Με το νόμο 3274 “Οργάνωση και λειτουργία Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Πρώτου και Δευτέρου Βαθμού” υπήρχε το άρθρο 26, το οποίο ήταν αντιγραφή άρθρου νόμου που ψηφίστηκε το 1993, τότε που το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση.
(Δεξιά κάτω, εδάφιο 2): «Καταλογισμοί, οι οποίοι έγιναν για δαπάνες της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος των αιρετών εκπροσώπων των ΟΤΑ, καθώς και των υπαλλήλων των ΟΤΑ και των υπαλλήλων ... εφόσον δεν έχουν εκτελεστεί ως τη δημοσίευση του παρόντος, δεν εκτελούνται και τα τυχόν βεβαιωθέντα ποσά διαγράφονται...»!
Η βουλευτής Α΄ Αθηνών της ΝΔ Φωτεινή Πιπιλή καταγγέλλει και αναμένει απαντήσεις από τον αρμόδιο υπουργό Γ. Ραγκούση, ότι διάταξη στο νόμο περί "ελληνικής ιθαγένειας" ρυθμίζει αναδρομικά τη νομιμοποίηση δαπανών-άρση καταλογισμών για τη νομαρχιακή, τοπική αυτοδιοίκηση κ.α.
Ειδικότερα, ορίζει ότι οι καταλογισμοί, οι οποίοι έγιναν για δαπάνες που διενεργήθηκαν από τις νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, τους δήμους, τις κοινότητες και τους συνδέσμους δήμων και κοινοτήτων, την περίοδο 1.1.2004 έως 30.6.2005, εφόσον αυτές αφορούν άσκηση αρμοδιοτήτων που δεν προβλέπονται ρητώς από την κείμενη νομοθεσία ή αν, παρά τη ρητή πρόβλεψή τους, συνέτρεξαν πλημμέλειες κατά τη διαδικασία ανάληψης της δαπάνης σε βάρος του προϋπολογισμού τους, δεν εκτελούνται και τα τυχόν βεβαιωθέντα ποσά διαγράφονται.
Η κ. Πιπιλή καταγγέλλει τη συνεχιζόμενη ατιμωρησία και το ανεξέλεγκτο της σπατάλης δήμων και νομαρχιών σε μια περίοδο «τιμωρίας» των πολιτών, καθώς και τη διαιώνιση, παρά τις ρητές διαβεβαιώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού και του προέδρου της Βουλής, της κατάθεσης άσχετων διατάξεων σε νομοσχέδια. Η βουλευτής ρωτά τέλος να μάθει για ποιους δήμους και νομαρχίες πρόκειται.
Με τις διατάξεις αυτές φαίνεται ότι είμαστε ένα κράτος χριστιανικό, που συγχωρεί εκείνους που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα, που συγχωρεί τους καταχραστές του δημοσίου. Μια βουλή που ξέρει να συγχωρεί εαυτούς και αλλήλους. Ένας λαός που ανακυκλώνει τα ίδια πρόσωπα για δεκαετίες. Ένας λαός, γνήσιοι απόγονοι των αμαρτωλών και κλεφτών.
Αυτά βλέπουν οι ξένοι και δε μιλάνε. Τα θυμόνται και τα λένε όταν τους ζητάμε βοήθεια. Με το δίκιο τους. (πληροφορίες κι από το site "Ελεύθερο Βήμα των Αχαρνών"
