...
Την Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2007, έγινε ένα σοβαρό επεισόδιο σ' ένα σταθμό του μετρό (U-Bahn) του Μονάχου, για το οποίο δεν διάβασα τίποτα στις ελληνικές εφημερίδες, ίσως όμως να μου διέφυγε. Δύο νεαροί αλλοδαποί, όπως φάνηκε από τις ελλιπείς γλωσσικές ικανότητές τους, προπηλάκισαν και κτύπησαν μέσα στο βαγόνι και στη συνέχεια στον ημιώροφο του υπόγειου σταθμού ένα συνταξιούχο λυκειάρχη, 76 ετών, και τον τραυμάτισαν πολύ σοβαρά. Ο ξυλοδαρμός του αβοήθητου ηλικιωμένου καταγράφηκε από τις κάμερες ασφαλείας του σταθμού και η Αστυνομία επικήρυξε τους δράστες με 5.ΟΟΟ ευρώ.
Από τις περιγραφές που εξασφάλισαν οι ανακριτές κι από τις καταγραφές της κάμερας, συνοψίζονται τα γεγονότα ως εξής: Κατά τις 1Ο το βράδυ κι ενώ στο βαγόνι ήταν μόνο λίγοι επιβάτες, δύο νεαροί άρχισαν να καπνίζουν. Ο 76-χρονος συνεπιβάτης συνέστησε στους δύο να σταματήσουν να καπνίζουν, επειδή αυτό απαγορεύεται κι επειδή ενοχλεί τον ίδιο. Τότε οι δύο νεαροί, οι οποίοι θεωρήθηκε αρχικά ότι προέρχονται από ανατολικές χώρες, άρχισαν να βρίζουν και να κτυπούν τον ηλικιωμένο επιβάτη, να τον φτύνουν και να τον αποκαλούν «σκατο-Γερμανό» (Scheiß-Deutscher).
Ο ηλικιωμένος μετακινήθηκε σε άλλο βαγόνι του τραίνου, από το αρθρωτό πέρασμα, ενώ κανένας από τους άλλους επιβάτες δεν θεώρησε σκόπιμο να αναμειχθεί στο επεισόδιο. Στον τερματικό σταθμό Arabellapark του υπόγειου του Μονάχου αποβιβάστηκε το μετέπειτα θύμα και, όπως έδειξαν οι κάμερες, οι δύο νεαροί το ακολούθησαν σε κάποια απόσταση. Κάποια στιγμή επιτέθηκαν οι δύο δράστες στον αβοήθητο ηλικιωμένο κατά την έξοδο απ’ το σταθμό, ευρισκόμενοι στον ενδιάμεσο όροφο, τον γρονθοκόπησαν και, όταν αυτός έπεσε στο δάπεδο, τον κλότσησαν επανειλημμένα.
Όπως δείχνει το βίντεο της επίθεσης, ένας από τους δράστες πήρε φόρα και κλώτσησε τόσο δυνατά το κεφάλι του ακίνητου θύματος, ώστε αμέσως μετά ο ίδιος ο δράστης χωλαίνει από τον πόνο. Κάπου εκεί, ένας διερχόμενος, ο οποίος δεν εμφανίζεται στην περιοχή λήψης της κάμερας, αντιλαμβάνεται το περιστατικό και ειδοποιεί με κινητό τηλέφωνο την Αστυνομία.
Όπως διαπιστώθηκε στο νοσοκομείο, το θύμα που μεταφέρθηκε για περίθαλψη σε κώμα, έχει υποστεί πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι, στα χέρια, στα πόδια και στο σώμα και ελαφρά αιματώματα στον εγκέφαλο. Οι απώτερες επιπτώσεις αυτών των τραυμάτων σε ένα ηλικιωμένο άνθρωπο, δεν είναι προφανώς δυνατόν να εκτιμηθούν αυτή τη στιγμή. Πέρα απ’ αυτά, φαίνεται ότι οι δράστες πήραν μαζί τους και το σακίδιο του θύματος, στο οποίο υπήρχαν φωτογραφική μηχανή, κάποια χρήματα και διάφορα προσωπικά είδη.
