Οι δύο πανεπιστημιακοί φέρεται να έχουν «αποκαταστήσει» ακαδημαϊκά τα τρία τους παιδιά
Η καταγγελία που ακολουθεί, δημοσιεύτηκε αρχικά στο GURF, αλλά την είχα ακούσει από φίλους και συναδέλφους πανεπιστημιακούς ήδη προ αρκετών μηνών. Τώρα βγήκε και στις εφημερίδες!
(της Λινας Γιανναρου, Καθημερινή, 18/2/2009)
Στους παροικούντες τη... Θεολογική Σχολή ήταν γνωστή και ως «Αγία Οικογένεια». Τελευταία, μετά την ταχύτατη κυκλοφορία ανώνυμης καταγγελίας από email σε email, ο δημοφιλέστερος χαρακτηρισμός φαίνεται πως είναι «Δυναστεία Χριστινάκη».
Πρόκειται για την οικογένεια Ελένης και Παναγιώτη Χριστινάκη, της κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του συζύγου της, καθηγητή και πρώην προέδρου του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, οι οποίοι φέρεται να έχουν «αποκαταστήσει» ακαδημαϊκά τα τρία τους παιδιά, το σύζυγο της κόρης τους και... τον αδερφό τού συζύγου της κόρης τους, τοποθετώντας τους σε διάφορες θέσεις της Σχολής! Ειδικότερα, σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, η κόρη του ζευγαριού Ειρήνη Χριστινάκη έλαβε διδακτορικό τον Αύγουστο του 2004 από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, με επιβλέποντα καθηγητή τον πατέρα της Παναγιώτη Χριστινάκη, τότε πρόεδρο του Τμήματος.
Σε λίγους μήνες, εκλέγεται επίκουρη καθηγήτρια και εντός τριών ετών γίνεται τακτική καθηγήτρια. Στη συνέχεια, ο σύζυγος τής Ειρήνης, Αθανάσιος Γλάρος, εκλέγεται επίκουρος καθηγητής στο ίδιο Τμήμα, ενώ ο αδερφός του, Γεώργιος Γλάρος, ετοιμάζεται για άλλη θέση στο ίδιο Τμήμα. Την ίδια ώρα, η άλλη κόρη Ολγα Χριστινάκη έλαβε θέμα διδακτορικού από τη Σχολή με επιβλέπουσα καθηγήτρια την αδερφή της Ειρήνη, ενώ και ο γιος Επαμεινώνδας Χριστινάκης, χωρίς πτυχίο Θεολογίας και χωρίς μάστερ, γίνεται υποψήφιος διδάκτωρ στη Σχολή Θεολογίας. Μιλώντας στην «Κ», ο κ. Παναγιώτης Χριστινάκης, φανερά ενοχλημένος από τις διαστάσεις που φαίνεται να λαμβάνει η υπόθεση, έκανε λόγο για «λασπολόγους», συνδέοντας το χρόνο της κυκλοφορίας του επίμαχου μηνύματος με τις εκλογές στη Σχολή.
Δεν διαψεύδει
Ωστόσο, δεν προχωρά σε διάψευση των καταγγελιών. «Επειδή εγώ είμαι καθηγητής θα απαγορεύσω στο παιδί μου να ακολουθήσει την ίδια επιστήμη;», αναφέρει χαρακτηριστικά. Οπως τονίζει, ο ίδιος δεν έλαβε μέρος στις κρίσεις που αφορούσαν την κόρη του και το γαμπρό του, «οι οποίες έγιναν από άλλους αξιόλογους καθηγητές». Οσο για τη γρήγορη ανέλιξη της κόρης του στη θέση της τακτικής καθηγήτριας, οφείλεται στην αξία της. «Είναι γνωστό αυτό που λένε στη Σχολή ότι η κόρη ξεπέρασε τον πατέρα». Σε ό,τι αφορά το γιο του Επαμεινώνδα, ο κ. Χριστινάκης επισημαίνει ότι «κατά τ
η γνώμη μου δεν πρέπει κάποιος χωρίς πτυχίο Θεολογίας να έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει διδακτορικό από τη Σχολή, αλλά άλλοι άνοιξαν αυτή την πόρτα, όχι εγώ!» Η Ειρήνη Χριστινάκη, πάντως, είναι πράγματι επιβλέπουσα του διδακτορικού της αδερφής της, «πράγμα που δεν απαγορεύεται». «Σε κάθε περίπτωση, γιατί τόσα χρόνια δε μιλούσε κανείς; Στη ζωή μου υπήρξα πάντα έντιμος», καταλήγει.
