31 October 2007

Καταστροφές και μυθοπλασίες

...
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο Catastrophe σχετικά με φυσικές καταστροφές ή καταστροφές που προκαλούνται εξαιτίας του ανθρώπου και υπάρχει κίνδυνος να εξαφανίσουν τον πολιτισμό μας, άρχισα να ερευνώ ιστορίες του παρελθόντος για μεγάλες φυσικές καταστροφές και εκτιμήσεις για πιθανές καταστροφές στο μέλλον, φυσικές ή ως απόρροια κάποιων ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Καταρχάς αναφέρομαι εδώ σε καταστροφές του παρελθόντος που έχουν ενσωματωθεί σε μυθοπλασίες διαφόρων λαών.

Οι εθνικές, μυθολογικές ιστορίες υποδιαιρούν το χρόνο σε εποχές, οι οποίες διαχωρίζονται μεταξύ τους, συνήθως, με μεγάλες καταστροφές που συνέβησαν και περιγράφονται ως θεϊκές, σίγουρα υπερκόσμιες και εξωγήινες παρεμβάσεις. Με κάθε καταστροφή εξαφανίζεται ο «παλιός» κόσμος και αμέσως μετά ξεκινάει ο «νέος κόσμος» απαλλαγμένος από βάρη και αμαρτίες του παρελθόντος. Συχνά αναφέρονται σε μυθολογίες και ηλιακές εποχές, επειδή με κάθε «νέο κόσμο» ανατέλλει ένας «νέος ήλιος».

Όλα τα έπη, οι θρησκείες και οι μεταφυσικές ιδεολογίες στηρίζονται σε μυθικές ιστορικές εικόνες, όπου η ιστορία του «ανθρώπινου γένους» συγκροτείται από επάλληλες εποχές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αν και δεν προβλέπονται σε όλες τις περιπτώσεις κυκλικές επαναλήψεις, κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των «παραδόσεων» είναι μια αλληλεξάρτηση στην προέλευση των μύθων, μάλλον από εποχές που ο ανθρώπινος πληθυσμός ήταν σχετικά μικρός και επικρατούσαν ενιαίες «απόψεις» για τη φύση και τον κόσμο.

Αυτοί οι μύθοι περιέχουν τουλάχιστον τέσσερις εποχές, στις οποίες αντιστοιχούν οι τέσσερις πλανήτες, Δίας, Κρόνος, Ερμής και Άρης, καθώς επίσης σε αντιστοιχία τα τέσσερα μέταλλα, χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος. Ή εκάστοτε «σύγχρονη εποχή» αποτελεί πάντα την τελευταία αυτής της εξέλιξης και, αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό, είναι πάντα η χειρότερη από όλες τις προηγούμενες εποχές. Αυτό ακριβώς που βλέπουμε και στους αγράμματους ηλικιωμένους ανθρώπους, οι οποίοι αναπολούν το νεανικό παρελθόν τους, παρ’ ότι επρόκειτο σχεδόν αποκλειστικά για χρόνια πολέμων, φτώχειας, πείνας, ασθενειών κ.ο.κ. Σε επίπεδο ιστορικών εποχών μεταφέρεται αυτή η «νοσταλγία του παλιού καλού καιρού» σε νοσταλγία παραδείσων, μακροζωίας και καλοζωίας.

Τέτοιες μυθικές ερμηνείες της ιστορίας των ανθρώπων είναι η Θεογονία και το Έργα και Ημέρες του Ησιόδου. Εκεί ορίζονται τέσσερις εποχές στην ιστορία του κόσμου, όπου κάθε φορά ένας θεός-πλανήτης καταστρέφει τον κόσμο για διάφορους λόγους:
  • Εποχή χρυσού
  • Εποχή αργύρου
  • Εποχή χαλκού
  • Εποχή σιδήρου.
Ο Πλάτων περιγράφει μια ιδανική πολιτεία, την Ατλαντίδα, η οποία βυθίστηκε στη θάλασσα. Πιθανότερο είναι να πρόκειται για φανταστική πολιτεία, της οποίας η «βύθιση» συμβολίζει την κατάρρευση της ουτοπικής πολιτείας. Μέχρι πριν από 12.000 χρόνια η βόρεια Ευρώπη και η βόρεια Αμερική ήταν καλυμμένες από παγετώνες. Το «ρεύμα του κόλπου» που μεταφέρει από την Καραϊβική θερμό νερό προς τα δυτικά παράλια της Ευρώπης, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Νορβηγία, δεν έφτανε τότε μέχρι τον ανατολικό Ατλαντικό και κάποιοι εικάζουν ότι μια ήπειρος, περίπου στη μέση του Ατλαντικού, η Ατλαντίδα, αποτελούσε το εμπόδιο γι’ αυτή τη διαδρομή του ρεύματος. Με την καταβύθιση αυτής της υποθετικής ηπείρου έφτασε το ρεύμα μέχρι την Ευρώπη και άλλαξε το κλίμα της περιοχής.

Εννοείται ότι όλες αυτές οι υποθέσεις δεν στηρίζονται σε συγκεκριμένα ευρήματα κι έτσι αποτελούν ελεύθερο υλικό για μυθοπλασίες κάθε είδους και μορφής. Για τους τηλεμπόρους σαβουρο-βιβλίων αποτελούν όμως αυτές οι ιστορίες ευκαιρία πλουτισμού και ανάδειξης τηλεστάρ μέχρι και βουλευτή, όπως συνέβη στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.

Η Ατλαντίδα δεν είναι η μοναδική υποθετική νήσος ή ήπειρος που εξαφανίστηκε στα νερά κάποιας θάλασσας. Ο γιατρός Augustus Plongeon ανακάλυψε το 19ο αιώνα σε κείμενα των Μάγιας αναφορές σε μία ήπειρο, με όνομα Μου ή Μαλόνα, η οποία βρισκόταν κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό και είχε διπλάσια έκταση από την Αυστραλία. Ο Άγγλος C. J. Churchward συσχέτισε το έτος 1870 αυτές τις ιστορίες με αντίστοιχες ινδουιστικές, σύμφωνα με τις οποίες πριν από περίπου 12.000 χρόνια βυθίστηκε μια ήπειρος με 64 εκατομμύρια κατοίκους!


Αυτή η βυθισμένη ήπειρος που αναφέρεται σε ινδικούς μύθους, εκτεινόταν στις θάλασσες μεταξύ Μαλαισίας και Αφρικής, δηλαδή σε όλο τον ινδικό ωκεανό. Η υποθετική ήπειρος ονομάζεται σήμερα Λεμουρία. Το όνομα αυτό προέρχεται από τον λεμούριο ή λέμουρο, ένα αρχέγονο ζώο, κάτι μεταξύ πιθήκου και γάτας στην εμφάνιση. Αυτό το ζώο ζει στην εποχή μας αποκλειστικά στη Μαδαγασκάρη και εκτιμάται ότι αποτελεί τον απώτερο βιολογικό πρόγονο των σημερινών πρωτευόντων θηλαστικών.

Υπολείμματα λεμούριων στη Μαλαισία και στην Αφρική έχουν ακριβώς ίδια μορφή και δημιουργούν την εντύπωση ότι κάποτε ζούσαν αυτά τα ζώα σε μια ενιαία περιοχή. Η υπόθεση με την Λεμουρία αξιοποιήθηκε κάποια εποχή από Ρώσους πνευματιστές, οι οποίοι τοποθέτησαν σ’ αυτή τη χαμένη ήπειρο τους προγόνους του ρώσικου λαού, κάτι σαν την Ατλαντίδα για τους αρχαίους Έλληνες ή τον Σείριο για τους Ελ του Λιάκουρα κτλ.

Στην ινδική–ινδουιστική παράδοση ο χαρακτηρισμός των εποχικών κύκλων της ιστορίας του κόσμου είναι Γιούγκα ή Κάλπας, οι οποίες εποχές έληξαν κάθε φορά με καταστροφικούς κατακλυσμούς – ό,τι φοβούνται μέχρι σήμερα ετησίως οι Ινδοί με την έλευση των μουσώνων. Σ’ αυτές τις μυθολογίες αναφέρονται τέσσερις, αλλά μερικές φορές και επτά παρελθούσες εποχές.

Σε παλιά κινέζικα κείμενα ονομάζονται οι εποχές που ολοκληρώθηκαν Κις και αναφέρονται δέκα τέτοιες εποχές μέχρι τον Κομφούκιο. Ο χρόνος μεταξύ δύο εποχών που εξελίσσεται η καταστροφή της παλιάς και η γέννηση της νέας, θεωρείται ως «μέγα έτος».

Ο Φίλων από την Αλεξάνδρεια (Philo Alexandrinus, ~15 π.Χ.- 40 μ.Χ.), διάσημος διανοούμενους του Ιουδαϊσμού κατά την ελληνιστική εποχή, συντάσσεται στο έργο του «Περί αφθαρσίας κόσμου» με τις απόψεις των Στωικών φιλοσόφων, σύμφωνα με την οποία ο κόσμος μας (η Γη, οι πλανήτες και τα ορατά άστρα κατά τις τότε αντιλήψεις) καταστρέφονται περιοδικά με τεράστιες πυρκαγιές, «βιβλικές» όπως χαρακτηρίζονται συνήθως, και επαναδημιουργούνται.

Ο πατέρας της χριστιανικής εκκλησίας Ωριγένης (185-254 μ.Χ.), Παλαιστίνιος εκ καταγωγής, περιγράφει στην ίδια μυθοπλαστική παράδοση, ότι έχουν παρέλθει έξι εποχές, κάθε μία διάρκειας χιλίων ετών. Κατά την έβδομη εποχή, αυτή που τρέχει τώρα θα καταστραφεί ο κόσμος οριστικά. Η πρώτη εποχή ξεκινάει με τον Αδάμ, η δεύτερη με τον Νώε, η Τρίτη με τον Αβραάμ, η τέταρτη με τον Μωυσή, η Πέμπτη με τον Δαυίδ και η έκτη με τον Ιησού Χριστό. Έτσι δημιουργείται μια συνέχεια από την ιουδαϊκή στη χριστιανική μυθολογία, όπου κάθε εποχή αντιστοιχεί σε μια «ημέρα» δημιουργίας του θεού. Με διάφορες προσαρμογές και συμπληρώσεις του Αυγουστίνου (Aurelius Augustinus, 354-430 μ.Χ.) ενσωματώθηκε αυτή η ιστορία στη χριστιανική φιλολογία, έχει εγκαταλειφθεί όμως εδώ και πολλούς αιώνες, αφού παρήλθαν προ πολλού τα χίλια χρόνια που θα διαρκούσε η έβδομη εποχή, με αναμενόμενη κατάληξη την καταστροφή του «σύμπαντος κόσμου».

Πράγματι, με την προσέγγιση του έτους 1000, στην αλλαγή από την πρώτη στη δεύτερη χιλιετία μ.Χ., εντάθηκαν τα μηνύματα και τα σημάδια για επικείμενη καταστροφή του κόσμου. Αφού παρήλθε όμως αυτό το έτος χωρίς εμφανή καταστροφή, θεωρήθηκε το έτος 1033 ως έτος του διαβόλου και της καταστροφής, επειδή συμπληρώνονταν τότε 1000 χρόνια από τη σταύρωση του Ιησού.

