Απονεμήθηκαν τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών 2008 κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης πανηγυρικής συνεδρίας. Το βραβείο ποίησης απονεμήθηκε στον Τίτο Πατρίκιο, για το σύνολο του έργου του. Το δε βραβείο πεζογραφίας στον Μένη Κουμανταρέα, επίσης για το σύνολο του έργου του.
Ο Τίτος Πατρίκιος δήλωσε: «Ποτέ δεν είναι οι μέρες ποιητικές και ακριβώς γι’ αυτό χρειάζεται η ποίηση. Και όσο λιγότερο ποιητικές είναι τόσο πιο κόντρα πρέπει να πηγαίνεις». Προβληματισμένος για τις ταραγμένες μέρες που βίωσε η Ελλάδα, δήλωσε ότι προσπαθεί να κατανοήσει τα γεγονότα «χωρίς έτοιμες ιδέες και χωρίς να θέλει να ταυτιστεί με τους νέους, παριστάνοντας τον δεκαεξάρη».
Για τον Μένη Κουμανταρέα, τα βραβεία «θα έπρεπε να τα παίρνουμε νέοι, να μας δίνουν αυτοπεποίθηση, λεφτά και κουράγιο. Θυμάμαι όμως», λέει ο Μένης Κουμανταρέας, «μολονότι βραβευμένο το δεύτερο βιβλίο μου, «Το αρμένισμα», δικάστηκε επί χούντας τέσσερις φορές και παραλίγο να καεί. Το τελευταίο βιβλίο μου, «Το σόου είναι των Ελλήνων», σκεπάζεται τώρα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τα δάκρυα για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου αλλά και από τον φριχτό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Οπωσδήποτε, είναι μελαγχολικό να σε βραβεύουν για το σύνολο του έργου σου. Σημαίνει ότι όπου να’ ναι σημαίνουν κι οι καμπάνες».
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Ο Τίτος Πατρίκιος δήλωσε: «Ποτέ δεν είναι οι μέρες ποιητικές και ακριβώς γι’ αυτό χρειάζεται η ποίηση. Και όσο λιγότερο ποιητικές είναι τόσο πιο κόντρα πρέπει να πηγαίνεις». Προβληματισμένος για τις ταραγμένες μέρες που βίωσε η Ελλάδα, δήλωσε ότι προσπαθεί να κατανοήσει τα γεγονότα «χωρίς έτοιμες ιδέες και χωρίς να θέλει να ταυτιστεί με τους νέους, παριστάνοντας τον δεκαεξάρη».
Για τον Μένη Κουμανταρέα, τα βραβεία «θα έπρεπε να τα παίρνουμε νέοι, να μας δίνουν αυτοπεποίθηση, λεφτά και κουράγιο. Θυμάμαι όμως», λέει ο Μένης Κουμανταρέας, «μολονότι βραβευμένο το δεύτερο βιβλίο μου, «Το αρμένισμα», δικάστηκε επί χούντας τέσσερις φορές και παραλίγο να καεί. Το τελευταίο βιβλίο μου, «Το σόου είναι των Ελλήνων», σκεπάζεται τώρα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τα δάκρυα για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου αλλά και από τον φριχτό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Οπωσδήποτε, είναι μελαγχολικό να σε βραβεύουν για το σύνολο του έργου σου. Σημαίνει ότι όπου να’ ναι σημαίνουν κι οι καμπάνες».
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)