Εννοείται ότι η ειδησεογραφία για το επεισόδιο κάλυψε σύντομα όλα τα πρωτοσέλιδα των γερμανικών και αυστριακών εφημερίδων, βοηθούσης και της έλλειψης σημαντικών ειδήσεων κατά τη γιορταστική περίοδο. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να περιορίσει οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος την έξαρση των προκαταλήψεων κατά των αλλοδαπών που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, οι οποίες προκαταλήψεις προϋπάρχουν σε πολλούς ανθρώπους και είναι βαθιά ριζωμένες, έτσι κι αλλιώς.
Στις κυριακάτικες εφημερίδες της 23ης Δεκεμβρίου ανακοινώνεται ότι η Αστυνομία συνέλαβε στο Μόναχο τους δύο φερόμενους ως δράστες του επεισοδίου στο σταθμό Arabellapark. Πρόκειται πράγματι για δύο αλλοδαπούς, αλλά όχι ανατολικοευρωπαίους, όπως υπετέθη αρχικά, αλλά για έναν Τούρκο 2O ετών και έναν Έλληνα 17 ετών. Οι δύο φερόμενοι ως δράστες, άνεργοι, παραδέχθηκαν τα γεγονότα, προέβαλαν όμως ότι οι ίδιοι ήταν μεθυσμένοι (άρα δικαιούνται να παραφέρονται) και ότι ο ηλικιωμένος τους «κακομίλησε» - συνήθης δικαιολογία όσων πιάνονται από μια κουβέντα και χάνουν το όποιο δίκιο τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε, βέβαια, κανένα δίκιο αλλά δική τους παράβαση, την οποία επιβάρυναν δραστικά με τη μετέπειτα συμπεριφορά τους.
Στα ίχνη των δραστών έφτασε γρήγορα η Αστυνομία, επειδή οι δύο αυτοί είχαν κλέψει, λίγο πριν από την επίθεσή τους στον ηλικιωμένο επιβάτη του μετρό, ένα κινητό τηλέφωνο από θαμώνα μπυραρίας, τον οποίο επίσης κτύπησαν. Από τις περιγραφές που έδωσε αυτό το θύμα στην Αστυνομία και λόγω της ταύτισης με την εικόνα του βίντεο, εντόπισαν οι ερευνητές εύκολα τους δύο δράστες.
Αυτά, σε γενικές γραμμές, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία μπορεί να αλλάξουν στην πορεία των ανακρίσεων προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Πέρα από το πάθημα του θύματος, πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι, στο γερμανόφωνο χώρο εξελίσσεται αυτές τις ημέρες συζήτηση -και θα κρατήσει μάλλον για πολλές εβδομάδες- ποια πρέπει να είναι η αντιμετώπιση αλλοδαπών που συλλαμβάνονται για αμιγώς εγκληματικές ενέργειες, όπως οι προαναφερόμενες. Δεν πρόκειται εδώ για κάποια αμέλεια ή μικρό παράπτωμα (τροχαία παράβαση, επιβίβαση στο τραμ χωρίς εισιτήριο κ.ο.κ.), αλλά για σαφέστατη εγκληματικής πρόθεση, κλοπή ή ληστεία, ξυλοδαρμό, επίθεση και βαρύτατο τραυματισμό ανήμπορου ηλικιωμένου - εννοείται ότι η αφορμή για το επεισόδιο, το κάπνισμα στο τραίνο, είναι το πιο ασήμαντο στην αλυσίδα των πράξεών τους.
Επειδή επίκεινται δε και εκλογές σε διάφορα ομόσπονδα κράτη της Γερμανίας, είναι προφανές ότι βρίσκεται υπό συζήτηση ένα πολύ αβανταδόρικο θέμα που δεν απαιτεί χρήματα ή πολύπλοκες διαπραγματεύσεις. Οι μεν ξενόφοβοι, οι οποίοι δεν εντοπίζονται σε μία μόνο πολιτική παράταξη ή σε μία μόνο περιοχή του πολιτικού φάσματος, έχουν αναπτύξει όλη την γκάμα των στερεότυπων κατά των πάσης φύσεως, προελεύσεως και προθέσεων αλλοδαπών - των «ξένων». Η άλλη πλευρά αντιλέγει ότι δεν είναι δυνατόν να γενικεύουμε, πρέπει να εξετάσουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να αντιμετωπίσουν και να τιμωρήσει τυχόν παραβάτες κλπ. κλπ., περίπου όσα λέγονται και γράφονται και στη χώρα μας, όταν ανοίξει το θέμα των «ξένων» και τυχόν παραβατικότητάς τους ειδικότερα.
