...
Αρχικά, μετά την κυκλοφορία των πρώτων τόμων της σειράς, δεν έγινε αντιληπτή κάποια δημόσια αντίδραση από τη «θιγόμενη» πλευρά, ίσως επειδή δεν ήθελαν να προκαλέσουν διαφήμιση με τυχόν ενέργειές τους. Κάποια στιγμή όμως διαπιστώθηκε μια αυξημένη τάση αποχωρήσεων από την (καθολική και ευαγγελική) εκκλησία στο γερμανόφωνο χώρο, πράγμα που οδηγεί σε μείωση του καταβαλλόμενου «εκκλησιαστικού φόρου» (Kirchensteuer). Μάλιστα, ένα μεγάλο μέρος των αποχωρούντων ανέφεραν στην αίτηση στο Πρωτοδικείο (δεν ξέρω αν έπρεπε να δηλώσουν το λόγο αποχώρησης ή το έκαναν από μόνοι τους) ότι αποχωρούν λόγω του «ιστορικού παρελθόντος της εκκλησίας». Σ΄ αυτή την απόφασή τους δεν πρέπει να ήταν αμέτοχος ο Deschner και τα βιβλία του.
Έτσι, αποφασίστηκε το έτος 1992 να οργανωθεί υπό τύπον αντεπίθεσης ένα συνέδριο κατά της ιστοριογραφίας του Deschner. Τίτλος του συνεδρίου: «Kriminalisierung des Christentums? Deschners Kirchengeschichte auf dem Pruefstand». Στα ελληνικά θα απέδιδα αυτό τον τίτλο ως «Ταύτιση του χριστιανισμού με την εγκληματικότητα; Η εκκλησιαστική ιστορία του Deschner υπό εξέταση». Δεν έχω δει την ελληνική μετάφραση του τόμου (εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ), αλλά κάπως έτσι θα έχει αποδοθεί κι εκεί. Όποιος έχει τον τόμο στα ελληνικά μπορεί να γράψει εδώ, πώς απέδωσε αυτό τον τίτλο ο επαγγελματίας μεταφραστής.
Οργανωτής του αντισυνεδρίου (κάτι σαν αντιδιαδήλωση που οργάνωνε παλιά η Αστυνομία), το οποίο πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1ης και 3ης Οκτωβρίου 1992 στο Schwerte (Sauerland) της Γερμανίας, ήταν ο καθηγητής της ιστορικής θεολογίας Hans Reinhard Seeliger και συμμετείχαν σ’ αυτό διαπρεπείς πανεπιστημιακοί ερευνητές, κυρίως θεολόγοι, αλλά και 1-2 νομικοί, 1 γιατρός, μερικοί εξ αυτών μάλιστα με μοναχικό σχήμα κτλ. Τα πρακτικά του συνεδρίου κυκλοφόρησαν σε ένα τόμο 320 σελίδων, στο εξώφυλλο του οποίου αποτυπώνεται (χριστιανικό χιούμορ!) η πυρπόληση στη Φλωρεντία το έτος 1498 ως αιρετικού του φανατικού χριστιανού (κατά την κρίση μου ψυχοπαθούς, αλλά δεν ήταν μόνο αυτός) Girolamo Savonarola από πίνακα του Fra Bartolommeo (βλέπε φωτογραφία). Εννοείται, αν είχαν ακόμα την εξουσία οι εκκλησιαστικοί, θα είχαν κάψει τον Deschner και τους λοιπούς ομοϊδεάτες του ήδη δέκα φορές σε πανηγυρική τελετή!
