(του Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη, Ελευθεροτυπία, 28/2/2010)
Φυσικά και οι Γερμανοί εκτέλεσαν περίπου 125.000 Ελληνες στη διάρκεια της Κατοχής, αλλά σάμπως κι οι Ελληνες δεν σκότωσαν εκατοντάδες Ρώσους όταν εκστράτευσαν κατά της υπό σύσταση Σοβιετικής Ενωσης, υπό τις διαταγές του Ελευθέριου Βενιζέλου; Επίσης, να μην ξεχνάμε πάντα ότι και οι Αμερικανοί βασάνιζαν τους νέγρους.
Να σας πω κάτι; Εχω βαρεθεί, από τη μέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου σ' αυτή τη χώρα, την ψευτοευαισθησία. Οι μισοί Ελληνες κλέβουν ξεδιάντροπα τους άλλους μισούς στις υπερτιμολογημένες τιμές της αισχροκέρδειας, κάθε μέρα, σε όλα σχεδόν τα καταστήματα, είτε είναι σουπερμάρκετ, είτε πουλάνε καρφίτσες, είτε φαΐ. Αλλά οι κλεμμένοι δεν ξεσηκώθηκαν ποτέ εδώ και χρόνια, δεν διαμαρτυρήθηκαν, δεν μποϊκοτάρησαν, παρά υποταγμένοι σαν τα πρόβατα συνεχίζουν να καταθέτουν τα δουλεμένα τους λεφτά στους κερδοσκόπους συμπατριώτες τους. Οι γερμανικές μίζες της Siemens τους μάραναν, που βγήκαν, λέει, από την τσέπη τους!
Οι μισοί Ελληνες κλέβουν τους άλλους μισούς κάθε μέρα στα ιατρεία, στα δικηγορικά γραφεία, στα συμβολαιογραφεία, στα μηχανουργεία, στις οικοδομές, στα ηλεκτρολογεία και τα υδραυλικά, στα συνεργεία, στις κάθε είδους παροχές υπηρεσιών και έργων, που είτε χρεώνονται ο κούκος αηδόνι, είτε χρεώνονται έτσι και χωρίς απόδειξη. Χωρίς συμμετοχή του δράστη στην κοινή φορολογία, δηλαδή.
Αλλά, οι κλεμμένοι και ριγμένοι δεν ξεσηκώθηκαν ποτέ και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκαν, δεν μποϊκοτάρησαν, δεν κατάγγειλαν, παρά με σκυμμένο το κεφάλι, με το εύκολο και μοιρολατρικό «τι να κάνουμε», υποταγμένοι συνεχίζουν να είναι τα θύματα των ίδιων των συμπατριωτών τους. Οι φουσκωμένοι λογαριασμοί της Ντόιτσε Μπανκ τους μάραναν στα ομόλογα. Που ανάθεμα κι αν ξέρουν τι είναι ομόλογα.
Οι μισοί Ελληνες κλέβουν τους άλλους μισούς, κάθε μέρα, σαν βουλευτές που περνάνε νόμους αφαίμαξης πλούτου για προνομιούχους επιχειρηματίες και υπαλλήλους. Σαν υπάλληλοι (όσοι) στις δημόσιες υπηρεσίες, που λαδώνονται για να κάνουν τη δουλειά που οφείλουν να παρέχουν. Σαν αργόσχολοι υπεράριθμοι, που βουλεύτηκαν ρουσφετολογικά, κατατρώγοντας τα δημόσια έσοδα. Σαν γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, που κάνουν ένα έργο να κοστίζει 100 αντί για 5, που κοστίζει. Σαν διαχειριστές κονδυλίων, που πηγαίνουν στις τσέπες τους και τις τσέπες των φίλων, αντί να πάνε στα έργα. Σαν πρόεδροι, παραπρόεδροι και μέλη χιλιάδων επιτροπών, συμβουλίων, οργανισμών, δημοτικών, κοινοτικών και νομαρχιακών αρχών, που ρημάζουν (όσοι) σαν τις ακρίδες όχι μόνο τα χρήματα που παίρνουν, αλλά τα κονδύλια που διαχειρίζονται, και τα μελλοντικά δάνεια, θησαυρίζοντας συχνά, αυτοί και ο περίγυρός τους, όταν δεν τα σπαταλάνε σε έργα άχρηστα, του ποδαριού, χωρίς μελέτες, χωρίς φραγμό. Γεμάτη από τις πράξεις τους η χώρα.
Αλλά, οι άλλοι μισοί Ελληνες, τους ψηφίζουν και τους χειροκροτούν και συνωστίζονται στις ουρές για ένα χαρτί, μία βεβαίωση, ένα δάνειο, ένα διορισμό και συχνά μια παρανομία, ένα ξεμπλέξιμο, καμία μικροαπάτη, αντί να τους πετροβολούν στο Σύνταγμα κι αντί να απαιτούν τα δικαιώματά τους και να 'ναι φόβητρο (ναι, φόβητρο) αυτοί οι πολίτες για κάθε επίορκο απ' όλο αυτό το συρφετό, που ευημερεί με τα λεφτά και τον ιδρώτα του λαού.
Οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις τους μάραναν, που θα πηγαίνανε στην τσέπη όλου αυτού του παρακράτους τον πρώτο χρόνο ήδη, όπως και πήγαν (κάποιες) όσες δοθήκανε μετά τη συμφωνία Καραμανλή και Ερχαρτ.
Οι μισοί Ελληνες κλέβουν τους άλλους μισούς, κάθε μέρα, φοροδιαφεύγοντας νομίμως και παράνομα σαν επαγγελματίες (όρος πρωτοφανής, λες και οι άλλοι εργαζόμενοι είναι αντιεπαγγελματίες) και υπάλληλοι και μέτοχοι και μέλη εταιρειών, με ειδικές ρυθμίσεις φόρων, μα και απαλλαγές, που όλα έχουν προβλεφθεί από νόμους της Βουλής και με την ανοχή των υπαλλήλων κυκλωμάτων.
