Σεβασμό στους φαλακρούς, μπρε!
Εκεί που πήγαινε λοιπόν στη Βαιθήλ ο σοφός αυτός προφήτης, τον πειράξανε κάποια παιδιά, λέγοντάς του «περπάτα φαλακρέ!» ή κάτι τέτοιο χλευαστικό. Θα ξεφυσούσε κιόλας ο φουκαράς καθώς ανέβαινε στην ανηφόρα και θα δημιουργούσε μια αστεία εικόνα για τα παιδιά.
Και τι κάνει ο θεοσεβής και φιλάνθρωπος αυτός γέροντας; Αντί να διασκεδάσει με τα πειράγματα, ως σοφός που ήταν, και να συνεχίσει την πορεία του, αντί να αλλάξει κατεύθυνση απομακρυνόμενος από τα πειραχτήρια, αντί να τα κυνηγήσει για να τους δώσει καμιά σφαλιάρα, απευθύνεται στο θεό του, ο οποίος, ως γνωστόν είναι πανταχού παρών και λύνει όλα τα προβλήματα των πιστών του!
Και δεν είπε στο θεούλη, «προτάτευσέ με τώρα παντοδύναμε από τα τσογλάνια, αφού με έκανες φαλακρό, κομπλεξικό και αβοήθητο» ή «δώσε μου θεούλη μου πάλι μαλλιά για να μη με κοροϊδεύουν τα παιδιά της γειτονιάς» ή κάτι τέτοιο παρόμοιο, αυτός απλούστατα καταράστηκε τα παλιόπαιδα! Όπου η κατάρα των Ιουδαίων προφητών είναι κάτι σαν την ακτίνα που εκτοξεύουν από τα διαστημόπλοια οι εξωγήινοι!
Εδώ πιεζόμαστε εκ των πραγμάτων να κάνουμε κάποια σύγκριση: Φαντάζεται κάποιος ότι ο Σωκράτης που ήταν πανάσχημος, όπως έλεγε ο ίδιος για τον εαυτό του, ή κάποιος άλλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος θα απευθυνόταν στους θεούς, αν τον κορόιδευαν κάποιοι, μικροί ή μεγάλοι; Φαντάζεται κάποιος τον Bertrand Russell που ήταν αδύνατος και πανύψηλος, περπάταγε δε σαν ξυλοπόδαρος, να θύμωνε επειδή κάποιος τον είπε κρεμανταλά ή οτιδήποτε άλλο; Φαντάζεται κάποιος τον Einstein με τα πεταχτά ασπρο-γκρίζα μαλλιά και τη μουστάκα του να θύμωνε, επειδή κάποιος τον λοιδώρησε με τον άλφα ή βήτα τρόπο; Φυσικά όχι, επειδή αυτοί και άλλοι πολλοί ήταν φύσει και θέσει σοφοί και είχαν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, δεν ήταν μονόφθαλμοι σε ποίμνιο αόμματων νομάδων...
Μετά λοιπόν τη θερμή επίκληση του λαμπρού προφήτη, πράγματι κοτζάμ θεός που κυβερνάει (τότε) όλη τη Γη, αργότερα όλο το ηλιακό σύστημα, λίγο μετά όλο το γαλαξία και σήμερα όλο το σύμπαν, ίσως και τα πολλαπλά σύμπαντα που πιθανόν να υπάρχουν, ασχολήθηκε και με το πρόβλημα καζούρας που υπέστη ο Ελισσαίος, αφού ο θεός ακούει τους πιστούς και εκτελεί τα θελήματά τους, ό,τι κι αν του ζητήσουν αυτοί! Ούτε βουλευτής Αγουλινίτσας να ήταν ο μεγάλος! Στέλνει λοιπόν ο θεός της αγάπης δύο αρκούδες και τρώνε τα παλιόπαιδα...
