(του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ, Ελευθεροτυπία, 18/10/2009)
Χαράματα Τετάρτης πέθανε ο αρχιτέκτονας Κώστας Κωτσάκης, σημαντικό στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα. «Μη γράψεις για μένα, γράψε για τους ανώνυμους Ελληνες και ξένους, που βοήθησαν με κίνδυνο της ζωής τους», μου είπε τον Σεπτέμβριο του 2001 όταν πρωτοσυναντηθήκαμε για ένα άρθρο στην «Κυριακάτικη» σχετικά με τη βομβιστική απόπειρα κατά της αμερικανικής πρεσβείας.
Η βόμβα εκείνη έσκασε κατά τη σύνδεσή της, στον περίβολο της πρεσβείας, και οδήγησε στο θάνατο τον Κύπριο Γιώργο Τσικουρή και την Ιταλίδα Ελενα-Μαρία Αντζελόνι που την τοποθετούσαν. Ο Κωτσάκης ήταν μαζί τους και, σύμφωνα με το σχέδιο, κατέβηκε από το αυτοκίνητο λίγο πριν σταθμεύσουν. Ο Τσικουρής και η Αντζελόνι διαμελίσθηκαν, αλλά σώθηκαν κάποια χαρτιά και η χούντα έφτασε στον Κωτσάκη.
Ο Κώστας επικηρύχτηκε και με τη βοήθεια πολλών έμεινε ασύλληπτος για ένα χρόνο, ώσπου διέφυγε στη Γαλλία. Στη φύλαξη και διαφυγή του μετείχαν, μεταξύ άλλων, η αείμνηστη φίλη μας Μαργαρίτα Μπακοπούλου, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, στο Παρίσι τον φιλοξένησε ο Θόδωρος Πάγκαλος. Ανεξαρτητοποιήθηκε από το ΚΚΕ εσ., η οργάνωση «Ρήγας Φεραίος» του οποίου, τμήμα του ΠΑΜ Μιλάνου, είχε οργανώσει την απόπειρα. Μετά τη χούντα παρέμεινε ανένταχτος, παρά τις προτάσεις ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ εσ. να ενταχτεί στα ψηφοδέλτιά τους. Ούτε θέση υπουργού δέχτηκε. Η Ασφάλεια τον παρακολουθούσε χρόνια ως υποτιθέμενο μέλος τρομοκρατικών οργανώσεων. «Τα όπλα τα θέλαμε κατά της χούντας, μετά ήταν άχρηστα», μου είχε πει.
Σπάνιος και ακέραιος άνθρωπος, με ήθος, αξιοπρέπεια περηφάνια και ενεργός πολίτης, έγραφε συχνά στην «Κυριακάτικη» και στην «Αυγή». Τελευταία φορά μιλήσαμε αρχές Σεπτεμβρίου. «Νίκησες τη χούντα, δεν θα νικήσεις τον καρκίνο;», του είπα. Αλλά η χούντα του οργανισμού απεδείχθη πάλι ανίκητη...
Το να πω ότι ήταν τιμή μου που ήμασταν φίλοι, είναι λίγο. Κι επειδή τον γνώριζα, ξέρω πως περισσότερο απ' όλα ο Κώστας ήθελε να τιμηθούν οι ήρωες Τσικουρής και Αντζελόνι. Για να θυμηθούμε πως άλλοι σκοτώθηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι εμείς, αμέριμνοι και ένοχοι ευεργετηθέντες, ταυτόχρονα. Καλό σου ταξίδι, φίλε Κώστα Κωτσάκη.