Σήμερα γνωρίζουμε, αφενός ότι τα έτη για τη ζωή του Ιησού δεν είναι ακριβώς γνωστά – δεν είναι δε καν σίγουρο αν υπήρξε ποτέ ιστορικά ένα τέτοιο πρόσωπο. Αφετέρου γνωρίζουμε επίσης ότι και το έτος 1033 πέρασε χωρίς επιπτώσεις, με μόνο αποτέλεσμα τον πλουτισμό του εκκλησιαστικού μηχανισμού και προσωπικά των επισκόπων, οι οποίο εισέπρατταν περιουσίες από τους πλούσιους για να αφοσιωθούν αυτοί ήρεμοι στην υποδοχή της καταστροφής. Όταν ξύπνησαν κάποτε και αντελήφθησαν την εξαπάτησή τους, δεν υπήρχε καμιά περιουσία πλέον για να τους επιστραφεί.

Στην Αμερική, στους πολιτισμούς των Ίνκας και των Μάγιας, έχουν εντοπιστεί μύθοι για εποχές στην ιστορία που καταλήγουν σε καταστροφές. Συγκεκριμένα, πριν από τον Ήλιο που φωτίζει σήμερα τη Γη, υπήρχαν τέσσερις άλλοι ήλιοι που φώτιζαν τους κατεστραμμένους κόσμους. Οι καταστροφές εκεί επήλθαν, άλλοτε με πλημμύρες, άλλοτε με σεισμούς, η τρίτη με τεράστιες πυρκαγιές και η τέταρτη με θύελλες – όλα μάλλον πραγματικά γεγονότα, αποτέλεσμα εκδήλωσης φυσικών φαινομένων μεγάλης έντασης, τα οποία φαίνεται να διατηρήθηκαν στη συλλογική μνήμη των ιθαγενών λαών της Αμερικής.

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

30 October 2007

Χωρίς αλλαγή ηγεσίας,

μοιάζει πολύ αβέβαιο το μέλλον του ΠΑΣΟΚ


Γράφει ο Attikos


Το μέλλον ενός μεγάλου κόμματος και μιας μεγάλη παράταξης, αφορά όλους μας και οι εξελίξεις στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρά την γενική ιλαρότητα που προκαλούν οι αντιπαραθέσεις διαφόρων γραφικών, τύπου Πάγκαλου, είναι θέμα που μας απασχολεί και μας ανησυχεί όλους.

Στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου μπήκαν στη βουλή 5 κόμματα και από αυτά τα τέσσερα νίκησαν. Το μόνο κόμμα που έχασε ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι ψηφοφόροι, οι φίλοι και τα μέλη του ήθελαν μια απάντηση, μια ελπίδα, ένα μήνυμα, ότι δεν χάθηκαν όλα, ότι αξίζει να συνεχίσουν να αγωνίζονται για μια προοπτική που θα κάνει πράξη τα όνειρά τους.

Αντί αυτών, τι άκουσαν; Θυμηδία, και μόνο προκαλεί η ξύλινη γλώσσα, διαφόρων κύκλων που αναλαμβάνουν συντεταγμένα ή αυτόκλητα,
να εξωραΐσουν την καρικατούρα του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου (Γ.Α.Π.), ενόψει της εκλογής της 11ης Νοεμβρίου. Προσπαθούν να τον απαλλάξουν από τις τεράστιες ευθύνες που τον βαρύνουν, για την πρωτοφανή ήττα που υπέστη το κόμμα στις 16 Σεπτέμβρη και την διαχέουν σε άλλους, ωσάν να διοικούσαν οι άλλοι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και όχι ο Γ.Α.Π. Είναι τόσο καινοφανή τα επιχειρήματά τους που θα προκαλούσαν γέλιο, αν δεν ήταν για κλάματα.

Το βράδυ των εκλογών ο Γ.Α.Π. "κρυμμένος" σε κάποιο όροφο των κομματικών γραφείων, αντί να αποδεχτεί την ήττα του, αντί να ευχαριστήσει τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που στήριξαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αντί παρουσιαστεί στα κομματικά όργανα και να θέση στην διάθεση των μελών την παραίτηση του, για να κρίνουν αν η συντριπτική ήττα προήλθε από την ανικανότητά του και μόνο, έσπευσε να δηλώσει ότι θα ζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του!!!

Σύμφωνα, με ακριβέστατες πληροφορίες, οι εγκάθετοι της Χαριλάου Τρικούπη, προσπάθησαν να οργανώσουν πανελλαδική ψηφοφορία στις 23 Σεπτεμβρίου (μια εβδομάδα μετά τις εκλογές), ώστε να "πιάσουν στον ύπνο" τους υποψήφιους διεκδικητές της αρχηγίας. Αλλά μήπως δεν ήταν προσπάθεια υφαρπαγής "ψήφου" από τον Γ.Α.Π., η απόπειρα οργάνωσης ψηφοφορίας στην κοινοβουλευτική ομάδα, χωρίς να ενημερώσει κανέναν προηγουμένως για τις προθέσεις του;

Ακούσαμε το επαναλαμβανόμενο παραμύθι της δήθεν γενναίας αυτοκριτικής του Γ.Α.Π. Δεν ακούσαμε βέβαια ποτέ, να αναλαμβάνει την ευθύνη
  • για τον Ανδριανόπουλο και τον Μάνο του 2004,
  • για την Ματσούκα των ευροεκλογών,
  • για την Φώφη και την Βούλα του ψηφοδελτίου επικρατείας,

Δεν ακούσαμε να αναλαμβάνει την ευθύνη:
  • για την τετράχρονη ανασφάλιστη εργασία των νέων που διακήρυξε στο Λαύριο, φέρνοντας σε δυσκολότατη θέση τα συνδικαλιστικά στελέχη της Π.Α.Σ.Κ.Ε.,
  • για την αφωνία του, στο θέμα των συμβασιούχων,
  • για την αδυναμία του όπως ο ίδιος παραδέχτηκε να φέρει σε πέρας, όσα του εμπιστεύτηκαν το 2004, 1.000.000 φίλοι και μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γ.Α.Π. έκανε αυτοκριτική, μόνο για όσα νόμισε, ότι θα επισκεύαζαν το προφίλ του.

Το θλιβερότερο όλων είναι η "απόρριψη" της ιστορίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., των κυβερνήσεών του και ιδιαιτέρως της οκταετίας Σημίτη. Περιόδου κατά την οποία ο Γ.Α.Π. μετείχε των κυβερνήσεων και μάλιστα από κορυφαίες θέσεις. Μιας περιόδου όπου η Ελλάδα ήταν στο διεθνές προσκήνιο, με την οργάνωση των καλύτερων Ολυμπιακών αγώνων, με την ένταξή της στο club των ισχυρών οικονομικά χωρών της Ευρώπης. Με τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης απ΄ όλες τις χώρες τις Ε.Ε. και την πραγματοποίηση ενός τεράστιου έργου υποδομής πρωτόγνωρο για την Ελλάδα των τελευταίων 50 χρόνων.

Αυτή την χρυσή περίοδο, ελεεινολογεί τώρα ο Γ.Α.Π., θέλοντας να μεταθέσει σε άλλους την απόλυτη ευθύνη του, για την κατάντια της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης και αναζητώντας κάποιον ως αποδιοπομπαίο, νομίζει ότι μπορεί να τον βρει στο πρόσωπο του ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ.

Οι υποστηρικτές του Γ.Α.Π., σε μια απέλπιδα προσπάθεια εξωραϊσμού του αποστεωμένου ειδώλου του, μιλούν για έναν "σύγχρονο πολιτικό, ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο κεφάλαιο, που έχει το ηθικό πλεονέκτημα και την αναγκαία πολιτική βούληση να πρωταγωνιστήσει κ.λπ. κ.λπ.".

Και ρωτάμε τώρα:
  • Γιατί δεν "ξεδίπλωσε" όλες αυτές τις αρετές του στα 3,5 χρόνια που του δόθηκε η ευκαιρία;
  • Πως εκφράστηκε αυτή "η πολιτική βούληση" στα χρόνια της παντοδυναμίας του ως αρχηγού;
  • Και πια εγγύηση μπορεί να δώσει ότι αυτή θα εκφραστεί στο μέλλον;
  • Πως ανέχτηκε αυτούς που "πλούτησαν επί ΠΑ.ΣΟ.Κ.", όπως είπε η Βάσω Παπανδρέου;
  • Γιατί επέτρεψε την επιβίωση των μικροομάδων, που χρόνια τώρα αποτελούν το μηχανισμό και το βαθύ κόμμα;
  • Γιατί ανέχτηκε την ουσιαστική διάλυση των οργανώσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;
  • Γιατί επέτρεψε την λειτουργία σε οργανώσεις φαντάσματα των 5-6 ατόμων, μοναδικό μέλημα των οποίων ήταν να διατηρήσουν τις μικροεξουσίες τους, σε επαγγελματικό και τοπικό επίπεδο και να συντηρήσουν τους κατεστημένους συσχετισμούς μέσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Γ.Α.Π. θα συνεχίσει να είναι αποκομμένο από την κοινωνία και από τα στρώματα που το στήριξαν στο παρελθόν, χωρίς καμιά προοπτική εξουσίας. Αποδέχεται και ο ίδιος την ανυπαρξία προοπτικής προβάλλοντας την αστεία άποψη, ότι αυτόν δεν τον ενδιαφέρει "η εξουσία για την εξουσία", αφήνοντας υπονοούμενα για τις προθέσεις των αντιπάλων του;

Τα τέσσερα έτη της προεδρίας του Γ.Α.Π. στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., μόνο ως πολιτικό κενό μπορούν να περιγραφούν, φτιαγμένο από πράξεις και λόγους αντιφατικούς και αλληλοαναιρούμενους. Μια αληθινή μαύρη τρύπα, που ήταν επόμενο να οδηγήσει εκεί που οδήγησε: στη σύγχυση, την αποθάρρυνση, την ήττα. Το ότι ο ναυαγισμένος ηγέτης αμφισβητήθηκε ευθύς μόλις ήρθε στο φως το ναυάγιο, δεν εκπλήσσει. Χωρίς αλλαγή ηγεσίας, μοιάζει πολύ αβέβαιο το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.


.

Ιεροκήρυκας του μίσους

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα


Στη Γερμανία έχει ξεσπάσει, για μια ακόμη φορά,
αντιδικία μεταξύ πολιτικών και καθολικών επισκόπων. Ο βουλευτής των «Πρασίνων» Volker Beck αποκάλεσε τον επίσκοπο της Κολωνίας καρδινάλιο Joachim Meisner έναν «ιεροκήρυκα του μίσους». Ο Beck ανταπέδωσε έτσι στον Meisner τις εκτιμήσεις του τελευταίου για την «κατάρρευση της ηθικής» στην Ευρώπη «από τους ανθρώπους που καθοδηγούνται μόνο από τα ένστικτά τους» και «έχουν χάσει τον προορισμό που καθόρισε ο δημιουργός» - επαναλαμβανόμενες ρητορείες από μια εποχή που ο εκκλησιαστικός μηχανισμός είχε τον πρώτο λόγο και ο κόσμος υποτασσόταν σε κάθε γούστο, κουβέντα ή εντολή των επισκόπων.

Αφορμή γι’ αυτή τη σύγκρουση ήταν το περιεχόμενο ενός κηρύγματος του Meisner στην Ελβετία, όπου ο ίδιος νόμιζε ότι μιλάει σε ορκισμένους θεόπληκτους, αλλά ανάμεσα σ’ αυτούς βρισκόταν και ένας δημοσιογράφος, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην προσκυνηματική εκδρομή σε κάποιο «θαυματουργό» ναΐδριο ως τουρίστας. Εκεί κατήγγειλε ο Meisner έξω από τα δόντια τα «εναλλακτικά μοντέλα συμβίωσης σε οικογένειες, τα οποία μοντέλα δεν στηρίζονται στο νόμο του θεού».

