Στην Τουρκία οργάνωσε μία πανεπιστημιακή έδρα Ιστορίας έρευνα πάνω στις απόψεις καθηγητών μέσης εκπαίδευσης για ιστορικά γεγονότα. Τους ζητήθηκε, συγκεκριμένα, να πάρουν θέση πάνω σε ένα κείμενο από βρετανικό βιβλίο σχολικής ιστορίας, στο οποίο αναφέρονταν τα εξής (σύντμηση):
«Ο βρετανικός στρατός ήταν πάντα ετοιμοπόλεμος, δεν γνώριζε τη λέξη «κούραση». Εκατό Βρετανοί πολεμούσαν καλύτερα από 10.000 Τούρκους. […] Οι Εγγλέζοι είναι ο περισσότερο ηρωικός λαός της Ιστορίας και λόγω αυτού του ηρωισμού πέτυχε να ιδρύσει σημαντικά κράτη, τα οποία παίζουν σπουδαίο ρόλο στη σημερινή παγκόσμια πολιτική. […] Οι Βρετανοί δεν λένε ψέματα, δεν κάνουν απάτες. […] Η χριστιανική πίστη κάνει τους Βρετανούς αποφασιστικούς και θαρραλέους, τους κάνει να αγαπάνε την καθαριότητα και την τάξη […]»
Όταν πληροφορήθηκαν όμως οι καθηγητές ότι αυτό ακριβώς το κείμενο προερχόταν από τούρκικα σχολικά βιβλία και, όπου αναφέρονται Βρετανοί και Εγγλέζοι το βιβλίο γράφει για Τούρκους, όπου αναφέρονται Τούρκοι το βιβλίο γράφει Βρετανοί, όπου αναφέρει χριστιανοί τα βιβλίο γράφει μουσουλμάνοι κ.ο.κ. άλλαξαν γνώμη και υποστήριξαν ότι σκοπός της σχολικής ιστορίας δεν είναι να μεταφέρει πληροφορίες για τα πραγματικά γεγονότα –ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά;– αλλά να δυναμώσει το αίσθημα φιλοπατρίας των παιδιών κτλ. κτλ.
Καλά θα ήταν να γίνει κάτι ανάλογο με Έλληνες φιλολόγους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και με αποσπάσματα από αντίστοιχα πατριωτικά σχολικά βιβλία να δούμε τι αποτελέσματα θα έχουμε…
