηκαν σε χριστιανικές βασιλικές και πάει λέγοντας; Ξεχνάμε ότι ο Παρθενώνας είχε μετατραπεί σε "Παναγία Αθηνιώτισσα"; Γιατί να μην κάνουν λοιπόν οι Οθωμανοί στους "άπιστους" τα ίδια που έκαναν οι χριστιανοί στους "ειδωλολάτρες";
Κι εφόσον δεχθούμε ότι, όποιος επικρατεί σε ένα γεωγραφικό χώρο, διαχειρίζεται κατά το γούστο του τα κτίσματα των αλλόφυλων και αλλόθρησκων (βλέπε τζαμί στα Χανιά), τι νόημα έχει η κουβέντα για την Αγια-Σοφιά; Καμιά αντίρρηση εκ μέρους μου, να πάνε 500-1000-2000 να κάνουν λειτουργία εκεί! Αν έρθουν όμως 10-15-20 χιλιάδες μουσουλμάνοι από την Τουρκία και πάρουν σβάρνα για προσευχή (5-6 φορές την ημέρα) τα τζαμιά της Ελλάδας -όσα υπάρχουν-, αν κάνουν για παράδειγμα το ίδιο στα Γιαννιτσά (Γενιτζέ Βαρδάρ) που θέλει να κάνει ο κ. Κρις στην Πόλη, τι θα γίνει; Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι τα Γιαννιτσά είναι μια ιερή πόλη για τους Τούρκους (Μαυσωλείο Γαζή Εβρενός); Λέτε να ξεκινήσουμε κανένα νέο θρησκευτικό πόλεμο, όπως έχουν κάνει πολλές φορές στην ιστορία οι μονοθεϊστικές θρησκείες;
Προσωπικά δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να γίνει κι αυτό, όμως στην πρώτη γραμμή πρέπει να βρίσκονται απαξάπαντες οι μαυροντυμένοι και όλοι οι θεόπληκτοι (για την πίστη σας βρε!), οι Παπαθεμελήδες και οι Ζουράριδες... Κι απ' την άλλη πλευρά οι ιμάμηδες, οι μουλάδες και όλοι εκείνοι οι ταλιμπανοί που προσβλέπουν στα ουρί και τα πιλάφια του παραδείσου... Να δούμε ανοικτό αγώνα υπέρ πίστης και θεόπληκτων προγόνων...
Συμφωνώ λοιπόν απόλυτα με την κατάληξη του δημοσιογράφου κ. Ζενάκου: Για να είναι κανείς εθνικόφρων και θρησκόληπτος οφείλει να είναι πρώτα ανιστόρητος.
ΥΓ: Ο τίτλος του άρθρου στο ΒΗΜΑ είναι "Ορθοδοξίες". Πιστεύω όμως ότι ο τονισμός στη λήγουσα, ορθοδοξιές, ταιριάζει πολύ καλύτερα στο συγκεκριμένο θέμα!
Ο φυσικός Πολ Ντέιβις, ένας από τους μεγαλύτερους σοφούς των καιρών μας σε θέματα κοσμολογίας και αστροβιολογίας, μιλά στην «Ελευθεροτυπία», 16/7/2009:
«Ε»: Το 2009 γιορτάζουμε τα 40 χρόνια από τη «βόλτα» μας στο φεγγάρι. Πόσο σημαντικό ήταν αυτό το «μικρό βήμα για τον άνθρωπο και το γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα»;
«Αναμφίβολα είχε τεράστια συμβολική σημασία αλλά, με τη βοήθεια της Ιστορίας, μπορούμε να δούμε ότι τελικά δεν μας οδήγησε πουθενά».
«Ε»: Ποιος ήταν ο πλανήτης στον οποίο θα ταξιδεύατε εσείς, εάν είχατε τη δυνατότητα;
«Ο Αρης. Είναι ο μόνος άλλος πλανήτης στο ηλιακό σύστημα στον οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να έχουμε μια μόνιμη παρουσία με την τρέχουσα τεχνολογία. Είναι, ακόμη, κατά πάσα πιθανότητα, ο μόνος πλανήτης εκτός της Γης που μπορεί να έχει ζωή σε κάποια πρωτόγονη μορφή».
«Ε»: Πώς αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι εξ ημών το γεγονός ότι μπορεί να μην είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;
«Τη συγκεκριμένη στιγμή δεν έχουμε ιδέα εάν υπάρχει κάποια ζωή πέραν της Γης, πόσω μάλλον νοήμων ζωή. Είναι μόδα να πιστεύουμε στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής, αλλά δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη για το πώς θα ήταν αυτή η ζωή σε πλανήτες που θα έμοιαζαν στη Γη ή, πώς αυτή η νοημοσύνη, εάν όντως υπάρχει, θα μπορούσε να εξελιχθεί. Ωστόσο, εξαιτίας της επιστημονικής φαντασίας, πολλοί άνθρωποι φαίνονται έτοιμοι να αποδεχθούν την πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής».
«Ε»: Σε περίπτωση που έρθουμε σε επαφή με άλλες μορφές ζωής, πώς φαντάζεστε ότι μπορεί να γίνει αυτό; Μέσω της μουσικής, των μαθηματικών ή των...αγγλικών;
«Είναι αδύνατο να προβλέψουμε πότε θα αποκτήσουμε αποδείξεις νοήμονος ζωής εκτός Γης, επειδή δεν έχουμε ιδέα για την πιθανότητα ότι μπορεί να υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες. Μπορεί να είναι εξαιρετικά μικρή. Μπορεί να είμαστε η μοναδική νοήμων ζωή στο παρατηρούμενο Σύμπαν. Ακόμη κι αν υπάρχει κάποιος άλλος πολιτισμός εκεί έξω, είναι αρκετά απίθανο να είναι κοντύτερα από εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες έτη φωτός. Το όποιο μήνυμα τους στείλουμε,θα έχει την απάντησή του έπειτα από αιώνες. Η μέσω ραδίου ή λέιζερ επαφή είναι ο καλύτερος τρόπος για μας και τα μαθηματικά είναι η μόνη παγκόσμια γλώσσα».
«Ε»: Υπάρχει περίπτωση να έχουμε δεχθεί κάποιο μήνυμα από έξω μέσω του SETI και να έχει κρατηθεί, για κάποιους λόγους, μυστικό;
«Κρατώ την έδρα στο τμήμα του SETI στην Παγκόσμια Αστροναυτική Ακαδημία. Είναι δουλειά μας να εξετάσουμε το τι θα συνέβαινε εάν εξωγήινοι έρχονταν σε επαφή μαζί μας. Αλλά το SETI δεν λειτουργεί μυστικά. Ολες του οι δραστηριότητες διεξάγονται με διαφάνεια και αναφέρονται».