Ο Meisner εννοεί προφανώς το θρησκευτικό γάμο, τον οποίο «νόμο» δεν συνέγραψε, βέβαια, κανένας από τους αναγνωρισμένους γνωστούς ή άγνωστους θεούς, αλλά συνάδελφοι, προκάτοχοι σε ανάλογες θέσεις του Meisner. Έτσι, αποφαίνεται ο καρδινάλιος, «η ανθρωπότητα οδεύει στην καταστροφή της». Κουβέντες που επαναλαμβάνονται εδώ και πάρα πολλούς αιώνες, και η μόνη «καταστροφή» που προκύπτει είναι ο περιορισμός της επιρροής και των εσόδων του εκκλησιαστικού μηχανισμού. Αυτό που καταγράφεται είναι μια εξέλιξη των κοινωνικών κανόνων που ίσχυαν μέχρι πρότινος, με υιοθέτηση νέων σχέσεων συμβίωσης μεταξύ των πολιτών, ανεξαρτήτως φύλου, ώστε να μπορούν αυτοί οι πολίτες να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις.

Όπως είναι αυτονόητο, αμέσως διαμορφώθηκαν τα γνωστά στη Γερμανία δύο μέτωπα: από τη μια πλευρά εκπρόσωποι του συντηρητικού κόμματος CDU (=χριστιανοδημοκρατική ένωση) και των Φιλελευθέρων FDP, οι οποίοι (μάλλον κάνουν πως) πιστεύουν αυτά που λέει ο Meisner κι από την άλλη, βεβαίως οι «Πράσινοι» και μερικοί Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι δεν θέλουν βέβαια να χάσουν καθολικές και άλλες θρησκευτικά επηρεαζόμενες ψήφους - και μπορείτε εδώ να κάνετε συγκρίσεις και παραλληλισμούς με τα καθ' ημάς. Ταυτόχρονα όμως, όλοι μαζί οι προαναφερόμενοι δηλώνουν ότι «δεν υιοθετούν τις ακραία συντηρητικές απόψεις του καρδινάλιου», δεδομένου ότι οι εναλλακτικές συμβιώσεις έχουν πάρει στη Γερμανία μεγάλη έκταση και ο αριθμός των ψηφοφόρων από αυτούς τους κύκλους κάθε άλλο παρά αμελητέος είναι.

Τελικά, το εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό «Der Spiegel» γνωμοδότησε ότι ο Meisner είναι ένας ακόμα «χριστιανός φονταμενταλιστής» και θα έπρεπε να έχει τεθεί υπό επιτήρηση, όπως οι όμοιοί του μουσουλμάνοι «ιεροκήρυκες του μίσους». Ε ρε γλέντια…(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

29 October 2007

Έκθεση Ζωγραφικής

και Μικρογλυπτικής



Ανδρέας Γκολφινόπουλος



Από 23 Οκτωβρίου μέχρι 17 Νοεμβρίου 2007 στην αίθουσα Τέχνης ΑΝΕΜΟΣ, Αγ. Τρύφωνος 12, Κηφισιά.



http://www.motorcyclegloves.info/
http://www.gamos-portal.gr/

.

28 October 2007

Βιβλία, βιβλία

Γράμμα από τη Νέα Υόρκη

Οι θεωρίες για φυσικές καταστροφές ή καταστροφές που προκαλούνται εξαιτίας του ανθρώπου και μπορούν να εξαφανίσουν το ανθρώπινο είδος, συχνά απορρίπτονται, επειδή θεωρείται ότι είτε ενσπείρουν τον πανικό είτε ότι είναι παράδοξες, αγγίζοντας μερικές φορές τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Στην πραγματικότητα, η πιθανότητα για τέτοιου είδους καταστροφές είναι πραγματική και συνεχώς αυξανόμενη.

Όπως, για παράδειγμα, η σύγκρουση μ' έναν αστεροειδή που μπορεί να εξαφανίσει από τη Γη το 1/4 του ανθρώπινου πληθυσμού μέσα σε 24 ώρες και τα υπόλοιπα 3/4 μέσα στις επόμενες μέρες ή μια μη αναστρέψιμη κατάσταση όσον αφορά το φαινόμενο του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα ο πλανήτης μας να γίνει χιονόμπαλα. Αλλα παραδείγματα αποτελούν οι αυτοαναπαραγόμενες με μεγάλη ταχύτητα νανομηχανές ή ένα καταστροφικό ατύχημα σε έναν επιταγχυντή σωματιδίων που θα έχει ως αποτέλεσμα να μετατραπεί ο πλανήτης μας σε μια σφαίρα με τεράστια πυκνότητα, διαμέτρου 100 μέτρων, ή μια πανδημία ευλογιάς που την προκάλεσαν βιοτρομοκράτες, μέχρι ακόμα το να μας καταλάβουν υπερευφυή ρομπότ.
Ολα αυτά είναι δυνάμει καταστροφικά γεγονότα, που μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα την εξαφάνισή μας και πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στα όρια του δυνατού. Ως εκ τούτου απαιτούν σοβαρή σκέψη για το πώς θα τα εκτιμήσουμε ή θα τα προλάβουμε. Με τέτοιου είδους καταστροφές ασχολούνται συνήθως επιστήμονες διεθνούς φήμης, αλλά όχι ο απλός κόσμος και οι πολιτικοί.Πώς όμως πρέπει ένα κράτος και οι πολίτες του να αντιδράσουν στην πιθανότητα μιας καταστροφής, την οποία για διάφορους ψυχολογικούς και πολιτιστικούς λόγους ο κόσμος δυσκολεύεται να τη θεωρήσει δυνατή;

Ο Richard Posner, εφέτης και καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγου, αναφέρει στο βιβλίο του «Catastrophe: Risk and Response» (εκδόσεις: «Oxford University Press») ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια φρέσκια και πολυδιάστατη αντίληψη η οποία θα διαμορφωθεί αφού συμβάλλουν με απόψεις δικηγόροι, οικονομολόγοι, ψυχολόγοι κι άλλοι κοινωνικοί επιστήμονες μαζί με τους συναδέλφους τους των φυσικών επιστημών. Η ευθύνη για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας καταστροφής δεν μπορεί να αφεθεί ούτε μόνο στους επιστήμονες ούτε μόνο στους πολιτικούς, οι οποίοι αγνοούν οτιδήποτε από την επιστήμη.

Ο Posner εξετάζοντας στο βιβλίο του πιθανές καταστροφές μάς λέει τι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τι να αγνοήσουμε και συζητεί συγκεκριμένους τρόπους ελαχιστοποίησης των πιο μεγάλων κινδύνων. Ανάμεσα στα άλλα θέτει διάφορα ερωτήματα, όπως το εάν θα πρέπει να εγκαταλείψουμ έως έναν βαθμό την εθνική κυριαρχία του κάθε κράτους για να μπορέσουμε να παλέψουμε αποτελεσματικά για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Ή εάν, για παράδειγμα, είναι υποχρεωτικός ο περιορισμός των ελευθεριών μας και αποτελεί μια σωστή απάντηση στον κίνδυνο βιοτρομοκρατικής επίθεσης. Επίσης αναρωτιέται εάν θα πρέπει να επενδύσουμε πολύ περισσότερα στην ανίχνευση και αναχαίτιση των αστεροειδών που μπορεί να μας απειλήσουν ή εάν πρόκειται για πεταμένα λεφτά. Τέλος, προτείνει ορισμένες μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τη σχέση νόμου - επιστήμης, οι οποίες θεωρεί ότι μπορεί να βοηθήσουν στο να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειες μιας μεγάλης καταστροφής.

(Κων/να Γιαννούτσου, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Ελευθεροτυπίας, 19/10/2007)

26 October 2007

Δημιουργία ζωής στο εργαστήριο

Μπροστά στην πρόκληση της δημιουργίας ζωής βρίσκεται πλέον η επιστημονική κοινότητα. Ζωή που θα έχει κατασκευαστεί τεχνικά στο εργαστήριο, φέροντας πολλές ελπίδες και ερωτήματα.


Ως τώρα μόνο στον κινηματογράφο είδαμε επιτυχημένα πειράματα, πάνω στη δημιουργία τεχνητής ζωής. Ο άνθρωπος όμως είναι πολύ κοντά στο να φτιάξει ζωή μέσα στο εργαστήριο.

Συγκεκριμένα ο Γκρεγκ Βέντερ και η ερευνητική του ομάδα, από το Ινστιτούτο J Graig Venter των ΗΠΑ, προσπαθούν στο εργαστήριό τους να δημιουργήσουν την πιο απλή μορφή ζωής. Με τη χρήση του πιο απλού γονιδίου, του «ελάχιστου γονιδίου» - της μικρότερης ομάδας γονιδίων που χρειάζεται ένας οργανισμός για να επιβιώσει και να λειτουργήσει - το οποίο εισάγουν σ' ένα κενό κύτταρο.

Το «ελάχιστο γονιδίωμα» δημιουργήθηκε με τη βοήθεια ενός απλού βακτηριδίου, του Mycoplasma genitalium. Ο Γκρεγκ Βέντερ και η ομάδα του αφαίρεσαν σταδιακά τα γονίδια του βακτηριδίου, μέχρι το σημείο που απέμεινε μόνο το βασικό γενετικό υλικό, που επιτρέπει την επιβίωση.

Το σχέδιο της αμερικανικής ομάδας είναι να ανασυνθέσουν αυτή την αλυσίδα DNA με απλά χημικά, να τα ενώσουν και να δημιουργήσουν έναν τεχνητό οργανισμό.

Οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα είναι δύο και άκρως διαφορετικές. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Βέντερ και οι ομάδα του θα περιοριστούν σ' αυτή και μόνο τη διαδικασία, στην έγχυση του τεχνητού DNA στο κενό κύτταρο. Υπάρχουν, όμως κι εκείνοι που πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο παίρνει έναν υπάρχοντα ζωντανό οργανισμό και τον αλλάζει δημιουργώντας κάτι καινούργιο.

Όμως ποιοι είναι οι λόγοι για να δημιουργήσει κάποιος συνθετική ζωή; Ο καθηγητής Βέντερ ελπίζει να τροποποιήσει τα γονίδια στον καινούργιο οργανισμό ώστε ν' απορροφά τα αέρια που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή να καθαρίζουν κηλίδες πετρελαίου.

Ο Τζιοβάνι Μούρτας, από το Κέντρο Ενρίκο Φέρμι του Πανεπιστημίου Ρώμη ΙΙΙ, σχεδιάζει να κατασκευάσει μία νέα μορφή ζωής που ν' ανταποκρίνεται στην πιο βασική μορφή στην προέλευση της ζωής. «Θα δημιουργήσουμε αυτά τα εν μέρει συνθετικά ελάχιστα κύτταρα που θα θυμίζουν τα πρώτα ζωντανά κύτταρα», εξηγεί ο Ιταλός ερευνητής.

Εξάλλου, ο Ρον Βάις από το πανεπιστήμιο Πρίνστον, που εστιάζει στον προγραμματισμό των βιολογικών οργανισμών, πιστεύει ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να έχει και βιοϊατρικές εφαρμογές. «Ένα πράγμα το οποίο προσπαθεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να χρησιμοποιήσει αυτά τα κύτταρα σαν εργοστάσια, προκειμένου να δημιουργήσει φάρμακα ή να παράγει δομές», τόνισε ο κ. Βάις (πλήρες κείμενο>>>)


(BBC, www.kathimerini.gr)

25 October 2007

Xωρητικότητα μνήμης flash από 8 μέχρι 128 GB

Η Samsung Electronics παρουσίασε την Τρίτη το πρώτο τσιπ μνήμης flash που μπορεί να αποθηκεύσει 64-Gigabit (8 GB) πληροφορίας, με την προοπτική να το χρησιμοποιήσε σε κάρτες μνήμης των 128 GB για χρήση σε φορητές συσκευές.

