...
Στην τρέχουσα ημερολογιακή πρακτική χρησιμοποιείται το σύστημα αρίθμησης των ετών με εκκίνηση από το έτος, κατά το οποίο υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός - αν υπήρξε ποτέ ως φυσικό πρόσωπο.
Το ημερολογιακό σύστημα βάσει της γέννησης του Ιησού επινοήθηκε από ένα μοναχό, τον Διονύσιο το Μικρό, το έτος 525 κατόπιν εντολής του Πάπα Ιωάννη Α'. Ο Διονύσιος χρησιμοποίησε τη λατινική συντομογραφία A.D. (στη λατινική, anno Domini, που σημαίνει στο έτος του Κυρίου [μας], το οποίο στην ελληνική γραμματεία αντιστοιχήθηκε με το «μ.Χ., μετά Χριστόν» για τον προσδιορισμό της ιστορικής περιόδου.
Είναι γνωστό ότι εκείνη η εκτίμηση για το έτος γέννησης του Ιησού αποδείχτηκε ανακριβής, αφού έχει υπολογιστεί από τα ιστορικά δεδομένα ότι ο Ιησούς, όπως περιγράφεται στα ευαγγέλια και όπως προκύπτει από συγκρίσιμα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, πρέπει να γεννήθηκε κάποτε μεταξύ των ετών 2 και 7 π.Χ. Αυτά ακριβώς τα «προ Χριστού» χρόνια, όπως αριθμούνται σήμερα με αντίστροφη σειρά, καθιερώθηκε στην ελληνική Wikipedia και επεκτείνεται σταδιακά να χαρακτηρίζονται ως «Προ Κοινής Χρονολόγησης, Π.Κ.Χ.», τα δε λεγόμενα «μετά Χριστόν, μ.Χ.» έτη, να χαρακτηρίζονται ως «Κ.Χ., Κοινή Χρονολόγηση».
Στην προηγούμενη παραπομπή στην ελληνική Wikipedia αναφέρονται αναλυτικά απόψεις που συνηγορούν ή αντιτίθενται σ' αυτή την επιλογή, η οποία φαίνεται, όμως, ότι θα επικρατήσει σταδιακά (σε κλίμακα δεκαετιών) σε όλη την Ευρώπη και στην Αμερική - κι από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο μέσω της αγγλικής γλώσσας.
Ήδη από τη δεκαετία του 1990 καταργήθηκε με το ευρωπαϊκό EN 28601 και το διεθνές πρότυπο ISO 8601 η χρήση θρησκευτικών όρων στη χρονολόγηση. Αυτή η ρύθμιση είναι υποχρεωτική για όλες τις χώρες (και για την Ελλάδα), όσον αφορά την εμπορική και τεχνική επικοινωνία (προσφορές, λογαριασμοί, τεχνικά σχέδια κ.ά.) Οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Άραβες κ.ά. έχουν αποδεχτεί εκ των πραγμάτων τη δυτική αρίθμηση στη χρονολόγησή τους, αλλά δεν έχουν κανένα λόγο να χρησιμοποιούν χριστιανικούς συμβολισμούς σε εμπορικά και τεχνικά κείμενα. Αλλιώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν κι αυτοί στις παραγγελίες τους σε δυτικές επιχειρήσεις δικούς τους παραδοσιακούς εθνικούς χαρακτηρισμούς, π.χ. η παράδοση του προϊόντος να γίνει «το μήνα του λωτού, στο έτος του σκύλου» ή επίσης «την ημέρα Purnimã, στο μήνα Agrahayana»...
Η ελληνική παράδοση στην αναφορά ημερών και μηνών έχει προσκολληθεί παλαιόθεν στη ρωμαϊκή κι έτσι δεν προέκυψε ποτέ θέμα προσαρμογής, πέρα από την καθυστερημένη αλλαγή του ημερολογίου από το ιουλιανό στο γρηγοριανό, η οποία αποτέλεσε αφορμή για διάφορους θρησκόληπτους να δημιουργήσουν ξεχωριστή θρησκευτική ομάδα - αληθινών ορθοδόξων, πιο αληθινών από τους αληθινούς!
Απ' την άλλη μεριά, στις περισσότερες χώρες του τέως «ανατολικού μπλοκ» χρησιμοποιούνταν ήδη προ πολλού οι συμβολισμοί, π.χ. στην Ανατολική Γερμανία v.u.Z./n.u.Z. (πριν/μετά την τρέχουσα χρονολόγηση) Έτσι διαδίδεται σταδιακά η χρήση αυτών των προσδιορισμών, δεδομένου ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι ήδη σε σημαντικό βαθμό πολυπολιτισμικές.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Στην τρέχουσα ημερολογιακή πρακτική χρησιμοποιείται το σύστημα αρίθμησης των ετών με εκκίνηση από το έτος, κατά το οποίο υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός - αν υπήρξε ποτέ ως φυσικό πρόσωπο.