Βέβαια, εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε ξενόφοβοι, σαν τους Γερμανούς, εμείς έχουμε μονίμως και παραδοσιακά τον ξένιο Δία στο μυαλό μας και είμαστε κατ' εξοχήν φιλόξενοι και φιλότιμοι. Μερικοί ειδήμονες λένε δε ότι αυτές οι δύο λέξεις δεν υπάρχουν καν στις άλλες γλώσσες παρά μόνο στην ελληνική (επειδή οι ίδιοι ή οι ακροατές τους δεν ξέρουν ξένες γλώσσες και μπορεί έτσι καθένας να ισχυρίζεται ό,τι του κατέβει). Έλα όμως που οι αντιδράσεις με κάθε αφορμή είναι εκεί κι εδώ και αλλού πανομοιότυπες και τα ποσοστά ξενοφοβίας εξ ίσου υψηλά, αν και εμείς, οι εκ γενετής φιλόξενοι, προηγούμαστε στην ξενοφοβία απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Έχουμε και πρωτιές στην Ευρώπη!
Και τι συμβαίνει όταν δικοί μας πολίτες ή γείτονες «ξένοι» συμπεριφέρονται ως κανίβαλοι σε μια τρίτη χώρα, επειδή η κοινωνία εκεί (λένε) είναι ξενοφοβική και απορριπτική για τους ξένους, δεν τους δίνει δουλειά να εργαστούν και όλες οι λοιπές κατηγορίες που ακούγονται και διαβάζονται κάθε τόσο; Φυσικά, είναι κοπιαστικό να θέτει κάποιος ερωτήματα που δεν παίρνουν απάντηση, π.χ. γιατί ένας έφηβος που μεγάλωσε στη χώρα του μπορεί να απαιτεί από μια άλλη χώρα να του βρει δουλειά, τη στιγμή μάλιστα που, όπως όλα δείχνουν, δεν έχει και καμιά επαγγελματική κατάρτιση που θα διευκόλυνε να ικανοποιηθεί η επιθυμία του; Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι, ο 17-χρονος Έλληνας θα καταδικαστεί σύντομα με όλες τις προσαυξήσεις που αναμένονται από τη φύση της δράσης του και το χώρο που εκδηλώθηκε αυτή και, εννοείται, πολύ σύντομα θα αποσταλεί στην Ελλάδα για έκτιση της ποινής σε ελληνικές φυλακές. Εδώ θα «εκπαιδευτεί» σε βάθος από πεπειραμένους μάστορες του εγκλήματος, ώστε να διεκδικήσει με υψηλά πλέον προσόντα μια αποδοτική θέση εργασίας.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Την Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2007, έγινε ένα σοβαρό επεισόδιο σ' ένα σταθμό του μετρό (U-Bahn) του Μονάχου, για το οποίο δεν διάβασα τίποτα στις ελληνικές εφημερίδες, ίσως όμως να μου διέφυγε. Δύο νεαροί αλλοδαποί, όπως φάνηκε από τις ελλιπείς γλωσσικές ικανότητές τους, προπηλάκισαν και κτύπησαν μέσα στο βαγόνι και στη συνέχεια στον ημιώροφο του υπόγειου σταθμού ένα συνταξιούχο λυκειάρχη, 76 ετών, και τον τραυμάτισαν πολύ σοβαρά. Ο ξυλοδαρμός του αβοήθητου ηλικιωμένου καταγράφηκε από τις κάμερες ασφαλείας του σταθμού και η Αστυνομία επικήρυξε τους δράστες με 5.ΟΟΟ ευρώ.
Από τις περιγραφές που εξασφάλισαν οι ανακριτές κι από τις καταγραφές της κάμερας, συνοψίζονται τα γεγονότα ως εξής: Κατά τις 1Ο το βράδυ κι ενώ στο βαγόνι ήταν μόνο λίγοι επιβάτες, δύο νεαροί άρχισαν να καπνίζουν. Ο 76-χρονος συνεπιβάτης συνέστησε στους δύο να σταματήσουν να καπνίζουν, επειδή αυτό απαγορεύεται κι επειδή ενοχλεί τον ίδιο. Τότε οι δύο νεαροί, οι οποίοι θεωρήθηκε αρχικά ότι προέρχονται από ανατολικές χώρες, άρχισαν να βρίζουν και να κτυπούν τον ηλικιωμένο επιβάτη, να τον φτύνουν και να τον αποκαλούν «σκατο-Γερμανό» (Scheiß-Deutscher).
