Σκοτώστε τα νήπια... των άλλων!
«Μακάριος όστις πιάση και ρίψη τα νήπιά σου επί την πέτραν»! Ψαλμ. 136.9, 137.9
«Μακάριος όστις πιάση και ρίψη τα νήπιά σου επί την πέτραν»! Ψαλμ. 136.9, 137.9
Ωχ, δεν αγαπάει ο θεούλης τους ανθρώπους; Δεν αγαπάει τα νήπια, τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν έχουν ευθύνη για κάποια «εγκλήματα» των ενηλίκων; Άμα πιάσουμε λοιπόν ένα ή μερικά νήπια και τα σκοτώσουμε πάνω στην πέτρα, πάμε κατευθείαν στον Παράδεισο των χριστιανών ή μόνο των Ιουδαίων; Μήπως είναι καλός αυτός που θα σκοτώσει μόνο τα νήπια του εχθρού; Άρα το «ου φονεύσεις» πάει περίπατο, αφού αφορά μόνο τους φίλους, συγγενείς και ομοεθνείς;
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο στίχος αυτός έχει αριθμό 136.9 στην ελληνορθόδοξη εκδοχή της Π.Δ., ενώ στους Καθολικούς είναι 137.9 (αιρετικοί, όπως πάντα!)
Οι χριστιανοί απολογητές ισχυρίζονται λοιπόν ότι είναι δικαιολογημένη η οργή των Ιουδαίων, γιατί καταπιέζονταν από τους Βαβυλώνιους και γι' αυτών τα νήπια γίνεται προτροπή να συντριβούν σε κάποιον βράχο. Απ' την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι οι μορφωμένοι Ιουδαίοι πέρναγαν μια χαρά στη Βαβυλώνα, μερικοί εξ αυτών μάλιστα είχαν καταλάβει υψηλά αξιώματα, όπως ο ίδιος ο «προφήτης» Δανιήλ.
Αλλά, πέρα απ' αυτά, η αγάπη του θεού που «γίνεται κόσμος-κόσμημα, κάλλος και σοφία κλήσης μανικού εραστή προς το ερώμενο λογικό πλάσμα του, τον άνθρωπο», όπως γράφει μέσα σε καπνούς λιβανιού στην πασχαλινή Καθημερινή ο Χρήστος Γιανναράς, εξαρτάται από πολιτικές και στρατιωτικές συγκυρίες; Μήπως ο θεούλης που πιστεύουν οι ελληνορθόδοξοι, τα λέει όλα αυτά που γράφει ο κ. Χρήστος μόνο για τους Ιουδαίους, άρα τσάμπα τον πιστεύουν και τον δοξολογούν οι ελληνορθόδοξοι;
Οπότε, τι δουλειά έχουν οι Έλληνες χριστιανοί να ταυτίζονται με αυτές τις ιστορίες μίσους των Ιουδαίων, αυτός δε ο ψαλμός να διαβάζεται στις ορθόδοξες εκκλησίες κάθε Παρασκευή στον όρθρο;
ΥΓ: Η εβραϊκή επιγραφή αναφέρει το όνομα του Γιαχβέ - όλα εγώ θα σας τα μάθω τελικά!
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο στίχος αυτός έχει αριθμό 136.9 στην ελληνορθόδοξη εκδοχή της Π.Δ., ενώ στους Καθολικούς είναι 137.9 (αιρετικοί, όπως πάντα!)
Οι χριστιανοί απολογητές ισχυρίζονται λοιπόν ότι είναι δικαιολογημένη η οργή των Ιουδαίων, γιατί καταπιέζονταν από τους Βαβυλώνιους και γι' αυτών τα νήπια γίνεται προτροπή να συντριβούν σε κάποιον βράχο. Απ' την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι οι μορφωμένοι Ιουδαίοι πέρναγαν μια χαρά στη Βαβυλώνα, μερικοί εξ αυτών μάλιστα είχαν καταλάβει υψηλά αξιώματα, όπως ο ίδιος ο «προφήτης» Δανιήλ. Αλλά, πέρα απ' αυτά, η αγάπη του θεού που «γίνεται κόσμος-κόσμημα, κάλλος και σοφία κλήσης μανικού εραστή προς το ερώμενο λογικό πλάσμα του, τον άνθρωπο», όπως γράφει μέσα σε καπνούς λιβανιού στην πασχαλινή Καθημερινή ο Χρήστος Γιανναράς, εξαρτάται από πολιτικές και στρατιωτικές συγκυρίες; Μήπως ο θεούλης που πιστεύουν οι ελληνορθόδοξοι, τα λέει όλα αυτά που γράφει ο κ. Χρήστος μόνο για τους Ιουδαίους, άρα τσάμπα τον πιστεύουν και τον δοξολογούν οι ελληνορθόδοξοι;
Οπότε, τι δουλειά έχουν οι Έλληνες χριστιανοί να ταυτίζονται με αυτές τις ιστορίες μίσους των Ιουδαίων, αυτός δε ο ψαλμός να διαβάζεται στις ορθόδοξες εκκλησίες κάθε Παρασκευή στον όρθρο;
ΥΓ: Η εβραϊκή επιγραφή αναφέρει το όνομα του Γιαχβέ - όλα εγώ θα σας τα μάθω τελικά!
