το νέο τάμα του έθνους!
(Φίλιππος Συρίγος, SportDay, 01/11/2007)
«Δεν σας μιλάω ως υπουργός Εξωτερικών, αλλά ως πρώην δήμαρχος Αθηναίων που ξέρει πόσο μεγάλη κληρονομιά άφησαν στην Αθήνα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Την ίδια θα αφήσουν οι Μεσογειακοί Αγώνες στον Βόλο, στη Λάρισα και στην ευρύτερη περιοχή: υποδομές, ανάπτυξη, προβολή, θέσεις εργασίας».
Η Ντόρα Μπακογιάννη μετά την ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, στην οποία πρωτοστάτησε ο σύζυγός της, Ισίδωρος Κούβελος, ως πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης.
Κατ' αρχάς κάποιες πολύ σύντομες παρατηρήσεις:
Πάμε παρακάτω τώρα...
Ναι, πράγματι, η κυρία Μπακογιάννη είναι, ως πρώην δήμαρχος Αθηναίων, το πιο κατάλληλο πρόσωπο για να κρίνει το μέγεθος της κληρονομιάς που άφησαν στην Αθήνα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Διότι, αν θυμάμαι καλά, είχε και η ίδια τεράστια συμβολή στη διαμόρφωση αυτής της κληρονομιάς με το μπογιάτισμα μερικών πολυκατοικιών που χάλαγαν τη μόστρα της πρωτεύουσας. Εύγε της!
Ας δούμε, όμως, κάπως πιο αναλυτικά αυτή την τεράστια κληρονομιά, την οποία ως υπουργός Εξωτερικών, πλέον, η Ντόρα Μπακογιάννη υπενθύμισε (αν δεν υποσχέθηκε...) στον Βόλο και τη Λάρισα, που θα φιλοξενήσουν τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013:
Πρώτα πρώτα το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, το οποίο στήθηκε λόγω των δυνατοτήτων που έδωσε στους ενδιαφερόμενους η κατασκευασμένη και υστερόβουλη υστερία σε σχέση με την ασφάλεια των Αγώνων. Μέχρι και τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού είχαν μπλοκάρει οι γνωστοί-άγνωστοι διάδοχοι του Μαυρίκη, πράγμα που σημαίνει ότι ανάμεσα στην κληρονομιά των Αγώνων, που αποθέωνε σήμερα η υπουργός των Εξωτερικών, περιλαμβάνεται και η πλήρης διάβρωση της ασφάλειας της χώρας.
Εκτός, όμως, από τις υποκλοπές, οι Ολυμπιακοί Αγώνες κληροδότησαν στην Αθήνα και τις κάμερες στους δρόμους της, με τις οποίες η Αστυνομία έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί, όχι μόνο την κυκλοφορία, αλλά και τη συμπεριφορά των πολιτών. Απ' ό,τι ξέρω, ο Βόλος και η Λάρισα δεν διαθέτουν τέτοιες κάμερες. Ευκαιρία, λοιπόν, να αποκτήσουν!
Μέχρι και σήμερα επικρατεί η μεθοδικά κατασκευασμένη πλάνη ότι στην προίκα των Ολυμπιακών Αγώνων προς την Αθήνα συμπεριλαμβάνονται τα, πράγματι μεγάλα, έργα του μετρό, της αττικής οδού και του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος». Είναι μια πλάνη που χρησίμευσε και χρησιμεύει στο να μην αποκαλυφθεί πόσο φτωχό ήταν τελικά το κέρδος της πρωτεύουσας από τους Αγώνες σε υποδομές που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της.
Τι απέγιναν οι πολυδιαφημισμένες υποδομές; Θυσιάστηκαν στον βωμό του τερατώδους κόστους των αθλητικών εγκαταστάσεων, της γενικότερης ρεμούλας και του κάκιστου προγραμματισμού. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής προς το 2004 διαπιστώθηκε ότι εκτός από λεφτά δεν υπήρχε ούτε χρόνος για να γίνει η προίκα της Αθήνας, με συνέπεια να παραμείνει η πρωτεύουσα μια πτωχή και ανύπανδρος κορασίς!
Ο κόμβος του Ν. Φαλήρου, δύο ανισόπεδες διαβάσεις στην Κηφισίας και το γεφύρι του Καλατράβα στη Μεσογείων ήταν, όλη κι όλη, η κληρονομιά των Αγώνων προς τους Αθηναίους. Α, και το τραμ, το οποίο δημιούργησε πολύ περισσότερα προβλήματα απ' όσα έλυσε και παράλληλα πάει κι έρχεται, ως επί το πλείστον, κενό επιβατών...