Σ’ αυτό τον τόμο του αντισυνεδρίου και όπου αλλού δημοσιεύτηκαν οι εισηγήσεις των συμμετεχόντων, υπάρχουν σχεδόν αποκλειστικά παραπομπές στους τρεις πρώτους τόμους των βιβλίων του Deschner από τη σειρά της «Εγκληματικής Ιστορίας». Έτσι είναι τελείως ακατανόητο το επιχείρημα κάποιων τρελαμένων, οι οποίοι γυρνάνε και γράφουν ότι η απουσία παραπομπών προς τα βιβλία του Deschner δείχνει ότι κανείς δεν τα θεωρεί σοβαρά. Τελείως ακατανόητο δεν είναι βέβαια αυτό! Προφανώς, διάβασαν οι μαυροντυμένοι 1-2 βιβλία της σειράς και δεν μπορούσαν να απαντήσουν, αφού όλες οι αναφορές του Deschner τεκμηριώνονται με παραπομπές σε έγκυρα ιστορικά ή θεολογικά συγγράμματα. Επινόησαν έτσι αυτό το επιχείρημα -για το οποίο έγραψα ήδη εκτεταμένο σχόλιο σε άλλη ανάρτηση- για να δικαιωθούν προσωπικά και να αυτοαπαλλαγούν από το καυτό ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να ακολουθούν οι ίδιοι μια θρησκεία και ένα μηχανισμό με τέτοιο εγκληματικό παρελθόν; Αφού δεν υπάρχουν παραπομπές, σημαίνει ότι δεν πείθονται από αυτά που γράφει ο Deschner, οπότε συνεχίζουν να «συμμετέχουν» στο εγκληματικό μαγαζί! Υποθέτω ότι όλα τα άλλα που διαβάζουν, τις «ιερές γραφές» και στους βίους αγίους, έχουν βιβλιογραφικές παραπομπές και μόνο γι' αυτό τα αποδέχονται!
Σημειώνω ότι τα βιβλία του Deschner έχουν μεταφραστεί μέχρι στιγμής στα αγγλικά, αραβικά, γαλλικά, ελληνικά, ισπανικά, ιταλικά, νορβηγικά, ολλανδικά, πολωνικά και στα σερβοκροάτικα. Ήδη με τις αγγλικές, γαλλικές και τις πρωτότυπες γερμανικές εκδόσεις καλύπτεται ένα δυνητικό αναγνωστικό κοινό πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων -ίσως και διεσεκατομμύριου- ανθρώπων που είναι σε θέση να διαβάσουν άμεσα τα συγκεκριμένα βιβλία.
Στο συνέδριο «κατά του Deschner» είχε προσκληθεί και ο ίδιος για να παρουσιάσει τους στόχους της συγγραφής των βιβλίων της σειράς και να συμμετάσχει στις συζητήσεις – ένας ενάντια σε 22 πανεπιστημιακούς καθηγητές. Ο ίδιος απάντησε ότι έχει γράψει ήδη σε 6Ο σελίδες του πρώτου τόμου της «Εγκληματικής Ιστορίας» για την έκταση, τη μεθοδολογία, το πρόβλημα της αντικειμενικότητας και τη γενικότερη προβληματική της ιστοριογραφίας και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθει.
Σχετικά με την προσπάθεια για απαξίωση του Deschner από τους παρακοιμώμενους του εκκλησιαστικού μηχανισμού έγραψε ένα συντριπτικό κείμενο ο καθηγητής φιλοσοφίας Hermann Josef Schmidt με τίτλο «Das "einhellige" oder "scheinheilige" Urteil der Wissenschaft?...» Άλλα σχόλια για το ίδιο θέμα περιέχονται στον τόμο Clara & Paul Reinsdorf: «Drahtzieher Gottes…», Alibri 1995. Αλήθεια, γιατί νομίζουν μερικοί (όχι ότι είναι σημαντικό!) ότι δεν υπάρχουν παραπομπές προς τα βιβλία του Deschner; Πού περίμεναν να τις βρουν, στο Μοναστηράκι;
Ο Deschner δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί άλλο με το συγκεκριμένο συνέδριο και τον τόμο πρακτικών που του εστάλη, γιατί ήταν πολύ απασχολημένος με τη συγγραφή των νεότερων τόμων της σειράς. Όμως, μια βαριά γρίπη, τον κράτησε για μερικές εβδομάδες στο κρεβάτι κι έτσι δεν μπορούσε να επισκέπτεται τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες για να μελετάει τα ιστορικά βιβλία που χρειαζόταν και να συλλέγει μία προς μία τις πληροφορίες του. Ασχολήθηκε λοιπόν σ' αυτό το διάστημα με τον τόμο των πρακτικών που γράφτηκε εναντίον του.