Όπως αναφέρει το Reuters, το νέο τσιπ θα παράγεται από το 2009 με τη νεώτερη κατασκευαστική τεχνολογία των 30 nm (=νανομέτρων) -αυτή είναι η ελάχιστη διάσταση των εσωτερικών καλωδιώσεων. Συγκριτικά, μια ανθρώπινη τρίχα έχει πάχος γύρω στα 80.000 nm. Φέτος είναι η όγδοη συνεχής χρονιά που η πυκνότητα της μνήμης flash διπλασιάζεται και η έβδομη συνεχής χρονιά που βελτιώνεται η κατασκευαστική τεχνολογία για τις μνήμες NAND flash.

Η Samsung σκοπεύει να συνδέσει έως και 16 από τα νέα τσιπ σε κάρτες μνήμης με χωρητικότητα έως και 128GB, αρκετή για την αποθήκευση 80 ταινιών σε ποιότητα DVD. Η μνήμη flash, που διατηρεί τα δεδομένα ακόμα και όταν διακοπεί η παροχή ρεύματος, προσφέρει ταχύτητες μεγαλύτερες από των σκληρών δίσκων και χρησιμοποιείται ευρέως σε κάμερες, φωτογραφικές μηχανές, mp3 player και άλλες φορητές συσκευές.

Σήμερα, η πλειονότητα των τσιπ της Samsung κατασκευάζεται σήμερα με την τεχνολογία των 50 nm, ωστόσο η εταιρεία θα περάσει στην κλίμακα των 40 nm για τα τσιπ των 32-Gigabit που θα αρχίσει να παράγει του χρόνου. Εγώ προσωπικά αναρωτιέμαι, τους σκληρούς δίσκους τί τους θέλουμε πλέον, αφού θα μπορούμε σύντομα να χρησιμοποιούμε μνήμες 128 GB με ένα ταχύ πρωτόκολλο USB;

(www.in.gr)

24 October 2007

Η αναθεώρηση του άρθρου 16

...
Όπως ήταν αναμενόμενο, το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης αναθεωρεί ντε φάκτο το άρθρο 16 του Ελληνικού Συντάγματος. Προσεγγίζοντας ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς φορείς για τη συγκρότηση κοινών μεταπτυχιακών προγραμμάτων στην Ελλάδα έκανε παρωχημένη τη συζήτηση περί κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η Σορβόννη υλοποιεί απλά τις αποφάσεις της Ε.Ε.

Έτσι για μια ακόμη φορά το νομικό μας πλαίσιο ξεπερνιέται από τις εξελίξεις και η ελληνική Πολιτεία αδυνατεί να ρυθμίσει οτιδήποτε. Από την άλλη πλευρά, το μόνο που απομένει για τα ελληνικά κρατικά ΑΕΙ είναι αυτό που όλοι οι πολέμιοι του άρθρου 16 απεύχονται: να ανταγωνιστούν με ιδιωτικούς φορείς για την προσέλκυση αυτών των προγραμμάτων.

Πολλές φορές η ζωή λύνει προβλήματα, τα οποία οι πολιτικοί κρύβουν κάτω από το χαλί. Μόνο που έτσι δεν εξασφαλίζεται η άριστη λύση. Θα ήταν προτιμότερο να προλαμβάνονται καταστάσεις, αντί να τρέχει εκ των υστέρων η Πολιτεία να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

23 October 2007

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

...
Μητροπολίτης Ανθιμος σε νέο πρόγραμμα

Σφοδρή επίθεση εναντίον όλων όσοι επιθυμούν τον διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους, όσων τάχθηκαν υπέρ της απάλειψης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, αλλά και κατά των Σκοπιανών για τη στάση τους στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας, εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Άνθιμος. Από άμβωνος συνέδεσε τις επικρίσεις του με την επιρροή που ασκεί ο διάβολος στις καθημερινές πράξεις των ανθρώπων.



Ο διάβολος, κατά τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, βρίσκεται πίσω από τη διαφορά με την ΠΓΔΜ για το όνομα της γειτονικής χώρας. Ανέφερε ότι «όσοι δεν βοηθούν για την επίλυσή του, τον διάβολο επιζητούν, διότι τέτοιες διαφορές μερικές φορές έχουν συνέχειες που είναι πολύ δυσάρεστες και ευχόμαστε να μην υπάρξουν ποτέ». Εννοείται ότι ο Σημίτης είναι ο εκπρόσωπος του διαβόλου στη Γη που δεν ήθελε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, αλλά και ο Γιωργάκης που πάει και ανάβει κεριά κάθε τόσο, δεν μου φαίνεται και πολύ ανεξάρτητος, λίγο διαβολικό έχει σίγουρα μέσα του. Ο Μπένυ, πάντως, είναι μια χαρά, πρώτος φίλος του Άνθιμου και εχθρός του Γιωργάκη.

Προσευχή και μετάνοια


Ο κ. Άνθιμος κάλεσε το ποίμνιο να προσευχηθεί τώρα που παρατηρείται κινητικότητα στο θέμα, «να φωτίζει ο Θεός και τους δικούς μας διπλωμάτες για να επιτύχουν (χαρά η Ντόρα, ε;) να δώσουν εξήγηση για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη περί του ονόματος της Μακεδονίας, ότι ανήκει στην Ελλάδα και τους ισχυρούς, οι οποίοι παρεμβαίνουν για τα δικά τους συμφέροντα, για να μπορέσει να υπάρξει στο τέλος μια επίλυση του ζητήματος. Γιατί εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες όλης της Ελλάδος, αλλά και ιδιαίτερα των βορείων επαρχιών που ζουν την πραγματικότητα του ακριτικού ελληνισμού, δεν θέλουμε να υπάρχει το όνομα της Μακεδονίας μας σε άλλη γειτονική χώρα, διότι με κανέναν τρόπο δεν της ανήκει. Λένε ψέματα». Έξω από την παράγκα παλιοψεύτες, σας φωνάζει ο Άνθιμος. Βέβαια οι Μακεδόνες των βορείων επαρχιών κατάγονται κατά κανόνα από την Μικρά Ασία, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, ο Ζουράρις τα ξέρει καλύτερα.


Απ' την άλλη πλευρά και οι Σκοπιανοί χριστιανοί ορθόδοξοι είναι και, άμα υποστηρίζει τη δική μας πλευρά ο θεούλης (ο οποίος, ως γνωστόν, ασχολείται με τις βλέψεις κάθε γέροντα να γίνει αρχιεπίσκοπος), θα στενοχωρήσει τα σκοπιανά τέκνα του. Μεγάλος μπελάς κι αυτός, θα έπρεπε κάθε κράτος να έχει ξεχωριστή, δική του θρησκεία, οπότε ο "αληθινός θεός" θα στηρίζει εμάς που έχουμε εξ ορισμού δίκιο... Τώρα, πρέπει να προβάλλουμε εμείς την ελληνο-ορθοδοξία και οι άλλοι προβάλλουν την σκοπιανο-ορθοδοξία - μύλος, άντε να βρεις λύση...
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

22 October 2007

Wissen statt Glauben - Γνώση αντί της Πίστης

...
Κατά της επίδοση του «Βραβείου Deschner» στο διάσημο εξελικτικό βιολόγο Richard Dawkins, απάντησε ο τιμόμενος με την ακόλουθη διάλεξη (3 οκτάλεπτα):

Richard Dawkins receives the Deschner Prize, 1 of 3






Richard Dawkins receives the Deschner Prize, 2 of 3






Richard Dawkins receives the Deschner Prize, 3 of 3





Ο τίτλος «Wissen statt Glauben - Γνώση αντί της Πίστης» αποτελεί σταθερή προμετωπίδα των εκδηλώσεων του Ιδρύματος «Giordano Bruno».


(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

21 October 2007

Zeitgeist, part I

(με ελληνικούς υπότιτλους)



...
Είδα αρχικά αυτό το βίντεο στο blog της Ερινύας και μετά σε διάφορα άλλα. Με ελληνικούς υπότιτλους το είδα στο blog της ζούγκλας και θεωρώ απαραίτητο να το παρουσιάσω κι εγώ, δεδομένου ότι τα σημαντικότερα από αυτά τα θέματα έχουν εκτεθεί αναλυτικά και απ' αυτό το blog, π.χ. εδώ, εδώ κι εδώ!

Το συγκεκριμένο βίντεο είναι φτιαγμένο για Αμερικάνους. Για τους Έλληνες χρήστες θα μπορούσε να συμπεριλάβει άλλα, επίσης πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα, αλλά το μήνυμά του είναι διαχρονικό και διαπολιτισμικό. Δεν υπάρχει μορφωμένος άνθρωπος που δεν έχει σκεφτεί όμοια πράγματα - εκτός από εκείνους που εξαρτώνται οικονομικά, κοινωνικά ή συναισθηματικά από τους φορείς και μηχανισμούς που καταγγέλονται σ' αυτό το βίντεο.


20 October 2007

Ασύρματες επικοινωνίες

...

O Heinrich Rudolf Hertz (Χερτς, 1857-1894) ήταν μόλις 7 ετών, όταν ο Maxwell δημοσίευσε τις εξισώσεις της Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας. Μετά από σπουδές μηχανικού, ασχολήθηκε ο Χερτς με προβλήματα της Φυσικής. Έγινε βοηθός πανεπιστημίου δίπλα στο γιατρό και πανεπιστήμονα Helmholtz, ο οποίος και του υπέδειξε να ασχοληθεί με την Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία του Maxwell. Το αρχικό πρόβλημα προς διευκρίνιση ήταν, αν «η ηλεκτρική δύναμη οδεύει με απεριόριστη ταχύτητα», όπως υπεστήριζε ο Weber, ή συμπεριφερόταν «ως κύμα», όπως έλεγε ο Maxwell. Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας ήταν να επιβεβαιωθεί πειραματικά η Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία και η ύπαρξη ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

Για την ολοκλήρωση των ερευνών του παρήγαγε ο Χερτς με τα πρωτόγονα μέσα της εποχής ηλεκτρομαγνητικά κύματα με συχνότητες μέχρι 1 GHz! Πρώτο βήμα ήταν η ιδέα ότι πρέπει να δημιουργήσει μία πειραματική διάταξη που αποτελείται από δύο μέρη: Στη μια πλευρά ήταν ένας πομπός, για την ακρίβεια δύο μεταλλικές σφαίρες μεταξύ των οποίων δημιουργείται σπινθήρας στον αέρα λόγω της επιβαλλόμενης υψηλής και υψίσυχνης τάσης. Το παλινδρομικά κινούμενο ηλεκτρικό φορτίο μεταξύ των σφαιρών θα έπρεπε να δημιουργήσει τα αόρατα κύματα που είχε προβλέψει ο Maxwell. Στην άλλη πλευρά βρισκόταν ο δέκτης, το δεύτερο μέρος της διάταξης, ένα τετράγωνο πλαίσιο από καλώδιο (κεραία) τοποθετημένο στον τοίχο. Αν υπήρχαν πράγματι αυτά τα αόρατα κύματα, θα έπρεπε να διασχίσουν την αίθουσα και να προκαλέσουν σε ένα διάκενο που είχε δημιουργηθεί στο σύρμα του πλαισίου, ένας σπινθήρας.

