Τον Νοέμβριο του 2005, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου παρουσίασε πρόταση σχεδίου νόμου για νέα ρύθμιση των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας. Τον Μάρτιο 2006, η Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής συζήτησε τρεις προτάσεις νόμου για την κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας και τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας που είχαν ως βάση το νομοσχέδιο της Ένωσής μας και είχαν υποβάλει το ΚΚΕ, ο Συνασπισμός και οι ανεξάρτητοι βουλευτές Σ. Μάνος και Α. Ανδριανόπουλος.
Στη Διαρκή Επιτροπή καταγράφτηκε, στα λόγια τουλάχιστον, μια ευρύτερη παραδοχή αρκετών από τις προταθείσες ρυθμίσεις ως αυτονόητων. Ωστόσο, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία καταψήφισαν τα εν λόγω σχέδια. Μολονότι και στα δύο κόμματα υπάρχουν, σε διαφορετική ένταση και τόνο, προτάσεις που επικροτούν το περιεχόμενό τους. Έως σήμερα, έχει κανείς την αίσθηση ότι τα κόμματα εξουσίας βρίσκονται σε αυτό το πεδίο πίσω από την κοινωνία.
Η κυβέρνηση είναι δέσμια ενός συντηρητισμού, στην παραδοσιακή «ελληνοχριστιανική» εκδοχή του, ο οποίος αντιμετωπίζει την ελεύθερη εκδήλωση θρησκευτικών και άλλων πεποιθήσεων ως διακινδύνευση της κοινωνικής συνοχής και τάξης. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι επίσης δέσμια ενός οπορτουνισμού, που την παρασύρει σε παλινωδίες ανάμεσα στη φραστική υπεράσπιση των δικαιωμάτων και στην έμπρακτη εξάρτηση από οτιδήποτε και οποιονδήποτε θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα πρόσκαιρο εκλογικό απυρόβλητο.
Σε τελευταία ανάλυση, και στα δύο κόμματα εκφράζεται παντοιοτρόπως ένας πατερναλισμός, που στηρίζει πολυποίκιλα συμφέροντα στο σύστημα ασφυκτικού εναγκαλισμού της Πολιτείας με την πολυπληθέστερη θρησκευτική κοινότητα. Όμως, σε ζητήματα θεμελιωδών δικαιωμάτων δεν έχει θέση καμία από τις προηγούμενες αντιλήψεις και πρακτικές. Για τον λόγο αυτόν, η πλήρης θρησκευτική ελευθερία και η ρύθμιση των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας παραμένουν ακόμη στις εκκρεμότητες της Μεταπολίτευσης.
Η θλιβερή συγκυρία της απώλειας του Αρχιεπισκόπου, πληθωρικής προσωπικότητας, που με τόση παρρησία εξέφρασε όσο κανείς άλλος μια εκκοσμικευμένη εκδοχή της εκκλησιαστικής ταυτότητας, μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για μια νέα πολιτική διαβούλευση με στόχο τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας. Εξάλλου, στα πρώιμα κείμενά του και ο εκλιπών αυτό υποστήριζε. Σήμερα, το κλίμα φαίνεται πιο ώριμο και στις δύο πλευρές.
Στη Διαρκή Επιτροπή καταγράφτηκε, στα λόγια τουλάχιστον, μια ευρύτερη παραδοχή αρκετών από τις προταθείσες ρυθμίσεις ως αυτονόητων. Ωστόσο, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία καταψήφισαν τα εν λόγω σχέδια. Μολονότι και στα δύο κόμματα υπάρχουν, σε διαφορετική ένταση και τόνο, προτάσεις που επικροτούν το περιεχόμενό τους. Έως σήμερα, έχει κανείς την αίσθηση ότι τα κόμματα εξουσίας βρίσκονται σε αυτό το πεδίο πίσω από την κοινωνία.Η κυβέρνηση είναι δέσμια ενός συντηρητισμού, στην παραδοσιακή «ελληνοχριστιανική» εκδοχή του, ο οποίος αντιμετωπίζει την ελεύθερη εκδήλωση θρησκευτικών και άλλων πεποιθήσεων ως διακινδύνευση της κοινωνικής συνοχής και τάξης. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι επίσης δέσμια ενός οπορτουνισμού, που την παρασύρει σε παλινωδίες ανάμεσα στη φραστική υπεράσπιση των δικαιωμάτων και στην έμπρακτη εξάρτηση από οτιδήποτε και οποιονδήποτε θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα πρόσκαιρο εκλογικό απυρόβλητο.
Σε τελευταία ανάλυση, και στα δύο κόμματα εκφράζεται παντοιοτρόπως ένας πατερναλισμός, που στηρίζει πολυποίκιλα συμφέροντα στο σύστημα ασφυκτικού εναγκαλισμού της Πολιτείας με την πολυπληθέστερη θρησκευτική κοινότητα. Όμως, σε ζητήματα θεμελιωδών δικαιωμάτων δεν έχει θέση καμία από τις προηγούμενες αντιλήψεις και πρακτικές. Για τον λόγο αυτόν, η πλήρης θρησκευτική ελευθερία και η ρύθμιση των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας παραμένουν ακόμη στις εκκρεμότητες της Μεταπολίτευσης.
Η θλιβερή συγκυρία της απώλειας του Αρχιεπισκόπου, πληθωρικής προσωπικότητας, που με τόση παρρησία εξέφρασε όσο κανείς άλλος μια εκκοσμικευμένη εκδοχή της εκκλησιαστικής ταυτότητας, μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για μια νέα πολιτική διαβούλευση με στόχο τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας. Εξάλλου, στα πρώιμα κείμενά του και ο εκλιπών αυτό υποστήριζε. Σήμερα, το κλίμα φαίνεται πιο ώριμο και στις δύο πλευρές.
(Δημήτρης Χριστόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης
για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελευθεροτυπία, 31/1/2008)
Η φωτογραφία δείχνει ρώσικη εικόνα με τον «άγιο» τσάρο Νικόλαο, ο οποίος αγιοποιήθηκε,
επειδή ηγήθηκε ενός συστήματος καταπίεσης του ρώσικου λαού και εκτελέστηκε γι' αυτό το
ρόλο του. Κάτι σαν να είχαν αγιοποιήσει οι Γάλλοι τον Λουδοβίκο XVI.
για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελευθεροτυπία, 31/1/2008)
Η φωτογραφία δείχνει ρώσικη εικόνα με τον «άγιο» τσάρο Νικόλαο, ο οποίος αγιοποιήθηκε,
επειδή ηγήθηκε ενός συστήματος καταπίεσης του ρώσικου λαού και εκτελέστηκε γι' αυτό το
ρόλο του. Κάτι σαν να είχαν αγιοποιήσει οι Γάλλοι τον Λουδοβίκο XVI.