Ο ηλικιωμένος μετακινήθηκε σε άλλο βαγόνι του τραίνου, από το αρθρωτό πέρασμα, ενώ κανένας από τους άλλους επιβάτες δεν θεώρησε σκόπιμο να αναμειχθεί στο επεισόδιο. Στον τερματικό σταθμό Arabellapark του υπόγειου του Μονάχου αποβιβάστηκε το μετέπειτα θύμα και, όπως έδειξαν οι κάμερες, οι δύο νεαροί το ακολούθησαν σε κάποια απόσταση. Κάποια στιγμή επιτέθηκαν οι δύο δράστες στον αβοήθητο ηλικιωμένο κατά την έξοδο απ’ το σταθμό, ευρισκόμενοι στον ενδιάμεσο όροφο, τον γρονθοκόπησαν και, όταν αυτός έπεσε στο δάπεδο, τον κλότσησαν επανειλημμένα.
Όπως δείχνει το βίντεο της επίθεσης, ένας από τους δράστες πήρε φόρα και κλώτσησε τόσο δυνατά το κεφάλι του ακίνητου θύματος, ώστε αμέσως μετά ο ίδιος ο δράστης χωλαίνει από τον πόνο. Κάπου εκεί, ένας διερχόμενος, ο οποίος δεν εμφανίζεται στην περιοχή λήψης της κάμερας, αντιλαμβάνεται το περιστατικό και ειδοποιεί με κινητό τηλέφωνο την Αστυνομία.
Εννοείται ότι η ειδησεογραφία για το επεισόδιο κάλυψε σύντομα όλα τα πρωτοσέλιδα των γερμανικών και αυστριακών εφημερίδων, βοηθούσης και της έλλειψης σημαντικών ειδήσεων κατά τη γιορταστική περίοδο. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να περιορίσει οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος την έξαρση των προκαταλήψεων κατά των αλλοδαπών που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, οι οποίες προκαταλήψεις προϋπάρχουν σε πολλούς ανθρώπους και είναι βαθιά ριζωμένες, έτσι κι αλλιώς.
Στις κυριακάτικες εφημερίδες της 23ης Δεκεμβρίου ανακοινώνεται ότι η Αστυνομία συνέλαβε στο Μόναχο τους δύο φερόμενους ως δράστες του επεισοδίου στο σταθμό Arabellapark. Πρόκειται πράγματι για δύο αλλοδαπούς, αλλά όχι ανατολικοευρωπαίους, όπως υπετέθη αρχικά, αλλά για έναν Τούρκο 2O ετών και έναν Έλληνα 17 ετών. Οι δύο φερόμενοι ως δράστες, άνεργοι, παραδέχθηκαν τα γεγονότα, προέβαλαν όμως ότι οι ίδιοι ήταν μεθυσμένοι (άρα δικαιούνται να παραφέρονται) και ότι ο ηλικιωμένος τους «κακομίλησε» - συνήθης δικαιολογία όσων πιάνονται από μια κουβέντα και χάνουν το όποιο δίκιο τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε, βέβαια, κανένα δίκιο αλλά δική τους παράβαση, την οποία επιβάρυναν δραστικά με τη μετέπειτα συμπεριφορά τους.
Στα ίχνη των δραστών έφτασε γρήγορα η Αστυνομία, επειδή οι δύο αυτοί είχαν κλέψει, λίγο πριν από την επίθεσή τους στον ηλικιωμένο επιβάτη του μετρό, ένα κινητό τηλέφωνο από θαμώνα μπυραρίας, τον οποίο επίσης κτύπησαν. Από τις περιγραφές που έδωσε αυτό το θύμα στην Αστυνομία και λόγω της ταύτισης με την εικόνα του βίντεο, εντόπισαν οι ερευνητές εύκολα τους δύο δράστες.
