Διαχρονική οπισθοδρομικότητα
Όπως κάθε πρωί πήγαιναν η Σαμσία Χουσεϊνί, 17 ετών, και η αδελφή της Ατίφα, 14 ετών, στο σχολείο, μέσα από τους λασπωμένους δρόμους της Κανταχάρ στο νότιο Αφγανιστάν. Ένας άντρας σταμάτησε δίπλα τους με το μηχανάκι του και ρώτησε με ενδιαφέρον: «Πηγαίνετε σχολείο;» Τα κορίτσια κούνησαν καταφατικά το κεφάλι. Τότε ο ξένο τράβηξε απότομα τη μπούρκα από τη μεγαλύτερη αδελφή και πιτσίλισε το πρόσωπό της με ένα οξύ. Αμέσως μετά έβαλε μπρος στο μηχανάκι και εξαφανίστηκε...
Αυτό συνέβη στα τέλη Νοεμβρίου 2008. Σήμερα είναι το αριστερό μέρος του προσώπου της Σαμσία γεμάτο ουλές από το καυστικό υγρό. Με το αριστερό μάτι βλέπει θολά και δυσκολεύεται να διαβάσει. Όμως, η επιθυμία των κοριτσιών για μόρφωση είναι πολύ ισχυρότερη από το μίσος του θεόπληκτου Ταλιμπανού αλήτη κατά του εκπαιδευτικού συστήματος, των δασκάλων και των μαθητριών. Όλα τα κορίτσια που τραυματίστηκαν μέχρι τώρα από τέτοιες ενέργειες, εστάλησαν στην Ευρώπη για θεραπεία και αποκατάσταση των βλαβών και, παράλληλα, συνεχίζουν να πηγαίνουν σε σχολεία.
Η Σαμσία δήλωσε στους δημοσιογράφου: «Οι γονείς μου είπαν, να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο, γιατί ο αμόρφωτος άνθρωπος είναι σαν τον πεθαμένο.» Η μητέρα της είναι ολοκληρωτικά αναλφάβητη, όπως σχεδόν όλες οι γυναίκες στην περιοχή. «Οι άνθρωποι που με τραυμάτισαν, δεν θέλουν να μορφωθούν οι γυναίκες για να μπορούν να τις εκμεταλλεύονται.»
Μερικές εβδομάδες πριν από την επίθεση στα δύο κορίτσια, είχε κλείσει την έξοδο του σχολείου μια συμμορία Ταλιμπάν, πάνω σε μηχανάκια ανά δύο, και επιτέθηκαν στα κορίτσια που είχαν σχολάσει. Τραυματίστηκαν τότε ελαφρά 11 μαθήτριες και 2-3 δάσκαλοι.
Στα πέντε χρόνια που λειτουργεί το συγκεκριμένο σχολικό συγκρότημα κοριτσιών, το οποίο προσέφερε στην Κανταχάρ με 4Ο αίθουσες διδασκαλίας η κυβέρνηση της Ιαπωνίας, αποκτούν μόρφωση περί τα 1.3ΟΟ κορίτσια. Αυτό αποτελεί μια κοινωνική επανάσταση, παρά το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν έχουν περικυκλώσει την πόλη και κάθε μαθήτρια, όπως και οι δάσκαλοι που διδάσκουν, κινδυνεύουν από στιγμή σε στιγμή να πέσουν θύματα των θεόπληκτων Ταλιμπάν.
Σημαντικό είναι ότι, τα περισσότερα από τα κορίτσια αυτού του σχολείου, κατοικούν αρκετά χιλιόμετρα μακριά, συνήθως σε λασπόσπιτα ή ξύλινες παράγκες και είναι αναγκασμένα να περπατάνε καθημερινά σημαντικές αποστάσεις για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Όλα τα κορίτσια είναι πεπεισμένα ότι η σχολική εκπαίδευση αποτελεί το μοναδικό δρόμο για να ξεφύγουν από τη φτώχια και την κακομοιριά.
Η περιοχή που βρίσκεται το σχολείο δεν τροφοδοτείται διαρκώς με ηλεκτρικό ρεύμα και η παροχή νερού συχνά διακόπτεται. Οι γυναίκες που κυκλοφορούν στην πόλη είναι καλυμμένες ολοσχερώς με τη μπούρκα (πίσω στις παραδόσεις!) και αποφεύγουν να είναι εκτεθειμένες περισσότερο απ' όσο απαιτούν οι δουλειές έξω από το σπίτι. Οι τραμπούκοι των οπισθοδρομικών Ταλιμπάν καραδοκούν παντού για να επιβάλλουν το νόμο του «αληθινού θεού», του Αλλάχ. Σχεδόν όλοι είναι αναλφάβητοι και δεν έχουν καμιά επαγγελματική προοπτική, πέρα από την ένταξή τους στις πολεμικές ομάδες των Ταλιμπάν. Εκεί βρίσκουν τροφή και στέγη και μέσω αυτών ελπίζουν να περάσουν καλά στην υπόλοιπη ζωής τους, αν επιβληθούν και πάλι οι Ταλιμπάν στην ταλαίπωρη χώρα.