«Ε»: Αν ανακαλύψουμε άλλες μορφές ζωής, θα ανακαλύψουμε τελικά και τον Θεό;
«Οποιαδήποτε όντα ενδεχομένως ανακαλύψουμε, πιθανότατα θα είναι τόσο μπροστά από εμάς που θα μας φαίνονται σαν τον Θεό στο θέμα της δύναμής τους και της ηθικής τους φύσης. Από την άλλη, "ο Θεός" των περισσοτέρων γήινων θρησκειών είναι ξεκάθαρα ένα προϊόν της ανθρώπινης κουλτούρας, συνεπώς δεν θα έχει καμία σημασία για τους εξωγήινους. Αντίθετα, η ανακάλυψη νοήμονων ξένων θα αποδειχθεί βαθιά διασπαστική για τις περισσότερες γήινες θρησκείες, ειδικά τη χριστιανική, εξαιτίας του θέματος της μετεμψύχωσης. Οι θεολόγοι είναι γνώστες της συγκεκριμένης "απειλής" για αιώνες και έχουν συζητήσει και διαφωνήσει πολλές φορές σχετικά με όλα αυτά».
«Ε»: Η μελέτη των αρχαίων φιλοσόφων όπως ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης κ.ά. θα μπορούσε να λειτουργήσει επικουρικά σε αυτή την αναζήτηση νέων κόσμων από τον άνθρωπο;
«Οι αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι είχαν ήδη κατανοήσει τις βασικές αρχές που διέπουν την αναζήτηση ζωής σε κάποιο άλλο μέρος του Σύμπαντος. Κάποιος θα μπορούσε να μάθει πολλά σε αυτό το θέμα εάν διαβάσει τον Δημόκριτο». «Ε»: Παλιότερα έχετε πει ότι πολλές ταινίες βασισμένες σε επιστημονικά θέματα σας εκνευρίζουν επειδή περιέχουν πολλές επιστημονικές ανακρίβειες, όπως π.χ. το «Deep Impact» του Σπίλμπεργκ. Έχετε δει πρόσφατα κάποια που να τη βρήκατε ενδιαφέρουσα αλλά και επιστημονικά ακριβή;
«"Η Επαφή" ήταν καλή σε σημεία της, αλλά ο τρόπος που παρουσίαζε τους αστρονόμους ήταν ιδιαίτερα αποπροσανατολιστικός. Είναι δύσκολο να βρεις ταινίες με αυτό το θέμα που να είναι ισορροπημένες και ακριβείς. Μια από αυτές ήταν το "The Dish", το οποίο ήταν και επιστημονικά ακριβές, αλλά και παρέμεινε κοντά στα γεγονότα».
«Ε»: Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φιλόσοφος; «Είναι ο Δημόκριτος, θεωρούσε ότι η Σελήνη συγκροτείται από βουνά και κοιλάδες και ότι ο γαλαξίας μας είναι μια συστοιχία άστρων. «Πλησίαζε» σημαντικά με τις απόψεις του τις σύγχρονες κοσμολογικές παρατηρήσεις. Δέχτηκε αξιωματικά ότι ο χώρος είναι άπειρος και κατειλημμένος από άτομα με καθαρό κενό ανάμεσά τους. Αυτό πλησιάζει εκπληκτικά τις σύγχρονες κοσμολογικές απόψεις.
Δεν είχε καμιά δυσκολία να φανταστεί την ποικιλία των κόσμων που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από έναν άπειρο αριθμό ατόμων: «Σε μερικούς κόσμους δεν υπάρχει Ήλιος και Σελήνη, άλλοι είναι μεγαλύτεροι από τον δικό μας, σε ορισμένα σημεία είναι πιο πολυπληθείς. Υπάρχουν κόσμοι δίχως ζωντανά πλάσματα και φυτά ή ακόμη και υγρασία». Ο Δημόκριτος ήταν γνωστός ως ο γελαστός φιλόσοφος, ικανοποιημένος με το να στοχάζεται πάνω στα αινίγματα της ύλης και του χώρου.
Έλεγε: «Θα προτιμούσα να ανακαλύψω τη μοναδική αιτία των όντων παρά να γίνω ο βασιλιάς των Περσών».
Έξοδος 33.11: ... και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν ενώπιος ενωπίω, ως ει τις λαλήσει προς τον εαυτού φίλον.
Δευτερονόμιο 34.10: ... και ουκ ανέστη έτι προφήτης εν Ισραήλ ως Μωυσής, ον έγνω Κύριος αυτόν πρόσωπον κατά πρόσωπον.
Ιωάννης 1.18: Το Θεό κανένας δεν τον είδε ποτέ.
Τελικά τι ισχύει, τον είδε ή δεν τον είδε; Συντονιστείτε βρε παιδιά, συντονιστείτε! Άλλα λέει το περιστέρι στον ένα (ενώπιος ενωπίω όπως με το φίλο του), άλλα στον άλλον (δεν τον είδε κανείς), συντονιστείτε επιτέλους... Τουλάχιστον ας διάβαζαν προσεκτικά οι νεότεροι τους παλαιότερους, στην ίδια θρησκεία βρίσκονταν και βρίσκονται!
Στον αστερισμό του Ωρίωνα το γιγάντιο άστρο που σημαδεύει τον αριστερό ώμο του μυθικού ουράνιου κυνηγού ονομάζεται Mπετελγκέζ και βρίσκεται σε απόσταση 427 ετών φωτός από τη Γη. Γνωστό επίσης και με την ονομασία «άλφα Ωρίωνα» αν και είναι το δεύτερο σε λαμπρότητα άστρο του αστερισμού αυτού.
Πρόκειται για ένα υπεργιγάντιο κόκκινο άστρο κι ένα από τα πιο γιγάντια άστρα που έχουμε εντοπίσει, γι’ αυτό άλλωστε από το 1920 έχουμε κατορθώσει να μετρήσουμε απευθείας τη διάμετρό του. Mε μάζα 20 φορές τη μάζα που έχει ο Hλιος και διάμετρο 600 περίπου φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο του άστρου μας, εκπέμπει 12.000 φορές περισσότερη φωτεινότητα απ’ αυτόν. Tο 1995 το «Xαμπλ» κατόρθωσε να φωτογραφήσει τον Mπετελγκέζ για πρώτη φορά απευθείας. Aπό τότε όμως μέχρι τώρα η διάμετρος του έχει συρρικνωθεί κατά 15%, και οι ερευνητές που ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους δεν έχουν κατορθώσει να επεξηγήσουν αυτή του τη συρρίκνωση.
