«Χωρίς Θεό», Ανθολόγιο αντιθρησκευτικών κειμένων
Σ’ αυτό το βιβλίο της Ανθούλας Χατζηγεωργίου παρουσιάζονται αποσπάσματα από βιβλία 35 γνωστών συγγραφέων, οι οποίοι εκφράζουν την αντιθρησκευτική και ειδικότερα αντιχριστιανική τοποθέτησή τους. Γνωστά όλα σχεδόν τα κείμενα, ανθολογούνται από τη συγγραφέα με τα κριτήρια που έχει καθορίσει.
Αυτό που σίγουρα αποτελεί αστειότητα, είναι η απόρριψη των «χλαμυδοφόρων, ελληνοπρεπών, δωδεκαθεϊστών», οι οποίοι τα τελευταία χρόνια κτλ. κτλ. Μου θυμίζει τη μαντάμ Σουσού αυτή η αποστροφή της κριτικής, η οποία μαντάμ αισθανόταν ότι υποβαθμίζεται, όταν στον Μπίθουλα που κατοικούσε, συμμετείχαν στο δημόσιο βίο και παρακατιανοί, χωρίς «ευγενική καταγωγή». Υποθέτω, η κριτικός του freeinquiry.gr δεν θεωρεί πρέπον να αναφέρεται στον ίδιο τόμο π.χ. ο Λασκαράτος με τον…, τον…, αλήθεια, ποιος από τους 35 ανθολογούμενους συγγραφείς είναι χλαμυδοφόρος, δεδομένου ότι ούτε και πιστοποιητικό ενδυματικών φρονημάτων διαθέτω για τον καθένα εξ αυτών;
Σ’ αυτό το βιβλίο της Ανθούλας Χατζηγεωργίου παρουσιάζονται αποσπάσματα από βιβλία 35 γνωστών συγγραφέων, οι οποίοι εκφράζουν την αντιθρησκευτική και ειδικότερα αντιχριστιανική τοποθέτησή τους. Γνωστά όλα σχεδόν τα κείμενα, ανθολογούνται από τη συγγραφέα με τα κριτήρια που έχει καθορίσει.Εννοείται, δεν υποκαθιστά αυτό το βιβλίο τα πρωτότυπα έργα, τα οποία θα απαιτούσαν στο σύνολό τους μερικές χιλιάδες σελίδες. Το πλεονέκτημά του είναι όμως, όπως ένα λεξικό, ότι δίνει έναυσμα στον αναγνώστη, ώστε να κρίνει αν θα αναζητήσει το πρωτότυπο έργο του ενός ή του άλλου συγγραφέα.
Με την προσθήκη δε και επόμενου τόμου, θα γίνει αυτό το δίτομο (ή τρίτομο;) βιβλίο, απαραίτητο συμπλήρωμα κάθε βιβλιοθήκης, ώστε να ενημερώνεται ο αναγνώστης πριν ψάξει σε μεγάλα και δυσεύρετα μερικές φορές βιβλία.
Σε κριτική του βιβλίου στο site freeinquiry.gr γράφτηκε επικριτικά ότι στο βιβλίο περιέχονται και κείμενα «του λεγόμενου ελληνοκεντρικού νεοδωδεκαθεϊστικού χώρου» και ότι, συμπεραίνεται, «Ο αντιχριστιανισμός έχει αποτελέσει τα τελευταία χρόνια σημαία διαφόρων ομάδων χλαμυδοφόρων, ελληνοπρεπών, δωδεκαθεϊστών κ.λπ.»…
Δεν κατάλαβα, γιατί η άποψη του «νεοδωδεκαθεϊστικού χώρου» δεν θα έπρεπε να εκπροσωπείται σε μια ανθολογία τέτοιου είδους, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος χώρος διατυπώνει και συμπυκνώνει, χωρίς μικροαστικούς καθωσπρεπισμούς και περιττές ακαδημαϊκές φιοριτούρες στις εκφράσεις, όλη την κριτική εναντίον, τόσο του περιεχομένου του χριστιανισμού ως θρησκείας, όσο και του τρόπου που επεβλήθη αυτός στους λαούς. Βέβαια, εγώ δεν διαθέτω πιστοποιητικό θρησκευτικών φρονημάτων του κάθε συγγραφέα που ανθολογείται, ώστε να βγάλω ακριβή συμπεράσματα για την έκταση εκπροσώπησης αυτού του «χώρου».
Αυτό που σίγουρα αποτελεί αστειότητα, είναι η απόρριψη των «χλαμυδοφόρων, ελληνοπρεπών, δωδεκαθεϊστών», οι οποίοι τα τελευταία χρόνια κτλ. κτλ. Μου θυμίζει τη μαντάμ Σουσού αυτή η αποστροφή της κριτικής, η οποία μαντάμ αισθανόταν ότι υποβαθμίζεται, όταν στον Μπίθουλα που κατοικούσε, συμμετείχαν στο δημόσιο βίο και παρακατιανοί, χωρίς «ευγενική καταγωγή». Υποθέτω, η κριτικός του freeinquiry.gr δεν θεωρεί πρέπον να αναφέρεται στον ίδιο τόμο π.χ. ο Λασκαράτος με τον…, τον…, αλήθεια, ποιος από τους 35 ανθολογούμενους συγγραφείς είναι χλαμυδοφόρος, δεδομένου ότι ούτε και πιστοποιητικό ενδυματικών φρονημάτων διαθέτω για τον καθένα εξ αυτών; Ο ανθολογούμενος Θεόφ. Φραγκόπουλος με το πολύ καλό θεατρικό έργο του «Υπατία», δεν είμαι εγώ και, επειδή έτυχε να τον γνωρίζω, βεβαιώνω ότι ο μακαρίτης κυκλοφορούσε εν ζωή με φράγκικα ρούχα, παντελόνι, πουκάμισο, σακάκι κτλ. Ναι, ποιος κυκλοφορεί με χλαμύδες λοιπόν, ώστε να αποκλειστεί πάραυτα από την ανθολόγηση; Μήπως είδε η κριτικός τον Τζίμη Πανούση με κανένα ράσο στο σινεμά και εξέλαβε την αμφίεσή του ως χλαμύδα; Μήπως αγνοεί ότι ο Μάριος Βερέττας ήταν (και παραμένει, νομίζω) σκηνοθέτης και ηθοποιός και έχει συμμετάσχει σε θεατρικά δρώμενα με την κατάλληλη αμφίεση; Ποιος ξέρει, ίσως μάθουμε κι αυτό το μυστικό, ώστε να αποφεύγουμε τα χλαμυδοφόρα μιάσματα στο μέλλον…
Να ενημερώσω, με την ευκαιρία, ότι η χλαμύδα ήταν ένα ένδυμα των αρχαίων Ελλήνων με περιορισμένη χρήση. Τα συνηθέστερα ενδύματά τους ονομάζονταν χιτώνας και ιμάτιο… Αλλά δεν ακούγεται εύηχο και αρκούντως χλευαστικό αν πεις «χιτωνοφόρος» ή «ιματιοφόρος», γι’ αυτό χρησιμοποιούν κάποιοι το «χλαμυδοφόρος» ως πιο δραστικό, αλλά έτσι εκθέτουν εαυτούς και αλλήλους!