Διάλεξε από τις τυπωμένος εισηγήσεις μία, της καθηγήτριας της ύστερης ρωμαϊκής ιστορίας κ. Maria Radnoti-Alfoedi, η οποία είχε, κατά την κρίση του Deschner, μια ενδιάμεση ποιότητα, δεδομένου ότι μερικές από τις εισηγήσεις, όπως γράφει ο ίδιος, ήταν απερίγραπτα κείμενα αρτηριοσκληρωτικών ανθρώπων. Στην κριτική της κ. Alfoedi απαντάει λοιπόν ο Deschner σε περίπου 24 σελίδες του 5ου τόμου της «Εγκληματικής Ιστορίας» που κυκλοφόρησε το 1998. Εννοείται, δεν θα μεταφέρω εδώ το κείμενό του, αφού μπορεί καθένας να το διαβάσει και στα ελληνικά, στο σχετικό τόμο των εκδόσεων ΚΑΚΤΟΣ.
Ένα μικρό δείγμα γραφής από την εισήγηση της κ. Alfoedi αποτελεί ο χαρακτηρισμός του τρόπου που πέθαναν συγγενείς και συνεργάτες του αυτοκράτορα Κων/νου: «Είχαν τραγικό τέλος!» Έτσι απλά, ποιητικά, αντικειμενικά και επιστημονικά, με τρεις μόνο λέξεις περιτυλίγονται τα εκατοντάδες θύματα ενός από τους πιο βάρβαρους εγκληματίες της παγκόσμια ιστορίας (βλέπε επίσης>>>)!
Να υπενθυμίσω εδώ ότι ο «Μέγας» και «Άγιος» Κων/νος σκότωσε το έτος 31Ο στη Μασσαλία τον πεθερό του, αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό, τους γαμπρούς του Μπασιανό και Λικίνιο, το γιο του Λικίνιου, Λικινιανό στην Καρχηδόνα, επίσης τη σύζυγο και τη θυγατέρα του Διοκλητιανού, ο οποίος είχε αποχωρήσει από την εξουσία θεληματικά και έζησε αρκετά χρόνια απομονωμένος, και επίσης, εκτός των πολλών άλλων συγγενών των προαναφερόμενων, σκότωσε και δικούς του άμεσους συγγενείς, το γιο του Κρίσπο, μαζί με διάφορους φίλους, και τη σύζυγό του Φαύστα, μητέρα 5 παιδιών, την οποία έκαψε και έπνιξε στο μπάνιο. Πράγματι, η κ. καθηγήτρια που οπλίστηκε για να καταπολεμήσει τον Deschner είναι πολύ αντικειμενική, ενώ ο Deschner είναι εμπαθής!
Συνιστώ και πολύ αυτή την ανάγνωση, γιατί δείχνει με ποια εμβρίθεια έχει συλλέξει τις πληροφορίες του ο σημαντικός αυτός διαφωτιστής συγγραφέας και με ποια νηφαλιότητα παραθέτει τα σχόλιά του, όντας σε θέση να απαντάει στην ειδικευμένη καθηγήτρια ως δάσκαλος σε μαθήτρια, την οποία μάλιστα «μαλώνει» -ουσιαστικά ξεφτιλίζει- για λάθη που έχει κάνει στην εισήγησή της. Φυσικά, όλα με παραπομπές και εξηγήσεις.
