Διαχρονική οπισθοδρομικότητα
(The Guardian, καθημερινή, 29/12/2007)
Οι πλάκες, που φέρονται ότι ήταν γραμμένες σε άγνωστη γλώσσα, η οποία ονομάσθηκε μεταρρυθμιστικά αιγυπτιακά, αποτέλεσαν τη βάση του Βιβλίου του Μόρμον, που θεωρείται εξίσου ιερό από τα μέλη της αίρεσης, όσο και η Βίβλος. Ο Σμιθ εξήγησε το δόγμα του σε άρθρο του σε εφημερίδα της εποχής: «Ο όρος Μόρμον προέρχεται από τη λέξη «μον» που σημαίνει καλό στη μεταρρυθμιστική Αιγυπτιακή γλώσσα».
Σε αυτή την Ιερή Γραφή, η Βόρεια Αμερική περιγράφεται ως «τόπος καλύτερος από όλους τους άλλους», ενώ οι κάτοικοι των ΗΠΑ του 19ου αιώνα εξασφαλίζουν τη Θεία υπόσχεση ότι «αυτή θα είναι η γη της ελευθερίας». Επιπλέον, ο ενδεχόμενος προσηλυτισμός των Ινδιάνων στο Μορμονισμό θα τους έδινε την ευκαιρία να ξαναγίνουν «λευκός και γλυκύς λαός». Οι πιστοί της Εκκλησίας των Μορμόνων μπορούν, χάρη στις άοκνες προσπάθειες και την αγαθοεργία, να γίνουν Θεοί.
Σύμφωνα με βιογραφία του υποψηφίου, που δημοσιεύθηκε στους New York Times, ο πατέρας του Μιτ Ρόμνεϊ, Τζορτζ, γεννήθηκε στο Μεξικό «σε αποικία Μορμόνων, που δραπέτευσαν λόγω της απαγόρευσης της πολυγαμίας. Το ιεραποστολικό του έργο τον έφερε στο Λονδίνο, όπου προσηλύτιζε στο Χάιντ Παρκ της πρωτεύουσας». Ο Μιτ Ρόμνεϊ πραγματοποίησε το ιεραποστολικό του έργο στη Γαλλία.
Ο μορμονισμός του Ρόμνεϊ αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για πολλούς συντηρητικούς χριστιανούς στις ΗΠΑ, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελούν την εκλογική του πελατεία. Οι ψηφοφόροι αυτοί ενδέχεται να επιλέξουν τον Βαπτιστή και πρώην ιεροκήρυκα Μάικ Χάκαμπι και την κυριολεκτική ερμηνεία της Γενέσεως.
Για να αποσοβήσει τον κίνδυνο αυτό, ο Ρόμνεϊ εκφώνησε ομιλία νωρίτερα αυτόν τον μήνα, στην οποία προσπάθησε να μεταθέσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ Προτεσταντών και Μορμόνων, προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού μεταξύ πιστών και άθεων. Μόνο οι πιστοί, σύμφωνα με τον Μιτ Ρόμνεϊ, μπορούν να χαρακτηρίζονται αληθινοί Αμερικανοί: «Πρέπει να αποδεχθούμε τον Δημιουργό, όπως έκαναν και οι Πατέρες του έθνους μας. Κάθε ένας που πιστεύει στην ανεξιθρησκεία, κάθε άνθρωπος που γονάτισε απέναντι στον Παντοδύναμο, είναι φίλος και σύμμαχός μου».
Δεν έχει λοιπόν σημασία, σε ποια παράλογη δοξασία πιστεύετε, εφόσον πιστεύετε σε κάτι παράλογο. Το μόνο που ίσως σας οδηγήσει εκτός της εθνικής αυτής κοινότητας, είναι η πίστη στην επιστήμη και τη λογική, που δηλώνουν με σημαντικό βαθμό βεβαιότητας ότι δεν υπάρχει Θεός.
Η επίθεση του Ρόμνεϊ κατά των άθεων δεν πρόκειται να του κοστίσει σε ψήφους, αλλά είναι απαράδεκτη πολιτική συνταγή για μία ελεύθερη χώρα. Οι θρησκευόμενοι πολιτικοί στις ελεύθερες χώρες πρέπει να βρουν κοινή γλώσσα, που δεν θα θίγει τους ψηφοφόρους άλλων θρησκειών και δογμάτων, αλλά και τους άθεους.
Το πρόβλημα με την πίστη του Μιτ Ρόμνεϊ δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το γεγονός ότι ο Μορμονισμός είναι θρησκεία ή ότι ο Μορμονισμός δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί καθαρά χριστιανικό δόγμα, αλλά με το ότι ο Μορμονισμός μοιάζει με απίστευτο συνονθύλευμα κακόγουστων δοξασιών. Το ερώτημά μου είναι: πώς μπορεί ένας μορφωμένος άνθρωπος, που φιλοδοξεί να ηγηθεί του ισχυρότερου κράτους στον κόσμο, να πιστεύει τέτοια πράγματα;
Σημ.: Το τελευταίο ερώτημα μπορεί να τεθεί για όλους τους μορφωμένους που πιστεύουν σε οποιαδήποτε θρησκεία. Όποιος μπορεί να πιστεύει στις επιφοιτήσεις από την έρημο, δεν θάχει δυσκολία να αποδεχτεί και τις πλάκες σε γλώσσα μεταρρυθμιστική αιγυπτιακή!.