H μελέτη αυτή ξεκίνησε για να διευκρινιστεί καλύτερα η εξελικτική πορεία των γιγάντιων άστρων καθώς φτάνουν στο τέλος της ζωής τους. Ο Mπετελγκέζ θεωρείται ο πιο βέβαιος προγεννήτορας μιας έκρηξης σουπερνόβα που θα μας επιτρέψει να μάθουμε με λεπτομέρειες και τις πιο ελάχιστες διεργασίες που συμβαίνουν στο εσωτερικό των άστρων. Διεργασίες που τα οδηγούν στον δρόμο τέτοιων θεαματικών θανάτων.
Oταν η σιδερένια καρδιά ενός υπεργίγαντα αρχίσει να συμπιέζεται από τη βαρύτητα των ανωτέρων στρωμάτων του, η κεντρική θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή για να αρχίσει η «καύση» του σιδήρου.
Aυτό συμβαίνει γιατί ο σίδηρος διαθέτει τον πιο σταθερό ατομικό πυρήνα, πράγμα που σημαίνει ότι όταν το χημικό αυτό στοιχείο εμπλέκεται σε πυρηνικές αντιδράσεις διάσπασης ή σύντηξης όχι μόνο δεν παράγει ενέργεια αλλά αντίθετα την απορροφάει. Για να μετατραπεί δηλαδή ο σίδηρος σε βαρύτερα ή ελαφρότερα χημικά στοιχεία χρειάζεται ενέργεια, που σημαίνει ότι η ενέργεια αυτή δεν είναι διαθέσιμη για να συγκρατήσει το τεράστιο βάρος των ανωτέρων στρωμάτων του άστρου, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση του σιδερένιου αστρικού πυρήνα και την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας σ’ αυτόν.
Aπό εδώ και πέρα στο επόμενο ένα δευτερόλεπτο ο πυρήνας του άστρου διασπάται σε δύο τμήματα. Tο εσωτερικό τμήμα του πυρήνα καταρρέει προς το κέντρο με ταχύτητα που φτάνει τα 80.000 χλμ. το δευτερόλεπτο (πάνω από το 25% της ταχύτητας του φωτός).
H κατάρρευση αυτή συμπιέζει τα υλικά του τόσο πολύ ώστε η διάμετρός του συρρικνώνεται από 6.000 σε 6 μόνο χλμ. Φανταστείτε δηλαδή τη Γη να συμπιέζεται ξαφνικά, και σε χιλιοστά του δευτερολέπτου να παίρνει το μέγεθος της Αθήνας.
Σε 10 χιλιοστά του δευτερολέπτου η πυκνότητα της αστρικής καρδιάς φτάνει να είναι 4 φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα. Πυκνότητα δηλαδή τόσο μεγάλη που αναγκάζει όλα αυτά τα υλικά (τα νετρόνια και τα νετρίνα) να εξοστρακιστούν με δύναμη προς τα έξω. H εκτίναξη αυτή του εσωτερικού πυρήνα τον κάνει να συγκρουστεί βίαια με τον καταρρέοντα ακόμη εξωτερικό πυρήνα δημιουργώντας έτσι ένα κρουστικό κύμα με περισσότερη ενέργεια απ’ αυτήν που εκλύει ένας ολόκληρος γαλαξίας σε 10 περίπου χρόνια. H δημιουργία του κρουστικού αυτού κύματος σηματοδοτεί τη γέννηση της σουπερνόβα.
Ο θεαματικός θάνατος του κόκκινου γίγαντα
Ένα δευτερόλεπτο μετά την αρχή της δραματικής κατάρρευσης, το κρουστικό κύμα με ταχύτητα που φτάνει τα 30.000 χλμ. το δευτερόλεπτο, σαν μια απόκοσμη τεράστια μπουλντόζα ξεκινάει προς τα εξωτερικά στρώματα του άστρου, που δεν έχει προφτάσει ακόμη να «συνειδητοποιήσει» το τι συμβαίνει στον πυρήνα του. Tο κρουστικό αυτό κύμα συντρίβει τα αστροϋλικά που συναντάει.
H σύγκρουση αυτή παράγει αρκετές ποσότητες όλων των βαρέων χημικών στοιχείων όπως το ασβέστιο, ο μόλυβδος και το ουράνιο. Tο κρουστικό κύμα διασχίζει το άστρο μέσα σε μερικές ώρες, και η τεράστια έκρηξη που επακολουθεί παράγει ενέργεια, σε μερικά μόνο δευτερόλεπτα, ίση με την ενέργεια που παράγει ο Hλιος σε 10 τρισεκατομμύρια χρόνια, αν μπορούσε να ζήσει τόσο πολύ. Mε την κυριολεκτική αυτή διάλυση του άστρου η πρώτη φωτεινή του αναλαμπή ανακοινώνεται στο Σύμπαν.
H αναλαμπή αυτή αποτελείται κυρίως από υπεριώδη ακτινοβολία που είναι αόρατη στα ανθρώπινα μάτια. Mια ώρα όμως αργότερα τα εκτοξευόμενα υλικά έχουν χάσει αρκετή από την ταχύτητά τους και η ακτινοβολία που εκπέμπεται είναι ορατή. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι ο Mπετελγκέζ έχει ήδη εκραγεί, αλλά επειδή βρίσκεται σε τόσο μεγάλη απόσταση από μας το μήνυμα της έκρηξής του δεν έχει φτάσει ακόμα στη Γη. Φυσικά σ’ αυτή την απόσταση που βρίσκεται η επίδραση του εκρηκτικού θανάτου του Mπετελγκέζ δεν πρόκειται να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη μας.
Για την προσφορά του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου, στον πολιτισμό της Ευρώπης μίλησε χθες ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος από τον άμβωνα του Ναού του Αποστόλου Παύλου στην Αθήνα. «Οι Αθηναίοι, οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι πρέπει να ευχαριστούμε περισσότερο απ΄ όλους τον Παύλο» είπε ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος στους πιστούς με αφορμή τη χθεσινή εορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Ο Απόστολος Παύλος, πρόσθεσε ο κ. Ιερώνυμος, «είναι ο διδάσκαλός μας. Είναι ο κήρυκας της αγάπης, είναι ένας κοινωνικός εργάτης». Αργά το βράδυ ο Αρχιεπίσκοπος προεξήρχε στην ειδική τελετή που γίνεται κάθε χρόνο από την Εκκλησία της Ελλάδος στον Βράχο της Πνύκας όπου ο Απόστολος Παύλος κήρυξε το Ευαγγέλιο.
