Στις 15 Φεβρουαρίου πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο ομότιμος καθηγητής Θεολογίας των πανεπιστημίων Θεσ/νίκης και Αθήνας, Σάββας Αγουρίδης. Σε παλαιότερη συνέντευξή του (31/05/2000) στο δημοσιογράφο Θωμά Τάτση της Ελευθεροτυπίας, είχε πει ο μακαρίτης τα εξής, σχετικά με τη σύγκρουση που προκάλεσε ο Χριστόδουλος με την κυβέρνηση για το θέμα των αστυνομικών ταυτοτήτων:
Δημοσιογράφος: Ποια από τις μεγάλες κόντρες (μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας) θυμάστε;
«Το 1965 πέρασαν με το "μεταθετό" (1) 13 μητροπολίτες. Ύστερα από τα "Ιακωβικά" (2) και με το μεταθετό. Ο υπουργός (Παιδείας & Θρησκευμάτων) επί Γεωργίου Παπανδρέου απαγόρευσε να συνέλθει η Σύνοδος. Ο Αρχιεπίσκοπος, ένας γέρος άρρωστος, έμενε στο Βύρωνα. Ο (μητροπολίτης) Ελασσόνος έσκισε την υπουργική απόφαση από την πόρτα της Συνόδου, ο (μητροπολίτης) Κορινθίας με το αυτοκίνητό του και με τη βοήθεια ενός διακόνου κι ενός λαϊκού πήρε τον κακομοίρη τον Χρυσόστομο και τον πέταξε διά της βίας σ' ένα ταξί και τον κουβάλησε στην Αγίας Φιλοθέης, γιατί κατά τους εκκλησιαστικούς κανόνες άνευ του πρώτου δεν μπορεί να γίνει εκλογή.
Πέρασαν 3 με 4 μήνες, η κυβέρνηση δεν τους διόριζε, αλλά αναγκάστηκε με την πίεση. Τα ξέρουν δε αυτά γι' αυτό χρησιμοποιούν αυτούς τους τραμπουκισμούς. Μερικοί από αυτούς είναι πρωταγωνιστές τώρα. Ο Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα. Τα ίδια έκαναν και επί Τρίτση το '87.
Κι εκεί πέτυχαν. Δεν ξέρουν άλλη μέθοδο. Ούτε Θεολογία γνωρίζουν, ούτε πνευματικότητα εσωτερική έχουν για να κοιτάξουν τον εαυτό τους και την κοινωνία. Ξέρουν "είμαι επίσκοπος, είμαι αφέντης, με αναγνώρισε ο αυτοκράτορας, με αναγνώρισε ο σουλτάνος και με αναγνώρισε η ελληνική κυβέρνηση"».Δημοσιογράφος: Υπάρχει όμως και η πλευρά των πολιτικών, που στηρίζουν την Εκκλησία.
«Είτε πρόκειται για βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είτε πρόκειται για βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι άνθρωποι ξέρουν ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα εκδημοκρατισμού της χώρας αυτή τη στιγμή. Το ξέρουν πολύ καλά, το ξέρουν ίσως πολύ καλύτερα και από εμένα. Όμως εκείνο που τους επηρεάζει να κάνουν δηλώσεις, είτε εναντίον της κυβέρνησης είτε να μιλούν με μισόλογα, είναι ότι μετράνε πόσες ψήφους μπορεί να χάσουν από τις ορθόδοξες ομάδες στην επαρχία που περιμένουν να ξαναβγούν βουλευτές μετά τέσσερα χρόνια. Είναι θλιβερό κατάντημα αυτό. Αισθάνομαι δηλαδή ως Έλληνας πολίτης μεγάλη ντροπή γι' αυτό το πράγμα. Το ευχάριστο είναι ότι είναι πολύ λίγοι.
