...
Το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε δύο εγκυκλίους που επιτρέπουν, με μία δήλωση και χωρίς να απαιτείται έστω και η απλή αναφορά των λόγων, την απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης.
Η εγκύκλιος δεν εφαρμόστηκε σε όλα τα σχολεία, με αποτέλεσμα να παρέμβει ο Συνήγορος του Πολίτη. Παρενέβη όμως και η Εκκλησία, επειδή φοβάται ότι, χωρίς την υποχρεωτική κατήχηση μέσω της Εθνικής Παιδείας, σε μία ή δύο γενιές από σήμερα θα έχει χάσει την πελατεία της.
Οπότε ο υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης βρήκε τη δήθεν σολομώντειο λύση: Αφού πρώτα επιτέθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, κατηγορώντας τον ότι κάνει πολιτική, μας εδίδαξε έπειτα πώς γίνεται η πολιτική στην Ελλάδα: Χωρίς να καταργήσει τις προηγούμενες εγκυκλίους, όρισε να δηλώνεται από πλευράς του μαθητή, που αιτείται την απαλλαγή, ότι είναι ετερόδοξος.
Με τον τρόπο αυτόν όμως η διάκριση μεταξύ των ορθοδόξων και των άλλων δεν παύει να υφίσταται. Όποιος θεωρεί ότι θίγεται από τη διευθέτηση μπορεί να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου είναι βέβαιον ότι θα δικαιωθεί. Όταν συμβεί και αυτό, τότε ο υπουργός (όποιος και αν είναι) θα μπορεί να κλαψουρίσει ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, γιατί μας το επιβάλλει η Ευρώπη».
Έτσι προχωρεί στην Ελλάδα ο κοινωνικός εκσυγχρονισμός: με χωριάτικες κουτοπονηριές...
Το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε δύο εγκυκλίους που επιτρέπουν, με μία δήλωση και χωρίς να απαιτείται έστω και η απλή αναφορά των λόγων, την απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης.Η εγκύκλιος δεν εφαρμόστηκε σε όλα τα σχολεία, με αποτέλεσμα να παρέμβει ο Συνήγορος του Πολίτη. Παρενέβη όμως και η Εκκλησία, επειδή φοβάται ότι, χωρίς την υποχρεωτική κατήχηση μέσω της Εθνικής Παιδείας, σε μία ή δύο γενιές από σήμερα θα έχει χάσει την πελατεία της.
Οπότε ο υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης βρήκε τη δήθεν σολομώντειο λύση: Αφού πρώτα επιτέθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, κατηγορώντας τον ότι κάνει πολιτική, μας εδίδαξε έπειτα πώς γίνεται η πολιτική στην Ελλάδα: Χωρίς να καταργήσει τις προηγούμενες εγκυκλίους, όρισε να δηλώνεται από πλευράς του μαθητή, που αιτείται την απαλλαγή, ότι είναι ετερόδοξος.
Με τον τρόπο αυτόν όμως η διάκριση μεταξύ των ορθοδόξων και των άλλων δεν παύει να υφίσταται. Όποιος θεωρεί ότι θίγεται από τη διευθέτηση μπορεί να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου είναι βέβαιον ότι θα δικαιωθεί. Όταν συμβεί και αυτό, τότε ο υπουργός (όποιος και αν είναι) θα μπορεί να κλαψουρίσει ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, γιατί μας το επιβάλλει η Ευρώπη».
Έτσι προχωρεί στην Ελλάδα ο κοινωνικός εκσυγχρονισμός: με χωριάτικες κουτοπονηριές...
(Πανδώρα, ΒΗΜΑ, 22/11/2208)
Ο Συνήγορος του Πολίτη για τα Θρησκευτικά
O Συνήγορος του Πολίτη κατηγόρησε χθες την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι υπαναχωρεί από τις αρχικές θέσεις της να απαλλάσσονται οι μαθητές του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία με μια απλή δήλωση απαλλαγής για λόγους συνείδησης.
