Ο κυρ-Άνθιμος σε ρόλο αγιατολάχ-Χριστόδουλου
(Πανδώρα, ΤΟ ΒΗΜΑ, 2/4/2008)
Η γνώμη του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμου για την Εσπερία, όπως προκύπτει μέσα από τον σχολιασμό της εφαρμογής του συμφώνου συμβίωσης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες:
«Μερικά κράτη τα έχουν δεχθεί, είναι αλήθεια, αλλά σε αυτά τα κράτη εκεί οι λαοί είναι ασύδοτοι. Είναι ανάμεικτοι πρώτα πρώτα, από τους χριστιανούς τους ρωμαιοκαθολικούς,από τους χριστιανούς όλων των ομολογιών, των προτεσταντών, των διαμαρτυρομένων -δεν τους καταδικάζουμε, λέμε πώς έχει το πράγμα-, από τους αθέους και το πλήθος τώρα εκείνων που έχουν εισέλθει στις χώρες αυτές και που ανήκουν στις άλλες θρησκείες. Έχουν υποστεί σύγχυση, δεν ξέρουν τι κάνουν.»
Αχ! Η αναζωογονητική φρεσκάδα της ματιάς ενός αγιατολάχ στον Δυτικό Πολιτισμό! Στην ανοιχτή επιστολή του για το ίδιο ζήτημα, ο μητροπολίτης αποκαλύπτει τις αληθινές προθέσεις του, στον αγώνα που έχει αναλάβει κατά του συμφώνου συμβίωσης, από την πρώτη κιόλας πρόταση: «Η Ελληνική κοινωνία, παρά την κρισιμότητα των Εθνικών Θεμάτων της πατρίδος μας, συνταράσσεται κυριολεκτικώς και από την επιμονήν της κρατικής εξουσίας να νομοθετήση για θέματα ηθικής τάξεως και ζωής όλων μας, που εκτός από Ελληνες είμεθα και Χριστιανοί Ορθόδοξοι.»Να του αναγνωρίσουμε, κατ΄ αρχάς, σαφήνεια και παρρησία που σπανίζουν στον χώρο των πολιτευομένων. Ο Άνθιμος ταυτίζει κατ΄ ευθείαν την ελληνική κοινωνία με το σύνολο των πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην αντίληψή του, προφανώς, όσοι δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι δεν είναι απολύτως Ελληνες και άρα βρίσκονται εκτός της ελληνικής κοινωνίας. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, με άλλα λόγια.
Δεν καταλαβαίνει όμως ότι, με μια τόσο στενή προσέγγιση στο θέμα, στην πραγματικότητα περιορίζει τις δυνατότητες της Εκκλησίας που εκπροσωπεί να αυξήσει το εύρος της επιρροής της; Μάλλον το καταλαβαίνει, αλλά δεν τον ενδιαφέρει. Αγωνίζεται να περιφρουρήσει το φέουδό του, έστω και με μικρές απώλειες, ώστε να διατηρήσει την πραγματική εξουσία που ασκεί παρασκηνιακά, μέσω της επιρροής του στο κράτος. Εξάλλου, δεν διστάζει να το πει ευθέως: Τον εκπλήσσει «η επιμονή της κρατικής εξουσίας να νομοθετήσει για θέματα ηθικής τάξεως και ζωής όλων μας».
Μα, το σύμφωνο συμβίωσης δεν αφορά όλους, ούτε είναι υποχρεωτικό. Αφορά ανθρώπους που δεν καλύπτονται από τις υπάρχουσες σήμερα δυνατότητες- είτε είναι άθεοι, είτε ομοφυλόφιλοι, είτε απλώς βαριούνται τη φασαρία του γάμου. Πώς γίνεται η ελευθερία των λίγων να συνιστά απειλή για τους πολλούς, εφόσον μάλιστα οι τελευταίοι είναι ικανοποιημένοι με την επιλογή τους; Αυτά όμως είναι προσχηματικά. Το αίτημα του Ανθιμου είναι να μη νομοθετούν άλλοι για ζητήματα ηθικής τάξεως. Η άτυπη επιρροή του στους νόμους του κράτους είναι το μαντρί για τη διατήρηση του οποίου αγωνίζεται. Γιατί, αν δεν υπάρχει μαντρί, πώς θα απολαμβάνει ο ίδιος τον ρόλο του τσοπάνη;
Στις νουθεσίες του περί πορνείας και ομοφυλοφιλίας προς τους πιστούς, ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος υποστηρίζει ότι οι ομοφυλόφιλοι «αποκομμένοι από τον Θεό, είναι ικανοί να διαπράξουν όλα τα αμαρτήματα». Ίσως, ποιος ξέρει... Τότε όμως γιατί ανέχεται την ύπαρξή τους μέσα στους κόλπους της Ιεραρχίας και του κλήρου; Ας ξεκινήσει από τους ομοίους του...
Ο (Υπουργός Δικαιοσύνης) κ. Σωτήρης Χατζηγάκης είπε προχθές στη Βοστώνη (όπου η Ομογένεια ακόμη εορτάζει την 25η Μαρτίου) το ασύλληπτο, ότι «ο χριστιανισμός εξανθρώπισε τον ελληνισμό».
Ωστόσο, πολιτικοί θαυμαστές του δίνουν άλλη εξήγηση: Ότι για να επιβάλει τα αυτονόητα, όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης, αναγκάζεται να λέει και καμιά ... υπερβολή ώστε να αποκοιμίζει τους Άνθιμους.
(Βηματοδότης, 8/4/2008)