Αυτά, σε γενικές γραμμές, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία μπορεί να αλλάξουν στην πορεία των ανακρίσεων προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Πέρα από το πάθημα του θύματος, πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι, στο γερμανόφωνο χώρο εξελίσσεται αυτές τις ημέρες συζήτηση -και θα κρατήσει μάλλον για πολλές εβδομάδες- ποια πρέπει να είναι η αντιμετώπιση αλλοδαπών που συλλαμβάνονται για αμιγώς εγκληματικές ενέργειες, όπως οι προαναφερόμενες. Δεν πρόκειται εδώ για κάποια αμέλεια ή μικρό παράπτωμα (τροχαία παράβαση, επιβίβαση στο τραμ χωρίς εισιτήριο κ.ο.κ.), αλλά για σαφέστατη εγκληματικής πρόθεση, κλοπή ή ληστεία, ξυλοδαρμό, επίθεση και βαρύτατο τραυματισμό ανήμπορου ηλικιωμένου - εννοείται ότι η αφορμή για το επεισόδιο, το κάπνισμα στο τραίνο, είναι το πιο ασήμαντο στην αλυσίδα των πράξεών τους.
Επειδή επίκεινται δε και εκλογές σε διάφορα ομόσπονδα κράτη της Γερμανίας, είναι προφανές ότι βρίσκεται υπό συζήτηση ένα πολύ αβανταδόρικο θέμα που δεν απαιτεί χρήματα ή πολύπλοκες διαπραγματεύσεις. Οι μεν ξενόφοβοι, οι οποίοι δεν εντοπίζονται σε μία μόνο πολιτική παράταξη ή σε μία μόνο περιοχή του πολιτικού φάσματος, έχουν αναπτύξει όλη την γκάμα των στερεότυπων κατά των πάσης φύσεως, προελεύσεως και προθέσεων αλλοδαπών - των «ξένων». Η άλλη πλευρά αντιλέγει ότι δεν είναι δυνατόν να γενικεύουμε, πρέπει να εξετάσουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να αντιμετωπίσουν και να τιμωρήσει τυχόν παραβάτες κλπ. κλπ., περίπου όσα λέγονται και γράφονται και στη χώρα μας, όταν ανοίξει το θέμα των «ξένων» και τυχόν παραβατικότητάς τους ειδικότερα.
Βέβαια, εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε ξενόφοβοι, σαν τους Γερμανούς, εμείς έχουμε μονίμως και παραδοσιακά τον ξένιο Δία στο μυαλό μας και είμαστε κατ' εξοχήν φιλόξενοι και φιλότιμοι. Μερικοί ειδήμονες λένε δε ότι αυτές οι δύο λέξεις δεν υπάρχουν καν στις άλλες γλώσσες παρά μόνο στην ελληνική (επειδή οι ίδιοι ή οι ακροατές τους δεν ξέρουν ξένες γλώσσες και μπορεί έτσι καθένας να ισχυρίζεται ό,τι του κατέβει). Έλα όμως που οι αντιδράσεις με κάθε αφορμή είναι εκεί κι εδώ και αλλού πανομοιότυπες και τα ποσοστά ξενοφοβίας εξ ίσου υψηλά, αν και εμείς, οι εκ γενετής φιλόξενοι, προηγούμαστε στην ξενοφοβία απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Έχουμε και πρωτιές στην Ευρώπη!
Και τι συμβαίνει όταν δικοί μας πολίτες ή γείτονες «ξένοι» συμπεριφέρονται ως κανίβαλοι σε μια τρίτη χώρα, επειδή η κοινωνία εκεί (λένε) είναι ξενοφοβική και απορριπτική για τους ξένους, δεν τους δίνει δουλειά να εργαστούν και όλες οι λοιπές κατηγορίες που ακούγονται και διαβάζονται κάθε τόσο; Φυσικά, είναι κοπιαστικό να θέτει κάποιος ερωτήματα που δεν παίρνουν απάντηση, π.χ. γιατί ένας έφηβος που μεγάλωσε στη χώρα του μπορεί να απαιτεί από μια άλλη χώρα να του βρει δουλειά, τη στιγμή μάλιστα που, όπως όλα δείχνουν, δεν έχει και καμιά επαγγελματική κατάρτιση που θα διευκόλυνε να ικανοποιηθεί η επιθυμία του; Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι, ο 17-χρονος Έλληνας θα καταδικαστεί σύντομα με όλες τις προσαυξήσεις που αναμένονται από τη φύση της δράσης του και το χώρο που εκδηλώθηκε αυτή και, εννοείται, πολύ σύντομα θα αποσταλεί στην Ελλάδα για έκτιση της ποινής σε ελληνικές φυλακές. Εδώ θα «εκπαιδευτεί» σε βάθος από πεπειραμένους μάστορες του εγκλήματος, ώστε να διεκδικήσει με υψηλά πλέον προσόντα μια αποδοτική θέση εργασίας.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