Εμείς μπορούμε να φανταστούμε τί υπέστησαν οι άνθρωποι -και οι γυναίκες ανάμεσά τους- την εποχή που επιβαλλόταν στον ελληνόφωνο χώρο ο σκοτεινός ιουδαιοχριστιανισμός, όταν οι ορδές των άπλυτων μοναχών καθαιρούσαν ναούς και βιβλιοθήκες, έκαιγαν συλλογές συγγραμμάτων και σκότωναν τους ανθρώπους που δεν ήθελαν να υποταχθούν. Η φιλόσοφος και μαθηματικός Υπατία ήταν ένα από τα επιφανή θύματα των δολοφονικών συμμοριών που επέβαλαν με στρατιωτική υποστήριξη το σκοτεινό Μεσαίωνα.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Αυτό συνέβη στα τέλη Νοεμβρίου 2008. Σήμερα είναι το αριστερό μέρος του προσώπου της Σαμσία γεμάτο ουλές από το καυστικό υγρό. Με το αριστερό μάτι βλέπει θολά και δυσκολεύεται να διαβάσει. Όμως, η επιθυμία των κοριτσιών για μόρφωση είναι πολύ ισχυρότερη από το μίσος του θεόπληκτου Ταλιμπανού αλήτη κατά του εκπαιδευτικού συστήματος, των δασκάλων και των μαθητριών. Όλα τα κορίτσια που τραυματίστηκαν μέχρι τώρα από τέτοιες ενέργειες, εστάλησαν στην Ευρώπη για θεραπεία και αποκατάσταση των βλαβών και, παράλληλα, συνεχίζουν να πηγαίνουν σε σχολεία.
Η Σαμσία δήλωσε στους δημοσιογράφου: «Οι γονείς μου είπαν, να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο, γιατί ο αμόρφωτος άνθρωπος είναι σαν τον πεθαμένο.» Η μητέρα της είναι ολοκληρωτικά αναλφάβητη, όπως σχεδόν όλες οι γυναίκες στην περιοχή. «Οι άνθρωποι που με τραυμάτισαν, δεν θέλουν να μορφωθούν οι γυναίκες για να μπορούν να τις εκμεταλλεύονται.»
Μερικές εβδομάδες πριν από την επίθεση στα δύο κορίτσια, είχε κλείσει την έξοδο του σχολείου μια συμμορία Ταλιμπάν, πάνω σε μηχανάκια ανά δύο, και επιτέθηκαν στα κορίτσια που είχαν σχολάσει. Τραυματίστηκαν τότε ελαφρά 11 μαθήτριες και 2-3 δάσκαλοι.
Στα πέντε χρόνια που λειτουργεί το συγκεκριμένο σχολικό συγκρότημα κοριτσιών, το οποίο προσέφερε στην Κανταχάρ με 4Ο αίθουσες διδασκαλίας η κυβέρνηση της Ιαπωνίας, αποκτούν μόρφωση περί τα 1.3ΟΟ κορίτσια. Αυτό αποτελεί μια κοινωνική επανάσταση, παρά το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν έχουν περικυκλώσει την πόλη και κάθε μαθήτρια, όπως και οι δάσκαλοι που διδάσκουν, κινδυνεύουν από στιγμή σε στιγμή να πέσουν θύματα των θεόπληκτων Ταλιμπάν.
Σημαντικό είναι ότι, τα περισσότερα από τα κορίτσια αυτού του σχολείου, κατοικούν αρκετά χιλιόμετρα μακριά, συνήθως σε λασπόσπιτα ή ξύλινες παράγκες και είναι αναγκασμένα να περπατάνε καθημερινά σημαντικές αποστάσεις για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Όλα τα κορίτσια είναι πεπεισμένα ότι η σχολική εκπαίδευση αποτελεί το μοναδικό δρόμο για να ξεφύγουν από τη φτώχια και την κακομοιριά.
Η περιοχή που βρίσκεται το σχολείο δεν τροφοδοτείται διαρκώς με ηλεκτρικό ρεύμα και η παροχή νερού συχνά διακόπτεται. Οι γυναίκες που κυκλοφορούν στην πόλη είναι καλυμμένες ολοσχερώς με τη μπούρκα (πίσω στις παραδόσεις!) και αποφεύγουν να είναι εκτεθειμένες περισσότερο απ' όσο απαιτούν οι δουλειές έξω από το σπίτι. Οι τραμπούκοι των οπισθοδρομικών Ταλιμπάν καραδοκούν παντού για να επιβάλλουν το νόμο του «αληθινού θεού», του Αλλάχ. Σχεδόν όλοι είναι αναλφάβητοι και δεν έχουν καμιά επαγγελματική προοπτική, πέρα από την ένταξή τους στις πολεμικές ομάδες των Ταλιμπάν. Εκεί βρίσκουν τροφή και στέγη και μέσω αυτών ελπίζουν να περάσουν καλά στην υπόλοιπη ζωής τους, αν επιβληθούν και πάλι οι Ταλιμπάν στην ταλαίπωρη χώρα.
Εμείς μπορούμε να φανταστούμε τί υπέστησαν οι άνθρωποι -και οι γυναίκες ανάμεσά τους- την εποχή που επιβαλλόταν στον ελληνόφωνο χώρο ο σκοτεινός ιουδαιοχριστιανισμός, όταν οι ορδές των άπλυτων μοναχών καθαιρούσαν ναούς και βιβλιοθήκες, έκαιγαν συλλογές συγγραμμάτων και σκότωναν τους ανθρώπους που δεν ήθελαν να υποταχθούν. Η φιλόσοφος και μαθηματικός Υπατία ήταν ένα από τα επιφανή θύματα των δολοφονικών συμμοριών που επέβαλαν με στρατιωτική υποστήριξη το σκοτεινό Μεσαίωνα.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
