Πάνω εκεί παρουσιάστηκαν οι Κούρδοι της Τουρκίας, οι οποίοι εκπροσωπούνται σε σημαντικό αριθμό μεταναστών μεταξύ των «Τούρκων» που ζουν στην Ευρώπη. Εμείς, λένε, είμαστε 15 εκατομμύρια στην Τουρκία και το κράτος αυτό μας αρνείται το δικαίωμα να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας στα κουρδικά, να μιλάμε στην καθημερινή ζωή αυτή τη γλώσσα μας κ.ο.κ. Αν το 4% στη Γερμανία διεκδικεί ανεξάρτητη εκπαίδευση και πολιτιστική παρουσία, τί πρέπει να ισχύει για το 20% που αποτελούν οι Κούρδοι μέσα στο τούρκικο κράτος;
Δεν είναι πρώτη φορά που το τούρκικο κατεστημένο χρησιμοποιεί άλλη γλώσσα στο εσωτερικό, όπου ισχύουν αυταρχικοί νόμοι και μηχανισμοί επιβολής της εθνικής ιδεοληψίας και άλλη γλώσσα στο εξωτερικό, όπου είναι αναγκαίο να δείχνουν πολιτισμένο και «ευρωπαϊκό» πρόσωπο.