(του Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 15/4/2008)
Μας αρέσουν οι μύθοι, στην προσωπική μας ζωή αλλά και στον κοινό μας βίο, τον εθνικό. Μας αρέσει να αρπαζόμαστε από μύθους, στην αφήγηση των οποίων είμαστε οι πρωταγωνιστές, σαν ιδανικοί ήρωες ή σαν στόχος ιταμών συνωμοτών, η εικαζόμενη σκοτεινή δράση των οποίων εις βάρος μας υποτίθεται ότι αποδεικνύει αναμφίλεκτα την αξία και τη μοναδικότητά μας. Μας αρέσει, λόγου χάρη, να πιστεύουμε, και να το διαδίδουμε από περιοδικά, εφημερίδες, κανάλια και Διαδίκτυο, ότι η ελληνική για μία και μόνη ψήφο δεν επελέγη ως επίσημη γλώσσα των νεοσύστατων Ηνωμένων Πολιτειών το 1776· το ότι ποτέ δεν έγινε τέτοια ψηφοφορία, δεν εμποδίζει την εθνογλωσσική μας φαντασίωση να μακροημερεύει.
Μας αρέσει να γράφουμε και να λέμε ότι η ελληνική γλώσσα διαθέτει έξι εκατομμύρια λέξεις και ότι κοτζάμ Μπιλ Γκέιτς πρόσταξε τους επιτελείς του να μάθουν αρχαιοελληνικά, διότι λέει άνευ αρχαίων (που «είναι η μόνη νοηματική και μαθηματική γλώσσα»), οι υπολογιστές είναι απλώς κάτι παραπάνω από γραφομηχανή· ούτε ο Γκέιτς έχει δώσει τέτοια διαταγή ούτε τα έξι εκατομμύρια έχουν περισσότερη αλήθεια από όσα ιστορούσε κάθε βράδυ η Χαλιμά, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτε για τους αποφασισμένους.
Μα μήπως αποσύρθηκε από το προσκήνιο ο μύθος πως τάχα ο σκοτεινός συνωμότης Χένρι Κίσινγκερ δήλωσε μια φορά κι έναν καιρό τα εξής: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί και να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας απασχολεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Πάνε χρόνια τώρα που αποδείχθηκε (και με σχετική διάψευση του Κίσινγκερ και επειδή οι πρώτοι εισαγωγείς της «δήλωσης», το περιοδικό «Νέμεσις» της κ. Λιάνας Κανέλλη, δεν κατάφεραν ποτέ να υποδείξουν πού την εντόπισαν) ότι η όλη υπόθεση δεν έχει ίχνος αλήθειας. Κι όμως, αμετάπειστοι ορισμένοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί, συνεχίζουν, φενακίζοντες και φενακιζόμενοι, να στηρίζουν τον ελληνοκεντρισμό τους στη βακτηρία του ψεύδους. Τελευταίος αναπαραγωγός του μύθου, και σε σχεδόν πανεθνικό ακροατήριο πια, ο Λάκης Λαζόπουλος, στο «Τσαντίρι» της περασμένης εβδομάδας. Επικυρωμένος τώρα από τη δημοτικότητα του Λαζόπουλου, ο μύθος θα αντέξει άλλη μια εισοσαετία.
Πώς το 'λεγε ο Σεφέρης στον «Τελευταίο σταθμό» του;
«Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα».
Κάπως έτσι.
.
Μας αρέσει να γράφουμε και να λέμε ότι η ελληνική γλώσσα διαθέτει έξι εκατομμύρια λέξεις και ότι κοτζάμ Μπιλ Γκέιτς πρόσταξε τους επιτελείς του να μάθουν αρχαιοελληνικά, διότι λέει άνευ αρχαίων (που «είναι η μόνη νοηματική και μαθηματική γλώσσα»), οι υπολογιστές είναι απλώς κάτι παραπάνω από γραφομηχανή· ούτε ο Γκέιτς έχει δώσει τέτοια διαταγή ούτε τα έξι εκατομμύρια έχουν περισσότερη αλήθεια από όσα ιστορούσε κάθε βράδυ η Χαλιμά, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτε για τους αποφασισμένους.
Μα μήπως αποσύρθηκε από το προσκήνιο ο μύθος πως τάχα ο σκοτεινός συνωμότης Χένρι Κίσινγκερ δήλωσε μια φορά κι έναν καιρό τα εξής: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί και να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας απασχολεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Πάνε χρόνια τώρα που αποδείχθηκε (και με σχετική διάψευση του Κίσινγκερ και επειδή οι πρώτοι εισαγωγείς της «δήλωσης», το περιοδικό «Νέμεσις» της κ. Λιάνας Κανέλλη, δεν κατάφεραν ποτέ να υποδείξουν πού την εντόπισαν) ότι η όλη υπόθεση δεν έχει ίχνος αλήθειας. Κι όμως, αμετάπειστοι ορισμένοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί, συνεχίζουν, φενακίζοντες και φενακιζόμενοι, να στηρίζουν τον ελληνοκεντρισμό τους στη βακτηρία του ψεύδους. Τελευταίος αναπαραγωγός του μύθου, και σε σχεδόν πανεθνικό ακροατήριο πια, ο Λάκης Λαζόπουλος, στο «Τσαντίρι» της περασμένης εβδομάδας. Επικυρωμένος τώρα από τη δημοτικότητα του Λαζόπουλου, ο μύθος θα αντέξει άλλη μια εισοσαετία.
Πώς το 'λεγε ο Σεφέρης στον «Τελευταίο σταθμό» του;
«Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα».
Κάπως έτσι.
.