Εγώ αναρωτιέμαι τώρα: υπήρχαν τότε κάποια ευαγγέλια, τα οποία κήρυττε ο Παύλος; Οι περισσότεροι θεολόγοι θεωρούν ότι τα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά γράφτηκαν στη δεκαετία 80-90, το ευαγγέλιο του Μάρκου μετά το έτος 65 και του Ιωάννη στη δεκαετία 110-120 μ.Χ. Άρα δεν υπάρχει περιθώριο να κήρυξε ο Παύλος στην Αθήνα κάποιο συγκεκριμένο ευαγγελικό κείμενο, που λέει και ο κ. Ιερώνυμος, αφού η επίσκεψη του Παύλου, αν έγινε (βλέπε επόμενα), πρέπει να πέφτει στα έτη 51-52 μ.Χ. Ούτε και υπήρχε τότε σαφής εικόνα τι ακριβώς ήταν και τι είπε ο Χριστούλης, αφού κυκλοφορούσαν μύριες όσες ιδέες και ηθικολογίες, κυρίως ως προεκτάσεις της ελληνικής φιλοσοφίας.
Θα μου πείτε, έλα μωρέ τώρα, μια κουβέντα είπε ο αρχιεπίσκοπος, μην την κοσκινίζεις! Εγώ απαντώ επ' αυτού ότι, σε άλλες περιπτώσεις έχουν βυζαντινολογήσει επί μήνες και έτη για μια κουβέντα, συνήθως χωρίς αποτέλεσμα, ενώ σε τέτοια θέματα που αφορούν την ιστορική τεκμηρίωση ευαγγελικών περιστατικών, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και προσπερνούν δήθεν αδιάφορα!
Αλλά, πέρα από τα διαδικαστικά, υπάρχουν και θεολογικές αντιρρήσεις επί του συγκεκριμένου θέματος: Ο Παύλος βασισμένος σε ό,τι διαδίδεται προφορικά μέχρι την εποχή του γύρω από τις μεσσιανικές και εσχατολογικές κινήσεις περί του Μεσσία Ιησού εκ Γαλιλαίας, εγκαινιάζει μία νέα μεσσιανική και εσχατολογική αίρεση του Ioυδαϊσμoύ, τoν Παυλικό Χριστιανισμό. Σε σχέση με τον κατοπινό χριστιανισμό των ευαγγελίων αναφέρουμε ότι, ο Παύλος δεν γνωρίζει τίποτα από τα αναφερόμενα (έτσι κι αλλιώς αμφισβητήσιμα) στα τέσσερα "κανονικά ευαγγέλια". Ο παυλικός Χριστός που περιγράφεται στις επιστολές του, δεν είναι ο γιος του μαραγκού Ιωσήφ ή του Αγίου Πνεύματος και της Μαριάμ, με αδελφούς και αδελφές (Ματθαίος ιβ΄: 47, ιγ΄: 55-56, Μάρκος γ΄: 31-35, στ΄: 3, κ. α.), ο θαυματοποιός Ιησούς. Μέσα στις Επιστολές και την θεολογία του Παύλου παρουσιάζεται ένας ουράνιος, απεσταλμένος, αιθέριος, γνωστικιστικός Χριστός. Δεν μας παραδίδει ο Παύλος καμία διδασκαλία του Ιησού Χριστού, αλλά ερμηνεύει το πλανώμενο εσχατολογικό κήρυγμα περί σταυρωθέντος, αναστάντος και πάλιν ερχομένου Χριστού εντός των πλαισίων της δικής του προσωπικής θεολογίας. (βλέπε επίσης >>>)
Ο Παύλος παρουσιάζει λοιπόν, μαζί με τις χριστολογικές ιδεοληψίες του, μικρασιατικές ηθικολογίες δικής του επιλογής, τις οποίες είχε προσλάβει από τον ιουδαϊκό/ελληνιστικό περίγυρό του. Άρα ουσιαστικά «δημιουργούσε» με αυτές τις ομιλίες και τις επιστολές του το περιεχόμενο της χριστιανικής θρησκείας, χωρίς να διαθέτει ο ίδιος πλήρη γνώση για τα όποια πραγματικά περιστατικά και τη διδασκαλία του Ιησού! Στη συνέχεια συνέγραψαν οι γνωστοί ή άλλοι συγγραφείς τα ευαγγέλια στηριζόμενοι και στις εντυπώσεις που είχε διαδώσει ο Παύλος - με πάμπολλες μυθοπλασίες!
Αυτά σίγουρα τα γνωρίζει ο αρχιεπίσκοπος, προτιμάει όμως -επειδή ουσιαστικά μόνο γερόντια και ιδιοτελείς κόλακες (κάνουν πως) τον ακούν- να αναφέρεται σε μια απλοϊκή ισοπεδωμένη θεολογία, η οποία πρέπει να δίνει στο ακροατήριο την εντύπωση της ενότητας περιεχομένου, καθώς επίσης χρονικής και γεωγραφικής εγκυρότητας των γεγονότων.
Στα επόμενα, ως προς τα πραγματικά γεγονότα της υποτιθέμενης επίσκεψης και ομιλίας του Παύλου στην Αθήνα, θα ακολουθήσω τη σειρά του συγγραφέα Μάριου Βερέττα από το τεύχος «Η ύποπτη "επίσκεψη" του Αποστ. Παύλου στην Αθήνα», β' έκδοση, 2001.
Η επίσκεψη στην Αθήνα περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων, η οποία επίσκεψη έγινε μετά την εκδίωξη του Παύλου από τη Βέροια. Εδώ στην Αθήνα (Πράξεις 17.17) κουβέντιαζε ο Παύλος στη συναγωγή με τους Ιουδαίους και με τους θεοσεβούμενους, όπως επίσης και κάθε ημέρα στην αγορά μ' εκείνους που τύχαινε να παρευρίσκονται (διελέγετο μεν ουν εν τη συναγωγή τοις Ιουδαίοις και τοις σεβομένοις και εν τη αγορά κατά πάσαν ημέραν προς τους παρατυγχάνοντας.)
