...
Στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν πήγαν δύο κυνηγοί στην ειδυλλιακή δασική τοποθεσία κοντά στο Uslar, 100 χιλιόμετρα νότια του Ανοβέρου, για να διορθώσουν την ξύλινη σκάλα σε ένα κυνηγετικό παρατηρητήριο, δεν πίστευαν στα μάτια τους από αυτό που έβλεπαν: μέσα στο προστατευμένο υπερυψωμένο ξύλινο σπιτάκι βρισκόταν ένας νεκρός άντρας, τυλιγμένος σε μια κουβέρτα.
Η Αστυνομία που κατέφθασε, παρέλαβε τα ελάχιστα είδη που είχε αφήσει στο παρατηρητήριο ο νεκρός, αλλά και ένα τετράδιο, στο οποίο κατέγραφε ο Hans-Peter Z., 58 ετών, τις τελευταίες εμπειρίες του και την απογοήτευσή του από τη ζωή και την κοινωνία.
Ο αυτόχειρας ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία χρόνια στο Ανόβερο. Κάποια εποχή έμεινε άνεργος και, επειδή η φτώχια φέρνει γκρίνια, χώρισε με τη γυναίκα του και έφυγε από το σπίτι. Ζούσε από το επίδομα ανεργίας και κοιμόταν σε ξενώνες και φιλικά σπίτια. Όταν εξαντλήθηκε η χρονική περίοδος καταβολής του επιδόματος, ο Hans-Peter Z. έμεινε τελείως άπορος. Η κόρη του, στη μόνη που μπορούσε να στηριχθεί πλέον για να επιβιώσει, είχε ήδη διακόψει κάθε σχέση μαζί του.
Μέσα στην απόγνωσή του αποφάσισε τότε ο Hans-Peter Z. να πεθάνει από ασιτία, κρυμμένος στο κυνηγετικό παρατηρητήριο και καταγράφοντας τη ζωή του και τις εμπειρίες των τελευταίων ημερών. Για πολλές εβδομάδες δεν έφαγε απολύτως τίποτα και μόνο πότε πότε έπινε νερό της βροχής με ένα πλαστικό κυπελλάκι που είχε μαζί του.
Στην κρυψώνα που είχε καταφύγει, δεν υπήρχε περίπτωση να τον ανακαλύψει κανείς, μέσα στο καταχείμωνο. Κι όμως, όπως έγραψε ο Hans-Peter Z. στο τετράδιό του, κάποια μέρα πλησίασε ένα αγοράκι που είχε βγει βόλτα στο δάσος με τον πατέρα του και προσπάθησε να ανέβει τη σκάλα για να απολαύσει τη θέα από το παρατηρητήριο. Μετά την πρώτη προσπάθεια ακούστηκε όμως η φωνή του πατέρα, ο οποίος υπέδειξε στο γιο του ότι τα σκαλοπάτια ήταν φθαρμένα και κινδύνευε να πέσει και να κτυπήσει. Έτσι εγκατέλειψε ο μικρός την προσπάθεια και απομακρύνθηκε, αφήνοντας μόνο του τον ερημίτη.
Αυτά ακριβώς τα σάπια ξύλινα σκαλοπάτια ήθελαν να διορθώσουν οι δύο κυνηγοί από την περιοχή, ώστε να μπορούν χρησιμοποιήσουν την άνοιξη το παρατηρητήριο. Έτσι βρήκαν τον νεκρό, τυλιγμένο σε μια κουβέρτα. Είχε σταματήσει να γράφει στις 13 Δεκεμβρίου 2007 και φαίνεται ότι κάπου εκεί έχασε τις αισθήσεις του και πέθανε από ασιτία.
Οι δύο κυνηγοί που διάβασαν τα απομνημονεύματα του αυτόχειρα, πριν παραδώσουν το τετράδιο στην Αστυνομία, διαπίστωσαν ότι, από τον επιμελημένο γραφικό χαρακτήρα και το συγκροτημένο τρόπο γραφής προέκυπτε πως ο μακαρίτης πρέπει να ήταν μορφωμένος και πολύ ευαίσθητος. Περιέγραφε με όλες τις λεπτομέρειες κάθε ημέρα προς το θάνατό του και παράλληλα έκανε αναδρομές στο οικογενειακό και επαγγελματικό παρελθόν του.
Η κόρη του Hans-Peter Z. που ειδοποιήθηκε από τις Αρχές να παραλάβει τον νεκρό και τα πράγματά του, δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται και πρέπει να αναλάβει να τον κηδέψει ως άπορο η κοινότητα, στην οποία πέθανε ο πατέρας της. Για το τετράδιο δεν έδειξε έτσι κι αλλιώς κανένα ενδιαφέρον.
Όσοι διάβασαν τις σελίδες που άφησε ο αυτόχειρας, λένε ότι πρόκειται για ένα σπαραξικάρδιο παράπονο για την προσωπική ατυχία του στη ζωή και την απόγνωση που τον οδήγησε στο κρησφύγετο του δάσους, αλλά και μια καταγγελία για την κοινωνική αδικία και την απανθρωπιά. «Αφήνει μια πικρή γεύση σε όλους εμάς που βρεθήκαμε πολύ κοντά, αλλά σταθήκαμε τόσο μακριά από τον απογοητευμένο Hans-Peter Z.»
