Christian Theodor Billroth (1829-1894)
Γεννήθηκε στο Bergen (νήσος Ruegen της Γερμανίας στην Ανατολική Θάλασσα) και πέθανε στην Opatija της Κροατίας. Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης χειρουργικής και ειδικότερα της χειρουργικής του πεπτικού συστήματος. Επίσης βελτίωσε προϋπάρχουσες τεχνικές εγχειρίσεως, όπως σε διάφορους όγκους, στο ήπαρ κ.ά.
Ο Μπίλροτ σπούδασε Ιατρική στο Greifswald, στο Goettingen και στο Βερολίνο. Το 1853 έγινε πανεπιστημιακός βοηθός στο Βερολίνο, όπου έμαθε την πλαστική χειρουργική και την κατασκευή χειρουργικών εργαλείων. Μετά την ανακήρυξή του σε υφηγητή της χειρουργικής και της παθολογικής ανατομίας, κατέλαβε την πανεπιστημιακή έδρα χειρουργικής στη Ζυρίχη. Εδώ έγραψε και τα σημαντικά ιατρικά συγγράμματα που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό.
Το 1867 ανέλαβε ο Μπίλροτ διδακτικά καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, απορρίπτοντας τιμητικές μετακλήσεις στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στη Βιέννη άρχισε μια υπερεντατική δραστηριότητα, η οποία και τον έφερε στην κορυφή της Ιατρικής του 19ου αιώνα. Συνεδύασε άριστα, στηριζόμενος στις ευρύτατες γνώσεις του, το κλινικό έργο με την Παθολογική Ανατομία, αξιοποιώντας τις εμπειρίες αυτές στη σύγχρονη επιστημονική- πειραματική χειρουργική.
Ο Μπίλροτ αναφερόταν ως «Ερευνητής με τη λευκή ποδιά του χειρουργού». Οι χειρουργικές επιτυχίες του υποστηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό από τα αντισηπτικά μέσα, τα οποία εισήγαγε ο μεγάλος αυτός γιατρός στη βάση εκτεταμένων τεχνικών και οργανωτικών διαρρυθμίσεων, αλλά και μετεκπαίδευσης του προσωπικού.
Αυτό που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τον Μπίλροτ, παράλληλα με το ιατρικό του ανάστημα, είναι η βαθύτατη μουσική παιδεία του, πράγμα που εξηγεί, γιατί προτίμησε να δραστηριοποιηθεί επιστημονικά στη Βιέννη και όχι στο Βερολίνο. Ήταν στενά συνεδεδεμένος με το συνθέτη Johannes Brahms και εκτελούσαν σε φιλικούς κύκλους μαζί μουσικά έργα.
Αντίθετα με άλλους επιστήμονες της εποχής, ο Μπίλροτ καυτηρίαζε τον διάχυτο αντισημιτισμό στην υψηλή κοινωνία της Αυστρίας και του γερμανόφωνου χώρου γενικότερα, ο οποίος αντισημιτισμός βρήκε αργότερα την έκφρασή του στο ναζιστικό κίνημα.
Ο Μπίλροτ σπούδασε Ιατρική στο Greifswald, στο Goettingen και στο Βερολίνο. Το 1853 έγινε πανεπιστημιακός βοηθός στο Βερολίνο, όπου έμαθε την πλαστική χειρουργική και την κατασκευή χειρουργικών εργαλείων. Μετά την ανακήρυξή του σε υφηγητή της χειρουργικής και της παθολογικής ανατομίας, κατέλαβε την πανεπιστημιακή έδρα χειρουργικής στη Ζυρίχη. Εδώ έγραψε και τα σημαντικά ιατρικά συγγράμματα που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό.Το 1867 ανέλαβε ο Μπίλροτ διδακτικά καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, απορρίπτοντας τιμητικές μετακλήσεις στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στη Βιέννη άρχισε μια υπερεντατική δραστηριότητα, η οποία και τον έφερε στην κορυφή της Ιατρικής του 19ου αιώνα. Συνεδύασε άριστα, στηριζόμενος στις ευρύτατες γνώσεις του, το κλινικό έργο με την Παθολογική Ανατομία, αξιοποιώντας τις εμπειρίες αυτές στη σύγχρονη επιστημονική- πειραματική χειρουργική.
Ο Μπίλροτ αναφερόταν ως «Ερευνητής με τη λευκή ποδιά του χειρουργού». Οι χειρουργικές επιτυχίες του υποστηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό από τα αντισηπτικά μέσα, τα οποία εισήγαγε ο μεγάλος αυτός γιατρός στη βάση εκτεταμένων τεχνικών και οργανωτικών διαρρυθμίσεων, αλλά και μετεκπαίδευσης του προσωπικού.
Αυτό που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τον Μπίλροτ, παράλληλα με το ιατρικό του ανάστημα, είναι η βαθύτατη μουσική παιδεία του, πράγμα που εξηγεί, γιατί προτίμησε να δραστηριοποιηθεί επιστημονικά στη Βιέννη και όχι στο Βερολίνο. Ήταν στενά συνεδεδεμένος με το συνθέτη Johannes Brahms και εκτελούσαν σε φιλικούς κύκλους μαζί μουσικά έργα.
Αντίθετα με άλλους επιστήμονες της εποχής, ο Μπίλροτ καυτηρίαζε τον διάχυτο αντισημιτισμό στην υψηλή κοινωνία της Αυστρίας και του γερμανόφωνου χώρου γενικότερα, ο οποίος αντισημιτισμός βρήκε αργότερα την έκφρασή του στο ναζιστικό κίνημα.
