...
Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση έγινε αναφορά στη ραγδαία διαδιδόμενη αρνητική αντίδραση πολλών Ευρωπαίων, όταν διαπιστώνουν ότι η κατασκευή ενός μουσουλμανικού τεμένους δεν σημαίνει απλά το στήσιμο ενός κτηρίου, για το οποίο δεν μας πέφτει λόγος πού βρίσκεται και τί εξελίσσεται μέσα σ' αυτό, αλλά για ένα οικοδόμημα ισχυρού συμβολισμού σε κεντρικό σημείο της πόλης, με υπερυψηλούς μιναρέδες και δημόσια εκπομπή ψαλμωδιών (δεν διαφέρουν και πολύ από τις ορθόδοξες) 5-6 φορές την ημέρα. Όσοι ενοχλούνταν από τις καμπανοκρουσίες των χριστιανικών ναών, σύντομα θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τα μεγάφωνα από τα τζαμιά.
Όμως, αυτή την ίδια εποχή εξελίσσονται κι άλλα γεγονότα στην αντίθετη κατεύθυνση, σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη: στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας προσέφυγαν οι δήμαρχοι διαφόρων χωριών στο δικαστήριο με αίτημα να απαλλοτριωθεί το μοναστήρι των ορθοδόξων Σύρων χριστιανών με το αραμικό όνομα Μορ Γκαμπριέλ που βρίσκεται εκεί, και να αποδοθούν στους μόνιμους άκληρους αγρότες της περιοχής τα δάση και τα λιβάδια που έχει αυτό στην κατοχή του.
Ως προφανές επιχείρημα προβάλλεται το γεγονός ότι οι μοναχοί είναι καμιά εκατοστή και δεν χρειάζονται τέτοιες τεράστιες εκτάσεις (να μετατεθεί εκεί ο Εφραίμ του Βατοπεδίου και να τους ενημερώσει για τις δυνατότητες αξιοποίησης!), ενώ οι χωρικοί, οικογενειάρχες και παραδοσιακά πολύτεκνοι, χρειάζονται τα χωράφια για να βοσκήσουν 3.500 γιδοπρόβατα και 1.000 αγελάδες, ώστε να μην καταλήξουν εσωτερικοί μετανάστες στη Σμύρνη ή την Κων/πολη.
Υπάρχει όμως ένα σημαντικό πρόβλημα: το μοναστήρι υφίσταται εκεί από το έτος 397 οπότε, λένε οι μοναχοί που αρνούνται να φύγουν, «είμαστε εδώ πολύ πριν από τους μουσουλμάνους». Να σημειωθεί ότι Σύρος ορθόδοξος ήταν και ο Ιωάννης Χρυσόστομος (349-4Ο7), ο επιλεγόμενος και Βρομόστομος για τις ύβρεις και συκοφαντίες του κατά του ελληνικού πολιτισμού. Σίγουρα θα είχε κι αυτός συμμετοχή στη δημιουργία του συγκεκριμένου μοναστηριού.
Οι δήμαρχοι απαντάνε όμως στο δικαστήριο ότι δεν πρόκειται εδώ για μουσουλμανική απαίτηση και θρησκευτική αντιπαλότητα, αλλά για κουρδική διεκδίκηση - αν και αυτό το λένε πολύ πολύ χαμηλόφωνα. «Οι πρόγονοί μας Καρδούχοι», λένε, «είναι πανάρχαιος λαός γηγενής, αναφέρεται σε όλα τα ιστορικά συγγράμματα της Αρχαιότητας και με αυτή την ιδιότητα διεκδικούμε τα εδάφη». Η τούρκικη διοίκηση δεν αντιδρά στην προβολή της κουρδικής ιδιότητας, γιατί η συγκεκριμένη περιοχή κατοικείται από συντηρητικούς αγρότες που αντιτίθενται στο επαναστατικό και διαμελιστικό PKK. Να μην τους κάνουμε όλους εχθρούς μας, σκέφτηκαν…
Και επιπλέον, από πού προκύπτει η σημερινή έκταση των εδαφών που θεωρεί το μοναστήρι σήμερα δικά του; Στα βυζαντινά χρόνια κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει όποια ακίνητη περιουσία θεωρούσε μια μονή δικής της και επί Οθωμανών δεν υπήρχαν έτσι κι αλλιώς υποθηκοφυλακεία. Κάθε μονή παρουσίαζε τα αυτοκρατορικά ή βασιλικά χρυσόβουλα που διέθετε (ή κατασκεύαζε) και διατηρούσε τα εδάφη της. Σ' αυτό το σημείο θα μπορούσαν οι Ελληναράδες ορθόδοξοι να συμβουλέψουν τους Σύρους μοναχούς, πώς αποκτάς με την κατάλληλη διαπλοκή και διάφορα χρυσόβουλα ή τουρκόχαρτα, τεράστιες άγονες εκτάσεις, τις οποίες στη συνέχεια πουλάς σε επίκαιρες τιμές οικοπέδων.
Έτσι βρίσκεται το τοπικό δικαστήριο μπροστά σε μεγάλο ιστορικό δίλημμα: θα υποστηρίξει το πλεονέκτημα της αρχαιότητας του κουρδικού λαού, μαζί με το μεγάλο πληθυσμό του ή θα δώσει προτεραιότητα στη θρησκευτική αρχαιότητα των λίγων χριστιανών μοναχών έναντι των μουσουλμάνων; Όπως κι αν αποφασίσει αυτό το πρωτοδικείο, η τελική απόφαση θα ληφθεί από το δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, λέει ο ηγούμενος της μονής Kuryakos Ergün, στο οποίο δικαστήριο συμμετέχουν όμως ως δικαστές μόνο χριστιανοί και οι Τούρκοι δεν το αποδέχονται για ζητήματα με θρησκευτικό περιεχόμενο. Μύλος!
