(Athensvoice, τ. 264)
Όπως ήδη θα έχετε διαβάσει, το νέο Βατοπέδι είναι η μονή Μεγίστης Λαύρας, πάλι από το λεγόμενο «Άγιο» (μόνο άγιο δεν είναι) Όρος. Μόνο που αντί για λίμνες, αυτή τη φορά η σεβαστή εκκλησία βαράει σε νησί, στη Σκύρο. Το στόρι είναι απλό και έξυπνο: τα δικαστήρια έδωσαν 37.000 στρέμματα δημόσιας γης στην «ιερά» μονή. Το δημόσιο, που χρειάστηκε χώρο για στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Αεροπορίας και του Ναυτικού, απαλλοτρίωσε μερικές εκατοτάδες από τα παραπάνω στρέμματα πληρώνοντας τη μονή. Πόσα; 4.200.000 δρχ. το στρέμμα (!) το έτος 1993. Επαναλαμβάνω, το 1993.
Δεν ξέρω και γω πόσες φορές επί τοις εκατό παραπάνω από την πραγματική αξία. Πρώτο κλειδί της υπόθεσης είναι το πώς βρέθηκε η μισή σχεδόν Σκύρος στα χέρια των ρασοφόρων. Απλό: με χρυσόβουλο κάποιου βυζαντινού θρησκόληπτου αυτοκράτορα 1.000 πριν και –ΦΥΣΙΚΑ– με οθωμανική επίνευση. Πάντα οι Οθωμανοί ήταν κώλος και βρακί με την ορθόδοξη εκκλησία. Δεύτερο κλειδί: πώς το δημόσιο αφήνει να χάνει την περιουσία του, με δικαστικές αποφάσεις ήδη από το 1847 (!), ώστε μετά να την …ξαναγοράζει με δικά μας λεφτά; Αυτό είναι ακόμα πιο απλό, αλλά δεν κάνει να το γράψω, πρέπει να το σκεφτείτε μόνοι σας.
Τώρα γιατί ο κ. Σανιδάς διάλεξε για κύκνειο άσμα του, αποχωρώντας από τη θέση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ν΄ ανακινήσει αυτή την παλιά υπόθεση (είπαμε, από το 1993), δεν το ξέρω. Πάντως, μπορούμε όλοι να είμαστε βέβαιοι ότι τίποτα δεν πρόκειται να βγει από την εισαγγελική παραγγελία. Όπως δε βγαίνει τίποτα και ποτέ με τους ρασοφόρους σ΄αυτή τη χώρα. Μπορεί μόνο οι καλόγεροι φάνε και την υπόλοιπη Σκύρο.
Δεν ξέρω και γω πόσες φορές επί τοις εκατό παραπάνω από την πραγματική αξία. Πρώτο κλειδί της υπόθεσης είναι το πώς βρέθηκε η μισή σχεδόν Σκύρος στα χέρια των ρασοφόρων. Απλό: με χρυσόβουλο κάποιου βυζαντινού θρησκόληπτου αυτοκράτορα 1.000 πριν και –ΦΥΣΙΚΑ– με οθωμανική επίνευση. Πάντα οι Οθωμανοί ήταν κώλος και βρακί με την ορθόδοξη εκκλησία. Δεύτερο κλειδί: πώς το δημόσιο αφήνει να χάνει την περιουσία του, με δικαστικές αποφάσεις ήδη από το 1847 (!), ώστε μετά να την …ξαναγοράζει με δικά μας λεφτά; Αυτό είναι ακόμα πιο απλό, αλλά δεν κάνει να το γράψω, πρέπει να το σκεφτείτε μόνοι σας.
Τώρα γιατί ο κ. Σανιδάς διάλεξε για κύκνειο άσμα του, αποχωρώντας από τη θέση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ν΄ ανακινήσει αυτή την παλιά υπόθεση (είπαμε, από το 1993), δεν το ξέρω. Πάντως, μπορούμε όλοι να είμαστε βέβαιοι ότι τίποτα δεν πρόκειται να βγει από την εισαγγελική παραγγελία. Όπως δε βγαίνει τίποτα και ποτέ με τους ρασοφόρους σ΄αυτή τη χώρα. Μπορεί μόνο οι καλόγεροι φάνε και την υπόλοιπη Σκύρο.
