(του ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ, Lifo, 9.7.2009)
• Υπάρχουν γύρω μας και ανάμεσά μας ενάμισι δισεκατομμύριο άνθρωποι που ζούνε σε κόσμο θεοκρατικό (για μας μεσαιωνικό). Ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία κ.λπ. δεν σημαίνουν τίποτα γι' αυτούς. Η «Θρησκευτική Αστυνομία» κυριαρχεί.
• Όσα χρόνια ζούσαν στα μέρη τους κι εμείς στα δικά μας δεν μας αφορούσε. Αλλά τώρα, η μετανάστευση, η παγκοσμιοποίηση μας έχουν φέρει κοντά. Όμως δεν έγινε τίποτα για να γεφυρωθεί το χάσμα στις απόψεις: ακόμα διαδηλώνουν ισλαμιστές για τα σκίτσα του Μωάμεθ.
• Πώς μπορεί να επιβιώσει μία υφήλιος που σπαράσσεται από τόσο βαθιές αντιθέσεις; Για τους φανατικούς τους είμαστε η κοινωνία του Σατανά: οι γυναίκες μας μορφώνονται και εργάζονται ασύδοτες και μόνες, χωρίς μπούρκες και μαντήλες, τα βιβλία και τα ΜΜΕ κυκλοφορούν ελεύθερα και δεν απαγχονίζουμε τους ομοφυλόφιλους με συνοπτικές διαδικασίες.
• Τρεις τρόποι έχουν προταθεί για το κλείσιμο του χάσματος. Ο πιο πρωτόγονος (ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) είναι: εισβάλλω και αλλάζω την κοινωνία με τα όπλα. Επιβάλλω τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα (ειρωνεία: αναιρώντας τα με τον τρόπο της επιβολής).
• Είναι σαφές ότι ο τρόπος αυτός απέτυχε. Εκτός από το μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος, μόνο λίγα μέλη μίας ελάχιστης υπό διαμόρφωση αστικής τάξης μπορεί να επωφεληθούν από μία τέτοια κίνηση: όλοι οι άλλοι αμύνονται και αντιστέκονται.
• Η άλλη άποψη, που ακούγεται συχνά και στη χώρα μας (επηρεάζει και η «καθ' ημάς Ανατολή»): πολύ καλά είναι έτσι, αφήστε τους στην πίστη και την ησυχία τους.
• Καμία αντίρρηση να δείξουμε απόλυτη ανοχή - φτάνει να την έδειχναν και αυτοί. Όμως οι φανατικοί ισλαμιστές δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις: ο κόσμος γι αυτούς θα έρθει στα ίσια του μόνον όταν όλοι οι άπιστοι εξαφανιστούν ή προσκυνήσουν τον Προφήτη.
• Έτσι μένει η τρίτη λύση, η μακροχρόνια και χρονοβόρα. Να περιμένουμε την εσωτερική ωρίμανση και εξέλιξη αυτών των κοινωνιών, βοηθώντας με ιδέες, όχι με όπλα. Βλέπουμε τώρα σημάδια (αιματηρά) στο Ιράν. Όμως, σε τόσο κλειστές κοινωνίες, η διεργασία αυτή μπορεί να χρειαστεί αιώνες...
• Όσα χρόνια ζούσαν στα μέρη τους κι εμείς στα δικά μας δεν μας αφορούσε. Αλλά τώρα, η μετανάστευση, η παγκοσμιοποίηση μας έχουν φέρει κοντά. Όμως δεν έγινε τίποτα για να γεφυρωθεί το χάσμα στις απόψεις: ακόμα διαδηλώνουν ισλαμιστές για τα σκίτσα του Μωάμεθ.
• Πώς μπορεί να επιβιώσει μία υφήλιος που σπαράσσεται από τόσο βαθιές αντιθέσεις; Για τους φανατικούς τους είμαστε η κοινωνία του Σατανά: οι γυναίκες μας μορφώνονται και εργάζονται ασύδοτες και μόνες, χωρίς μπούρκες και μαντήλες, τα βιβλία και τα ΜΜΕ κυκλοφορούν ελεύθερα και δεν απαγχονίζουμε τους ομοφυλόφιλους με συνοπτικές διαδικασίες.
• Τρεις τρόποι έχουν προταθεί για το κλείσιμο του χάσματος. Ο πιο πρωτόγονος (ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) είναι: εισβάλλω και αλλάζω την κοινωνία με τα όπλα. Επιβάλλω τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα (ειρωνεία: αναιρώντας τα με τον τρόπο της επιβολής).
• Είναι σαφές ότι ο τρόπος αυτός απέτυχε. Εκτός από το μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος, μόνο λίγα μέλη μίας ελάχιστης υπό διαμόρφωση αστικής τάξης μπορεί να επωφεληθούν από μία τέτοια κίνηση: όλοι οι άλλοι αμύνονται και αντιστέκονται.
• Η άλλη άποψη, που ακούγεται συχνά και στη χώρα μας (επηρεάζει και η «καθ' ημάς Ανατολή»): πολύ καλά είναι έτσι, αφήστε τους στην πίστη και την ησυχία τους.
• Καμία αντίρρηση να δείξουμε απόλυτη ανοχή - φτάνει να την έδειχναν και αυτοί. Όμως οι φανατικοί ισλαμιστές δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις: ο κόσμος γι αυτούς θα έρθει στα ίσια του μόνον όταν όλοι οι άπιστοι εξαφανιστούν ή προσκυνήσουν τον Προφήτη.
• Έτσι μένει η τρίτη λύση, η μακροχρόνια και χρονοβόρα. Να περιμένουμε την εσωτερική ωρίμανση και εξέλιξη αυτών των κοινωνιών, βοηθώντας με ιδέες, όχι με όπλα. Βλέπουμε τώρα σημάδια (αιματηρά) στο Ιράν. Όμως, σε τόσο κλειστές κοινωνίες, η διεργασία αυτή μπορεί να χρειαστεί αιώνες...
