Έχει ο Έλληνας ανθρώπινα δικαιώματα;

Αναρτήθηκε προ εβδομάδων εδώ ένα κείμενο του πρώην καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπ. Αθήνας και νυν κληρικού κ. Κων/νου Μπέη για ένα, άγνωστο στον ανυποψίαστο κόσμο γελοίο φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να ζητάνε κληρικοί άδεια του «επιχώριου» μητροπολίτη για να κυκλοφορήσουν σε έδαφος «ξένο» με αυτό της μητρόπολης, στην οποία υπάγονται.

Προφανέστατα, πρόκειται για ένα από τα κατάλοιπα της εκκλησιαστικής και κοσμικής φεουδαρχικής εποχής που συγκαλύπτονται ακόμα με χρυσοποίκιλτα ράσα, διαμαντοστόλιστες περικεφαλαίες και ανατολίτικες ψαλμωδίες και το οποίο διατηρείται σε ισχύ για να ελέγχεται, ποιος, πού και πόσα εισπράττει από τις εκκλησιαστικές τελετές. Ο κ. Μπέης δίνει συνέχεια σ' εκείνο το κείμενό του με μια νεότερη, εξ ίσου εντυπωσιακή καταγγελία:

[...] Κάποιος ρώτησε τι γίνεται με όσους (ιερείς ή ακόμη και αρχιερείς) διαμένουν μονίμως στην περιοχή της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, όμως υπηρετούν σε άλλες μητροπόλεις, όπως στη Γλυφάδα, στη Νέα Σμύρνη, στη Νίκαια κ.ο.κ. Χρειάζονται άδεια για να επιστρέφουν καθημερινώς στο σπίτι τους; Οπωσδήποτε, το πειραχτήρι της συντροφιάς είχε συχνές ευκαιρίες να ρωτάει, αν η ανάγκη για στάθμευση και επίσκεψη σε αναψυκτήριο ή τουαλέτα ενείχε «εισπήδηση» του κληρικού στα ιερά χώματα εξουσίας τού εκάστοτε επιχώριου μητροπολίτη. [...]

Σ' αυτήν την καμπή της συζήτησης, συνταξιδιώτης φίλος, συνάδελφος καθηγητής [...] στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, διάβασε μεγαλοφώνως επιστολή που προσφάτως έλαβε από σύγχρονο ζηλωτή των προ δύο χιλιετιών Ιουδαίων αρχιερέων, όταν αναζητούσαν αφορμή κατά του Ιησού, «εις το παραδούναι αυτόν τη αρχή και τη εξουσία του ηγεμόνος» (Λουκ. κ' 20).

Η επιστολή αναφέρεται στον ιδιωτικό ναό που έχει ανεγείρει ο παραλήπτης σε ιδιόκτητο κτήμα, ο δε αποστολέας τον προειδοποιεί ότι οι ιδιωτικοί ναοί, αν παρέχουν: «δυνατότητα προσελεύσεως οποιουδήποτε τρίτου (...) σφραγίζονται από την αστυνομική αρχή με εντολή του μητροπολίτη (...) και απαλλοτριώνονται αναγκαστικώς (...). Διά τούτο:

1. Απαγορεύεται από τούδε και εις το εξής οποιαδήποτε πραγματοποίηση άλλης πράξης λατρευτικής ή λειτουργικής εκτός της ημέρας της εορτής του ιερού ναού, για την οποία θα αιτείσθε εγγράφως την παροχήν αδείας λειτουργίας από την ιερά μητρόπολη (...).
2. Απαγορεύεται η χρήση του ιερού ναού για την πραγματοποίηση άλλων εκδηλώσεων (...). Οποιαδήποτε παρέκκλιση από της σήμερον θα συνεπάγεται τις από το νόμον προβλεπόμενες κυρώσεις».

Βεβαίως ο νόμος, που επικαλείται η σεβασμιότητά του, είναι νόμος της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου (Μεταξά), δηλαδή θεσπίστηκε πριν από εβδομήντα χρόνια, υπό καθεστώς ανελευθερίας. Ενας νόμος που δεν μπορεί να εφαρμοστεί πια, επειδή είναι αντίθετος στο θεμελιακό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, εγγυημένο δε από το δικαστήριο του Στρασβούργου, [...] (πλήρες κείμενο >>>)

Από πλευράς μου σημειώνω τα εξής, ως σχόλιο:

1. Είναι προφανέστατος ο λόγος που τέθηκε σε εφαρμογή επί δικτατορίας (εννοείται!) αυτή η διάταξη: Να μην τολμήσει κάποιος που διαθέτει ιδιωτικό ναό να τελέσει μνημόσυνα, γάμους, ευχέλαια και ό,τι άλλο εισπρακτικό έχουν επινοήσει οι παπάδες, το οποίο μπορεί μειώσει τα έσοδα του τοπικού εκκλησιαστικού τελετουργού και εισπράκτορα.
2. Ο κ. Μπέης (τον οποίο συμβαίνει να γνωρίζω από ετών προσωπικά και μπορώ να βεβαιώσω για την έμφυτη ταπεινότητα και μετριοπάθεια που τον χαρακτηρίζουν), ζει σχιζοφρενικά: αφενός συμμετέχει για δικούς του λόγους σε ένα μηχανισμό, ο οποίος έχει αποκλειστικό στόχο τον πλουτισμό και τη συσσώρευση εξουσίας και, αφετέρου, αναπαράγει ο ίδιος φραστικώς αποσπάσματα από παλιά «μαγικά» κείμενα αυτού ακριβώς του εκμεταλλευτικού μηχανισμού, τα οποία κείμενα δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα και για κανέναν, παρά αποβλέπουν αποκλειστικώς στην παραμυθίαν αμόρφωτων ηλικιωμένων ατόμων για να αφήσουν στο παγκάρι τον οβολό τους και για να παραγεμίσουν με την παρουσία τους τους άδειους ναούς.
3. Στα νομικά μέσα που παραθέτει ο κ. Μπέης ως έγκριτος νομικός για την υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας κάποιου κληρικού ή και γενικότερα Έλληνα πολίτη, ο οποίος θα ήθελε σε ιδιωτικό ναό να τελέσει τις όποιες θρησκευτικές ιερουργίες, ουσιαστικά, δεν αναφέρεται καν στα ελληνικά δικαστήρια και τους νόμους, αλλά κάνει άλμα από το ελληνικό Σύνταγμα στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου και στο δικαστήριο του Στρασβούργου. Καθηγητής της Νομικής και παλαιότερα Γενικός Γραμματέας στο Υπ. Παιδείας ο ίδιος, δεν φαίνεται να έχει καμιά ελπίδα δικαίωσης του Έλληνα πολίτη από τον οπισθοδρομικό δικαστικό μηχανισμό της χώρας, ο οποίος με κάθε ευκαιρία διατρανώνει το οπισθοδρομικό φρόνημά του, τελώντας στο χώρο των δικαστηρίων αγιασμούς, ευχέλαια, τρισάγια και εκκλησιασμούς - σε μερικές εβδομάδες θα δοθούν πάλι οι σχετικές παραστάσεις.