Συγκρατούμε εδώ δύο πράγματα: 1) Όπου αναφέρεται στις Πράξεις ότι ο Παύλος "κήρυξε", σημαίνει ότι επισκεπτόταν τις Συναγωγές, άρα απευθυνόταν σε Ιουδαίους που ζούσαν στον ελλαδικό χώρο. Αν από αυτό βγάζει ο αρχιεπίσκοπος το συμπέρασμα ότι ο Παύλος είναι δάσκαλος των Ελλήνων και των Ευρωπαίων, μάλλον συνειδητό λάθος κάνει, αφού προφανώς δεν έχει κάτι καλύτερο να πει! 2) Αναφέροντας ο συγγραφέας των Πράξεων ότι στην Αγορά συζητούσαν οι Αθηναίοι καθημερινά, όλοι με όλους, δεν λέει κάτι καινούργιο, άρα και ο Παύλος δεν έκανε κάτι πρωτότυπο. Η επισήμανση όμως του γεγονότος στο "θεόπνευστο" κείμενο δείχνει ότι ο συγγραφέας δεν φαίνεται να το γνώριζε και το κατέγραψε ως σημαντικό, ενώ αφήνει άλλα πολύ σημαντικότερα χωρίς αναφορά.
Π.χ., ο λόγος της μετάβασης στον Άρειο Πάγο είναι ακατανόητος και δεν εξηγείται πουθενά (17.18): Εκεί που μίλαγε ο Παύλος στην Αγορά από δω κι από κει, κάποιοι φιλόσοφοι αναρωτήθηκαν, τι αν θέλοι ο σπερμολόγος ούτος λέγειν; Τι λέει αυτός ο λογάς/ο φλύαρος/ο κουτσομπόλης; Αυτές είναι οι αποδόσεις της λέξης σπερμολόγος. Οπότε επιλαβόμενοι τε αυτού επί τον Άρειον Πάγον ήγαγον. Πήραν, λοιπόν, το σπερμολόγο και τον έφεραν στον Άρειο Πάγο.
Καίριο ερώτημα: γιατί έπρεπε να μεταφερθούν ομιλητής και ακροατήριο κάπου αλλού για να μάθουν τα εισαγωγικά των απόψεων του Παύλου; Αφού βλέπουμε παρακάτω ότι το λογύδριό του κράτησε το πολύ 5-6 λεπτά, ήταν ανάγκη να μεταβούν κάπου αλλού; Και μάλιστα στο βραχώδη Άρειο Πάγο;
Έστω λοιπόν, εμφανίζεται ο Παύλος (17.22) στα βράχια: Σταθείς δε ο Παύλος εν μέσω του Αρείου Πάγου έφη... Όποιος έχει πάει στον αρχαιολογικό χώρο της Ακροπόλεως, ξέρει ότι ο Άρειος Πάγος δεν ήταν και δεν είναι θέατρο, αλλά ένας βράχος απότομος και απόκρημνος. Δεν υπάρχει "μέσο του Αρείου Πάγου", υπάρχουν όμως κορυφή και πλαγιές του βράχου. Προφανώς, αυτός που έγραψε τις Πράξεις ή αυτός που διηγήθηκε τα περιστατικά για να καταγραφούν, δεν βρέθηκε ποτέ στο συγκεκριμένο σημείο!
Εδώ να παρατηρήσω ότι και ο αρχιεπίσκοπος κάνει μια λαθροχειρία και: ενώ οι Πράξεις αναφέρουν τον Άρειο Πάγο, οργανώνει τη γιορτή στην Πνύκα, στην οποία γιορτή παρίστανται εκπρόσωποι όλων των πολιτικών και εκκλησιαστικών αρχών της χώρας, με ζωντανή τηλεοπτική και ραδιοφωνική μετάδοση ανά την Ελλάδα και, μέσω δορυφορικών διαύλων, ανά τον κόσμο.
Η Πνύκα, η οποία ήταν και παραμένει θεατροειδής έκταση, βρίσκεται στο Λόφο του Φιλοπάππου, στην απέναντι πλευρά του πεζόδρομου από εκείνη που βρίσκεται ο Άρειος Πάγος. Εδώ συνεκαλείτο η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή η Συνέλευση των Αθηναίων και αυτός ακριβώς ο χώρος προσφέρεται για συναθροίσεις και ομιλίες. Δεν είναι δε απίθανο να μίλησε στην πραγματικότητα εκεί ο Παύλος, αν όλη η ιστορία αληθεύει. Μάλιστα, σ' ένα σχετικό γραμματόσημο που είχε κυκλοφορήσει παλαιότερα στην Ελλάδα, ο ομιλητής παρουσιάζεται πράγματι σε χώρο που μοιάζει στην Πνύκα, αν και στον τίτλο του γραμματοσήμου γίνεται αναφορά στο βραχώδη Άρειο Πάγο.
Αφού όμως στις Πράξεις αναφέρεται ο Άρειος Πάγος ως τόπος της ομιλίας, οι ιερές παραδόσεις επιβάλλουν να σκαρφαλώνουν οι παπάδες σ' αυτά τα βράχια, αφού αυτό επιτάσσει η πίστη στα ιερά βιβλία! Να μην επικαλούνται μερικοί τις ιερές παραδόσεις, μόνο όποτε αυτές βολεύουν...
Είναι προφανές ότι ο Άρειος Πάγος δεν ήταν τόπος θρησκευτικών διαλέξεων και συζητήσεων. Για το σκοπό αυτό υπήρχε η Αγορά, υπήρχαν τα κουρεία και τα λοιπά καταστήματα. Όπως γράφει ο Στράβων (Γεωγραφικά 9, 1, 16) οι Αθηναίοι διατηρούσαν "το πάτριον πολίτευμα" με όλους τους θεσμούς, δεν είχε αλλάξει η σημασία των θεσμικών λειτουργιών. Ο Άρειος Πάγος ήταν λοιπόν δικαστήριο που συνερχόταν σπάνια για να εκδικάσει ειδεχθή εγκλήματα (φόνους συγγενών κ.ά.), ενώ για λιγότερο σημαντικά αδικήματα λειτουργούσαν άλλα κατώτερα δικαστήρια. Ο Μ. Βερέττας περιγράφει στο τεύχος που προανέφερα, λεπτομέρειες για τη λειτουργία του Άρειου Πάγου, τις οποίες παραλείπουμε εδώ.
