Τα blogs δεν υπάγονται στο νόμο περί ηλεκτρονικού τύπου!
Αυτό έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης με την υπ’ αριθ. 44/2008 σε δίκη που αφορούσε υπόθεση προσβολής της προσωπικότητας μέσω ιστολογίου.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, το δικαστήριο προχώρησε -για πρώτη φορά στα σύγχρονα δικαστικά χρονικά της χώρας- στον ορισμό για την έννοια και τη φύση των ιστολογίων, αναγνωρίζοντας την ελευθερία της έκφρασης που συνεπάγεται «η διαδραστική τους φύση και η συνδιαμόρφωση του περιεχομένου τους από τους αναγνώστες με την ανάρτηση σχολίων».
Επίσης αναγνώρισε ότι η ανωνυμία των ιστολόγων δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου, «διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο», αλλά και την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου προκειμένου να καλυφθεί το «κενό νόμου».
Με βάση την ίδια απόφαση, θεωρείται πως «μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας».
Τέλος το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρία που παρέχει τον διαδικτυακό χώρο δεν έχει ευθύνη για όσα δημοσιεύονται στα ιστολόγια την τεχνολογική πλατφόρμα των οποίων παρέχει στους χρήστες. Η απόφαση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο νομικό περιοδικό «Αρμενόπουλος», αλλά και στο blog Information Law.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, το δικαστήριο προχώρησε -για πρώτη φορά στα σύγχρονα δικαστικά χρονικά της χώρας- στον ορισμό για την έννοια και τη φύση των ιστολογίων, αναγνωρίζοντας την ελευθερία της έκφρασης που συνεπάγεται «η διαδραστική τους φύση και η συνδιαμόρφωση του περιεχομένου τους από τους αναγνώστες με την ανάρτηση σχολίων».
Επίσης αναγνώρισε ότι η ανωνυμία των ιστολόγων δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου, «διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο», αλλά και την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου προκειμένου να καλυφθεί το «κενό νόμου».
Με βάση την ίδια απόφαση, θεωρείται πως «μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας».
Τέλος το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρία που παρέχει τον διαδικτυακό χώρο δεν έχει ευθύνη για όσα δημοσιεύονται στα ιστολόγια την τεχνολογική πλατφόρμα των οποίων παρέχει στους χρήστες. Η απόφαση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο νομικό περιοδικό «Αρμενόπουλος», αλλά και στο blog Information Law.
(Newsroom ΔΟΛ, 27/5/2009)
Δηλαδή μπορώ να ισχυρίζομαι, πλέον, ό,τι συκοφαντικό μου κατέβει; Π.χ. μπορώ να γράψω ελεύθερα ότι ο φίλος μου ο Γιάννης έχει τεράστια μύτη; Δεν θεωρώ την απόφαση ιδανική εξέλιξη, γιατί καθένας θα μπορεί να συκοφαντεί και να χυδαιολογεί, χωρίς το φόβο κυρώσεων. Άλλο να κάνεις κριτική, άλλο να σχολιάζεις τον Γιάννη για τη μεγάλη μύτη του και άλλο να ισχυρίζεσαι ότι η μύτη του μεγάλωσε σαν του Πινόκιο, επειδή λέει συστηματικά ψέμματα. Έτερον εκάτερον, έτσι; Νομίζω ότι θα χρειαστεί σύντομα νομοθετική ρύθμιση το θέμα, αλλιώς θα αναγκάζεται και ο Γιάννης να υπενθυμίζει ότι ποτέ δεν είναι μόνο η μύτη μεγάλη...
