Για άλλη μια φορά «θύμα» προσηλυτισμού *σνιφ*
Εγώ, εννοείται, συνέχισα άνευ αντιπάλου: «Από τι να σας σώσει, κυρία μου; Δεν έχετε ανάγκη, μια χαρά είστε! Όταν κυκλοφορούσε ο μαραγκός», και έδειξα στη φωτογραφία, «ζούσαν οι άνθρωποι 30-35 χρόνια, μόνο οι καλοθρεμμένοι έφταναν τα 50-60! Τώρα ζούμε στην Ελλάδα 70, 80 και 90 χρόνια! Δεν θα σας σώσει λοιπόν κανένας μάγος από την έρημο της Παλαιστίνης. Η επιστήμη και ο πολιτισμός σας προστατεύουν, τα οποία ο μαραγκός αγνοούσε…»
Πριν από 3 χρόνια περίπου «έπεσα θύμα» ενός προσηλυτιστή, όπως είχα περιγράψει εδώ, στον οποίο πρέπει να προκάλεσα αμφιβολίες για την επάρκεια της καταρτίσεώς του. Προχθές με τη λιακάδα μου συνέβη το ίδιο! Μια κυρία αυτή τη φορά, στα 45-50, σκέφτηκε ότι μπορεί να με προσηλυτίσει στο τάγμα των ιεχωβάδων.
Περπατούσα λοιπόν αργά στο πεζοδρόμιο για να πάω σε ένα κατάστημα και αντίθετα έρχονταν δύο κυρίες, εμφανίσιμες και καλοντυμένες. Όταν με πλησίασαν, η νεότερη ήρθε καταπάνω μου, ενώ η άλλη με προσπέρασε και στάθηκε 1-2 μέτρα πίσω μου. Νόμισα ότι θα με ρωτήσει για κάποιο δρόμο, αλλά έκανα λάθος. Μου πρότεινε το περιοδικό «Σκοπιά» και με ρώτησε, αν μ’ ενδιαφέρει να το πάρω…
Στην παλαιότερη συνάντησή μου με το μηχανισμό των ιεχωβήτικων προσηλυτιστών έκανα τον ανήξερο, έθετα ερωτήσεις που, φυσικά, έμειναν αναπάντητες. Αυτή τη φορά αντέδρασα κι εγώ προσηλυτιστικά. Με το που μου πρότεινε το περιοδικό και είδα στο εξώφυλλο τον «υιό» του θεού της σε προτεσταντική εκδοχή, ξανθοκάστανος και σχεδόν γαλανομάτης, της λέω: «Τι τα χρειάζεστε αυτά; Τι τον θέλετε το θεό; Γιατί δεν απολαμβάνετε τη ζωής σας, μια χαρά γυναίκα που είστε;»
Η κυρία, μαθητευόμενη σίγουρα, ενώ η άλλη πίσω πρέπει να ήταν η καθοδηγήτρια, μου πετάει ένα αμήχανο: «Χρειάζομαι τον κύριο ημών Ιησού Χριστό για να με σώσει!» Μάλιστα, επειδή είχε μια προσποιητή εκφορά των στίχων που είχε μάθει, είπε ακριβώς: «…ηιμών Ισού…», το διπλό ι πήγε στο ημών.
«Μα γιατί τον προσβάλλετε;» μου λέει έκπληκτη η κυρία. Αυτό ήταν σίγουρα εκτός μαθήματος. «Πώς τον προσβάλλω;» της ανταπαντάω, «Μαραγκός δεν ήταν; Κακό είναι να είναι κάποιος μαραγκός; Γιατί θίγεστε από το πραγματικό επάγγελμα ενός ανθρώπου, ο οποίος κάποια στιγμή στα 30 του σαλτάρισε και έκανε τον προφήτη; Και σήμερα σαλτάρουν κάποιοι αλλά δεν κάνουν τον υιό του θεού, παίρνουν χάπια και ηρεμούν...»
Δεν ξέρω αν η καθοδηγήτρια από πίσω έκανε νοήματα να φύγουν, πάντως είδα την προσωπική προσηλυτίστριά μου να υποχωρεί. Φεύγοντας κι εγώ της λέω: «Θα επιστρέψω σε μισή ώρα, αν είστε εδώ, θα συνεχίσουμε τη συζήτηση…» Κούνησα το χέρι για αποχαιρετισμό και συνέχισα το δρόμο μου.
Όταν γύρισα δεν βρήκα καμία να περιφέρεται ή να στέκεται και να κρατάει το περιοδικό επιδεικτικά. Κρίμα και είχα πολλά να της πω ακόμα, θα την κέρναγα και καφέ εκεί δίπλα… 