Οι σχετικές δημοσιεύσεις για τα αποτελέσματα έγιναν στα έτη 1888-89, 24 χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευση του Maxwell. Ο Χερτς έγραφε ότι οι δημιουργούμενοι σπινθήρες είναι εξαιρετικά μικροί, εκατοστά του χιλιοστού και πολύ μικρής διάρκειας. Μόνο ο εξοικειωμένος στο σκοτάδι του χώρου μπορούσε να διακρίνει μια ανεπαίσθητη λάμψη. Αυτή ακριβώς η λάμψη ήταν ο προάγγελος για τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που γεμίζουν τον 21ο αιώνα την ατμόσφαιρα της Γης και όλο το γνωστό σύμπαν.

Στο πλαίσιο των ίδιων ερευνών διαπιστώθηκε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ανακλώνται σε μεταλλικές επιφάνειες, αλλά «διαπερνούν ξύλινες πόρτες», όπως γράφτηκε εντυπωσιακά στις εφημερίδες της εποχής. Για την καταγραφή αυτών των φαινομένων αξιοποίησε ο Χερτς μια μεγάλη εργαστηριακή αίθουσα, με μήκος περί τα 15m, στης οποίας τον ένα τοίχο είχε τοποθετηθεί μεταλλική επιφάνεια, ένας ηλεκτρομαγνητικός καθρέφτης. Έτσι κατέγραψε ο σημαντικός αυτός ερευνητής μια ενίσχυση των κυμάτων μπροστά από τη μεταλλική επιφάνεια, πράγμα που απέδωσε σε αντανάκλαση της «ηλεκτρικής δύναμης».

Να σημειωθεί ότι τα μεγέθη του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου ήταν εκείνη την εποχή ακόμα τελείως ασαφή, γι' αυτό δεν γίνονται σήμερα κατανοητές μερικές από τις ονομασίες των μεγεθών που χρησιμοποιούνταν τότε. Ο Χερτς είχε μοναδική ικανότητα να συνδυάζει τη θεωρία με το πείραμα. Δίδαξε για μικρό χρονικό διάστημα στο Κίελο και μετά έγινε καθηγητής στην Καρλσρούη. Από τo 1889 ήταν καθηγητής στη Βόννη, όπου και δημοσίευσε το βιβλίο «Αρχές Μηχανικής». Πέθανε την πρωτοχρονιά του 1894 σε ηλικία μόλις 37 ετών! Ο Χερτς θεωρείται ο χρονικά τέταρτος κορυφαίος ερευνητής του Ηλεκτρομαγνητισμού, μετά τους Ampere, Faraday και Maxwell.

Ο πρόωρος θάνατος του Χερτς δεν του επέτρεψε να σκεφτεί καν να αξιοποιήσει τις ανακαλύψεις του στον Ηλεκτρομαγνητισμό για τεχνικές εφαρμογές. Ο Φυσικός David E. Hughes (1831-1901) που μελέτησε επίσης την Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία και έφτιαξε ένα σύστημα πομπού δέκτη για μικρές αποστάσεις, ενδιαφερόταν κι αυτός μόνο να επιβεβαιώσει ή να καταρρίψει τα πορίσματα του Maxwell. Πιο πρακτικός αποδείχθηκε όμως ο Guglielmo Marconi (Μαρκόνι, 1874-1937) ο οποίος πραγματοποίησε το έτος 1895 σε ηλικία 21 ετών, χωρίς ακόμα πολλές θεωρητικές ανησυχίες, τις πρώτες ασύρματες εκπομπές σημάτων Μορς και εισήγαγε την παγκόσμια κοινότητα στην εποχή της ασύρματης επικοινωνίας.

Ο ιταλικός περίγυρος του Μαρκόνι δεν φαινόταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος από την εφεύρεση του νεαρού μηχανικού, πιθανότατα δεν την κατανοούσε καν, αλλά και η ιταλική κυβέρνηση απάντησε σε σχετικό ερώτημά του ότι δεν ενδιαφέρεται να χρηματοδοτήσει έρευνες για την ασύρματη τηλεγραφία. Έτσι ο σπουδαίος αυτός ερευνητής εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. Οι πομποί και δέκτες του Μαρκόνι, εφοδιασμένοι πλέον και με κεραίες, απαιτούσαν σημαντική ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας και γι' αυτό χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για την επικοινωνία με πλοία σε υπερπόντια ταξίδια. Η κεραία είχε επινοηθεί εντωμεταξύ από τον Ρώσσο Αλέξανδρο Ποπώφ (1859-1905). Το 1898 κατασκευάστηκε ένα σύστημα ασύρματης επικοινωνίας μεταξύ της πόλης Dover και του πλοίου-φάρος «East Goodwin», 15 ναυτικά μίλια στην ανοικτή θάλασσα.

Το έτος 1900 πήρε ο Μαρκόνι στην Αγγλία το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με αριθμό 7777 για «tuned or syntonic telegraphy» και το έτος 1901 πέτυχε ασύρματη ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ Αγγλίας και της ανατολικής ακτής της Αμερικής, πάνω από τα νερά του Ατλαντικού. Εκείνη την εποχή θεωρήθηκε αυτό το γεγονός πρωτοφανής επιτυχία και συζητήθηκε στον τύπο και στους επιστημονικούς κύκλους ευρέως, προκαλώντας και τις απαραίτητες μελλοντολογικές προβλέψεις. Το έτος 1909 απονεμήθηκε στον Μαρκόνι, μαζί με τον Karl Ferdinand Braun το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

Ήδη το έτος 1898 είχε διαπιστώσει ο Μαρκόνι ότι η εμβέλεια ενός πομπού μεγάλωνε σημαντικά, όταν πομπός και δέκτης ήταν συντονισμένοι στην ίδια συχνότητα. Τις ίδιες διαπιστώσεις έκαναν κι άλλοι ερευνητές, οι οποίοι αναζητούσαν πυκνωτές με μεταβαλλόμενη χωρητικότητα, για να μπορούν να επιλέγουν τη συχνότητα συντονισμού. Τελικά κατασκεύασε ο Adolf Koepsel (Κοεπσελ, 1858-1933) ένα πυκνωτή μεταβλητής χωρητικότητας από δύο ημικυκλικά πακέτα μεταλικών ελασμάτων. Το ένα πακέτο ήταν σταθερά στερεωμένο και το άλλο εισχωρούσε με περιστροφή στο σταθερό, έτσι ώστε οι πλάκες του ενός να μην ακουμπάνε στις πλάκες του άλλου. Ο πυκνωτής αυτός διαδόθηκε ευρύτατα, αλλά σύντομα κατασκευάστηκαν και διαφορετικοί τύποι.

Ακόμα ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που αντιμετώπισε ο Μαρκόνι στα πειράματά του ήταν η μεγαλύτερη εμβέλεια των εκπομπών κατά τις νυκτερινές ώρες. Πίστευε ότι το φαινόμενο αυτό συνεδόταν με την παρουσία του ήλιου, αλλά δεν ήταν σε θέση να το ερμηνεύσει. Το έτος 1902 διατύπωσαν ο Oliver Heaviside (Χέβισάιτ, 1850-1925) και ο Arthur Kennely (Κένελυ, 1861-1939), ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, την άποψη ότι η Γη περιβάλλεται από ένα ιονισμένο στρώμα, την ιονόσφαιρα, όπως λέμε σήμερα, το οποίο αντανακλά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα στη Γη. Το ύψος δε αυτής της ιονόσφαιρας πράγματι εξαρτάται από την ηλιακή ακτινοβολία.

Ο Χέβισάιτ συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών μελετών, εισάγοντας τη διανυσματική ανάλυση και τους τελεστές στην Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία. Λόγω μιας πρόωρης κώφωσης, απεσύρθη ο Χέβισάιτ από την εταιρία που εργαζόταν και επιδόθηκε σε υπολογισμούς και μελέτες, παράλληλα με ιδιωτικά μαθήματα.


(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Πραξιτέλης V

Θεά Αφροδίτη, άγγελος-έρως και δελφίνι... (click)


.



















(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

19 October 2007

Δεξιός - Αριστερός

Οι ετικέτες αριστερός - δεξιός είναι παραπλανητικές


«Σήμερα κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει ακριβώς να είσαι αριστερός, γιατί απέτυχαν όλες οι εναλλακτικές απέναντι στον καπιταλισμό. Βρισκόμαστε μπροστά από έναν κόσμο καπιταλισμών, γιατί ο σουηδικός δεν έχει καμία σχέση με αυτόν της Ινδίας ούτε με αυτόν της Παραγουάης ούτε της Κίνας», γράφει σε εκτενές άρθρο του στο περιοδικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» ο φιλόσοφος, ποιητής και δοκιμιογράφος Hans Magnus Enzensberger (Εντσερσμπέργκερ).

«Βεβαίως, η Αριστερά και η Δεξιά έχουν διαφορετικές παραδόσεις. Και δυστυχώς και κοινά σημεία. Στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, οι μετακινήσεις μεταξύ ακροδεξιάς και ακροαριστεράς ήταν μαζικές. Στην πρώην Ανατολική Γερμανία, σαράντα χρόνια δικτατορίας αποπροσανατόλισαν πολλούς ανθρώπους και μια κομμουνιστική ψήφος μπορεί να είναι είτε αντιδραστική είτε επαναστατική. Σε εμάς πολλοί ευκατάστατοι αστοί δηλώνουν αριστεροί αλλά δεν συμμετέχουν σε τίποτε. Οι ετικέτες είναι σαφώς παραπλανητικές.

Το 1955, μετά τις σπουδές μου αποφάσισα πως το να είσαι Γερμανός δεν είναι επάγγελμα. Επρεπε να σπάσω αυτόν τον εσωτερικό φραγμό. Τότε λοιπόν άρχισα να ταξιδεύω. Εμεινα οκτώ χρόνια στη Νορβηγία, στην Ιταλία, στη Σοβιετική Ενωση, στις ΗΠΑ και στη Γαλλία. Εμαθα ξένες γλώσσες. Ηθελα να ξεφύγω, να αναπνεύσω. Σήμερα, η Γερμανία έγινε μια χώρα τόσο εύκολη να ζήσεις σε αυτήν ώστε διοικείται από μια νοικοκυρά. Είναι τελικά καλύτερα, έτσι. Είναι καθησυχαστικό. Ονειρεύομαι την πολιτική ως μια δημόσια υπηρεσία όπως τόσες άλλες, χρήσιμη όσο και το μάζεμα των σκουπιδιών. Μια πολιτική που να μη μολύνεται από πάθη που μας έχουν κάνει τόσο κακό. Δεν πρέπει να καταλαμβάνει τα πάντα.

Γι' αυτό ακριβώς, από αυτοάμυνα, επέλεξα τη λογοτεχνία, την ποίηση, τον έρωτα και τα ταξίδια. Επειτα από μια ποιητική συλλογή, ξεκινώ ένα μυθιστόρημα, απολαμβάνω μια έκθεση, μια όπερα ή ασχολούμαι με την έκδοση ενός περιοδικού. Οικονομικά, είμαι ένας έμπορος λέξεων. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν δουλειές στις οποίες πλήττουν. Δεν καταλαβαίνω τους συγγραφείς που παραπονιούνται. Είναι μεγάλο προνόμιο να διαχειρίζεσαι ο ίδιος το χρόνο σου, να κάνεις μια δουλειά χωρίς αφεντικό».

(Ελευθεροτυπία, 16/10/2007)

18 October 2007

Η βόμβα των πτυχίων...