Ο πρόεδρος του Συνηγόρου κ. Γ.Καμίνης απαντώντας χθες σε επιστολή του υπουργού Παιδείας κ. Ευρ.Στυλιανίδη, ο οποίος τον είχε επικρίνει για «υπέρβαση των ορίων της θεσμικής αρμοδιότητας» της ανεξάρτητης Αρχής, σημείωσε ότι ο Συνήγορος «ουδέποτεδιεκδίκησε μερίδιο στη λήψη πολιτικών αποφάσεων» ενώ χαρακτήρισε ατυχή την τελευταία εγκύκλιο του υπουργείου για το θέμα καθώς δεν το επίλυσε αλλά το «περιέπλεξε» καταργώντας σιωπηρώς όλες τις προηγούμενες εγκυκλίους οι οποίες έκαναν λόγο για απλή δήλωση απαλλαγής για λόγους συνείδησης.
Και αυτό διότι, όπως σημειώνει στην επιστολή του ο κ. Καμίνης, «πώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η επιλογή ότι “δικαίωμα εξαιρέσεως έχουν (μόνο) οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι” όταν έτσι παρέχεται στη διεύθυνση του σχολείου η αρμοδιότητα ελέγχου της προϋποθέσεως αυτής; Τι νόημα έχει η παραδοχή ότι οι απαλλασσόμενοι “δεν χρειάζεται να αναγράφουν το δόγμα ή το θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουν” όταν αυτή καθ΄ αυτή η κατάθεση σχετικήςδήλωσης εκλαμβάνεται εξ ορισμού ως τεκμήριο θρησκευτικών πεποιθήσεων;».
Τέλος ο κ. Καμίνης διερωτάται πώς είναι δυνατόν να διατυπώνεται από τον ίδιο τον υπουργό ο ισχυρισμός ότι το μάθημα δεν έχει ομολογιακό- κατηχητικό χαρακτήρα αλλά είναι γνωσιολογικό και ταυτόχρονα να αναγνωρίζεται δικαίωμα απαλλαγής για λόγους συνείδησης.
Ο πρόεδρος του Συνηγόρου κ. Γ.Καμίνης απαντώντας χθες σε επιστολή του υπουργού Παιδείας κ. Ευρ.Στυλιανίδη, ο οποίος τον είχε επικρίνει για «υπέρβαση των ορίων της θεσμικής αρμοδιότητας» της ανεξάρτητης Αρχής, σημείωσε ότι ο Συνήγορος «ουδέποτεδιεκδίκησε μερίδιο στη λήψη πολιτικών αποφάσεων» ενώ χαρακτήρισε ατυχή την τελευταία εγκύκλιο του υπουργείου για το θέμα καθώς δεν το επίλυσε αλλά το «περιέπλεξε» καταργώντας σιωπηρώς όλες τις προηγούμενες εγκυκλίους οι οποίες έκαναν λόγο για απλή δήλωση απαλλαγής για λόγους συνείδησης.
Και αυτό διότι, όπως σημειώνει στην επιστολή του ο κ. Καμίνης, «πώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η επιλογή ότι “δικαίωμα εξαιρέσεως έχουν (μόνο) οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι” όταν έτσι παρέχεται στη διεύθυνση του σχολείου η αρμοδιότητα ελέγχου της προϋποθέσεως αυτής; Τι νόημα έχει η παραδοχή ότι οι απαλλασσόμενοι “δεν χρειάζεται να αναγράφουν το δόγμα ή το θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουν” όταν αυτή καθ΄ αυτή η κατάθεση σχετικήςδήλωσης εκλαμβάνεται εξ ορισμού ως τεκμήριο θρησκευτικών πεποιθήσεων;».
Τέλος ο κ. Καμίνης διερωτάται πώς είναι δυνατόν να διατυπώνεται από τον ίδιο τον υπουργό ο ισχυρισμός ότι το μάθημα δεν έχει ομολογιακό- κατηχητικό χαρακτήρα αλλά είναι γνωσιολογικό και ταυτόχρονα να αναγνωρίζεται δικαίωμα απαλλαγής για λόγους συνείδησης.
( ΒΗΜΑ, 22/11/2208)