Να σημειώσουμε και υπογραμμίσουμε εδώ ότι, δεν επεμβαίνει ο θεός όταν δολοφονούνται ανύποπτοι άνθρωποι στο όνομά του (στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ. π.χ.), όταν βομβαρδίζονται γυναικόπαιδα από χριστιανούς πιλότους (στο Βιετνάμ και στο Ιράκ π.χ.), όταν πεθαίνουν χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι σε επιδημίες και φυσικές καταστροφές, επεμβαίνει όμως όταν χλευάζουν έναν «προφήτη» λόγω της φαλάκρας του και της αδυναμίας του να ανέβει στο βουνό...
Μπορείτε να αναρωτηθείτε κι εσείς, κατ' αρχήν, πού βρέθηκαν οι αρκούδες στην έρημο της Παλαιστίνης, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο εδώ. Σημαντικότερο είναι ότι σύμφωνα με το ιερό βιβλίο της Π.Δ. η ποινή που αντιστοιχεί σε μια καζούρα είναι ο θάνατος! Όχι για 2-3 μπαγάσικα παιδάκια, όχι για 5-10, αλλά για 42 παιδιά από 42 οικογένειες — έστω από 30-35 οικογένειες, αν μερικά ήταν αδέλφια. «Τεσσαράκοντα και δύο» γράφει το θεόπνευστο σύγγραμμα και ποιος τολμάει να το αμφισβητήσει; Λες και ήταν κουνούπια...
Γράφει κάπου ένας σαλταρισμένος θεόπληκτος ως ερμηνεία, αδυνατώντας να κατανοήσει αυτές τις ιστορίες που τον αναγκάζουν να πιστεύει (ή όλες ή τίποτα, δεν επιτρέπεται επιλογή διά της λογικής!), ότι ο θεός έδειξε με αυτή την ενέργεια πως πρέπει να σέβονται οι άνθρωποι τους ιερείς και προφήτες, γιατί είναι απεσταλμένοι του και άλλα τέτοια! Δηλαδή πρώτος κανόνας πίστης είναι ο σεβασμός τών (συνήθως τυχάρπαστων) ιερέων και μετά η αγάπη, η μετριοπάθεια και όλα όσα διδάσκει η χριστιανική θρησκεία; Σκοτώνει ο θεός 42 παιδιά για να διδάξει σεβασμό σε ένα προβληματικό άτομο, το οποίο δεν έχει αποκτήσει την απαραίτητη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση; Μόνοι τους δείχνουν οι πιστοί πόσο άχρηστος και άσχετος είναι ο θεός τους, αφού ταυτίζονται με τα παραμύθια των Ιουδαίων...
Εμείς οι ταπεινοί και αδαείς φυσιοκράτες τί να υποθέσουμε τώρα: Ότι ως φαλακροί δεν πρόκειται να λοιδορηθούμε ποτέ, αφού μας προστατεύει ο προφήτης Ελισσαίος; Ότι άμα πούμε στο διπλανό που μας πάτησε στο λεωφορείο, καμιά «γαλλική» κουβέντα, θα επικαλεστεί αυτός το θεό του και θα μας φάει η αρκούδα; Ότι ο θεός έπρεπε να καταργήσει τη φαλάκρα και δεν θα «μας τη λένε» πλέον τα παλιόπαιδα στο δρόμο; Ή ότι ο «θεός της αγάπης» είναι θεός της πλάκας και όσοι πιστεύουν αυτές τις ανόητες ιστορίες και αυτά τα βιβλία είναι ηλίθιοι; Καθένας μπορεί να διαλέξει ό,τι νομίζει...