...

Τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και άλλοι θεσμικοί φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι έτοιμοι να ανοίξουν τις πύλες σε κάθε είδους εκπαιδευτικά ιδρύματα, καλώς ή κακώς, η θεσμοποιημένη συντήρηση της ελληνικής κοινωνίας, επιμελητήρια, ιατρικοί και δικηγορικοί σύλλογοι, συντεχνίες (δήθεν) πανεπιστημιακών και αιωνίων φοιτητών αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια ιδεολογήματα - θλιβεροί ουραγοί μιας εποχής και ενός συστήματος που τάισε δωρεάν αρκετούς σε βάρος της κοινωνίας, αλλά δεν φαίνεται να μπορεί να συνεχίσει πια με τον ίδιο τρόπο!

Τώρα μόλις θα θυμηθούν άπαντες την «ποιότητα σπουδών», την «ακαδημαϊκή ελευθερία για διδασκαλία και έρευνα», την προτεραιότητα της «γνώσης» κ.ο.κ., όταν έχουν σπάσει όλοι οι συντεχνιακοί υδατοφράκτες και τα νερά εισρέουν από κάθε σχισμή και κάθε οπή, παρασύροντας δικαίους και αδίκους, κόπους και αγώνες, στόχους και φιλοδοξίες. Και ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου έχει ακόμα σε λειτουργία το μαγνητόφωνο: «Η Ευρώπη του πνεύματος έχει μετατραπεί σε Ευρώπη των επιχειρήσεων...» Έχει εργαστεί ο δικηγορικός σύλλογος, βλέπετε, τόσο πολύ για την «Ευρώπη του πνεύματος», ώστε είναι λογικό να αγωνιά για την υποβάθμιση που μόλις τώρα προέκυψε και αντελήφθη ο πρόεδρός του...

(click)


(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Λίγη ζέστη κι ένα καλό πιάνο...

Επιστολή του W.A. Mozart στον πατέρα του, 1778
«Με άφησαν να περιμένω μισή ώρα σε ένα μεγάλο δωμάτιο χωρίς θέρμανση και τζάκι. Τελικά η δούκισσα του Σαμπό ήλθε και, με τη μεγαλύτερη ευγένεια, με παρακάλεσε να της κάνω τη χάρη να παίξω σε ένα πιάνο που ήταν εκεί και να το δοκιμάσω, γιατί κανένας από τους δικούς της δεν ήταν σε θέση. Της είπα ότι θα έπαιζα ευχαρίστως, αλλά ήταν αδύνατον, γιατί δεν ένιωθα πια τα δάχτυλά μου από το κρύο· και την παρακάλεσα να με οδηγήσει σε ένα δωμάτιο που να έχει αναμμένο τζάκι. "Μα ναι,κύριε, έχετε δίκιο". Αυτή ήταν όλη και όλη η απάντησή της.
 
Μετά κάθησε και άρχισε να σχεδιάζει επί μία ολόκληρη ώρα με άλλους κυρίους, όλοι καθισμένοι σε έναν κύκλο γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Είχα λοιπόν την τιμή να περιμένω μία ολόκληρη ώρα, με τα παράθυρα και τις πόρτες ανοιχτές. Δεν κρύωνα πια μόνο στα χέρια αλλά σε όλο μου το σώμα και στα πόδια, και το κεφάλι μου άρχισε να με πονάει. Δεν ήξερα πια τι να κάνω, τόση ώρα με αυτό το κρύο, αυτόν τον πονοκέφαλο και αυτή την πλήξη. Πολλές φορές είπα μέσα μου ότι αν δεν ήταν για χάρη του κ. Γκριμ, θα είχα φύγει στη στιγμή.
 
Τελικά, για να συντομεύω, άρχισα να παίζω στο άθλιο και απεχθές πιανοφόρτε. Το πιο προσβλητικό ήταν ότι η κυρία και αυτοί οι κύριοι δεν διέκοψαν ούτε για μία στιγμή το σχέδιό τους, αλλά συνέχισαν, έτσι που αναγκάστηκα να παίζω για τις καρέκλες, τα τραπέζια και τους τοίχους. Σε τέτοιες συνθήκες, έχασα την υπομονή μου. Εχοντας αρχίσει τις "Παραλλαγές Φίσερ", έπαιξα τις μισές και σηκώθηκα.
 
Αμέσως άρχισε ένας κατακλυσμός από φιλοφρονήσεις. Είπα όμως αυτό που είχα να πω, βασικά ότι δεν μπορούσα να παίξω καθόλου σε ένα τέτοιο όργανο και ότι θα ήμουν πολύ ευτυχής αν ερχόμουν μια άλλη μέρα, υπό τον όρο πως θα υπήρχε ένα καλύτερο πιάνο. H δούκισσα δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να με αφήσει να φύγω προτού έλθει ο συζυγός της. Αυτός κάθησε δίπλα μου και με άκουσε με όλη του την προσοχή. Και εγώ... ξέχασα το κρύο, τον πονοκέφαλο και όλα τα άλλα. Και παρά το απεχθές αυτό πιάνο άρχισα να παίζω όπως ακριβώς παίζω όταν είμαι στην καλύτερη φόρμα του κόσμου.
Δώστε μου τα καλύτερα πιάνα της Ευρώπης, αλλά αν με ακούνε άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τίποτε ή δεν θέλουν να καταλάβουν τίποτε και δεν συναισθάνονται μαζί μου αυτό που παίζω, τότε θα χάσω όλη τη χαρά μου».

Βλέπε επίσης!
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)


17 October 2007

Απονομή «βραβείου Deschner» στον R. Dawkins

...
Το Ίδρυμα Giordano Bruno (gbs) απένειμε στον εξελικτικό βιολόγο και κριτικό των θρησκειών, Richard Dawkins, το «βραβείο Deschner», το οποίο απονεμήθηκε φέτος για πρώτη φορά. Η επίδοση του βραβείου έλαβε χώρα στη Φραγκφούρτη, στην αίθουσα εορταστικών εκδηλώσεων (Aula) του πανεπιστημίου Johann Wolfgang Goethe.

Η ιδιομορφία αυτής της εκδήλωσης έγκειται, πέρα από την πρωτιά της απονομής του βραβείου, στο γεγονός ότι το πρόσωπο, στο όνομα του οποίου γίνεται η απονομή, ο Karl-Heinz Deschner, είναι ακόμα εν ζωή. Ο Herbert Steffen, μέλος του προεδρείου του Ιδρύματος Giordano Bruno ερμήνευσε αυτή την ιδιομορφία, λέγοντας ότι «Το ίδρυμα είναι αφοσιωμένο στην εντεύθεν ζωή».

Επειδή ήταν δε παρών στην απονομή και ο ίδιος ο Karl-Heinz Deschner, 82 ετών ήδη, έγινε δυνατόν να τιμηθούν με μία απονομή δύο σημαντικοί διανοούμενοι της εποχής μας. Υπενθυμίζουμε ότι ο K.-H. Deschner έχει αφιερωθεί στην ολοκλήρωση του έργου του «Die Kriminalgeschichte des Christentums» (=Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού), δεκάτομο έργο, του οποίου οι 8 πρώτοι τόμοι εκδοθεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Κάκτος».

Ο εκπρόσωπος του ιδρύματος Giordano Bruno, κ. Michael Schmidt-Salomon, παρουσίασε την αιτιολογία για τη βράβευση του Dawkins και ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι ο σημαντικός αυτός ερευνητής κατήργησε τη μονομερή «συμφωνία μη επίθεσης» που απαιτεί και λαμβάνει η εκκλησία από την επιστήμη και εισήγαγε ο ίδιος το αίτημα για αξιολόγηση όλων των κοινωνικών ιδεοληψιών με βάση τον ορθολογισμό. Πολύ σημαντική είναι και η συμβολή του Dawkins, είπε επίσης ο Schmidt-Salomon, στη διάδοση μιας φυσιοκρατικής και ταυτόχρονα ουμανιστικής αντίληψης για τη ζωή και τον κόσμο.

Ο Karl-Heinz Deschner παρατήρησε στην ομιλία του ότι κατά τη βράβευση του Dawkins συντελείται η προσέγγιση ενός ευρέως φάσματος αντιλήψεων: «Ένας αθεϊστής, όπως ο Dawkins, παραλαμβάνει βραβείο που φέρει το όνομα ενός αγνωστικιστή (Deschner), το οποίο βραβείο απονέμει ένα Ίδρυμα (gbs) με αθεϊστικό προσανατολισμό και το οποίο ίδρυμα με τη σειρά του έχει το όνομα ενός πανθεϊστή (Bruno). Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στην ιστορία του πνεύματος ήταν πανθεϊστές, π.χ. Goethe, Spinoza, αλλά και άλλοι, όχι λιγότερο διάσημοι, ήταν αγνωστικιστές, Hume, Kant (με περιορισμούς), Comte, Spencer, Darwin, Russell, Camus, οι περισσότεροι νεοκαντιανοί και οι θετικιστές».



Ο Dawkins μίλησε στον ευχαριστήριο λόγο του, μεταξύ άλλων, για την αντίφαση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας και για την προσπάθεια της θρησκείας να αξιοποιεί, όπως ένα παράσιτο, την επιστημονική γνώση για ίδιον όφελος. Παρέπεμψε δε στο παράδειγμα της τρομοκρατικής επίθεσης στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, όπου φανατισμένοι θεοσεβούμενοι άνθρωποι προκάλεσαν χιλιάδες θανάτους, αξιοποιώντας την επιστημονική και τεχνική γνώση.

Ο Dawkins διαφωνεί με το διαχωρισμό των θρησκειών σε ειρηνικές και επιθετικές, γιατί ο πυρήνας όλων των θρησκειών είναι εξ ορισμού η κατοχή μιας μοναδικής και σωστής αντίληψης και αυτό είναι το σημείο, με βάση το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστούν όλες οι θρησκείες. Ένα άλλο καίριο πρόβλημα είναι η εκμετάλλευση της καλοπιστίας των μικρών παιδιών, των αμόρφωτων ανθρώπων και των υπερηλίκων, οι οποίοι απαρτίζουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και αξιοποιούνται από τον εκκλησιαστικό μηχανισμό για να διαδοθούν ανορθολογικές αντιλήψεις.

βλέπε επίσης!
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

16 October 2007

Πραξιτέλης IV






















Άλλος ένας θεός Διόνυσσος
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

15 October 2007

Διαδικτυακό κανάλι σε ποιότητα τηλεόρασης

Joost TV

Το Joost, το πρώτο online δίκτυο που προσφέρει πρόγραμμα με ποιότητα τηλεοπτικού σήματος, εγκαινιάστηκε από το τρομερό δίδυμο που δημιούργησε τα προγράμματα Kazaa και Skype, παντρεύοντας την τηλεόραση και το Διαδίκτυο σε μια πλατφόρμα που προσφέρει νέα επίπεδα ευχρηστίας. To Joost (προφέρεται «Τζουστ») θα αντλεί περιεχόμενο από συνεργαζόμενους τηλεοπτικούς παραγωγούς και έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες με τη Warner Music, την Endemol NV (δημιουργό του τηλεοπτικού Μεγάλου Αδελφού), τη Viacom και τη September Films, μεταξύ άλλων. Οι χρήστες μπορούν να επιλέγουν τι θα δουν.