Από τα προηγούμενα δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί, γιατί μετακινήθηκαν Παύλος και ακροατήριο στον Άρειο Πάγο, εκτός αν είχε διαπραχθεί κάποιος φόνος, πράγμα που δεν προκύπτει από πουθενά. Μια άλλη εκδοχή είναι να ήθελαν οι Αθηναίοι να τον δικάσουν για όσα συνέβησαν στη Θεσ/νίκη και τη Βέρροια, απ' όπου αναγκάστηκε ο Παύλος να διαφύγει, νύχτα και κρυφά. Αλλά και τέτοια εκδοχή δεν τεκμηριώνεται από πληροφορίες και είναι απίθανο οι Αθηναίοι να είχαν δικαστική συνεργασία με τους Βορειοελλαδίτες. Απ' την άλλη πλευρά, δεν δίνεται καμιά εξήγηση, γιατί δεν έγινε η συζήτηση στην Αγορά, στην Ακαδημία ή σε κάποια άλλη φιλοσοφική Σχολή. Γιατί τέτοια σπουδή να συρθούν -ομιλητής και ακροατήριο- στον Άρειο Πάγο; Γι' αυτό έχω ήδη αναρωτηθεί στα προηγούμενα, πώς αναφέρονται στο "θεόπνευστο" κείμενο αυτονόητα ή δευτερεύοντα θέματα και παραλείπονται σημαντικά;
Δύο τινά πρέπει να υποθέσουμε: Είτε η αναφορά του Άρειου Πάγου γίνεται για να προσδοθεί κύρος στον Παύλο (μέχρι και τον Άρειο Πάγο τού παραχώρησαν οι ειδωλολάτρες!), είτε δεν συνέβη τίποτα από αυτά και ο συγγραφέας τα συναρμολόγησε από σκόρπιες γνώσεις που είχε, όπως έχει γίνει με πολλά άλλα επεισόδια των ιερών βιβλίων. Δεν ήξερε ο συγγραφέας των Πράξεων για την Ακαδημία του Πλάτωνα, για το Λύκειο του Αριστοτέλη ή για τον Κήπο του Επίκουρου, όπου γίνονταν συστηματικά φιλοσοφικές συζητήσεις. Είχε πληροφορηθεί μόνο για τον Άρειο Πάγο ως σπουδαίο "κτήριο" και θεσμό και σκέφτηκε να κατασκευάσει εκεί ένα σκηνικό για την ομιλία του Παύλου.
Εν πάση περιπτώσει, κάπου εκεί γύρω από την Ακρόπολη απευθύνθηκε ο Παύλος στους Αθηναίους με ένα λογύδριο 194 λέξεων, όπως μέτρησε ο Μ. Βερέττας (μπράβο για την υπομονή του!) Το κείμενο αυτό (17.22-31) δεν λέει τίποτα αξιόλογο, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σήμαινε οτιδήποτε για τους Αθηναίους, οι οποίοι άκουγαν ακαδημαϊκούς και περιπατητικούς, επικούρειους, κυνικούς και στωικούς ρήτορες με αφηρημένες έννοιες, πολύπλοκους συλλογισμούς και σύνθετα ρητορικά σχήματα στο λόγο τους, άκουγαν στα θέατρα Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη και όσων άλλων τα έργα χάθηκαν, επί ώρες και ημέρες. Τι να εισπράξουν λοιπόν από το ρηχό λογύδριο των δύο παραγράφων του Παύλου; Γι' αυτό ακούγεται πολύ εξωπραγματική η κρίση του αρχιεπισκόπου ότι ο Παύλος ήταν δάσκαλος των Ελλήνων και των Ευρωπαίων: οι Αθηναίοι και οι Ρωμαίοι εκείνης της εποχής είχαν ακούσει πολύ σημαντικότερους δασκάλους από τον μικρασιάτη προσηλυτιστή!
Να σημειώσουμε εδώ, ως προς το περιεχόμενο αυτού του λόγου, ότι ο Παύλος προσφωνεί τους Αθηναίους ως δεισιδαιμονέστατους, δηλαδή ως υπερβαλλόντως θεοσεβείς, πράγμα που είναι ανοησία, δεδομένου ότι παράλληλα με τους θεοσεβούμενους φιλοσόφους υπήρχαν και πολλοί άθεοι ή αδιάφοροι... Η δε αναφορά του στο βωμό τω αγνώστω θεώ αποτελεί επίσης παρανόηση ή παραποίηση. Ο Παυσανίας που πέρασε από την Αθήνα 2 δεκαετίες μετά την υποτιθέμενη επίσκεψη του Παύλου, περιγράφει αυτό το βωμό που βρισκόταν στη Μουνιχία (Πειραιάς) και προφανώς ήταν αφιερωμένος στον τυχόν άγνωστο στους Αθηναίους θεό που είχαν οι ξένοι ναυτικοί και έμποροι, οι οποίοι επισκέπτονταν τη χώρα.
(click)
Οι τοποθεσίες της Πνύκας και του Άρειου Πάγου στον περίγυρο της Ακρόπολης
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι δεν ανέφερε ο Παύλος καν το όνομα του κυρίου του, για τον οποίο μιλούσε στους Αθηναίους, ολόκληρος "υιός θεού", τον οποίο θεωρούσαν όμως οι χριστιανοί επίσης θεό και όχι ημίθεο. Μάλλον δεν υπήρχε τότε ακόμα αυτή η ιδέα περί τριαδικότητας (αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Θεόφιλο Αλεξανδρείας περίπου 100 χρόνια μετά!) και ο "δάσκαλος που αναστήθηκε" εθεωρείτο απλά ένας προφήτης. Το όνομα Ιησούς πάντως δεν αναφέρεται στο λογύδριο του Παύλου και το Χριστός ως μόνιμη προσωνυμία ήταν έτσι κι αλλιώς ιστορικά μεταγενέστερο.
Κρίνοντας από τα απλοϊκά λεκτικά σχήματα του Παύλου που απευθύνονταν σε ανθρώπους μειωμένης παιδείας, ο περιοδεύων προσηλυτιστής φαίνεται να θεωρεί ότι έχει μπροστά του ακροατήριο αγροτών της Μέσης Ανατολής. Ήταν αναμενόμενο λοιπόν να προκαλέσουν τα λεγόμενα από τον Παύλο θυμηδία στους Αθηναίους... Έτσι κι έγινε (17.32), ακούσαντες ανάστασιν νεκρών οι μεν εχλεύαζον, οι δε είπον: ακουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου! Περίπου: να μας τα ξαναπείς άλλη μια φορά... ενώ κάποιοι άλλοι χλεύαζαν για τις ανοησίες! Οπότε, κάνοντας την ανάγκην φιλοτιμίαν, εξήλθεν ο Παύλος εκ του μέσου αυτών!
