Κύριε διευθυντά,
Από τότε που οι άνθρωποι έγιναν οικογένειες, φυλές, έθνη, υπάρχει μια βασική αρχή στις σχέσεις εργασίας - αμοιβής. Ομως, στη σημερινή Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο, μια τάξη ανθρώπων, συγκεκριμένα το ιερατείο της Εκκλησίας, από τον αρχιεπίσκοπο μέχρι τον κατώτερο κληρικό, να πληρώνεται και να συνταξιοδοτείται από το κράτος στο οποίο ουδεμίαν εργασία προσφέρει.
Πώς δικαιολογείται αυτή η ανώμαλη κατάσταση; Το ιερατείο ανήκει στην Εκκλησία της Ελλάδος και σ’ αυτήν προσφέρει τις υπηρεσίες του. Τι φυσικότερο αυτή να καταβάλλει την αμοιβή τους. Δόξα τω Θεώ, έχει τόσα πλούτη (Εκκλησία και μοναστήρια έχουν τσιφλίκι τους τη μισή Ελλάδα. Κάποτε υπήρχε και ένας ΟΔΕΠ που μυστηριωδώς εξαφανίσθηκε – γιατί άραγε;)
Καθημερινά συσσωρεύει πλούτη εντελώς αφορολόγητα (εγώ που παίρνω σύνταξη 1.100 ευρώ, πληρώνω φόρο) από τη συνδρομή των πιστών και το εμπόριό της – κεριά, λιβάνια, δίσκοι, αγιασμοί, προσκυνήματα, θαυματουργές εικόνες, τίμια ξύλα, κόκαλα, κάρες, άγια λείψανα από ολόσωμα μέχρι δακτυλάκια, ρούχα, μαντίλια, ζώνες, αγιασμένα νερά, κρασιά, ψωμιά και άλλα ων ουκ έστι αριθμός, όλα περιφερόμενα από εκκλησία σε εκκλησία, για εισπρακτικούς και μόνο λόγους. Ακόμη και για την τέλεση των μυστηρίων, που υποτίθεται είναι στις υποχρεώσεις της, ζητούν και παίρνουν αμοιβή, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για την εκκλησία, τον ψάλτη, τον νεωκόρο, τον πολυέλαιο, άσε πια αν θέλεις και Δεσπότη.
Μπορεί, λοιπόν, η Εκκλησία να πληρώνει άνετα τους εργαζομένους σ’ αυτήν και μάλιστα με αμοιβές πολλαπλάσιες των λοιπών εργαζομένων. Είμαι, όμως, βέβαιος ότι κανένας πολιτικός ούτε σαν άτομο ούτε σαν παράταξη (λόγω πολιτικού κόστους) θα τολμήσει να θίξει αυτό το θέμα. Σε καμιά χώρα του κόσμου δεν υπάρχει αυτός ο άνισος εναγκαλισμός. Γεγονός είναι ότι η επιρροή της Εκκλησίας διαρκώς εξασθενεί λόγω της επιταχυνόμενης διαρροής οπαδών της.
Ας γίνει όμως έστω μια προσπάθεια διαχωρισμού για το καλό και των δύο πλευρών.
Από τότε που οι άνθρωποι έγιναν οικογένειες, φυλές, έθνη, υπάρχει μια βασική αρχή στις σχέσεις εργασίας - αμοιβής. Ομως, στη σημερινή Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο, μια τάξη ανθρώπων, συγκεκριμένα το ιερατείο της Εκκλησίας, από τον αρχιεπίσκοπο μέχρι τον κατώτερο κληρικό, να πληρώνεται και να συνταξιοδοτείται από το κράτος στο οποίο ουδεμίαν εργασία προσφέρει.
Πώς δικαιολογείται αυτή η ανώμαλη κατάσταση; Το ιερατείο ανήκει στην Εκκλησία της Ελλάδος και σ’ αυτήν προσφέρει τις υπηρεσίες του. Τι φυσικότερο αυτή να καταβάλλει την αμοιβή τους. Δόξα τω Θεώ, έχει τόσα πλούτη (Εκκλησία και μοναστήρια έχουν τσιφλίκι τους τη μισή Ελλάδα. Κάποτε υπήρχε και ένας ΟΔΕΠ που μυστηριωδώς εξαφανίσθηκε – γιατί άραγε;)Καθημερινά συσσωρεύει πλούτη εντελώς αφορολόγητα (εγώ που παίρνω σύνταξη 1.100 ευρώ, πληρώνω φόρο) από τη συνδρομή των πιστών και το εμπόριό της – κεριά, λιβάνια, δίσκοι, αγιασμοί, προσκυνήματα, θαυματουργές εικόνες, τίμια ξύλα, κόκαλα, κάρες, άγια λείψανα από ολόσωμα μέχρι δακτυλάκια, ρούχα, μαντίλια, ζώνες, αγιασμένα νερά, κρασιά, ψωμιά και άλλα ων ουκ έστι αριθμός, όλα περιφερόμενα από εκκλησία σε εκκλησία, για εισπρακτικούς και μόνο λόγους. Ακόμη και για την τέλεση των μυστηρίων, που υποτίθεται είναι στις υποχρεώσεις της, ζητούν και παίρνουν αμοιβή, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για την εκκλησία, τον ψάλτη, τον νεωκόρο, τον πολυέλαιο, άσε πια αν θέλεις και Δεσπότη.
Μπορεί, λοιπόν, η Εκκλησία να πληρώνει άνετα τους εργαζομένους σ’ αυτήν και μάλιστα με αμοιβές πολλαπλάσιες των λοιπών εργαζομένων. Είμαι, όμως, βέβαιος ότι κανένας πολιτικός ούτε σαν άτομο ούτε σαν παράταξη (λόγω πολιτικού κόστους) θα τολμήσει να θίξει αυτό το θέμα. Σε καμιά χώρα του κόσμου δεν υπάρχει αυτός ο άνισος εναγκαλισμός. Γεγονός είναι ότι η επιρροή της Εκκλησίας διαρκώς εξασθενεί λόγω της επιταχυνόμενης διαρροής οπαδών της.
Ας γίνει όμως έστω μια προσπάθεια διαχωρισμού για το καλό και των δύο πλευρών.
Άγγελος Οικονομίδης, Κηφισιά
(Καθημερινή, 29/5/2009)