Αλλά κανείς ως τώρα δεν έχει απεργήσει, δεν ξεσηκώθηκε, δεν επαναστάτησε γι' αυτή τη φανερή κλοπή από το κοινό ταμείο, απ' όπου χτίζονται τα σχολεία όλων, τα νοσοκομεία όλων, οι δρόμοι όλων, τα λιμάνια όλων, η ποιότητα της ζωής όλων, η ισοπολιτεία όλων. Η Δημοκρατία όλων. Πού τίποτε απ' αυτά δεν υπάρχει σωστά και όλα υπολειτουργούν και κοστίζουν πανάκριβα σε δάνεια και χρέη ακριβώς επειδή ο λαός δεν έχει ποτέ επαναστατήσει.
Και δεν έχει επαναστατήσει ούτε κατά των Τραπεζών, των κατασκευαστών, των μεσαζόντων, των αντιπροσώπων και των μεγαλεμπόρων, που μην έχοντας πατρίδα στην πλειοψηφία τους (ποτέ το χρήμα δεν είχε πατρίδα) γδέρνουν κερδοσκοπικά τους εγχώριους πελάτες τους, δουλεύοντας (!) με ποσοστό κέρδους, που δεν το έχει ονειρευτεί κανείς Γερμανός έμπορος, τραπεζίτης, βιομήχανος, αντιπρόσωπος.
Αλλά οι κλεμμένοι εδώ συρρέουν στα ταμεία αδιαμαρτύρητα σαν όλα αυτά να είναι φυσικά και της τύχης τους γραμμένα, σαν το κισμέτ, σαν μοίρα. Και ούτε μια φορά δεν μποϊκοτάρησαν, δεν εδιαδήλωσαν, δεν φώναξαν, δεν πίεσαν ποτέ τις κυβερνήσεις τους, ούτε και για τις κάμερες όπου ποζάρουν σαν τους καταδίκους, ευλαβικά, για να ανοιχτεί η πόρτα της Εθνικής, να μπουν να κάνουν τη δουλειά τους!
Δεν μ' ενδιαφέρει τι λένε οι Γερμανοί, οι Αγγλοι, οι Νορμανδοί για την Ελλάδα. Με νοιάζει τι κάνουν οι Ελληνες για την Ελλάδα. Πόσο και αν την αγαπάνε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Στην πράξη.
Κανένα από τα δεινά της χώρας δεν έχει άλλη αιτία από τις εγκληματικές της κυβερνήσεις, σε συνεργασία με διεφθαρμένους υπαλλήλους, συνδικαλιστές, εργοδότες και κεφαλαιούχους, υπό την ανοχή, αν όχι με τη συμμετοχή, πολύ μεγάλου μέρους του λαού.
Η Ελλάδα, που αντιμετώπισε τον Αξονα ήταν μια Ελλάδα όπου ο ένας νοιαζόταν τον άλλον απείρως περισσότερο από όσο σήμερα ο κάθε Ελληνας έχει γραμμένο τον διπλανό του στα παλιά του τα παπούτσια.
Η Ελλάδα, που αντιμετώπισε τον Αξονα δεν τον προσκάλεσε να έρθει να την καταλάβει. Η σημερινή Ελλάδα, αφού έκλεψε τον πλούτο πάνω από των μισών της κατοίκων, φώναξε με την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ τον Αξονα να έρθει να δει ότι κλέβουμε, ότι είμαστε ψεύτες, για να εξοντώσει πολιτικά, προδίδοντας, ο ένας τον άλλον, αλλά ουσιαστικά την ίδια τους τη χώρα!
Κι αυτή την αθλιότητα κανένας Γερμανός, ή Γάλλος, ή Βρετανός, ή Ισπανός, ή Σουηδός, ή όποιος άλλος δεν διανοήθηκε να κάνει για την πατρίδα του την ίδια.
Και μάλιστα χωρίς να τον κρεμάσει ο ίδιος ο λαός στο Σύνταγμα, αλλά να τον υποστηρίζει κιόλας!
Οι Γερμανοί μάς μάραναν.
ΥΓ Και μια και μιλάμε για τη Γερμανία (ενώ ο νους μας θα 'πρεπε να 'ναι στην Ελλάδα), ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδος φυγαδεύτηκε, πριν από την κατάληψη της χώρας, στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Εκείνος, που δεν φυγαδεύτηκε ακόμα, δυστυχώς, είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης, που έχει αναγορευτεί σε πρωταγωνιστή στα κανάλια της σοβαροφάνειας. Που με την επιλογή τους ξεφτιλίζουν κάθε έννοια σοβαρότητας, μοστράροντας στο λαό το παιδί της γειτονιάς με την απλοϊκή γλώσσα και το ακόμα απλοϊκότερο μυαλό και τα παιδαριώδη επιχειρήματα εθνικής παλιγγενεσίας.
Αλλά, αυτό δεν μαρτυράει μόνο την κατάπτωση της δημοσιογραφίας (της δημοσιοσχεσίας για την ακρίβεια). Μαρτυράει και τη φτώχεια της πολιτικής ζωής και του κοινοβουλευτισμού.
Ετσι, πλέει η Ελλάδα ανυπεράσπιστη στα βρώμικα νερά της Νέας Οικονομίας. Με οδηγούς χωρίς πυγμή, γνώση θεμάτων κι αξιοπρέπεια.
Και έπονται χειρότερα στις σχέσεις με Τουρκία. Εδώ είμαστε.