Δεν έκανε οποιαδήποτε προσπάθεια να τα εξηγήσει επί τόπου, όπως του ζήτησαν περιπαικτικά, δεν έκλεισε ραντεβού για άλλη μέρα να τους πει περισσότερα, έφυγε και ανεχώρησε για την Κόρινθο. Αν είχε συμβεί οτιδήποτε άλλο σημαντικό, σίγουρα θα αναφερόταν στις Πράξεις. Επί πλέον συμειώνουμε εδώ ότι έφυγε ο Παύλος από τη μέση της ομήγυρης των ακροατών, άρα μας πληροφορεί το κείμενο ότι ήταν και οι ακροατές σκαρφαλωμένοι στο βράχο του Αρείου Πάγου. Πράγματι, ο συγγραφέας των Πράξεων ούτε υποψιάζεται ότι όλα αυτά που περιγράφει, τα έχει τοποθετήσει σε ένα απόκρημνο βράχο...
Ας μεταφερθούμε όμως προς στιγμή σ' εκείνη την εποχή, χωρίς τις γνώσεις των μεταγενέστερων εξελίξεων. Οι Αθηναίοι ακούν τον Παύλο να μιλάει για κάποιον που αναστήθηκε, για κάποιον Ιησού δεν έχουν ακούσει κατά πάσα πιθανότητα ποτέ, ούτε ο ίδιος ο Παύλος αναφέρει το όνομα του θεού, ημίθεου, θεάνθρωπου κτλ., τον οποίο θέλει να προβάλλει... Tι μπορεί να σκέφτηκαν οι ακροατές του; Πιθανόν ότι τους μιλάει για τον Μίθρα ή για τον Όσιρη ή για τον Άττη ή για τον Άδονη ή για κάποιον από τους συνολικά 15-16 χρονικά παλαιότερους θεούς, ημίθεους, προφήτες, μεσσίες που έχουν στο βιογραφικό τους μια θανάτωση και ανάσταση μετά από τρεις ημέρες! Όλοι αυτοί ήταν ήδη περισσότερο ή λιγότερο γνωστοί, αφού υπήρχαν στον ελλαδικό χώρο ήδη ιερά, πέρα από αυτά της ελληνικής, της πέρσικης, της αιγυπτιακής και άλλων θρησκειών. Προφανώς, οι Αθηναίοι ακροατές χλεύασαν τον ομιλητή, γιατί δεν δέχονταν γενικώς φωτισμένους μεσσίες, ιδιοτελείς σωτήρες και αναστημένους νεκρούς, ούτε δικούς τους ούτε και ξένους. Θα σκέφτηκαν μάλλον: «Πάλι το γνωστό παραμύθι θέλει να μας πουλήσει αυτός!»
Η προσχώρηση στη διδασκαλία του Παύλου -χριστιανισμός ως θρησκεία δεν υπήρχε ακόμα- ενός Διονύσιου και μιας γυναίκας, είναι σίγουρα μεταγενέστερη προσθήκη στο κείμενο, για να μη φανεί ότι πήγε ολόκληρη η επίσκεψη χαμένη. Η αναφορά στους δύο προσήλυτους περνάει ξώφαλτσα ενώ θα έπρεπε, εκείνοι που αποδέχθηκαν τα λεχθέντα του Παύλου και δεν χλεύασαν, να προβληθούν στο κείμενο με την επιχειρηματολογία τους, σε αντιπαράθεση με τους άλλους. Ενώ περιγράφει ο συγγραφέας το αυτονόητο, ότι οι Αθηναίοι συζητούσαν ελεύθερα στην Αγορά, δεν θεώρησε σκόπιμο να αναφερθεί στους δύο οπαδούς που απέκτησε ο Παύλος; Στα κρυφά προσχώρησαν, πού και σε ποιον το δήλωσαν αφού ο Παύλος έφυγε με τη συνοδεία του αμέσως για Κόρινθο; Δεν μαθεύτηκε τίποτα στον περίγυρό των νέων πιστών;
Απ' την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι, όταν παρουσιαστεί κάποιος παραδοξολόγος και ανακοινώσει πράγματα και θάματα, πάντα βρίσκονται άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας αλλά, στην πραγματικότητα, φοβισμένοι και ανασφαλείς χαρακτήρες, που θα δηλώσουν γοητευμένοι από τον παραδοξολόγο. Πολύ πρόσφατα περιγράφηκε στις εφημερίδες η δραστηριότητα στην Ελλάδα ενός ντόπιου μάγου, από τον οποίον μια εισαγγελέας, κάποιοι φοιτητές και ο ηθοποιός Παύλος Χαϊκάλης "πείσθηκαν" για τις δυνάμεις και τις θαυματουργές ικανότητες που διέθετε. Ο συγκεκριμένος είχε αναστήσει (!) στη Δαφνούλα Ηλείας και ένα νεκρό παιδί! Γιατί να μην προσχωρήσει λοιπόν στις θολές δοξασίες του Παύλου κι αυτός ο (άγνωστος κατά τ' άλλα) Διονύσιος;
Και πού ακριβώς προσχώρησε ο συγκεκριμένος Αθηναίος αρεοπαγίτης, τη στιγμή που δεν αναφέρθηκε καν ο Παύλος, όπως σημειώσαμε ήδη, στο όνομα του μεσσία που θα έσωνε τον κόσμο και τα υπόλοιπα γνωστά; Μήπως προσχώρησε στον ευρέως γνωστό Μίθρα, ο οποίος λατρευόταν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήδη 1-2 αιώνες π.Χ. ή στον επίσης γνωστό Όσιρη που έχει νεολιθική καταγωγή, αλλά σίγουρα λατρευόταν με αυτό το όνομα πολλούς αιώνες π.Χ, ή μήπως προσχώρησε στον Άδονη ή στον Διόνυσο, οι οποίοι τουλάχιστον αποτελούσαν ελληνικούς μύθους;
Ο οποίος Διονύσιος (αν υπήρξε ποτέ!), ουδαμού αναφέρεται πλέον στα ιερά βιβλία, παρά μόνο σε φανταστικές μεταγενέστερες ιστορίες, στις οποίες συγχέεται με άλλους συνωνόματους, στη λεγόμενη "ιερά παράδοση"... Κι εδώ ακριβώς βλέπουμε μια διαχρονική λαθροχειρία: Η "παράδοση" περί Διονύσιου που δεν αποδεικνύεται με τίποτα, διατηρείται και καλλιεργείται με μυθεύματα, ενώ η (ας πούμε) αληθής ιστορία των Πράξεων περί Αρείου Πάγου κουκουλώνεται με μισόλογα και δεν προβάλλεται, γιατί δεν βολεύει. Αποτελεί συνονθύλευμα επινοήσεων...
