Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογράφησε έναν γαλαξία σε απόσταση 13 δισεκ. ετών φωτός, ίσως τον πιο απομακρυσμένο γαλαξία που έχει φωτογραφηθεί ή θα φωτογραφηθεί ποτέ. Για την επιτυχία αυτή αξιοποιήθηκε ένα φαινόμενο «φυσικού φακού».Αυτός ο γαλαξίας δημιουργήθηκε περί τα 700 εκατομμ. έτη μετά τη μεγάλη έκρηξη (big bang), περίπου με τη λήξη της σκοτεινής εποχής του σύμπαντος. Μετά την ψύξη των υπέρθερμων αερίων που προέκυψαν από τη μεγάλη έκρηξη, επικρατούσε στο σύμπαν για αρκετά εκατομμύρια χρόνια απόλυτο σκοτάδι, όπως εκτιμούν οι Κοσμολόγοι. Από τα περιφερόμενα νέφη ηλίου και υδρογόνου συμπυκνώθηκαν όμως τα πρώτα αστέρια κι έτσι έληξε η εποχή του σκότους.
Ο «φυσικός φακός» που λειτούργησε για τη μεγέθυνση της εικόνας του γαλαξία και για τη φωτογράφησή του από το Hubble, στηρίζεται σε μια αρχή της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας: Το κοντινό σ’ εμάς γαλαξιακό σμήνος Abell 1689 κάμπτει με την τεράστια μάζα του το φως ουράνιων σωμάτων που βρίσκονται πίσω του και παρουσιάζει την εικόνα τους όπως ένας μεγεθυντικός φακός. Μόνο μέσω αυτού του βαρυτικού φακού έφτασε ο απόμακρος γαλαξίας στο οπτικό πεδίο του Hubble.
Κατά τα λοιπά ισχύουν οι ίδιοι προβληματισμοί που αναφέρθηκαν στην προηγούμενη αστρονομική ανάρτηση.
