(του Στέφανου Κασιμάτη, Καθημερινή, 19/1/2011)
Φίλος, ο οποίος παρεπιδημεί στη Γενεύη, μου στέλνει δημοσίευμα γαλλόφωνης εφημερίδας, με τον εξής τίτλο: «Les relations sexuelles illicites a l’ origine des tremblements de terre». Η πράγματι ρηξικέλευθη άποψη ότι η αύξηση των σεισμών ανά τον κόσμο μπορεί να οφείλεται στην αύξηση των παρανόμων ερωτικών σχέσεων (υπό την έννοια, φαντάζομαι, ότι οι κραδασμοί από τις παθιασμένες συνευρέσεις μεταδίδονται στα έγκατα της Γης...) ανήκει στον ιμάμη της Τεχεράνης Καζέμ Σεντιγκί, είναι δε αυτονόητο ότι η εφημερίδα τη δημοσίευσε για να διασκεδάσει το αναγνωστικό κοινό της.
Από τη μακρινή Γενεύη, παρόμοιες απόψεις μπορούν να φαντάζουν εξωτικές. Από την Αθήνα, όμως, είναι μάλλον οικείες και τούτο όχι μόνον επειδή είναι μικρότερη η απόσταση που μας χωρίζει από την Τεχεράνη, αλλά επειδή ευδοκιμούν κι εδώ. Μόλις την περασμένη Κυριακή, λ.χ., ο Σεβασμιώτατος Θεσσαλονίκης Ανθιμος ξεκίνησε το κήρυγμά του αναφερόμενος στις πλημμύρες της Βραζίλιας και εξήγησε ότι αυτά συμβαίνουν επειδή ο Θεός αφαιρεί τη χάρη του από τους ανθρώπους, καθώς ο κόσμος υποκύπτει στη «λέπρα των καιρών», την οποία ανέλυσε ως εξής: λέπρα της απιστίας, λέπρα της εχθρότητας προς την Εκκλησία, λέπρα της ανηθικότητας και λέπρα της εγκαταλείψεως του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού.
Τώρα, γιατί ο Θεός τιμωρεί όσους Ελληνες απαρνούνται τον Ελληνοχριστιανικό Πολιτισμό, πνίγοντας μέσα σε ποταμούς λάσπης εξακόσιους ξυπόλυτους φουκαράδες στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Βραζιλία, είναι ένα θεολογικό μυστήριο ενώπιον του οποίου μένω άναυδος...
Τώρα, γιατί ο Θεός τιμωρεί όσους Ελληνες απαρνούνται τον Ελληνοχριστιανικό Πολιτισμό, πνίγοντας μέσα σε ποταμούς λάσπης εξακόσιους ξυπόλυτους φουκαράδες στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Βραζιλία, είναι ένα θεολογικό μυστήριο ενώπιον του οποίου μένω άναυδος...
Οι θεόπληκτοι ρασοφορεμένοι παντός θρησκεύματος ελπίζουν να γίνονται καθημερινά σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί για να επιβεβαιώνονται και να επικαλούνται τη θεία παρέμβαση... Πράγματι, μετά από μερικές μέρες (έτσι κι αλλιώς) σταματάνε οι σεισμοί και έχουν ολοκληρωθεί οι κατολισθήσεις, οπότε ο ιμάμης της ελληνορθόδοξης πίστης ή ο επίσκοπος των ουαχαμπιτών μουσουλμάνων εξηγεί στο ποίμνιο, πόσο σημαντικές ήταν οι προσευχές που έκαναν οι πιστοί και οι οβολοί που πλήρωσαν, αλλά και πόσο αποδοτική ήταν η μεσιτεία του ίδιου. Γιατί χωρίς μεσίτη, τίποτα δεν γίνεται σ' αυτή τη ζωή... στην άλλη ζωή όλα θα γίνουν, κορόιδα!