Το ημερολογιακό σύστημα βάσει της γέννησης του Ιησού επινοήθηκε από ένα μοναχό, τον Διονύσιο το Μικρό, το έτος 525 κατόπιν εντολής του Πάπα Ιωάννη Α'. Ο Διονύσιος χρησιμοποίησε τη λατινική συντομογραφία A.D. (στη λατινική, anno Domini, που σημαίνει στο έτος του Κυρίου [μας], το οποίο στην ελληνική γραμματεία αντιστοιχήθηκε με το «μ.Χ., μετά Χριστόν» για τον προσδιορισμό της ιστορικής περιόδου.
Είναι γνωστό ότι εκείνη η εκτίμηση για το έτος γέννησης του Ιησού αποδείχτηκε ανακριβής, αφού έχει υπολογιστεί από τα ιστορικά δεδομένα ότι ο Ιησούς, όπως περιγράφεται στα ευαγγέλια και όπως προκύπτει από συγκρίσιμα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, πρέπει να γεννήθηκε κάποτε μεταξύ των ετών 2 και 7 π.Χ. Αυτά ακριβώς τα «προ Χριστού» χρόνια, όπως αριθμούνται σήμερα με αντίστροφη σειρά, καθιερώθηκε στην ελληνική Wikipedia και επεκτείνεται σταδιακά να χαρακτηρίζονται ως «Προ Κοινής Χρονολόγησης, Π.Κ.Χ.», τα δε λεγόμενα «μετά Χριστόν, μ.Χ.» έτη, να χαρακτηρίζονται ως «Κ.Χ., Κοινή Χρονολόγηση».
Στην προηγούμενη παραπομπή στην ελληνική Wikipedia αναφέρονται αναλυτικά απόψεις που συνηγορούν ή αντιτίθενται σ' αυτή την επιλογή, η οποία φαίνεται, όμως, ότι θα επικρατήσει σταδιακά (σε κλίμακα δεκαετιών) σε όλη την Ευρώπη και στην Αμερική - κι από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο μέσω της αγγλικής γλώσσας.
Ήδη από τη δεκαετία του 1990 καταργήθηκε με το ευρωπαϊκό EN 28601 και το διεθνές πρότυπο ISO 8601 η χρήση θρησκευτικών όρων στη χρονολόγηση. Αυτή η ρύθμιση είναι υποχρεωτική για όλες τις χώρες (και για την Ελλάδα), όσον αφορά την εμπορική και τεχνική επικοινωνία (προσφορές, λογαριασμοί, τεχνικά σχέδια κ.ά.) Οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Άραβες κ.ά. έχουν αποδεχτεί εκ των πραγμάτων τη δυτική αρίθμηση στη χρονολόγησή τους, αλλά δεν έχουν κανένα λόγο να χρησιμοποιούν χριστιανικούς συμβολισμούς σε εμπορικά και τεχνικά κείμενα. Αλλιώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν κι αυτοί στις παραγγελίες τους σε δυτικές επιχειρήσεις δικούς τους παραδοσιακούς εθνικούς χαρακτηρισμούς, π.χ. η παράδοση του προϊόντος να γίνει «το μήνα του λωτού, στο έτος του σκύλου» ή επίσης «την ημέρα Purnimã, στο μήνα Agrahayana»...
Η ελληνική παράδοση στην αναφορά ημερών και μηνών έχει προσκολληθεί παλαιόθεν στη ρωμαϊκή κι έτσι δεν προέκυψε ποτέ θέμα προσαρμογής, πέρα από την καθυστερημένη αλλαγή του ημερολογίου από το ιουλιανό στο γρηγοριανό, η οποία αποτέλεσε αφορμή για διάφορους θρησκόληπτους να δημιουργήσουν ξεχωριστή θρησκευτική ομάδα - αληθινών ορθοδόξων, πιο αληθινών από τους αληθινούς!
Απ' την άλλη μεριά, στις περισσότερες χώρες του τέως «ανατολικού μπλοκ» χρησιμοποιούνταν ήδη προ πολλού οι συμβολισμοί, π.χ. στην Ανατολική Γερμανία v.u.Z./n.u.Z. (πριν/μετά την τρέχουσα χρονολόγηση) Έτσι διαδίδεται σταδιακά η χρήση αυτών των προσδιορισμών, δεδομένου ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι ήδη σε σημαντικό βαθμό πολυπολιτισμικές.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
