19 April 2011

Ένα αστέρι για τον βασιλιά, μπρε!


Είναι γνωστό ότι σπουδαία γεγονότα παγκόσμιας εμβέλειας προαναγγέλονται με ουράνιες διεργασίες! Διαστημικές εκρήξεις, άστρα, νεφελώματα, σκοτείνιασμα του Ήλιου, διαχωρισμός ουρανών, κατακλυσμοί, αστραποβροντές και άλλα ευτράπελα συνοδεύουν (εκ των υστέρων) γεγονότα που αξιολογούνται από ιδιοτελείς αυλικούς ως σημαντικά για την παγκόσμια ιστορία. 

Έτσι και η γέννηση του βασιλιά Καρόλου Β' της Αγγλίας το έτος 1630 συνοδεύτηκε από ένα λαμπερό άστρο στον ουρανό! Αναμφισβήτητα, σημάδι θείας παρέμβασης και εύνοιας. Βέβαια, ο θεούλης που ασχολείται με όλα τα σύμπαντα και με το δικό μας ειδικότερα, καταπιάνεται ιδιαιτέρως με καθένα από τα δισεκατομμύρια γαλαξιών και τα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων ηλιακών συστημάτων σ' αυτά, κυρίως όμως με τον δικό μας Γαλαξία, ειδικότερα με το δικό μας Ηλιακό σύστημα και ειδικότατα με τη Γη (προσέξτε ποια γράφονται με πεζά αρχικά και ποια με κεφαλαία, είναι κανονισμός της Διεθνούς Αστρονομικής Εταιρίας). Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι ο αληθινός θεός ασχολείται πρωτίστως με την Ελλάδα και υπερβαλλόντως με το χωριό  μου, τη γειτονιά και το σπίτι μου και, βεβαίως, με μένα προσωπικά, αλλά αυτή τη φορά, το 1630, φαίνεται να ασχολήθηκε κατ' εξαίρεση με την Αγγλία.

Ο βασιλιάς Κάρολος Α' εκτελέστηκε στον εγγλέζικο εμφύλιο πόλεμο το έτος 1649 και ο στρατός του γιου του, Κάρολου Β', κυνηγήθηκε και διαλύθηκε το έτος 1651. Το 1660 επέστρεψε ο υιός από την εξορία κι εκεί ήταν απαραίτητο να κατασκευαστεί ένας ισχυρός μύθος θεϊκής παρέμβασης για να αναβαθμιστεί στη λαϊκή συνείδηση η σπουδαιότητα του κυνηγημένου βασιλιά. Οι αστρονόμοι θυμήθηκαν λοιπόν ότι στις 29 Μαΐου 1630, την ημέρα γέννησης του Καρόλου Β', είχε φανεί ένα λαμπερό σώμα στον ουρανό, το οποίο ανταγωνιζόταν σε φωτεινότητα τον ημερήσιο Ήλιο. Κάτι σαν παραλλαγή του Χριστούλη ο Κάρολος Β'.

Κατ' άλλους (σίγουρα μιαρούς αντιβασιλικούς) αυτό το άστρο φάνηκε το έτος 1680, αλλά να μην το κάνουμε τώρα θέμα· τι είναι η διαφορά 50 ετών μπροστά στην αιωνιότητα και το μεγαλείο του Καρόλου; Γι' αυτό το λόγο και με αυτό το σκεπτικό το συγκεκριμένο αστέρι ονομάστηκε «βασιλικό».  Βέβαια, την ίδια μέρα θα γεννήθηκαν στον κόσμο μας και χιλιάδες άλλα παιδιά και καθένα από αυτά θα μπορούσε να διεκδικήσει το συγκεκριμένο άστρο για λογαριασμό του! Αλλά, άντε να βρεις τώρα αστρονόμους να συσχετίσουν ένα μεγαλοπρεπές άστρο με σένα τον ταπεινό και άσημο... 

Τώρα στις μέρες μας διαπιστώνουν οι αστρονόμοι της Royal Astronomic Society ότι εκείνη περίπου την εποχή πράγματι είχε εκραγεί ο υπερκαινοφανής (supernova) Άλφα Κασιόπης. Υπάρχουν πολλές ανεξάρτητες πηγές που βεβαιώνουν αυτό το συμβάν και, επειδή η επιστήμη εκείνης της εποχής δεν μπορούσε να ερμηνεύσει το φαινόμενο, οι βασιλικοί αστρονόμοι το απέδωσαν -όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις- σε θεϊκή παρέμβαση.

Στην Αγγλία συσχέτισαν το φαινόμενο με τη γέννηση του Καρόλου Β' (1630 ή έστω 50 χρόνια πριν ή μετά) και εξ αυτού του γεγονότος προέκυπτε η αξίωσή του για το θρόνο. Άντε να το αμφισβητήσεις τώρα, όταν έχει «μιλήσει» ο θεός! Το έτος 1572 είχε παρατηρήσει στο αστερισμό της Κασιόπης και ο Τύχο Μπράχε έναν υπερκαινοφανή αστέρα, αλλά θεωρείται απίθανο να πρόκειται για το ίδιο γεγονός. Ίσως όμως αυτόν τον υπερκαινοφανή να μετέφεραν οι αστρονόμοι χρονικά στο έτος 1630 για χάρη του βασιλιά τους!

Υποψιάζομαι ότι διάφοροι τύποι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία θα συσχέτισαν την εμφάνιση της σουπερνόβα με την κατάληψη της Πόλης, την ίδια ημέρα πριν από περίπου 177 χρόνια, και θα έβγαλαν εξ αυτού το συμπέρασμα ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!»  Ο καθένας με τον πόνο του και τις επιδιώξεις του...

Μόνο που εκρήξεις υπερκαινοφανών συμβαίνουν στο Γαλαξία μας και σε όλους τους γαλαξίες τακτικά, είναι μια συνήθης διεργασία σε κάποιο στάδιο της ζωής των αστεριών (ήλιων). Εμείς στη Γη έχουμε όμως περιορισμένο οπτικό παράθυρο στο γαλαξία κι έτσι βλέπουμε αραιά και πού κάποια έκρηξη. Στη θέση της σουπερνόβα Άλφα Κασιόπης υπάρχει τώρα ένας ισχυρός πομπός ραδιοσήματος, ο δεύτερος σε ισχύ στην περιοχή μας μετά τον Ήλιο. Οι σαλταρισμένοι θεόπληκτοι θα λένε ότι είναι η ψυχή του Καρόλου που κάτι μας 
«λέει»...