...
Επαναλήφθηκε για άλλη μια φορά το πανηγύρι της ορκωμοσίας νέων υπουργών και παλαιών ομοίων, οι οποίοι είχαν ήδη ορκιστεί παλαιότερα και πήραν τώρα νέα θέση στην κυβέρνηση. Καταρχάς, αναρωτιέμαι γιατί πρέπει κάποιος να ορκίζεται 2 και 3 φορές, όταν αλλάζει υπουργείο, αφού έχει ήδη ορκιστεί ότι θα τηρεί τους νόμους, θα είναι επιμελής, δεν θα τσεπώνει χρήμα, δεν θα γίνει διαπλεκόμενος με τραπεζίτες, βιομήχανους, ηγούμενους κτλ. κτλ. Δεν ισχύει πια η πρώτη ορκωμοσία; Σβήνεται άραγε η αρχική θεία χάρις;
Το άλλο γελοίο είναι αυτό της επαφής με το "θείο". Ακουμπάνε ένα βιβλίο, το οποίο οι περισσότεροι ούτε που έχουν διαβάσει ποτέ τους και εισπράττουν από αυτή την επαφή "θεία δύναμη". Επειδή όμως όλοι, οι τρέχοντες και οι προηγούμενοι και οι προ-προηγούμενοι, όλων των κομμάτων και παρατάξεων, φεύγουν από τις θέσεις τους κακήν κακώς, γιατί συνέχισαν να βυθίζουν την οικονομία, την εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία, την εξωτερική πολιτική, τις τέχνες, τα γράμματα κτλ. κτλ., πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν έπιασε ποτέ στο παρελθόν ή δεν υφίσταται καν η θεία χάρις που (δήθεν) διοχετεύτηκε στα υπουργικά κορμιά και μυαλά με την επαφή.
Το ακόμα γελοιοδέστερο είναι βέβαια ότι μερικοί από τους πολυάριθμους νέους υπουργούς δεν φτάνουν καν στο "ιερό βιβλίο" που θα τους δώσει τη δημιουργική δύναμη (αυτή που δεν διαθέτουν οι ίδιοι εξ ανατροφής και παιδείας) και ακουμπάνε στον ώμο ή στο σβέρκο του μπροστινού υπουργού, ο οποίος επίσης ακουμπάει κάποιον άλλον και αυτός τελικά, ίσως, έχει την ευχαρίστηση να ακουμπήσει το "ιερό βιβλίο", το οποίο ουδέποτε έχει ξεφυλλίσει και ούτε πρόκειται να ξαναδεί μπροστά του. Η θεία χάρις μεταδίδεται λοιπόν και δι' αγωγιμότητας, κάτι σαν θερμότητα ή ηλεκτρισμός. Χωρίς βέβαια να ενδιαφερθεί κανείς στο τέλος, τι ουσιαστικό απέφερε όλο αυτό το ανούσιο πανηγύρι.
Για τους παπάδες, οι οποίοι συμμετέχουν σε μια τελετή και διαδικασία, την οποία απαγορεύει η θρησκεία τους, δεν θα γράψω τίποτα. Αφού τους αρέσει να αυτογελοιοποιούνται, ποιος είμαι εγώ που θα τους χαλάσω τη μεγάλη ευχαρίστηση;
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Επαναλήφθηκε για άλλη μια φορά το πανηγύρι της ορκωμοσίας νέων υπουργών και παλαιών ομοίων, οι οποίοι είχαν ήδη ορκιστεί παλαιότερα και πήραν τώρα νέα θέση στην κυβέρνηση. Καταρχάς, αναρωτιέμαι γιατί πρέπει κάποιος να ορκίζεται 2 και 3 φορές, όταν αλλάζει υπουργείο, αφού έχει ήδη ορκιστεί ότι θα τηρεί τους νόμους, θα είναι επιμελής, δεν θα τσεπώνει χρήμα, δεν θα γίνει διαπλεκόμενος με τραπεζίτες, βιομήχανους, ηγούμενους κτλ. κτλ. Δεν ισχύει πια η πρώτη ορκωμοσία; Σβήνεται άραγε η αρχική θεία χάρις;
Το άλλο γελοίο είναι αυτό της επαφής με το "θείο". Ακουμπάνε ένα βιβλίο, το οποίο οι περισσότεροι ούτε που έχουν διαβάσει ποτέ τους και εισπράττουν από αυτή την επαφή "θεία δύναμη". Επειδή όμως όλοι, οι τρέχοντες και οι προηγούμενοι και οι προ-προηγούμενοι, όλων των κομμάτων και παρατάξεων, φεύγουν από τις θέσεις τους κακήν κακώς, γιατί συνέχισαν να βυθίζουν την οικονομία, την εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία, την εξωτερική πολιτική, τις τέχνες, τα γράμματα κτλ. κτλ., πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν έπιασε ποτέ στο παρελθόν ή δεν υφίσταται καν η θεία χάρις που (δήθεν) διοχετεύτηκε στα υπουργικά κορμιά και μυαλά με την επαφή.
Το ακόμα γελοιοδέστερο είναι βέβαια ότι μερικοί από τους πολυάριθμους νέους υπουργούς δεν φτάνουν καν στο "ιερό βιβλίο" που θα τους δώσει τη δημιουργική δύναμη (αυτή που δεν διαθέτουν οι ίδιοι εξ ανατροφής και παιδείας) και ακουμπάνε στον ώμο ή στο σβέρκο του μπροστινού υπουργού, ο οποίος επίσης ακουμπάει κάποιον άλλον και αυτός τελικά, ίσως, έχει την ευχαρίστηση να ακουμπήσει το "ιερό βιβλίο", το οποίο ουδέποτε έχει ξεφυλλίσει και ούτε πρόκειται να ξαναδεί μπροστά του. Η θεία χάρις μεταδίδεται λοιπόν και δι' αγωγιμότητας, κάτι σαν θερμότητα ή ηλεκτρισμός. Χωρίς βέβαια να ενδιαφερθεί κανείς στο τέλος, τι ουσιαστικό απέφερε όλο αυτό το ανούσιο πανηγύρι.
Για τους παπάδες, οι οποίοι συμμετέχουν σε μια τελετή και διαδικασία, την οποία απαγορεύει η θρησκεία τους, δεν θα γράψω τίποτα. Αφού τους αρέσει να αυτογελοιοποιούνται, ποιος είμαι εγώ που θα τους χαλάσω τη μεγάλη ευχαρίστηση;
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