Κανονικά ο προφήτης Ελισσαίος έπρεπε να μου είναι συμπαθής, ως ομοιοπαθής· έχω κι εγώ φαλάκρα, «ανδρογενετική αλωπεκία» που λένε οι γιατροί! Παρότι δε πολλοί και διάφοροι γράφουν ότι η φαλάκρα «δίνει γοητεία» και «αποτελεί δείγμα υγείας», εγώ θα προτιμούσα να είχα τη μαλλούρα που διέθετα μέχρι τα 35-40 χρόνια μου! *σνιφ*
Τελικά όμως δεν μου είναι καθόλου συμπαθής ο Ελισσαίος, γιατί αυτός είχε κόμπλεξ με τη φαλάκρα, ενώ εγώ απαντάω, σε όποιον τολμάει να θίξει την εμφάνιση της κεφαλής μου, με το σαββοπουλικό: «άλλοι είναι φαλακροί απ' έξω κι άλλοι από μέσα!». Τι συνέβη λοιπόν με τον Ελισσαίο; Το θεόπνευστο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, Βασιλειών Δ', γράφει στο δεύτερο κεφάλαιό του τα εξής:
Τελικά όμως δεν μου είναι καθόλου συμπαθής ο Ελισσαίος, γιατί αυτός είχε κόμπλεξ με τη φαλάκρα, ενώ εγώ απαντάω, σε όποιον τολμάει να θίξει την εμφάνιση της κεφαλής μου, με το σαββοπουλικό: «άλλοι είναι φαλακροί απ' έξω κι άλλοι από μέσα!». Τι συνέβη λοιπόν με τον Ελισσαίο; Το θεόπνευστο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, Βασιλειών Δ', γράφει στο δεύτερο κεφάλαιό του τα εξής:
23 καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ᾿ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας.
Και τι κάνει ο θεοσεβής και φιλάνθρωπος αυτός γέροντας; Αντί να διασκεδάσει με τα πειράγματα, ως σοφός που ήταν, και να συνεχίσει την πορεία του, αντί να αλλάξει κατεύθυνση απομακρυνόμενος από τα πειραχτήρια, αντί να τα κυνηγήσει για να τους δώσει καμιά σφαλιάρα, απευθύνεται στο θεό του, ο οποίος, ως γνωστόν είναι πανταχού παρών και λύνει όλα τα προβλήματα των πιστών του!
Και δεν είπε στο θεούλη, «προτάτευσέ με τώρα παντοδύναμε από τα τσογλάνια, αφού με έκανες φαλακρό, κομπλεξικό και αβοήθητο» ή «δώσε μου θεούλη μου πάλι μαλλιά για να μη με κοροϊδεύουν τα παιδιά της γειτονιάς» ή κάτι τέτοιο παρόμοιο, αυτός απλούστατα καταράστηκε τα παλιόπαιδα! Όπου η κατάρα των Ιουδαίων προφητών είναι κάτι σαν την ακτίνα που εκτοξεύουν από τα διαστημόπλοια οι εξωγήινοι!
Εδώ πιεζόμαστε εκ των πραγμάτων να κάνουμε κάποια σύγκριση: Φαντάζεται κάποιος ότι ο Σωκράτης που ήταν πανάσχημος, όπως έλεγε ο ίδιος για τον εαυτό του, ή κάποιος άλλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος θα απευθυνόταν στους θεούς, αν τον κορόιδευαν κάποιοι, μικροί ή μεγάλοι; Φαντάζεται κάποιος τον Bertrand Russell που ήταν αδύνατος και πανύψηλος, περπάταγε δε σαν ξυλοπόδαρος, να θύμωνε επειδή κάποιος τον είπε κρεμανταλά ή οτιδήποτε άλλο; Φαντάζεται κάποιος τον Einstein με τα πεταχτά ασπρο-γκρίζα μαλλιά και τη μουστάκα του να θύμωνε, επειδή κάποιος τον λοιδώρησε με τον άλφα ή βήτα τρόπο; Φυσικά όχι, επειδή αυτοί και άλλοι πολλοί ήταν φύσει και θέσει σοφοί και είχαν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, δεν ήταν μονόφθαλμοι σε ποίμνιο αόμματων νομάδων...