Έγραψα στα σχόλια προηγούμενης ανάρτησης ότι κάποια στιγμή θα αναφερθώ στο συνέδριο που διοργανώθηκε για να καταρριφθεί η «Εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού» του Deschner. Έβγαλα λοιπόν από το ράφι και ξαναδιάβασα το σχετικό βιβλίο, είναι ο 5ος τόμος της σειράς που έχει υπότιτλο «9ος και 10ος αιώνας». Εκεί, στην εισαγωγή, γράφει ο Hermann Gieselbusch (H.G.) τα περιστατικά για το συνέδριο κατά του Deschner.
Το έτος 1990 κυκλοφόρησε ο 3ος τόμος της «Εγκληματικής Ιστορίας», με τον οποίο έκλεισε η Αρχαιότητα. Συνολικά 1.600 σελίδες κειμένου και 350 σελίδες σημειώσεων και βιβλιογραφικών παραπομπών. Ο H.G. θεωρεί ότι είναι η πρώτη στη σύγχρονη ιστορία θεμελιωμένη κατηγορία κατά της χριστιανικής εκκλησίας και των παραγόντων της.
Το έτος 1990 κυκλοφόρησε ο 3ος τόμος της «Εγκληματικής Ιστορίας», με τον οποίο έκλεισε η Αρχαιότητα. Συνολικά 1.600 σελίδες κειμένου και 350 σελίδες σημειώσεων και βιβλιογραφικών παραπομπών. Ο H.G. θεωρεί ότι είναι η πρώτη στη σύγχρονη ιστορία θεμελιωμένη κατηγορία κατά της χριστιανικής εκκλησίας και των παραγόντων της.
Έτσι, αποφασίστηκε το έτος 1992 να οργανωθεί υπό τύπον αντεπίθεσης ένα συνέδριο κατά της ιστοριογραφίας του Deschner. Τίτλος του συνεδρίου: «Kriminalisierung des Christentums? Deschners Kirchengeschichte auf dem Pruefstand». Στα ελληνικά θα απέδιδα αυτό τον τίτλο ως «Ταύτιση του χριστιανισμού με την εγκληματικότητα; Η εκκλησιαστική ιστορία του Deschner υπό εξέταση». Δεν έχω δει την ελληνική μετάφραση του τόμου (εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ), αλλά κάπως έτσι θα έχει αποδοθεί κι εκεί. Όποιος έχει τον τόμο στα ελληνικά μπορεί να γράψει εδώ, πώς απέδωσε αυτό τον τίτλο ο επαγγελματίας μεταφραστής.
Οργανωτής του αντισυνεδρίου (κάτι σαν αντιδιαδήλωση που οργάνωνε παλιά η Αστυνομία), το οποίο πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1ης και 3ης Οκτωβρίου 1992 στο Schwerte (Sauerland) της Γερμανίας, ήταν ο καθηγητής της ιστορικής θεολογίας Hans Reinhard Seeliger και συμμετείχαν σ’ αυτό διαπρεπείς πανεπιστημιακοί ερευνητές, κυρίως θεολόγοι, αλλά και 1-2 νομικοί, 1 γιατρός, μερικοί εξ αυτών μάλιστα με μοναχικό σχήμα κτλ. Τα πρακτικά του συνεδρίου κυκλοφόρησαν σε ένα τόμο 320 σελίδων, στο εξώφυλλο του οποίου αποτυπώνεται (χριστιανικό χιούμορ!) η πυρπόληση στη Φλωρεντία το έτος 1498 ως αιρετικού του φανατικού χριστιανού (κατά την κρίση μου ψυχοπαθούς, αλλά δεν ήταν μόνο αυτός) Girolamo Savonarola από πίνακα του Fra Bartolommeo (βλέπε φωτογραφία). Εννοείται, αν είχαν ακόμα την εξουσία οι εκκλησιαστικοί, θα είχαν κάψει τον Deschner και τους λοιπούς ομοϊδεάτες του ήδη δέκα φορές σε πανηγυρική τελετή!
