Ισόβια κάθειρξη για έγκλημα εθνοκάθαρσης
Πολλοί άνθρωποι εκπλήσσονται, πώς είναι δυνατόν μορφωμένοι και, κατά τα φαινόμενα, ψυχικά ισορροπημένοι άνθρωποι, να επιδίδονται σε μαζικές δολοφονίες με ρατσιστικό κίνητρο. Όσο κι αν μας παραξενεύει, οι σχετικές περιπτώσεις που έχουν εκδικαστεί από διεθνή δικαστήρια είναι πολλές, παλαιότερα λόγω των εγκλημάτων στελεχών του ναζισμού, στη μεγάλη πλειοψηφία τους με αξιόλογες σπουδές και επαγγελματική καριέρα, αρκετές είναι επίσης οι περιπτώσεις καταδίκης στο πλαίσιο των ανακατατάξεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Τώρα εκδικάζονται μαζικές δολοφονίες σε βάρος αλλοφύλων που έγιναν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 στη Ρουάντα.
Εκείνα τα χρόνια συνέβησαν απίστευτα εγκλήματα σ’ αυτή τη χώρα, κυρίως από μέλη της φυλής Χούτου σε βάρος μελών της φυλής Τούτσι. Δασκάλες και δάσκαλοι μαχαίρωναν ή πυροβολούσαν, μετά από συνθηματική εντολή, μαθητές και συναδέλφους τους, προϊστάμενοι σε υπηρεσίες τους υφιστάμενούς τους και αντίστροφα, φιλήσυχοι πολίτες τους γείτονες στο απέναντι διαμέρισμα ή στο γειτονικό σπίτι, αθλητές τους συναθλητές τους, τραπεζικοί τους συναδέλφους και τους πελάτες τους κ.ο.κ., φτάνει τα θύματα να ήταν Τούτσι ή ακόμα και Χούτου, οι οποίοι ήταν ύποπτοι συμφιλίωσης με τους Τούτσι - κάτι σαν Έλληνες που έχουν συμφιλιωθεί με τους Τούρκους και αντιστρόφως.
Ανάμεσα στους δολοφόνους βρίσκονταν γιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, μηχανικοί, στρατιωτικοί, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι και οποιοσδήποτε άλλος, ανεξάρτητα από την προϋπάρχουσα εκπαίδευση και τη διαθέσιμη παιδεία του. Τώρα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη (πρωτόδικη ποινή: 15 χρόνια φυλακή) ένας καθολικός κληρικός, με όνομα Αθανάσιος Ζερόμπα (Athanase Seromba), λόγω ηγετικού ρόλου σε εθνοκάθαρση και μαζική δολοφονία τουλάχιστον 1.500 ανθρώπων.
Ο λαμπρός αυτός εκπρόσωπος της «θρησκείας της αγάπης», μέλος της φυλής των Χούτου, πολιόρκησε, ηγούμενος μιας στρατιωτικής συμμορίας ομοφύλων του, το ναό στη δυτική Ρουάντα, στον οποίο ήταν ο ίδιος εκκλησιαστικός προϊστάμενος. Μέσα στο ναό είχαν καταφύγει τουλάχιστον 1.500 Τούτσι, ελπίζοντας στη συμπαράσταση του πατρός Αθανασίου για να σώσουν την επίγεια ζωής τους. Ο Αθανάσιος θεώρησε όμως σκόπιμο να τους ξαποστείλει πρόωρα στην άλλη -καλύτερη εννοείται- ζωή και, με αυτό το στόχο, έδωσε εντολή στα μέλη της συμμορίας του να γκρεμίσουν το ναό.
Με μπουλντόζες και άλλες μηχανές γκρεμίστηκαν οι πόρτες και οι τοίχοι του ναού, ενώ ταυτόχρονα άλλα μέλη πυροβολούσαν με όπλα και έριχναν από τις τρύπες χειροβομβίδες στο εσωτερικό. Έτσι, δολοφονήθηκαν σχεδόν όλοι οι ελπίζοντες σε ασυλία στον οίκο του θεού, με εξαίρεση 2-3 άτομα, τα οποία κατόρθωσαν να διαφύγουν μέσα στην κοσμοχαλασιά της κατεδάφισης και των δολοφονιών. Αυτοί οι διαφυγόντες ήταν τώρα μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη του υπέροχου ιερωμένου Αθανασίου.
Συνολικά εκτιμάται από τον ΟΗΕ ότι την άνοιξη του 1994 δολοφονήθηκαν στην Ρουάντα περίπου 800.000, κυρίως Τούτσι και μετριοπαθείς Χούτου. Ο καταδικασθείς Αθανάσιος δήλωσε ότι η απόφαση του δικαστηρίου είναι τελείως άδικη αλλά ελπίζει ότι θα τον αθωώσει ο θεός – προφανώς εννοεί ο θεός των Χούτου, γιατί εκείνος των Τούτσι αποκλείεται να τον αθωώσει.
Τελικά, δεν φαίνεται να έχει ανοσία από τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, την ψευδαίσθηση για την ανωτερότητα του κάθε έθνους και την κατωτερότητα όλων των άλλων, κανένας λαός, καμιά κοινωνική ομάδα και κανένα επάγγελμα.