Το νέο κανάλι, με έδρα το Λουξεμβούργο, είναι το πρώτο από μια νέα γενιά διαδικτυακών καναλιών που αναμένονται το επόμενο διάστημα, μεταξύ άλλων το ιταλικό Babelgum και το αμερικανικό My Space TV του κολοσσού News Corp. Πολλές ακόμα επιχειρήσεις του Διαδικτύου, όπως η AOL, το MSN και η Yahoo επενδύουν μεγάλα ποσά στα δικά τους τηλεοπτικά προγράμματα, αντί να αναμεταδίδουν «δανεικό» περιεχόμενο από τη συμβατική τηλεόραση.

«Το Internet θα ξεκινήσει προβάλλοντας παραδοσιακή ψυχαγωγία, τελικά όμως οι δημιουργοί και οι χρήστες θα αξιοποιήσουν τις δυνατότητες του Διαδικτύου για να δημιουργήσουν πραγματικά συναρπαστική ψυχαγωγία» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μάικ Βόλπι, επικεφαλής του Joost, μιλώντας στην έκθεση οπτικοακουστικών μέσων MIPCOM στις Κάννες.

Το κανάλι δημιουργήθηκε από τους Νίκλας Ζένστρομ και Γιάνους Φρίις, οι οποίοι έγιναν γνωστοί από την πάλαι πότε δημοφιλή υπηρεσία ανταλλαγής αρχείων Κazza και από την εξαιρετικά επιτυχημένη υπηρεσία διαδικτυακής τηλεφωνίας Skype, την οποία πούλησαν το 2005 στο eBay.com για 2,6 δισ. δολάρια.

Σύμφωνα με τον Βόλπι, περισσότεροι από δύο εκατομμύρια χρήστες έχουν κατεβάσει ήδη το λογισμικό που απαιτείται για την παρακολούθηση του Joost.

(www.in.gr, 15/10/07)

14 October 2007

Το ρωμαϊκό Πάνθεον

...
Οι Ρωμαίοι είχαν σημαντικές επιδόσεις στον κτηριακό τομέα, όπου χρησιμοποιούσαν το λεγόμενο ρωμαϊκό μπετόν. Το μάλλον αξιολογότερο δείγμα από τα μνημειακά κτήρια είναι το Πάνθεον της Ρώμης, αφιερωμένο στους θεούς του Ολύμπου, του οποίου η ανοικοδόμηση άρχισε επί Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) και τελείωσε επί Αδριανού (117-138 μ.Χ.) Το κτίσμα αυτό ανοικοδομήθηκε στα ερείπια του προγενέστερου Πανθέου του Αγρίππα, το οποίο είχε καταστραφεί από πυρκαγιά.

Ο μνημειώδης τρούλος του Πανθέου, ο πρώτος αυτού του είδους στην ιστορία της τεχνικής, έχει διάμετρο λίγο μεγαλύτερη των 43 μέτρων και δεν έχει ξεπεραστεί από νεότερα όμοια κτήρια, ακόμα και στην Αναγέννηση ή στο Μπαρόκ. έχει μεγάλο βάρος, είναι τοποθετημένος πάνω σε ένα κυκλικό κτίσμα και δεν έχει ανοίγματα, εκτός από ένα στην κορυφή, το οπαίον, ένα «φωταγωγό» για την είσοδο του ημερήσιου φωτισμού και την απαγωγή καπνών από τις τελετουργίες.

Σημειώνουμε ότι ο τρούλος του έτερου ομοειδούς έργου της ύστερης Αρχαιότητας, του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη, που κτίστηκε 4 αιώνες μετά το Πάνθεον, έχει μικρότερη διάμετρο, περί τα 33 μέτρα. Το κτίσμα αυτού του ναού έχει συνθετότερη δομή, χωρίς τους ανθεκτικούς τοίχους του πρότυπου αλλά με αντηρίδες για τη στήριξη της σκεπής. Ενώ δε το Πάνθεον έχει στην κορυφή μόνο το
οπαίον, ο τρούλος της Αγίας Σοφίας διαθέτει περιμετρικά πολλά ανοίγματα, τα οποία έχουν τοποθετηθεί κατάλληλα, ώστε στον παρατηρητή από κάτω να δημιουργείται την ημέρα η ψευδαίσθηση ότι το εποικοδόμημα αιωρείται.

Οι σύγχρονοι μελετητές του Πανθέου προβληματίζονταν για αρκετό καιρό με ποια οργανωτικά μέτρα μεθόδευσαν οι Ρωμαίοι τεχνικοί, πριν από σχεδόν 2000 χρόνια, την κατασκευή του τρούλου που είναι μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση. Αρχικά κατασκευάστηκε ο στιβαρός κυκλικός τοίχος πάνω στα θεμέλια του παλιού Πανθέου. Η σκαλωσιά που προσαρμοζόταν σε ύψος με την εξέλιξη του έργου, είχε στην κορυφή μια πλατφόρμα για την απόθεση των υλικών (τούβλα και το
μπετόν) και για την κίνηση των εργατών.



Μέχρι το πρώτο γείσο του κτηρίου (
βλέπε εναλλασσόμενες εικόνες που ακολουθούν) οι εργασίες εξελίχθηκαν παραδοσιακά. Από εκεί και πάνω αρχίζει η τοποθέτηση φατνωμάτων σε περιμετρική διάταξη, τα οποία κρέμονται στον εξωτερικό τοίχο πάνω από το κυκλικό υπόβαθρο του τρούλου. Φατνώματα ονομάζονται τα κατασκευαστικά στοιχεία που χρησιμεύουν στην υποστήριξη ή διακόσμηση μιας οροφής ή ενός θόλου. Αυτά τα φατνώματα δεν έχουν όμως εδώ μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα, όπως συμβαίνει με τις οροφές άλλων αρχαίων, μεσαιωνικών ή αναγεννησιακών κτηρίων, αλλά συμβάλλουν κυρίως στη δημιουργία του «ενιαίου» θόλου.

Μεγαλύτερη δυσκολία πρέπει να προκάλεσε, βέβαια, η κατασκευή του ανώτερου τμήματος του θόλου, όπου η σφαιρική επιφάνεια με το οπαίον είναι σχεδόν οριζόντια. Το μεγαλύτερο μέρος του Πανθέου καλυπτόταν εσωτερικά από φύλλο χαλκού, το οποίο αφαιρέθηκε το 17ο αιώνα με εντολή του πάπα Ουρβανού Η', για να αξιοποιηθεί στο ναό του Άγιου Πέτρου στο Βατικανό. Άλλο ένα παράδειγμα λεηλασίας αρχαίου μνημείου για τη διακόσμηση χριστιανικού ναού.

Στην επίδειξη σχεδίων του Gerd Heene που ακολουθεί, φαίνονται οι διαδοχικές φάσεις των εργασιών που εκτελέστηκαν για να ολοκληρωθεί αυτό το μνημειώδες οικοδόμημα της Αρχαιότητας.




(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

13 October 2007

Έξω οι άθεοι...






Οι Αγιατολάδες δεν υπάρχουν μόνο στην Περσία και στην Ελλάδα, υπάρχουν και στη χώρα των «αναγεννημένων χριστιανών» του Μπους. Δεν ξέρω πόσα γράμματα έχει στείλει η κ. Αλίκη στις εφημερίδες για τον δολοφονικό και ληστρικό πόλεμο που διαπράττουν αυτή την εποχή οι συμπατριώτες της στο Ιράκ. Με τέτοιο οίστρο που την χαρακτηρίζει, ίσως είχε κάποια επιτυχία, αν το επεδίωκε.


Ψηλά το κεφάλι άθρησκοι, αγνωστικιστές, άθεοι και ελευθερόφρονες, μην υποκύπτετε στην κυρία Αλίκη!

Ψάχνοντας δε από περιέργεια να μάθω πού βρίσκεται η Soldotna απ' όπου πυροβολεί άλλους ανθρώπους η κ. Αλίκη, διαπιστώνω ότι βρίσκεται στην Αλάσκα, ανάμεσα σε πάγους, ρέγγες και Εσκιμώους. Λέτε να αρχίσουν οι Εσκιμώοι αγώνα εναντίον της αποικιοκρατίας και να δούμε την κ. Αλίκη πρόσφυγα σε καμιά μεσοδυτική πολιτεία των ΗΠΑ;

Σημαντικό είναι να καταγραφεί, πάντως, ότι οι
άθρησκοι, αγνωστικιστές, άθεοι και ελευθερόφρονες που ενοχλούν την κ. Αλίκη, έχουν φτάσει με δυνατή φωνή και στην Αλάσκα, αλλιώς δεν θα είχε λόγο να διαμαρτύρεται η κυρία. Προχωράει η κοινωνία, όπως κι αν κοιτάξεις το ζήτημα!


SmileyCentral.com

Πραξιτέλης III

























Θεός Διόνυσος

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

12 October 2007

Ξαναγεννημένοι… σοσιαλιστές

(του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, Καθημερινή, 11/10/2007)

Kurt Beck, SPDΕνα από τα πιο εντυπωσιακά πολιτιστικά φαινόμενα της σύγχρονης Αμερικής είναι η ραγδαία αύξηση των «ξαναγεννημένων χριστιανών». Προτεστάντες ώριμης ηλικίας, συχνά ύστερα από ένα τραυματικό γεγονός, πιστεύουν ότι βιώνουν προσωπική επαφή με το θείο και σώζονται στο χείλος του γκρεμού, εγκαταλείποντας την οδό της απωλείας. Ενα φαινόμενο τόσο μαζικό -άνω του 40% των Αμερικανών- είναι φυσικό να καλύπτει πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, από τον τρομοκράτη της Οκλαχόμα Τέρι Νίκολς, μέχρι τον πρόεδρο Μπους.

Στην Ευρώπη καρποφορεί εσχάτως ένα εντελώς διαφορετικό είδος, εκείνο των ξαναγεννημένων... σοσιαλιστών! Τυπικό παράδειγμα, το γερμανικό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα SPD. Μετά την εκλογική ήττα του και την ακατάσχετη αιμορραγία προς την «Αριστερά» των Λαφοντέν-Γκίζι, ο νέος πρόεδρος του SPD, Κουρτ Μπεκ, κήρυξε την επιστροφή στη «μαρξιστική ανάλυση της κοινωνίας», τον πόλεμο στα «νεοπλάσματα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού» και τον προσανατολισμό στον «δημοκρατικό σοσιαλισμό», ενταφιάζοντας τον περίφημο «Τρίτο Δρόμο».

Η διαμάχη εκσυγχρονιστών- οπαδών της κληρονομιάς Σρέντερ και αναγεννημένων σοσιαλιστών απειλεί να φέρει τη ρήξη στο συνέδριο του Αμβούργου, στα τέλη Οκτωβρίου. Ο φύσει ήπιος και ευγενής Μπεκ έγινε πυρ και μανία στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, χτύπησε τη γροθιά στο τραπέζι και ξεκαθάρισε ότι δεν θα ανεχτεί άλλο την υπονόμευσή του, παρότι όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι υστερεί απελπιστικά έναντι της Αγκελα Μέρκελ ως καταλληλότερος καγκελάριος.

Οι ομοιότητες με τα όσα διαδραματίζονται στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι συμπτωματικές. Ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος επαγγέλθηκε την ανασφάλιστη εργασία της νεολαίας πριν από τον Βιλπέν και τα μη κρατικά πανεπιστήμια πριν από την κ. Γιαννάκου, ο ηγέτης που δέχθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ τους κ. Μάνο και Ανδριανόπουλο, κηρύσσει τώρα την επιστροφή στις σοσιαλιστικές ρίζες. Η μεταμέλειά του φαίνεται να ακούγεται πειστική στον στενό περίγυρο του ΠΑΣΟΚ, αν κρίνει κανείς από τη μεταστροφή του κ. Πάγκαλου, ο οποίος είχε δηλώσει ότι επί Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών μιλούσαν «αγγλικά με αμερικανική προφορά». Αν αποδειχθεί εξίσου πειστική στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα, είναι μια άλλη ιστορία.