Πριν η κυρία Μπακογιάννη μιλήσει για την Ολυμπιακή προίκα της Αθήνας, καλό θα ήταν να επισκεπτόταν ή έστω να φρόντιζε να πληροφορηθεί τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στο περίφημο Κωπηλατικό Κέντρο του Σχινιά. Ενα έργο που, ενώ με την κατασκευή του βιάσθηκε ο ιστορικός τόπος του Μαραθώνα, σήμερα παραμένει αναξιοποίητο και ρημαγμένο, παρά τα δισεκατομμύρια που κόστισε και τις ανεδαφικές προσδοκίες που υπήρχαν γι' αυτό.
Ας μας πει, επίσης, ποια είναι η ανταποδοτικότητα του τεράστιου ιππικού και ιπποδρομιακού κέντρου στο Μαρκόπουλο, το οποίο έφθασε σε κόστος τα 85 δισ., για να φιλοξενεί σήμερα ασύγκριτα λιγότερους φίλιππους απ' όσους ο παλιός ιππόδρομος στο Φάληρο και να έχει οδηγήσει μια μονοπωλιακή ΔΕΚΟ (τον ΟΔΙΕ) σε ουσιαστική χρεοκοπία...
Ομως ο Σχινιάς και ο ιππόδρομος στο Μαρκόπουλο δεν είναι τα μόνα Ολυμπιακά έργα που τα πήρε ο διάβολος. Την ίδια τύχη έχουν τα κλειστά γυμναστήρια στο Περιστέρι και τα Λιόσια, το γήπεδο μπάσκετ στο Ελληνικό, που απλώς υπολειτουργεί ως έδρα του Πανιωνίου, η εγκατάσταση της ξιφασκίας, της ιστιοπλοΐας, τα άλλα γήπεδα στο Ελληνικό...
Εκείνο που αποδείχθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι η Αθήνα δεν χρειαζόταν απολύτως καμία από τις αθλητικές εγκαταστάσεις που ανεγέρθηκαν για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Γι' αυτό και όσες από αυτές δεν ρημάζουν εγκαταλελειμμένες κατ' ανάγκη παραχωρήθηκαν ή παραχωρούνται στην ιδιωτική πρωτοβουλία για άλλες χρήσεις! Τόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία του σχετικού Ολυμπιακού προγράμματος (πέραν του ότι το οικονομικό κόστος του τριπλασιάστηκε ή και τετραπλασιάστηκε σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις)!
Οι μεγάλοι αθλητικοί αγώνες δυστυχώς δεν είναι ομόλογα, που οι προηγούμενες αποδόσεις δεν προδικάζουν τις μελλοντικές. Ο,τι έγινε με το 2004 θα ξαναγίνει και με τους Μεσογειακούς. Διότι αυτό προκύπτει από την αθεράπευτη ελληνική πραγματικότητα. Και διότι αυτός είναι ο στόχος των επιτήδειων που εργάζονται –κυρίως– πίσω από τη βιτρίνα των Αγώνων.
Λένε ότι το κέρδος για τον Βόλο, τη Λάρισα και γενικότερα τη Θεσσαλία θα είναι μεγάλο. Μακάρι, αλλά το παράδειγμα της Αθήνας δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Οχι διότι τα κέρδη δεν θα είναι μεγάλα, αλλά επειδή τώρα πια ξέρουμε για ποιους: για τα συνήθη λαμόγια, που περιμένουν τέτοιες διοργανώσεις για να κάνουν τα θαύματά τους!
Επιπλέον, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι Μεσογειακοί Αγώνες είναι ένα πανηγυράκι που αθλητικά έχει υποβαθμιστεί πάρα πολύ. Κανένας μεγάλος αθλητής δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους. Δεν δελεάζουν, δεν δίνουν κίνητρα. Στα ομαδικά σπορ οι εκπροσωπήσεις είναι σε επίπεδο δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας, ενώ στα ατομικά αξιοποιούνται κυρίως για να αποκτήσουν διεθνή εμπειρία νέοι αθλητές ή να συμβάλουν στην προετοιμασία κάποιων φτασμένων.
Ολα τα υπόλοιπα είναι για να κάνουν τη δουλειά τους εκείνοι που θέλουν να προβληθούν και εκείνοι που θέλουν να τα κονομήσουν.
.
Η Ντόρα Μπακογιάννη μετά την ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, στην οποία πρωτοστάτησε ο σύζυγός της, Ισίδωρος Κούβελος, ως πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης.
