εμφανίζεται πάντα να περιέχει όλα τα δεινά
Ο συγγραφέας Νίκος Δήμου μιλάει για την τεχνοφοβία του σημερινού Έλληνα και εξηγεί πώς και γιατί την «κόλλησε»
O συγγραφέας -και κατά πολλούς «γκουρού» του ελληνικού Ιnternet, με μακρά θητεία στη αξιοποίηση του Διαδικτύου ως μέσου επικοινωνίας, από τους φανατικούς στην Ελλάδα της χρήσης του ιστολογίου, το οποίο μάλιστα έφθασε να απασχολεί τόσο μεγάλο μέρος του χρόνου του ώστε αναγκάστηκε να το κλείσει- Νίκος Δήμου μιλάει για την... τεχνοφοβία του σημερινού Έλληνα και εξηγεί πώς και γιατί την «κόλλησε».
«Τώρα που ξεφούσκωσε λίγο η αντίδραση στο press.gr είναι ίσως χρήσιμο να αναρωτηθούμε γιατί υπήρξε τόσο έντονη.Συχνά διάφορα παραπολιτικά ή σατιρικά έντυπα γράφουν ανάλογα σχόλια χωρίς να γίνονται πρώτο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία.
Εικάζω πως τον πρώτο ρόλο έπαιξε η τεχνοφοβία του σημερινού Έλληνα. Το μυστηριώδες Ιnternet εμφανίζεται πάντα να περιέχει όλα τα δεινά (πορνογραφία,παραπληροφόρηση) και σπάνια του αποδίδεται η πραγματική του αξία. Συνακόλουθη και η τάση των παραδοσιακών ΜΜΕ να βλέπουν στο Διαδίκτυο έναν απειλητικό ανταγωνιστή που κάποια μέρα θα τα υποκαταστήσει και,φυσιολογικά,να το ζωγραφίζουν με σκοτεινά χρώματα.
Συμπληρωματικά έρχεται και ο πανικός του κράτους μπροστά σε μια δύναμη την οποία δεν μπορεί να ελέγξει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Από την αρχή το Ιnternet προκαλούσε άγχος στις κάθε λογής εξουσίες. Γι΄ αυτό και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα το απαγορεύουν εντελώς, αφού δεν μπορούν να το τιθασεύσουν.
Ίσως πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα blogs είναι η μεγαλύτερη δημοκρατική κατάκτηση: ο κάθε πολίτης ανέξοδα μπορεί να γίνει εκδότης του εαυτού του. Είναι το μόνο εντελώς ελεύθερο μέσο επικοινωνίας. Όποιος βαφτίζει αυτή την ελευθερία «ασυδοσία» έχει συνήθως ύποπτους σκοπούς.
Δεν πρέπει από ένα blog να κρίνουμε 40.000 ελληνικά και 100.000.000 ξένα, που περιέχουν έναν απίστευτο κόσμο από ομορφιά,ποιότητα και στοχασμό. Παραβάτες των νόμων υπάρχουν παντού- και στα έντυπα και σε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο νομοθετικό πλαίσιο για τα blogs- αρκεί το υπάρχον. Όποιος συκοφαντεί ή δυσφημεί, είτε σε έντυπο είτε σε ιστολόγιο, μπορεί να διωχθεί με τους υπάρχοντες νόμους. Η ανωνυμία αίρεται.
Άκουσα ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζει νομοθέτημα με κανόνες για τα blogs και θυμήθηκα τον Μαρούδα που θα έριχνε τους δορυφόρους και τον Ξέρξη που αλυσόδεσε τη θάλασσα. Ευτυχώς τα blogs είναι παγκόσμια και δεν ελέγχονται. Εκτός αν η κυβέρνηση αποφασίσει να φιμώσει την πρόσβαση στο Ιnternet,οπότε πρέπει να αποχωρήσουμε από την ΕΕ και να κάνουμε συντροφιά στη Βόρεια Κορέα».
O συγγραφέας -και κατά πολλούς «γκουρού» του ελληνικού Ιnternet, με μακρά θητεία στη αξιοποίηση του Διαδικτύου ως μέσου επικοινωνίας, από τους φανατικούς στην Ελλάδα της χρήσης του ιστολογίου, το οποίο μάλιστα έφθασε να απασχολεί τόσο μεγάλο μέρος του χρόνου του ώστε αναγκάστηκε να το κλείσει- Νίκος Δήμου μιλάει για την... τεχνοφοβία του σημερινού Έλληνα και εξηγεί πώς και γιατί την «κόλλησε».
«Τώρα που ξεφούσκωσε λίγο η αντίδραση στο press.gr είναι ίσως χρήσιμο να αναρωτηθούμε γιατί υπήρξε τόσο έντονη.Συχνά διάφορα παραπολιτικά ή σατιρικά έντυπα γράφουν ανάλογα σχόλια χωρίς να γίνονται πρώτο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία.
Εικάζω πως τον πρώτο ρόλο έπαιξε η τεχνοφοβία του σημερινού Έλληνα. Το μυστηριώδες Ιnternet εμφανίζεται πάντα να περιέχει όλα τα δεινά (πορνογραφία,παραπληροφόρηση) και σπάνια του αποδίδεται η πραγματική του αξία. Συνακόλουθη και η τάση των παραδοσιακών ΜΜΕ να βλέπουν στο Διαδίκτυο έναν απειλητικό ανταγωνιστή που κάποια μέρα θα τα υποκαταστήσει και,φυσιολογικά,να το ζωγραφίζουν με σκοτεινά χρώματα.
Συμπληρωματικά έρχεται και ο πανικός του κράτους μπροστά σε μια δύναμη την οποία δεν μπορεί να ελέγξει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Από την αρχή το Ιnternet προκαλούσε άγχος στις κάθε λογής εξουσίες. Γι΄ αυτό και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα το απαγορεύουν εντελώς, αφού δεν μπορούν να το τιθασεύσουν.
Ίσως πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα blogs είναι η μεγαλύτερη δημοκρατική κατάκτηση: ο κάθε πολίτης ανέξοδα μπορεί να γίνει εκδότης του εαυτού του. Είναι το μόνο εντελώς ελεύθερο μέσο επικοινωνίας. Όποιος βαφτίζει αυτή την ελευθερία «ασυδοσία» έχει συνήθως ύποπτους σκοπούς.
Δεν πρέπει από ένα blog να κρίνουμε 40.000 ελληνικά και 100.000.000 ξένα, που περιέχουν έναν απίστευτο κόσμο από ομορφιά,ποιότητα και στοχασμό. Παραβάτες των νόμων υπάρχουν παντού- και στα έντυπα και σε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο νομοθετικό πλαίσιο για τα blogs- αρκεί το υπάρχον. Όποιος συκοφαντεί ή δυσφημεί, είτε σε έντυπο είτε σε ιστολόγιο, μπορεί να διωχθεί με τους υπάρχοντες νόμους. Η ανωνυμία αίρεται.
Άκουσα ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζει νομοθέτημα με κανόνες για τα blogs και θυμήθηκα τον Μαρούδα που θα έριχνε τους δορυφόρους και τον Ξέρξη που αλυσόδεσε τη θάλασσα. Ευτυχώς τα blogs είναι παγκόσμια και δεν ελέγχονται. Εκτός αν η κυβέρνηση αποφασίσει να φιμώσει την πρόσβαση στο Ιnternet,οπότε πρέπει να αποχωρήσουμε από την ΕΕ και να κάνουμε συντροφιά στη Βόρεια Κορέα».
(TO BHMA, 1/3/2008)