Μετά λοιπόν τη θερμή επίκληση του λαμπρού προφήτη, πράγματι κοτζάμ θεός που κυβερνάει (τότε) όλη τη Γη, αργότερα όλο το ηλιακό σύστημα, λίγο μετά όλο το γαλαξία και σήμερα όλο το σύμπαν, ίσως και τα πολλαπλά σύμπαντα που πιθανόν να υπάρχουν, ασχολήθηκε και με το πρόβλημα καζούρας που υπέστη ο Ελισσαίος, αφού ο θεός ακούει τους πιστούς και εκτελεί τα θελήματά τους, ό,τι κι αν του ζητήσουν αυτοί! Ούτε βουλευτής Αγουλινίτσας να ήταν ο μεγάλος! Στέλνει λοιπόν ο θεός της αγάπης δύο αρκούδες και τρώνε τα παλιόπαιδα...
Να σημειώσουμε και υπογραμμίσουμε εδώ ότι, δεν επεμβαίνει ο θεός όταν δολοφονούνται ανύποπτοι άνθρωποι στο όνομά του (στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ. π.χ.), όταν βομβαρδίζονται γυναικόπαιδα από χριστιανούς πιλότους (στο Βιετνάμ και στο Ιράκ π.χ.), όταν πεθαίνουν χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι σε επιδημίες και φυσικές καταστροφές, επεμβαίνει όμως όταν χλευάζουν έναν «προφήτη» λόγω της φαλάκρας του και της αδυναμίας του να ανέβει στο βουνό...
Μπορείτε να αναρωτηθείτε κι εσείς, κατ' αρχήν, πού βρέθηκαν οι αρκούδες στην έρημο της Παλαιστίνης, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο εδώ. Σημαντικότερο είναι ότι σύμφωνα με το ιερό βιβλίο της Π.Δ. η ποινή που αντιστοιχεί σε μια καζούρα είναι ο θάνατος! Όχι για 2-3 μπαγάσικα παιδάκια, όχι για 5-10, αλλά για 42 παιδιά από 42 οικογένειες — έστω από 30-35 οικογένειες, αν μερικά ήταν αδέλφια. «Τεσσαράκοντα και δύο» γράφει το θεόπνευστο σύγγραμμα και ποιος τολμάει να το αμφισβητήσει; Λες και ήταν κουνούπια...
Γράφει κάπου ένας σαλταρισμένος θεόπληκτος ως ερμηνεία, αδυνατώντας να κατανοήσει αυτές τις ιστορίες που τον αναγκάζουν να πιστεύει (ή όλες ή τίποτα, δεν επιτρέπεται επιλογή διά της λογικής!), ότι ο θεός έδειξε με αυτή την ενέργεια πως πρέπει να σέβονται οι άνθρωποι τους ιερείς και προφήτες, γιατί είναι απεσταλμένοι του και άλλα τέτοια! Δηλαδή πρώτος κανόνας πίστης είναι ο σεβασμός τών (συνήθως τυχάρπαστων) ιερέων και μετά η αγάπη, η μετριοπάθεια και όλα όσα διδάσκει η χριστιανική θρησκεία; Σκοτώνει ο θεός 42 παιδιά για να διδάξει σεβασμό σε ένα προβληματικό άτομο, το οποίο δεν έχει αποκτήσει την απαραίτητη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση; Μόνοι τους δείχνουν οι πιστοί πόσο άχρηστος και άσχετος είναι ο θεός τους, αφού ταυτίζονται με τα παραμύθια των Ιουδαίων...
Σκέφτομαι τώρα, αν ο εικονιζόμενο δίπλα μητροπολίτης Νέας Υερσέης κυκλοφορήσει στο New Jersey με τα αποκριάτικα που φοράει και του φωνάξουν τα παιδιά στις γειτονιές Halloween, Halloween, τι θα κάνει; Θα καλέσει καμιά αρκούδα να τα δαγκώσει; Δεν είναι οι πράξεις των σοφών προφητών που διαβάζουμε (καθημερινά!) στην Π.Δ. παράδειγμα προς μίμηση ημών των ταπεινών άμα τε και αμαρτωλών;