Δύσκολη εποχή για συγκρούσεις «αληθινών» θρησκειών και πολιτισμών, είναι αλήθεια!
Όμως, αυτή την ίδια εποχή εξελίσσονται κι άλλα γεγονότα στην αντίθετη κατεύθυνση, σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη: στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας προσέφυγαν οι δήμαρχοι διαφόρων χωριών στο δικαστήριο με αίτημα να απαλλοτριωθεί το μοναστήρι των ορθοδόξων Σύρων χριστιανών με το αραμικό όνομα Μορ Γκαμπριέλ που βρίσκεται εκεί, και να αποδοθούν στους μόνιμους άκληρους αγρότες της περιοχής τα δάση και τα λιβάδια που έχει αυτό στην κατοχή του.
Ως προφανές επιχείρημα προβάλλεται το γεγονός ότι οι μοναχοί είναι καμιά εκατοστή και δεν χρειάζονται τέτοιες τεράστιες εκτάσεις (να μετατεθεί εκεί ο Εφραίμ του Βατοπεδίου και να τους ενημερώσει για τις δυνατότητες αξιοποίησης!), ενώ οι χωρικοί, οικογενειάρχες και παραδοσιακά πολύτεκνοι, χρειάζονται τα χωράφια για να βοσκήσουν 3.500 γιδοπρόβατα και 1.000 αγελάδες, ώστε να μην καταλήξουν εσωτερικοί μετανάστες στη Σμύρνη ή την Κων/πολη.
Υπάρχει όμως ένα σημαντικό πρόβλημα: το μοναστήρι υφίσταται εκεί από το έτος 397 οπότε, λένε οι μοναχοί που αρνούνται να φύγουν, «είμαστε εδώ πολύ πριν από τους μουσουλμάνους». Να σημειωθεί ότι Σύρος ορθόδοξος ήταν και ο Ιωάννης Χρυσόστομος (349-4Ο7), ο επιλεγόμενος και Βρομόστομος για τις ύβρεις και συκοφαντίες του κατά του ελληνικού πολιτισμού. Σίγουρα θα είχε κι αυτός συμμετοχή στη δημιουργία του συγκεκριμένου μοναστηριού.
Οι δήμαρχοι απαντάνε όμως στο δικαστήριο ότι δεν πρόκειται εδώ για μουσουλμανική απαίτηση και θρησκευτική αντιπαλότητα, αλλά για κουρδική διεκδίκηση - αν και αυτό το λένε πολύ πολύ χαμηλόφωνα. «Οι πρόγονοί μας Καρδούχοι», λένε, «είναι πανάρχαιος λαός γηγενής, αναφέρεται σε όλα τα ιστορικά συγγράμματα της Αρχαιότητας και με αυτή την ιδιότητα διεκδικούμε τα εδάφη». Η τούρκικη διοίκηση δεν αντιδρά στην προβολή της κουρδικής ιδιότητας, γιατί η συγκεκριμένη περιοχή κατοικείται από συντηρητικούς αγρότες που αντιτίθενται στο επαναστατικό και διαμελιστικό PKK. Να μην τους κάνουμε όλους εχθρούς μας, σκέφτηκαν…
Και επιπλέον, από πού προκύπτει η σημερινή έκταση των εδαφών που θεωρεί το μοναστήρι σήμερα δικά του; Στα βυζαντινά χρόνια κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει όποια ακίνητη περιουσία θεωρούσε μια μονή δικής της και επί Οθωμανών δεν υπήρχαν έτσι κι αλλιώς υποθηκοφυλακεία. Κάθε μονή παρουσίαζε τα αυτοκρατορικά ή βασιλικά χρυσόβουλα που διέθετε (ή κατασκεύαζε) και διατηρούσε τα εδάφη της. Σ' αυτό το σημείο θα μπορούσαν οι Ελληναράδες ορθόδοξοι να συμβουλέψουν τους Σύρους μοναχούς, πώς αποκτάς με την κατάλληλη διαπλοκή και διάφορα χρυσόβουλα ή τουρκόχαρτα, τεράστιες άγονες εκτάσεις, τις οποίες στη συνέχεια πουλάς σε επίκαιρες τιμές οικοπέδων.Έτσι βρίσκεται το τοπικό δικαστήριο μπροστά σε μεγάλο ιστορικό δίλημμα: θα υποστηρίξει το πλεονέκτημα της αρχαιότητας του κουρδικού λαού, μαζί με το μεγάλο πληθυσμό του ή θα δώσει προτεραιότητα στη θρησκευτική αρχαιότητα των λίγων χριστιανών μοναχών έναντι των μουσουλμάνων; Όπως κι αν αποφασίσει αυτό το πρωτοδικείο, η τελική απόφαση θα ληφθεί από το δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, λέει ο ηγούμενος της μονής Kuryakos Ergün, στο οποίο δικαστήριο συμμετέχουν όμως ως δικαστές μόνο χριστιανοί και οι Τούρκοι δεν το αποδέχονται για ζητήματα με θρησκευτικό περιεχόμενο. Μύλος!
Δύσκολη εποχή για συγκρούσεις «αληθινών» θρησκειών και πολιτισμών, είναι αλήθεια!