(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)
Στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν πήγαν δύο κυνηγοί στην ειδυλλιακή δασική τοποθεσία κοντά στο Uslar, 100 χιλιόμετρα νότια του Ανοβέρου, για να διορθώσουν την ξύλινη σκάλα σε ένα κυνηγετικό παρατηρητήριο, δεν πίστευαν στα μάτια τους από αυτό που έβλεπαν: μέσα στο προστατευμένο υπερυψωμένο ξύλινο σπιτάκι βρισκόταν ένας νεκρός άντρας, τυλιγμένος σε μια κουβέρτα.Η Αστυνομία που κατέφθασε, παρέλαβε τα ελάχιστα είδη που είχε αφήσει στο παρατηρητήριο ο νεκρός, αλλά και ένα τετράδιο, στο οποίο κατέγραφε ο Hans-Peter Z., 58 ετών, τις τελευταίες εμπειρίες του και την απογοήτευσή του από τη ζωή και την κοινωνία.
Ο αυτόχειρας ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία χρόνια στο Ανόβερο. Κάποια εποχή έμεινε άνεργος και, επειδή η φτώχια φέρνει γκρίνια, χώρισε με τη γυναίκα του και έφυγε από το σπίτι. Ζούσε από το επίδομα ανεργίας και κοιμόταν σε ξενώνες και φιλικά σπίτια. Όταν εξαντλήθηκε η χρονική περίοδος καταβολής του επιδόματος, ο Hans-Peter Z. έμεινε τελείως άπορος. Η κόρη του, στη μόνη που μπορούσε να στηριχθεί πλέον για να επιβιώσει, είχε ήδη διακόψει κάθε σχέση μαζί του.
Μέσα στην απόγνωσή του αποφάσισε τότε ο Hans-Peter Z. να πεθάνει από ασιτία, κρυμμένος στο κυνηγετικό παρατηρητήριο και καταγράφοντας τη ζωή του και τις εμπειρίες των τελευταίων ημερών. Για πολλές εβδομάδες δεν έφαγε απολύτως τίποτα και μόνο πότε πότε έπινε νερό της βροχής με ένα πλαστικό κυπελλάκι που είχε μαζί του.
Στην κρυψώνα που είχε καταφύγει, δεν υπήρχε περίπτωση να τον ανακαλύψει κανείς, μέσα στο καταχείμωνο. Κι όμως, όπως έγραψε ο Hans-Peter Z. στο τετράδιό του, κάποια μέρα πλησίασε ένα αγοράκι που είχε βγει βόλτα στο δάσος με τον πατέρα του και προσπάθησε να ανέβει τη σκάλα για να απολαύσει τη θέα από το παρατηρητήριο. Μετά την πρώτη προσπάθεια ακούστηκε όμως η φωνή του πατέρα, ο οποίος υπέδειξε στο γιο του ότι τα σκαλοπάτια ήταν φθαρμένα και κινδύνευε να πέσει και να κτυπήσει. Έτσι εγκατέλειψε ο μικρός την προσπάθεια και απομακρύνθηκε, αφήνοντας μόνο του τον ερημίτη.
Αυτά ακριβώς τα σάπια ξύλινα σκαλοπάτια ήθελαν να διορθώσουν οι δύο κυνηγοί από την περιοχή, ώστε να μπορούν χρησιμοποιήσουν την άνοιξη το παρατηρητήριο. Έτσι βρήκαν τον νεκρό, τυλιγμένο σε μια κουβέρτα. Είχε σταματήσει να γράφει στις 13 Δεκεμβρίου 2007 και φαίνεται ότι κάπου εκεί έχασε τις αισθήσεις του και πέθανε από ασιτία.Οι δύο κυνηγοί που διάβασαν τα απομνημονεύματα του αυτόχειρα, πριν παραδώσουν το τετράδιο στην Αστυνομία, διαπίστωσαν ότι, από τον επιμελημένο γραφικό χαρακτήρα και το συγκροτημένο τρόπο γραφής προέκυπτε πως ο μακαρίτης πρέπει να ήταν μορφωμένος και πολύ ευαίσθητος. Περιέγραφε με όλες τις λεπτομέρειες κάθε ημέρα προς το θάνατό του και παράλληλα έκανε αναδρομές στο οικογενειακό και επαγγελματικό παρελθόν του.
Η κόρη του Hans-Peter Z. που ειδοποιήθηκε από τις Αρχές να παραλάβει τον νεκρό και τα πράγματά του, δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται και πρέπει να αναλάβει να τον κηδέψει ως άπορο η κοινότητα, στην οποία πέθανε ο πατέρας της. Για το τετράδιο δεν έδειξε έτσι κι αλλιώς κανένα ενδιαφέρον.
Όσοι διάβασαν τις σελίδες που άφησε ο αυτόχειρας, λένε ότι πρόκειται για ένα σπαραξικάρδιο παράπονο για την προσωπική ατυχία του στη ζωή και την απόγνωση που τον οδήγησε στο κρησφύγετο του δάσους, αλλά και μια καταγγελία για την κοινωνική αδικία και την απανθρωπιά. «Αφήνει μια πικρή γεύση σε όλους εμάς που βρεθήκαμε πολύ κοντά, αλλά σταθήκαμε τόσο μακριά από τον απογοητευμένο Hans-Peter Z.»
(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)