Το θέμα πάντως έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, κυρίως στους κόλπους εκπαιδευτικών, που κάνουν λόγο για κραυγαλέο δείγμα νεποτισμού στο μεγαλύτερο ΑΕΙ της χώρας.
Eπωνύμως
Από την πλευρά τους, οι πρυτανικές αρχές διαμηνύουν ότι «όποιος θέλει να καταγγείλει το οτιδήποτε πρέπει να έχει το θάρρος να το κάνει επωνύμως», τονίζοντας παράλληλα ότι έχουν ζητηθεί απαντήσεις από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας. Την ίδια ώρα, η υπόθεση έχει προκαλέσει προβληματισμό και στην Αρχιεπισκοπή (ως γνωστόν, οι Θεολογικές Σχέσεις διατηρούν στενούς δεσμούς με την Εκκλησία). Σημειώνεται ότι ο κ. Χριστινάκης υπήρξε σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου την περίοδο της σύγκρουσής του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Πρόκειται για την οικογένεια Ελένης και Παναγιώτη Χριστινάκη, της κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του συζύγου της, καθηγητή και πρώην προέδρου του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, οι οποίοι φέρεται να έχουν «αποκαταστήσει» ακαδημαϊκά τα τρία τους παιδιά, το σύζυγο της κόρης τους και... τον αδερφό τού συζύγου της κόρης τους, τοποθετώντας τους σε διάφορες θέσεις της Σχολής! Ειδικότερα, σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, η κόρη του ζευγαριού Ειρήνη Χριστινάκη έλαβε διδακτορικό τον Αύγουστο του 2004 από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, με επιβλέποντα καθηγητή τον πατέρα της Παναγιώτη Χριστινάκη, τότε πρόεδρο του Τμήματος. Σε λίγους μήνες, εκλέγεται επίκουρη καθηγήτρια και εντός τριών ετών γίνεται τακτική καθηγήτρια. Στη συνέχεια, ο σύζυγος τής Ειρήνης, Αθανάσιος Γλάρος, εκλέγεται επίκουρος καθηγητής στο ίδιο Τμήμα, ενώ ο αδερφός του, Γεώργιος Γλάρος, ετοιμάζεται για άλλη θέση στο ίδιο Τμήμα. Την ίδια ώρα, η άλλη κόρη Ολγα Χριστινάκη έλαβε θέμα διδακτορικού από τη Σχολή με επιβλέπουσα καθηγήτρια την αδερφή της Ειρήνη, ενώ και ο γιος Επαμεινώνδας Χριστινάκης, χωρίς πτυχίο Θεολογίας και χωρίς μάστερ, γίνεται υποψήφιος διδάκτωρ στη Σχολή Θεολογίας. Μιλώντας στην «Κ», ο κ. Παναγιώτης Χριστινάκης, φανερά ενοχλημένος από τις διαστάσεις που φαίνεται να λαμβάνει η υπόθεση, έκανε λόγο για «λασπολόγους», συνδέοντας το χρόνο της κυκλοφορίας του επίμαχου μηνύματος με τις εκλογές στη Σχολή.
Δεν διαψεύδει
Ωστόσο, δεν προχωρά σε διάψευση των καταγγελιών. «Επειδή εγώ είμαι καθηγητής θα απαγορεύσω στο παιδί μου να ακολουθήσει την ίδια επιστήμη;», αναφέρει χαρακτηριστικά. Οπως τονίζει, ο ίδιος δεν έλαβε μέρος στις κρίσεις που αφορούσαν την κόρη του και το γαμπρό του, «οι οποίες έγιναν από άλλους αξιόλογους καθηγητές». Οσο για τη γρήγορη ανέλιξη της κόρης του στη θέση της τακτικής καθηγήτριας, οφείλεται στην αξία της. «Είναι γνωστό αυτό που λένε στη Σχολή ότι η κόρη ξεπέρασε τον πατέρα». Σε ό,τι αφορά το γιο του Επαμεινώνδα, ο κ. Χριστινάκης επισημαίνει ότι «κατά τ
η γνώμη μου δεν πρέπει κάποιος χωρίς πτυχίο Θεολογίας να έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει διδακτορικό από τη Σχολή, αλλά άλλοι άνοιξαν αυτή την πόρτα, όχι εγώ!» Η Ειρήνη Χριστινάκη, πάντως, είναι πράγματι επιβλέπουσα του διδακτορικού της αδερφής της, «πράγμα που δεν απαγορεύεται». «Σε κάθε περίπτωση, γιατί τόσα χρόνια δε μιλούσε κανείς; Στη ζωή μου υπήρξα πάντα έντιμος», καταλήγει.Το θέμα πάντως έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, κυρίως στους κόλπους εκπαιδευτικών, που κάνουν λόγο για κραυγαλέο δείγμα νεποτισμού στο μεγαλύτερο ΑΕΙ της χώρας.