Κατ' αρχάς κάποιες πολύ σύντομες παρατηρήσεις:
- Πρώτον, «η πτωχή πλην τίμια (!) Ελλάς» δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ταρατατζούμ, δόξα και μεγαλεία, τα οποία κατά ένα μαγικό τρόπο πληρώνει από την (κατά τα άλλα...) άδεια τσέπη της, για να γεμίσουν οι τσέπες κάποιων άλλων!
- Δεύτερον, μετά τη Γιάννα και τον Θόδωρο (και πάλι η Ελλάς!) απέκτησε το –ως φαίνεται απαραίτητο– ζεύγος για να την εμψυχώσει και να την καθοδηγήσει... Με τη διαφορά ότι τώρα οι ρόλοι μεταξύ ανδρός και γυναικός αντιστράφηκαν, καθώς τη Γιάννα υποδύεται ο Ισίδωρος και τον Θόδωρο (λέτε λόγω συνωνυμίας;) η Θεοδώρα!
Πάμε παρακάτω τώρα...
Ναι, πράγματι, η κυρία Μπακογιάννη είναι, ως πρώην δήμαρχος Αθηναίων, το πιο κατάλληλο πρόσωπο για να κρίνει το μέγεθος της κληρονομιάς που άφησαν στην Αθήνα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Διότι, αν θυμάμαι καλά, είχε και η ίδια τεράστια συμβολή στη διαμόρφωση αυτής της κληρονομιάς με το μπογιάτισμα μερικών πολυκατοικιών που χάλαγαν τη μόστρα της πρωτεύουσας. Εύγε της!
Ας δούμε, όμως, κάπως πιο αναλυτικά αυτή την τεράστια κληρονομιά, την οποία ως υπουργός Εξωτερικών, πλέον, η Ντόρα Μπακογιάννη υπενθύμισε (αν δεν υποσχέθηκε...) στον Βόλο και τη Λάρισα, που θα φιλοξενήσουν τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013:
Πρώτα πρώτα το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, το οποίο στήθηκε λόγω των δυνατοτήτων που έδωσε στους ενδιαφερόμενους η κατασκευασμένη και υστερόβουλη υστερία σε σχέση με την ασφάλεια των Αγώνων. Μέχρι και τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού είχαν μπλοκάρει οι γνωστοί-άγνωστοι διάδοχοι του Μαυρίκη, πράγμα που σημαίνει ότι ανάμεσα στην κληρονομιά των Αγώνων, που αποθέωνε σήμερα η υπουργός των Εξωτερικών, περιλαμβάνεται και η πλήρης διάβρωση της ασφάλειας της χώρας.
Εκτός, όμως, από τις υποκλοπές, οι Ολυμπιακοί Αγώνες κληροδότησαν στην Αθήνα και τις κάμερες στους δρόμους της, με τις οποίες η Αστυνομία έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί, όχι μόνο την κυκλοφορία, αλλά και τη συμπεριφορά των πολιτών. Απ' ό,τι ξέρω, ο Βόλος και η Λάρισα δεν διαθέτουν τέτοιες κάμερες. Ευκαιρία, λοιπόν, να αποκτήσουν!
Μέχρι και σήμερα επικρατεί η μεθοδικά κατασκευασμένη πλάνη ότι στην προίκα των Ολυμπιακών Αγώνων προς την Αθήνα συμπεριλαμβάνονται τα, πράγματι μεγάλα, έργα του μετρό, της αττικής οδού και του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος». Είναι μια πλάνη που χρησίμευσε και χρησιμεύει στο να μην αποκαλυφθεί πόσο φτωχό ήταν τελικά το κέρδος της πρωτεύουσας από τους Αγώνες σε υποδομές που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της.
Τι απέγιναν οι πολυδιαφημισμένες υποδομές; Θυσιάστηκαν στον βωμό του τερατώδους κόστους των αθλητικών εγκαταστάσεων, της γενικότερης ρεμούλας και του κάκιστου προγραμματισμού. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής προς το 2004 διαπιστώθηκε ότι εκτός από λεφτά δεν υπήρχε ούτε χρόνος για να γίνει η προίκα της Αθήνας, με συνέπεια να παραμείνει η πρωτεύουσα μια πτωχή και ανύπανδρος κορασίς!
Ο κόμβος του Ν. Φαλήρου, δύο ανισόπεδες διαβάσεις στην Κηφισίας και το γεφύρι του Καλατράβα στη Μεσογείων ήταν, όλη κι όλη, η κληρονομιά των Αγώνων προς τους Αθηναίους. Α, και το τραμ, το οποίο δημιούργησε πολύ περισσότερα προβλήματα απ' όσα έλυσε και παράλληλα πάει κι έρχεται, ως επί το πλείστον, κενό επιβατών...