Άκουσα προχθές τον κ. Παπαθεμελή. Εγώ έγινα καθηγητής της Θεολογικής Θεσσαλονίκης το 1951. Διορίστηκα στη Θεσσαλονίκη καθηγητής της «Kαινής Διαθήκης» και τότε εκείνος, νεαρός δικηγορίσκος, είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο. Ξέρετε με ποιον συνεδέετο; Συνεδέετο με τον Καντιώτη (3). Και εγώ επειδή έζησα στη Θεσσαλονίκη 14 χρόνια πριν κατεβώ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είχα παρακολουθήσει πώς δημιουργήθηκε η καριέρα του κ. Παπαθεμελή. Ο άνθρωπος δεν έκανε καμία ατιμία. Αλλά πρέπει να σας πω ότι η άνοδος του ανθρώπου αυτού στηρίχθηκε στα εκκλησιαστικά οικοτροφεία.
Τη δεκαετία του '60 φούντωσαν. Ξέρετε τι ρόλο έπαιξαν αυτά τα οικοτροφεία για να βγάλουν κάποιο βουλευτή ή για να του δώσουν τη διαφορά εκείνη από τους άλλους βουλευτές, ώστε να έχει εξασφαλισμένη την υπουργία; Αυτά τα ζήσαμε. Και βγαίνει προχθές ο κ. Παπαθεμελής και λέει: Δεν είναι αυτό το θέμα της ταυτότητας. Είναι η αιχμή του παγόβουνου. Το παγόβουνο είναι ότι αύριο μπορεί να πει να δουλεύουμε τις Κυριακές. Μετά να σκεφτεί η κυβέρνηση να βγάλουμε την εικόνα του Χριστού και μετά από καιρό, γιατί να λέμε στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Και κάποιος του είπε, εξαιτίας αυτών των φαντασιώσεών σας περί κινδύνου του μέλλοντος, ξεσηκώνετε τον κόσμο; »
(1) Η δυνατότητα μετάθεσης μητροπολίτη από τη μία στην άλλη, κατά τεκμήριο πλουσιότερη, μητρόπολη.
(2) Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, εξελέγη αλλά καθαιρέθηκε σύντομα λόγω (υπαρκτών;) ηθικών παραπτωμάτων.
(3) Ταλιμπάν-ορθόδοξος μητροπολίτης, κατέβαινε με ομάδες παπάδων στην Πάτρα για να διαλύσει το «ειδωλολατρικό καρναβάλι»!
Επειδή σε προηγούμενη ανάρτηση κάποιος αμφισβήτησε την αρμοδιότητα του Σάββα Αγουρίδη για εκκλησιαστικά και θεολογικά θέματα, παραθέτω εδώ πάλι τα βιογραφικά στοιχεία του μακαρίτη. Αλλιώς θα επανέλθει ο αμφισβητίας και θα εστιάσει πάλι στο πρόσωπο του Αγουρίδη αντί στην ουσία της ανάρτησης!
Ο Αγουρίδης τελείωσε τη Θεολογική Σχολή του Πανεπ. Αθηνών και έγινε διδάκτωρ (Ph.D) στο Πανεπιστήμιο Duke, της Β. Καρολίνας, U.S.A. Το 1956 εξελέγη στο Πανεπ. Αθήνας υφηγητής στην έδρα της "Καινής Διαθήκης". Το ίδιο έτος εξελέγη έκτακτος και μετά τρία χρόνια τακτικός καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1956-1968). Από το 1969 υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1985, μετά πολυετή πανεπιστημιακή θητεία, παραιτήθηκε.
Ο Αγουρίδης ήταν πολυγραφότατος στον ακαδημαϊκό χώρο και εκτός αυτού! Ενδεικτικώς αναφέρονται: Εισαγωγή εις την Κ. Διαθήκη, 1971, Τα Απόκρυφα και Ψευδεπίγραφα της Παλαιάς Διαθήκης, α' τόμος 1974 και β' τόμος 1985, Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, 1984, Ιστορία των Χρόνων της Κ. Διαθήκης, 1985, Υπομνήματα: στην Επί του Όρους Ομιλία, 1980,στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, 1985, στις Α'Β'Γ' Επιστολές του Ιωάννου 1985, Υπόμνημα στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, 1997, Υπόμνημα στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, 1991, Ιστορία της Θρησκείας του Ισραήλ, 1995 και πολλά άλλα βιβλία. Επίσης, επιμελήθηκε τη μετάφραση στα ελληνικά πολλών αξιόλογων καινοδιαθηκικών και θεολογικών έργων ξένων επιφανών συναδέλφων.