Άλλη φορά δεν βρέθηκε στην Αθήνα ο Παύλος, ούτε απέστειλε ποτέ κάποια επιστολή στον πυρήνα των μαθητών του που υποτίθεται ότι θα δημιούργησε ο προαναφερόμενος Διονύσιος, ο οποίος σημειωτέον ορίστηκε (από ποιον και πώς;) "πρώτος επίσκοπος Αθηνών". Άρα υπήρχε ποίμνιο, στο οποίο απευθυνόταν ο επίσκοπος, προς το οποίο όμως ποτέ δεν έγραψε επιστολή ο Παύλος. Ποια θρησκεία δίδασκε λοιπόν ο Διονύσιος; Περίεργα πράγματα... Το μοναδικό ασφαλές συμπέρασμα από όλη αυτή την ιστορία είναι λοιπόν ότι, ακόμα κι αν βρέθηκε πράγματι στην Αθήνα ο Παύλος, ρεζιλεύτηκε στο ακροατήριό του, πράγμα που είναι ίσως και το πιο αυτονόητο σ' αυτή τη διήγηση των Πράξεων.
Αυτά διάβαζαν οι μεταγενέστεροι "πατέρες" και θύμωναν με τους Αθηναίους, αφού ο μέγας Απόστολος δεν κατάφερε να τους συγκινήσει. Ίσως έτσι εξηγείται το μένος που έδειξαν αργότερα κατά της πόλης των Αθηνών και των ναών της, όπου μετέτρεψαν όλα τα ιερά σε χριστιανικούς ναούς, προκαλώντας σοβαρές καταστροφές... Η "αγία" Φιλοθέη που επέλεξαν οι παπάδες ως προστάτιδα (καλά, λέμε και καμιά αρλούμπα!) της Αθήνας, έλεγε κατά τας γραφάς για τους προστατευόμενούς της:
«Γένος αβούλευτον, ανόσιον, αναίσχυντον, βδελυρόν, απονενοημένον, το στόμα εύλυτον έχον προς λοιδορίαν, μεμψίμοιρον και καρδαμογλύφον, βαρβαρόφωνον, φιλαίτιον, φιλοτάραχον, μικρολόγον, μικρόψυχον, στωμύλον, υπερφίαλον, αθέμιστον, δολερόν.»
Αυτήν που χαρακτήριζε τους Αθηναίους "βαρβαρόφωνους", την επέλεξαν ως "προστάτιδα" της πόλης τους...
ΥΓ: Διαβάζω σε ένα χριστιανικό σύγγραμμα για την παρουσία του Παύλου στην Αθήνα. Αρχικά γράφει ότι Παύλος θεώρησε "τους κατοίκους της «ως δεισιδαιμονεστέρους», παραδεδομένους τελείως στη λατρεία των ειδώλων" και στη συνέχεια, όταν αναλύει (ας πούμε τώρα) την ομιλία του, γράφει για την ίδια φράση "επαίνεσε τη θεοσέβεια των Αθηναίων". Σε μια παράγραφο δύο διαφορετικές αποδόσεις - ορθόδοξη εμβρίθεια! Ο χαρακτηρισμός αυτός αποδίδεται νεοελληνικά όπως γράφηκε παραπάνω ή όπως το είδα σε διάφορες μεταφράσεις ως θεοσεβέστατους.
Αφού παρατέθηκαν στο προαναφερόμενο σύγγραμμα αυτά και διάφορα άλλα, τα οποία είναι παραγέμισμα και δεν έχουν καμιά σχέση με το κείμενο των Πράξεων, γράφει ο συντάκτης του πονήματος: "Μπορεί να θεωρηθεί αναντίρρητο ότι ο Παύλος μίλησε στον λόφο του Αρείου Πάγου." Δεν είναι αναντίρρητο, μπορεί να θεωρηθεί μόνο... μέχρι νεωτέρας ίσως! Προφανώς δεν είναι και ο ίδιος καθόλου βέβαιος ότι συνέβησαν τα περιγραφόμενα και προσπαθεί να δώσει θάρρος στον εαυτό του και τους όποιους ανασφαλείς αναγνώστες του.
Να δούμε ακόμα τη σχέση με εξωεκκλησιαστικούς Ιστορικούς. Την εποχή που υποτίθεται ότι ζει αυτό το πρόσωπο, ο Σαούλ/Παύλος, ζουν και γράφουν ιστορία πάνω από σαράντα (40) ιστορικοί. Αναφέρεται έστω ΕΝΑΣ εξ αυτών σ' αυτό το πρόσωπο; ΚΑΝΕΙΣ!
Υποτίθεται ότι πάει ο Παύλος στην Αθήνα και μιλάει στους Αθηναίους για τον άγνωστο θεό. Την εποχή εκείνη ακριβώς, ζει στην Αθήνα ο Πλούταρχος. Ένας ιστορικός που γράφει το βιβλίο: "Βίοι Παράλληλοι" και αναφέρεται σε πολλές μεγάλες προσωπικότητες τής εποχής.
Είναι δυνατόν να πήγε ένα τέτοιο πρόσωπο, όπως σάς λένε αιώνες τώρα οι χριστιανοί στην Αθήνα, να μίλησε στον Άρειο Πάγο και να μην αναφερόταν ο Πλούταρχος που ειδικά στα ζητήματα τής Θεολογίας, σαν ιερέας των Δελφών, σίγουρα θα είχε μια ιδιαίτερη σχέση και ευαισθησία για τέτοια θέματα;
Λίγο μετά, ζει ο πολυγραφότατος Ιστορικός Παυσανίας. Αναφέρει στα γραπτά του κάτι για τον Παύλο; ΟΧΙ... ούτε αυτός!!!!
Έχουμε άλλες ιστορικές πηγές, έξω από τις χριστιανικές για την ύπαρξη του Παύλου, ειδικά στην Ελλάδα, για επιβεβαίωση;;; ΟΧΙ... από πουθενά!
Την ίδια στιγμή ψέλνουν στις χριστιανικές εκκλησίες: "Ο Πέτρος αγορεύει ενώ ο Πλάτων σιώπησε. Ο Παύλος διδάσκει ενώ ο Πυθαγόρας χάθηκε".
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Με το ίδιο αντικείμενο έστειλα στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ
Δύο άγνωστες συνθέσεις για πιάνο τού Wolfgang Amadeus Mozart παρουσίασε, στη γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ, το Διεθνές Ίδρυμα Μότσαρτ.