Eπωνύμως
Από την πλευρά τους, οι πρυτανικές αρχές διαμηνύουν ότι «όποιος θέλει να καταγγείλει το οτιδήποτε πρέπει να έχει το θάρρος να το κάνει επωνύμως», τονίζοντας παράλληλα ότι έχουν ζητηθεί απαντήσεις από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας. Την ίδια ώρα, η υπόθεση έχει προκαλέσει προβληματισμό και στην Αρχιεπισκοπή (ως γνωστόν, οι Θεολογικές Σχέσεις διατηρούν στενούς δεσμούς με την Εκκλησία). Σημειώνεται ότι ο κ. Χριστινάκης υπήρξε σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου την περίοδο της σύγκρουσής του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Εν Χριστώ αδελφοί
(του Παντελη Μπουκαλα, Καθημερινή, 19/2/2009)
Eφόσον όλοι, κατά τας Γραφάς, είμαστε «εν Χριστώ αδελφοί», και επιπλέον «εν γένος εσμέν», και εφόσον αυτό είναι το πρώτο και το κύριο που πρέπει να διδάσκει ένας καθηγητής της Θεολογίας, χριστιανός βέβαια, τι σημασία έχει το ότι στην ίδια Σχολή, τη Θεολογική Αθηνών, τις καθηγητικές έδρες τις μοιράζεται μία οικογένεια συν μία άλλη με την οποία η πρώτη έχει συνάψει γάμους; Τι έπρεπε να πουν, λοιπόν, οι καθηγητές απαντώντας στις εις βάρος τους καταγγελίες; Οτι, απλούστατα, στην εν Χριστώ και υπό τον Χριστό ανώνυμη ισότητα, καμιά αξία δεν έχουν τα ονοματεπώνυμα, τα οικογενειακά δέντρα, τα κλαδιά και τα παρακλάδια, ούτε βέβαια οι τίτλοι και οι θώκοι. Κατά συνέπεια, και πάντοτε κατά τας Γραφάς, ο νεποτισμός είναι ανέφικτος διότι είναι εκτός νοήματος, άρα εκτός νοήματος, ανόητες δηλαδή, είναι και οι βολές εναντίον του νεποτισμού.
Οι καθηγητές μας, ωστόσο, αντί να αντλήσουν επιχειρήματα από τα οικεία τους ιερά κείμενα, επέλεξαν να αμυνθούν με κοσμικότατες μεθόδους, πιθανόν και με τη σκέψη ότι καλή κι άγια είναι η ουράνια βασιλεία, ώς τότε όμως έχουμε καιρό, έχουμε κυρίως να ζήσουμε μια ζωή, και καλό κι άγιο είναι να τη ζήσουμε με δόξες και τιμές και αξιώματα. Πώς εξήγησε ο πρώην πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας το γεγονός ότι ο γιος του, που δεν διαθέτει πτυχίο Θεολογίας ούτε μάστερ, είναι υποψήφιος διδάκτωρ στη Σχολή Θεολογίας, με όχι λίγες πιθανότητες να έχει αυστηρό επιβλέποντα στο διδακτορικό του κάποιο από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας;
Όχι, δεν είπε ότι διά της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος μπορεί να γίνει γνώστης και κήρυκας των θεολογικών πραγμάτων κι ένας ψαράς, όπως τω καιρώ εκείνω. Αντίθετα, προσγειωμένος και κάπως μνησίκακος (όσο μνησίκακος μπορεί να είναι όποιος διδάσκει χριστιανισμό), διευκρίνισε ότι αυτή η ούτως ειπείν «εισπήδηση» δεν τον βρίσκει σύμφωνο, όμως: «Αλλοι άνοιξαν αυτήν την πόρτα, όχι εγώ».