Η αλήθεια είναι ότι και ο σύντροφος Μπεκ, παρά το μαρξιστικό λίφτινγκ που επιχειρεί, δεν διανοήθηκε, μέχρι στιγμής, να θέσει υπό αμφισβήτηση ούτε καν τη συμμετοχή του SPD στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού με τη Χριστιανοδημοκρατία της κ. Μέρκελ. Αλλωστε η «αυτοκριτική» των πολιτικών συχνά δεν διαφέρει από τη μετάνοια μιας ορισμένης κατηγορίας ξαναγεννημένων χριστιανών: απλώς μηδενίζει νοητά το κοντέρ των παλιών αμαρτιών, ανοίγοντας τον δρόμο για να διαπραχθούν καινούργιες.

11 October 2007

Μνήμη Edith Piaf

...
Στις 11 Οκτωβρίου 1963 πέθανε σε ηλικία 48 ετών η μεγάλη τραγουδίστρια Edith Piaf. Στη μνήμη της ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της. Κείμενο και σχολιασμός στο blog της Lucy και στο Edith-Piaf-Song-Lyrics.

Edith Piaf: Non je ne regrette rien




Non, Rien De Rien,
Non, Je Ne Regrette Rien
Ni Le Bien Qu'on M'a Fait, Ni Le Mal
Tout Ca M'est Bien Egal
Non, Rien De Rien,
Non, Je Ne Regrette Rien
C'est Paye, Balaye, Oublie,
Je Me Fous Du Passe


Avec Mes Souvenirs
J'ai Allume Le Feu
Mes Shagrins, Mes Plaisirs,
Je N'ai Plus Besoin D'eux
Balaye Les Amours
Avec Leurs Tremolos
Balaye Pour Toujours
Je Reparas A Zero


Non, Rien De Rien,
Non, Je Ne Regrette Rien
Ni Le Bien Qu'on M'a Fait, Ni Le Mal
Tout Ca M'est Bien Egal
Non, Rien De Rien,
Non, Je Ne Regrette Rien
Car Ma Vie, Car Me Joies
Aujourd'hui
Ca Commence Avec Toi



(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

10 October 2007

Ιερέας της αστυνομική δύναμης

Ποινή ισόβιας κάθειρξης σε Αργεντινό ιερέα για συμμετοχή στον «Βρώμικο Πόλεμο»



Ο Κρίστιαν Βον Βέρνιτς, ιερέας της αστυνομίας, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για την ανάμιξή του σε βασανισμούς, απαγωγές και δολοφονίες αντιφρονούντων στην διάρκεια της δικτατορίας στην Αργεντινή (1976-83). Είναι η πρώτη φορά που ο «Βρώμικος Πόλεμος» αγγίζει την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Ο Βέρνιτς ήταν ιερέας της αστυνομικής δύναμης του Μπουένος Αϊρες και, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, πίεζε τους βασανισθέντες να μιλήσουν στις επισκέψεις του σε μυστικές φυλακές. Μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, δεκάδες άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το δικαστικό μέγαρο ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς.

«Είναι μια ιστορική ημέρα. Είναι κάτι που εμείς, οι μητέρες, δεν πιστεύαμε ότι θα ζούσαμε να το δούμε» δήλωσε η Τάτι Αλμέιδα, ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης «Μητέρες της Πλάσα δε Μάγιο». Ο 69χρονος ιερέας καθόταν στο εδώλιο με το κεφάλι χαμηλωμένο και τα χέρια σταυρωμένα. Φορούσε μάλιστα και αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Όταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου τού ζήτησε να απολογηθεί, εκείνος επικαλέστηκε την Αγία Γραφή: «Αν θέλουμε να φθάσουμε στην αλήθεια, πρέπει να το κάνουμε ειρηνικά. Μια καρδιά γεμάτη πόνο και ζήλια είναι μια καρδιά που δεν καταλαβαίνει την έννοια της συμφιλίωσης». Οι συνήγοροί του υποστήριξαν ότι οι κατηγορίες ήταν υπερβολικές και έκαναν λόγο για «ιδεολογική επίθεση» εναντίον της Εκκλησίας.

(www.in.gr)

09 October 2007

Βιβλία, βιβλία

Γράμμα από τη Νέα Υόρκη

Σήμερα, που ζούμε στην εποχή της ακραίας εξειδίκευσης, μας είναι αδιανόητο ότι ένας άνθρωπος είναι ικανός να κάνει σημαντικές ανακαλύψεις σε πολλά και διαφορετικά επιστημονικά πεδία. Ομως, στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου, υπήρξε ένας τέτοιος καταπληκτικός επιστήμονας, ο Thomas Yοung (1773-1829), που παρότι έλυνε το ένα μυστήριο μετά το άλλο, ένιωσε την απόρριψη των συναδέλφων του και έζησε μέσα στην αφάνεια.

Τη ζωή του καταπληκτικού αυτού ανθρώπου, που έζησε σε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας της επιστήμης και που κανένας δεν του είχε δώσει μέχρι σήμερα την πρέπουσα προσοχή, περιγράφει στο βιβλίο του με τίτλο «Last Man Who Knew Everything» (Εκδόσεις «Pearson Education») ο διεθνούς φήμης βιογράφος Andrew Robinson.

Ηταν πράγματι ο Young ο τελευταίος άνθρωπος που γνώριζε τα πάντα; «Τα βιβλία της Φυσικής, όταν αναφέρονται σ' αυτόν, τον περιγράφουν ως έναν πειραματικό φυσικό που πρώτος απέδειξε ότι το φως διαδίδεται υπό τη μορφή κυμάτων και όχι ως μια ροή σωματιδίων, όπως υποστήριζε ο Νεύτωνας. Γεννημένος σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατο του Νεύτωνα, ο Young απέρριψε τη νευτώνεια θεωρία του φωτός, αποδεικνύοντας με ένα πείραμα διάθλασης, που σήμερα το μαθαίνουμε όλοι μας στο σχολείο, ότι το φως ταξιδεύει υπό μορφή κυμάτων».

Εάν όμως διαβάσετε οποιοδήποτε βιβλίο για την όραση και το μάτι, θα δείτε ότι ο Yοung περιγράφεται ως ένας Λονδρέζος γιατρός που ανακάλυψε με ποιον τρόπο το μάτι είναι ικανό να μεταβάλλει το εστιακό του βάθος αλλάζοντας μορφή (γινόμενο δηλαδή περισσότερο ή λιγότερο κυρτό), πρότεινε τη θεωρία της έγχρωμης όρασης (η οποία χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 1959 για να επαληθευτεί πειραματικά) κι επίσης εξήγησε με ακρίβεια την αχρωματοψία και τον αστιγματισμό.

Εάν πάλι πάρετε οποιοδήποτε βιβλίο πάνω στην Ιστορία της Αρχαίας Αιγύπτου, θα διαβάσετε ότι στον Young αποδίδεται η βασική δουλειά για την αποκρυπτογράφηση της στήλης της Ροζέτας. «Είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο να εκτιμήσει κανείς το πόσο πλατιά και σε βάθος ήταν η γνώση του», γράφει ο Robinson.

Πριν ακόμη γίνει 30 ετών, ο Young έδωσε μια σειρά μαθημάτων στο Royal Institution καλύπτοντας σχεδόν ό,τι ήταν γνωστό μέχρι τότε σε όλες τις επιστήμες. Ομως η πολυμάθειά του αυτή δεν τον έκανε δημοφιλή στα μέλη της Ακαδημίας. Μάλιστα, η κυματική θεωρία του φωτός που είχε αναπτύξει, δέχτηκε την επίθεση των Εγγλέζων φυσικών, οι οποίοι και την «έθαψαν» για περισσότερα από 20 χρόνια, μέχρις ότου δηλαδή η συγκεκριμένη θεωρία διατυπωθεί εκ νέου από Γάλλους επιστήμονες.

Προς το τέλος της ζωής του τού ζητήθηκε να συμμετάσχει στη νέα έκδοση της εγκυκλοπαίδειας Britannica, για την οποία τελικά ο Young έγραψε 63 άρθρα, για διάφορες λέξεις, ανάμεσα στις οποίες και για τις λέξεις: αλφάβητο, έλξη, συνοχή, χρώμα, Αίγυπτος, οφθαλμός, εστιάζω, τριβή, ιερογλυφικά, υδραυλική, κίνηση, αντίσταση, πλοίο, ήχος, δύναμη, παλίρροια, κύμα κ.ά. Μάλιστα, ο Young ζήτησε από τους υπεύθυνους της εγκυκλοπαίδειας όλα τα άρθρα τα οποία έγραψε να δημοσιευτούν ανώνυμα.

Δυστυχώς, χρειάστηκαν αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του μέχρις ότου αρχίσουν σιγά σιγά οι μεγάλοι επιστήμονες να αναγνωρίζουν την ευφυΐα του.

(Κων/να Γιαννούτσου, Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 05/10/2007)

08 October 2007

Πραξιτέλης II






















Το άγαλμα αυτό είναι ρωμαϊκό αντίγραφο αγάλματος του Μενάνδρου (342-292 π.Χ.), το οποίο δεν έφτιαξε ο Πραξιτέλης που έζησε στα χρόνια 390-320 π.Χ., αλλά οι δύο γιοι του, Κηφισόδοτος και Τίμαρχος. Στη συγκεκριμένη έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας δεν παρουσιάζονται, λοιπόν, αποκλειστικά έργα του Πραξιτέλη, αλλά και όσων φαινεται να επηρεάστηκαν από αυτόν.

Ο Μένανδρος ήταν ο σημαντικότερος κωμικός ποιητής και ο θεμελιωτής της νέας αττικής κωμωδίας. Γεννήθηκε στην Kηφισιά το 342/41 π. Χ. και οι γονείς του φρόντισαν για τη μόρφωση και τη σωστή ανατροφή του. Aπό μικρός έδειξε o Μένανδρος το ταλέντο του στη δραματουργία και αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι στην ανάπτυξη αυτού του ταλέντου έπαιξε αημαντικό ρόλο ο θείος του Άλεξις, ο οποίος ήταν ένας από τους σημαντικούς ποιητές εκείνης της εποχής.

Ως έφηβος ο Μένανδρος μαθήτευσε στην περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη που λειτουργούσε τότε με διευθυντή τον Θεόφραστο. Είχε δε την τύχη να γνωριστεί στην στρατιωτική του θητεία με τον μετέπειτα μεγάλο φιλόσοφο Επίκουρο, με τον οποίο δημιούργησε μια στέρεη φιλική σχέση. Θεωρείται βέβαιο ότι πολλά από τα έργα του Μένανδρου επηρεάστηκαν από αυτή την πνευματική σχέση. Παρόλο που ο Μένανδρος έγραψε πάνω από 100 κωμωδίες κέρδισε μόνο 8 πρώτες νίκες. Η μεγάλη δόξα και η αναγνώριση ήρθαν από τους μεταγενέστερους μετά από τον αιφνίδιο θάνατο του το 292/1 π. Χ.

Ο Μένανδρος θεωρείται ως ο δημιουργός της Αρχαιότητας με τις περισσότερες γλυπτές παραστάσεις, ίδίως από τους Ρωμαίους, στους οποίους οι κωμωδίες του είχαν τεράστια απήχηση.


(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)