Σ’ αυτό τον τόμο του αντισυνεδρίου και όπου αλλού δημοσιεύτηκαν οι εισηγήσεις των συμμετεχόντων, υπάρχουν σχεδόν αποκλειστικά παραπομπές στους τρεις πρώτους τόμους των βιβλίων του Deschner από τη σειρά της «Εγκληματικής Ιστορίας». Έτσι είναι τελείως ακατανόητο το επιχείρημα κάποιων τρελαμένων, οι οποίοι γυρνάνε και γράφουν ότι η απουσία παραπομπών προς τα βιβλία του Deschner δείχνει ότι κανείς δεν τα θεωρεί σοβαρά. Τελείως ακατανόητο δεν είναι βέβαια αυτό! Προφανώς, διάβασαν οι μαυροντυμένοι 1-2 βιβλία της σειράς και δεν μπορούσαν να απαντήσουν, αφού όλες οι αναφορές του Deschner τεκμηριώνονται με παραπομπές σε έγκυρα ιστορικά ή θεολογικά συγγράμματα. Επινόησαν έτσι αυτό το επιχείρημα -για το οποίο έγραψα ήδη εκτεταμένο σχόλιο σε άλλη ανάρτηση- για να δικαιωθούν προσωπικά και να αυτοαπαλλαγούν από το καυτό ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να ακολουθούν οι ίδιοι μια θρησκεία και ένα μηχανισμό με τέτοιο εγκληματικό παρελθόν; Αφού δεν υπάρχουν παραπομπές, σημαίνει ότι δεν πείθονται από αυτά που γράφει ο Deschner, οπότε συνεχίζουν να «συμμετέχουν» στο εγκληματικό μαγαζί! Υποθέτω ότι όλα τα άλλα που διαβάζουν, τις «ιερές γραφές» και στους βίους αγίους, έχουν βιβλιογραφικές παραπομπές και μόνο γι' αυτό τα αποδέχονται!
Σημειώνω ότι τα βιβλία του Deschner έχουν μεταφραστεί μέχρι στιγμής στα αγγλικά, αραβικά, γαλλικά, ελληνικά, ισπανικά, ιταλικά, νορβηγικά, ολλανδικά, πολωνικά και στα σερβοκροάτικα. Ήδη με τις αγγλικές, γαλλικές και τις πρωτότυπες γερμανικές εκδόσεις καλύπτεται ένα δυνητικό αναγνωστικό κοινό πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων -ίσως και διεσεκατομμύριου- ανθρώπων που είναι σε θέση να διαβάσουν άμεσα τα συγκεκριμένα βιβλία.
Στο συνέδριο «κατά του Deschner» είχε προσκληθεί και ο ίδιος για να παρουσιάσει τους στόχους της συγγραφής των βιβλίων της σειράς και να συμμετάσχει στις συζητήσεις – ένας ενάντια σε 22 πανεπιστημιακούς καθηγητές. Ο ίδιος απάντησε ότι έχει γράψει ήδη σε 6Ο σελίδες του πρώτου τόμου της «Εγκληματικής Ιστορίας» για την έκταση, τη μεθοδολογία, το πρόβλημα της αντικειμενικότητας και τη γενικότερη προβληματική της ιστοριογραφίας και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθει.
Σχετικά με την προσπάθεια για απαξίωση του Deschner από τους παρακοιμώμενους του εκκλησιαστικού μηχανισμού έγραψε ένα συντριπτικό κείμενο ο καθηγητής φιλοσοφίας Hermann Josef Schmidt με τίτλο «Das "einhellige" oder "scheinheilige" Urteil der Wissenschaft?...» Άλλα σχόλια για το ίδιο θέμα περιέχονται στον τόμο Clara & Paul Reinsdorf: «Drahtzieher Gottes…», Alibri 1995. Αλήθεια, γιατί νομίζουν μερικοί (όχι ότι είναι σημαντικό!) ότι δεν υπάρχουν παραπομπές προς τα βιβλία του Deschner; Πού περίμεναν να τις βρουν, στο Μοναστηράκι;
Ο Deschner δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί άλλο με το συγκεκριμένο συνέδριο και τον τόμο πρακτικών που του εστάλη, γιατί ήταν πολύ απασχολημένος με τη συγγραφή των νεότερων τόμων της σειράς. Όμως, μια βαριά γρίπη, τον κράτησε για μερικές εβδομάδες στο κρεβάτι κι έτσι δεν μπορούσε να επισκέπτεται τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες για να μελετάει τα ιστορικά βιβλία που χρειαζόταν και να συλλέγει μία προς μία τις πληροφορίες του. Ασχολήθηκε λοιπόν σ' αυτό το διάστημα με τον τόμο των πρακτικών που γράφτηκε εναντίον του.
