Σε παλαιότερη ανάρτηση αναφερθήκαμε στην Πακιστανή Asia Bibi (Αζία Μπιμπί), 45 ετών και μητέρα 5 παιδιών, η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή «βλασφήμησε» κατά του Αλλάχ σε μια αντιδικία που είχε με γειτόνισσες στο χωριό της. Ο νόμος περί βλασφημίας λειτουργεί εκεί όπως μέχρι πριν μερικές δεκαετίες εδώ ο νόμος «περί κατασκοπείας»! Καθένας που φαινόταν επικίνδυνος στο δεξιό (επί ΕΡΕ) ή δικτατορικό (επί χούντας) καθεστώς, προσαγόταν στο στρατοδικείο με την κατηγορία της κατασκοπείας και έτρωγε 10-20 χρόνια φυλακή.
Στο Πακιστάν, όπου οι πολιτικές και θρησκευτικές δεισιδαιμονίες περιπλέκονται με την αμορφωσιά και τη φτώχεια, οι ποινές είναι συνήθως θανατικές, μια και έχουν υπερπληθυσμούς εκεί και η ανθρώπινη ζωή (για όλα τα θεοκρατικά καθεστώτα) δεν αξίζει τίποτα...
Επειδή υπάρχει από πολλών ετών ήδη παγκόσμιο κίνημα για κατάργηση του νόμου περί βλασφημίας των (ανύπαρκτων) θεών και δαιμόνων, συνδέθηκαν σ' αυτό και διάφοροι Πακιστανοί διανοούμενοι, ελπίζοντας ότι έτσι θα ξεφύγουν από μια οπισθοδρομικότητα που καταδυναστεύει τις κοινωνίες των φυλών και φατριών σ' εκείνη τη μεγάλη χώρα. Πρώτη αντίδραση του μουσουλμανικού ιερατείου του Πακιστάν σ' αυτή την προσπάθεια ήταν να διατάξουν τη δολοφονία του διοικητή της επαρχίας Πουντζάμπ, Σαλμάν Ταζίρ, ενός εκ των πλέον φιλελεύθερων πολιτικών της χώρας.
Τώρα δολοφονήθηκε στο Ισλαμαμπάντ ο υπουργός για τις θρησκευτικές μειονότητες της χώρας, Σαχμπάζ Μπατί, χριστιανός ο ίδιος, ο οποίος είχε ταχθεί ως μέλος της χριστιανικής μειονότητας, επίσης κατά του νόμου περί βλασφημίας. Είχε την ίδια τύχη που είχαν κι εδώ όσοι καταφέρονταν παλαιότερα κατά του νόμου περί κατασκοπείας...
Τελικά, ο αγώνας κατά της Αλ Κάιντα και της οπισθοδρομικότητας στο Πακιστάν πρέπει να περάσει μέσα από τον αγώνα κατά της αμορφωσιάς και της επιρροής του μονοθεϊστικού ιερατείου. Την ώρα που εμείς εδώ στην Ελλάδα ζητάμε να πάψουν να εισπράττουν χρήμα οι αργόσχολοι κληρικοί και ο μηχανισμός του αδηφάγου ιερατείου, εκεί ζητάνε οι άνθρωποι να πάψουν οι ιμάμηδες να δολοφονούν... Είμαστε μπροστά, όσο νάναι!
Στο Πακιστάν, όπου οι πολιτικές και θρησκευτικές δεισιδαιμονίες περιπλέκονται με την αμορφωσιά και τη φτώχεια, οι ποινές είναι συνήθως θανατικές, μια και έχουν υπερπληθυσμούς εκεί και η ανθρώπινη ζωή (για όλα τα θεοκρατικά καθεστώτα) δεν αξίζει τίποτα...
Επειδή υπάρχει από πολλών ετών ήδη παγκόσμιο κίνημα για κατάργηση του νόμου περί βλασφημίας των (ανύπαρκτων) θεών και δαιμόνων, συνδέθηκαν σ' αυτό και διάφοροι Πακιστανοί διανοούμενοι, ελπίζοντας ότι έτσι θα ξεφύγουν από μια οπισθοδρομικότητα που καταδυναστεύει τις κοινωνίες των φυλών και φατριών σ' εκείνη τη μεγάλη χώρα. Πρώτη αντίδραση του μουσουλμανικού ιερατείου του Πακιστάν σ' αυτή την προσπάθεια ήταν να διατάξουν τη δολοφονία του διοικητή της επαρχίας Πουντζάμπ, Σαλμάν Ταζίρ, ενός εκ των πλέον φιλελεύθερων πολιτικών της χώρας.Τώρα δολοφονήθηκε στο Ισλαμαμπάντ ο υπουργός για τις θρησκευτικές μειονότητες της χώρας, Σαχμπάζ Μπατί, χριστιανός ο ίδιος, ο οποίος είχε ταχθεί ως μέλος της χριστιανικής μειονότητας, επίσης κατά του νόμου περί βλασφημίας. Είχε την ίδια τύχη που είχαν κι εδώ όσοι καταφέρονταν παλαιότερα κατά του νόμου περί κατασκοπείας...
Τελικά, ο αγώνας κατά της Αλ Κάιντα και της οπισθοδρομικότητας στο Πακιστάν πρέπει να περάσει μέσα από τον αγώνα κατά της αμορφωσιάς και της επιρροής του μονοθεϊστικού ιερατείου. Την ώρα που εμείς εδώ στην Ελλάδα ζητάμε να πάψουν να εισπράττουν χρήμα οι αργόσχολοι κληρικοί και ο μηχανισμός του αδηφάγου ιερατείου, εκεί ζητάνε οι άνθρωποι να πάψουν οι ιμάμηδες να δολοφονούν... Είμαστε μπροστά, όσο νάναι!