Ποια είναι αυτή η «πόρτα» άραγε και ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι «άλλοι»; Να μπούμε στον πειρασμό εδώ και να σκεφτούμε ότι ο κύριος καθηγητής στρέφει καταγγελτικά το δάχτυλό του προς τη σύζυγο του πρωθυπουργού, η οποία, όντας νηπιαγωγός από ανώτερη σχολή έκανε διδακτικό σε ανώτατη σχολή, την Ιατρική, που καμία σχέση δεν είχε με τις ώς τότε σπουδές της, και έγινε κατόπιν γιατρός; Αδύνατον. Ενας καθηγητής της Θεολογίας δεν μπορεί παρά να έχει στο μυαλό του, πιθανόν και στην ψυχή του, τον λόγο του Χριστού, «πώς δύνασαι λέγειν τω αδελφώ σου, αδελφέ, άφες εκβάλω το κάρφος το εκ του οφθαλμού σου, αυτός την εν τω οφθαλμώ σού δοκόν ου βλέπων;»
Κι ύστερα, είναι μάθημα σωστό αυτό, να διδάσκεις τους μαθητές σου και τον κόσμο όλο, που σε ακούει με σέβας, καθότι καθηγητής και μάλιστα της Θεολογίας, ότι εφόσον έχουν ήδη αμαρτήσει κάποιοι άλλοι, δικαιούσαι κι εσύ την αμαρτιούλα σου; Δηλαδή όταν η αμαρτία μοιράζεται και διαχέεται, δεν βαραίνει πολύ στο μητρώο μας; Να το έχουμε υπόψη μας.
Οι καθηγητές μας, ωστόσο, αντί να αντλήσουν επιχειρήματα από τα οικεία τους ιερά κείμενα, επέλεξαν να αμυνθούν με κοσμικότατες μεθόδους, πιθανόν και με τη σκέψη ότι καλή κι άγια είναι η ουράνια βασιλεία, ώς τότε όμως έχουμε καιρό, έχουμε κυρίως να ζήσουμε μια ζωή, και καλό κι άγιο είναι να τη ζήσουμε με δόξες και τιμές και αξιώματα. Πώς εξήγησε ο πρώην πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας το γεγονός ότι ο γιος του, που δεν διαθέτει πτυχίο Θεολογίας ούτε μάστερ, είναι υποψήφιος διδάκτωρ στη Σχολή Θεολογίας, με όχι λίγες πιθανότητες να έχει αυστηρό επιβλέποντα στο διδακτορικό του κάποιο από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας;Όχι, δεν είπε ότι διά της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος μπορεί να γίνει γνώστης και κήρυκας των θεολογικών πραγμάτων κι ένας ψαράς, όπως τω καιρώ εκείνω. Αντίθετα, προσγειωμένος και κάπως μνησίκακος (όσο μνησίκακος μπορεί να είναι όποιος διδάσκει χριστιανισμό), διευκρίνισε ότι αυτή η ούτως ειπείν «εισπήδηση» δεν τον βρίσκει σύμφωνο, όμως: «Αλλοι άνοιξαν αυτήν την πόρτα, όχι εγώ».
Ποια είναι αυτή η «πόρτα» άραγε και ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι «άλλοι»; Να μπούμε στον πειρασμό εδώ και να σκεφτούμε ότι ο κύριος καθηγητής στρέφει καταγγελτικά το δάχτυλό του προς τη σύζυγο του πρωθυπουργού, η οποία, όντας νηπιαγωγός από ανώτερη σχολή έκανε διδακτικό σε ανώτατη σχολή, την Ιατρική, που καμία σχέση δεν είχε με τις ώς τότε σπουδές της, και έγινε κατόπιν γιατρός; Αδύνατον. Ενας καθηγητής της Θεολογίας δεν μπορεί παρά να έχει στο μυαλό του, πιθανόν και στην ψυχή του, τον λόγο του Χριστού, «πώς δύνασαι λέγειν τω αδελφώ σου, αδελφέ, άφες εκβάλω το κάρφος το εκ του οφθαλμού σου, αυτός την εν τω οφθαλμώ σού δοκόν ου βλέπων;»
Κι ύστερα, είναι μάθημα σωστό αυτό, να διδάσκεις τους μαθητές σου και τον κόσμο όλο, που σε ακούει με σέβας, καθότι καθηγητής και μάλιστα της Θεολογίας, ότι εφόσον έχουν ήδη αμαρτήσει κάποιοι άλλοι, δικαιούσαι κι εσύ την αμαρτιούλα σου; Δηλαδή όταν η αμαρτία μοιράζεται και διαχέεται, δεν βαραίνει πολύ στο μητρώο μας; Να το έχουμε υπόψη μας.