Πριν η κυρία Μπακογιάννη μιλήσει για την Ολυμπιακή προίκα της Αθήνας, καλό θα ήταν να επισκεπτόταν ή έστω να φρόντιζε να πληροφορηθεί τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στο περίφημο Κωπηλατικό Κέντρο του Σχινιά. Ενα έργο που, ενώ με την κατασκευή του βιάσθηκε ο ιστορικός τόπος του Μαραθώνα, σήμερα παραμένει αναξιοποίητο και ρημαγμένο, παρά τα δισεκατομμύρια που κόστισε και τις ανεδαφικές προσδοκίες που υπήρχαν γι' αυτό.
Ας μας πει, επίσης, ποια είναι η ανταποδοτικότητα του τεράστιου ιππικού και ιπποδρομιακού κέντρου στο Μαρκόπουλο, το οποίο έφθασε σε κόστος τα 85 δισ., για να φιλοξενεί σήμερα ασύγκριτα λιγότερους φίλιππους απ' όσους ο παλιός ιππόδρομος στο Φάληρο και να έχει οδηγήσει μια μονοπωλιακή ΔΕΚΟ (τον ΟΔΙΕ) σε ουσιαστική χρεοκοπία...
Ομως ο Σχινιάς και ο ιππόδρομος στο Μαρκόπουλο δεν είναι τα μόνα Ολυμπιακά έργα που τα πήρε ο διάβολος. Την ίδια τύχη έχουν τα κλειστά γυμναστήρια στο Περιστέρι και τα Λιόσια, το γήπεδο μπάσκετ στο Ελληνικό, που απλώς υπολειτουργεί ως έδρα του Πανιωνίου, η εγκατάσταση της ξιφασκίας, της ιστιοπλοΐας, τα άλλα γήπεδα στο Ελληνικό...
Εκείνο που αποδείχθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ότι η Αθήνα δεν χρειαζόταν απολύτως καμία από τις αθλητικές εγκαταστάσεις που ανεγέρθηκαν για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Γι' αυτό και όσες από αυτές δεν ρημάζουν εγκαταλελειμμένες κατ' ανάγκη παραχωρήθηκαν ή παραχωρούνται στην ιδιωτική πρωτοβουλία για άλλες χρήσεις! Τόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία του σχετικού Ολυμπιακού προγράμματος (πέραν του ότι το οικονομικό κόστος του τριπλασιάστηκε ή και τετραπλασιάστηκε σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις)!
Οι μεγάλοι αθλητικοί αγώνες δυστυχώς δεν είναι ομόλογα, που οι προηγούμενες αποδόσεις δεν προδικάζουν τις μελλοντικές. Ο,τι έγινε με το 2004 θα ξαναγίνει και με τους Μεσογειακούς. Διότι αυτό προκύπτει από την αθεράπευτη ελληνική πραγματικότητα. Και διότι αυτός είναι ο στόχος των επιτήδειων που εργάζονται –κυρίως– πίσω από τη βιτρίνα των Αγώνων.
Λένε ότι το κέρδος για τον Βόλο, τη Λάρισα και γενικότερα τη Θεσσαλία θα είναι μεγάλο. Μακάρι, αλλά το παράδειγμα της Αθήνας δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Οχι διότι τα κέρδη δεν θα είναι μεγάλα, αλλά επειδή τώρα πια ξέρουμε για ποιους: για τα συνήθη λαμόγια, που περιμένουν τέτοιες διοργανώσεις για να κάνουν τα θαύματά τους!
Επιπλέον, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι Μεσογειακοί Αγώνες είναι ένα πανηγυράκι που αθλητικά έχει υποβαθμιστεί πάρα πολύ. Κανένας μεγάλος αθλητής δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους. Δεν δελεάζουν, δεν δίνουν κίνητρα. Στα ομαδικά σπορ οι εκπροσωπήσεις είναι σε επίπεδο δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας, ενώ στα ατομικά αξιοποιούνται κυρίως για να αποκτήσουν διεθνή εμπειρία νέοι αθλητές ή να συμβάλουν στην προετοιμασία κάποιων φτασμένων.
Ολα τα υπόλοιπα είναι για να κάνουν τη δουλειά τους εκείνοι που θέλουν να προβληθούν και εκείνοι που θέλουν να τα κονομήσουν.
.