Διάλεξε από τις τυπωμένος εισηγήσεις μία, της καθηγήτριας της ύστερης ρωμαϊκής ιστορίας κ. Maria Radnoti-Alfoedi, η οποία είχε, κατά την κρίση του Deschner, μια ενδιάμεση ποιότητα, δεδομένου ότι μερικές από τις εισηγήσεις, όπως γράφει ο ίδιος, ήταν απερίγραπτα κείμενα αρτηριοσκληρωτικών ανθρώπων. Στην κριτική της κ. Alfoedi απαντάει λοιπόν ο Deschner σε περίπου 24 σελίδες του 5ου τόμου της «Εγκληματικής Ιστορίας» που κυκλοφόρησε το 1998. Εννοείται, δεν θα μεταφέρω εδώ το κείμενό του, αφού μπορεί καθένας να το διαβάσει και στα ελληνικά, στο σχετικό τόμο των εκδόσεων ΚΑΚΤΟΣ.
Ένα μικρό δείγμα γραφής από την εισήγηση της κ. Alfoedi αποτελεί ο χαρακτηρισμός του τρόπου που πέθαναν συγγενείς και συνεργάτες του αυτοκράτορα Κων/νου: «Είχαν τραγικό τέλος!» Έτσι απλά, ποιητικά, αντικειμενικά και επιστημονικά, με τρεις μόνο λέξεις περιτυλίγονται τα εκατοντάδες θύματα ενός από τους πιο βάρβαρους εγκληματίες της παγκόσμια ιστορίας (βλέπε επίσης>>>)!Να υπενθυμίσω εδώ ότι ο «Μέγας» και «Άγιος» Κων/νος σκότωσε το έτος 31Ο στη Μασσαλία τον πεθερό του, αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό, τους γαμπρούς του Μπασιανό και Λικίνιο, το γιο του Λικίνιου, Λικινιανό στην Καρχηδόνα, επίσης τη σύζυγο και τη θυγατέρα του Διοκλητιανού, ο οποίος είχε αποχωρήσει από την εξουσία θεληματικά και έζησε αρκετά χρόνια απομονωμένος, και επίσης, εκτός των πολλών άλλων συγγενών των προαναφερόμενων, σκότωσε και δικούς του άμεσους συγγενείς, το γιο του Κρίσπο, μαζί με διάφορους φίλους, και τη σύζυγό του Φαύστα, μητέρα 5 παιδιών, την οποία έκαψε και έπνιξε στο μπάνιο. Πράγματι, η κ. καθηγήτρια που οπλίστηκε για να καταπολεμήσει τον Deschner είναι πολύ αντικειμενική, ενώ ο Deschner είναι εμπαθής!
Συνιστώ και πολύ αυτή την ανάγνωση, γιατί δείχνει με ποια εμβρίθεια έχει συλλέξει τις πληροφορίες του ο σημαντικός αυτός διαφωτιστής συγγραφέας και με ποια νηφαλιότητα παραθέτει τα σχόλιά του, όντας σε θέση να απαντάει στην ειδικευμένη καθηγήτρια ως δάσκαλος σε μαθήτρια, την οποία μάλιστα «μαλώνει» -ουσιαστικά ξεφτιλίζει- για λάθη που έχει κάνει στην εισήγησή της. Φυσικά, όλα με παραπομπές και εξηγήσεις.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
