Διαχρονική οπισθοδρομικότητα
(του Aντώνη Kαρκαγιάννη, Καθημερινή, 31/7/2008)
Η επιστολογράφος που φιλοξενούμε σήμερα στη στήλη ζει και εργάζεται ως γιατρός στην Ιταλία. Κατάγεται από την Κέρκυρα, σπούδασε Ιατρική στην Ιταλία και αποφάσισε να παραμείνει και να σταδιοδρομήσει εκεί. Η δεύτερη φυσική εξέλιξη ήταν να αποφασίσει να παντρευτεί Ιταλό και μάλιστα καθηγητή της Ιατρικής σε εκεί πανεπιστήμιο. [...]
Πολιτικός γάμος στο Δήμο Αραδίππου
Αποφάσισαν επίσης ο γάμος να είναι πολιτικός και να τελεστεί στην Κέρκυρα [...] Όταν η μέλλουσα νύφη υπέβαλε την αίτηση με όλα τα σχετικά, τα οποία ο υπάλληλος ερεύνησε ένα προς ένα με μεγάλη προσοχή, έκπληκτη άκουσε την ερώτηση: «Και ποιο είναι το θρήσκευμα του μέλλοντος συζύγου σας». Αιφνιδιασμένη εκείνη απάντησε «Δεν ξέρω!». Και πραγματικά δεν ήξερε γιατί, όσο καιρό τον γνώριζε, δεν έτυχε να τους απασχολήσει το θέμα. Ούτε αυτή τον ρώτησε, ούτε αυτός τη ρώτησε.
Τηλεφώνησε, λοιπόν στην Ιταλία για να μάθει από τον ίδιο. Εκπληκτος ο μέλλων σύζυγος είπε και εκείνος « Δεν ξέρω! Ποτέ στη ζωή μου δεν χρειάσθηκε να δηλώσω θρήσκευμα και αισθάνομαι μάλλον άθρησκος. Ξέρω μόνο ότι ο πατέρας μου είναι εβραίος και η μητέρα μου καθολική, αλλά ποτέ δεν έτυχε να μου μιλήσουν ούτε για τον εβραϊσμό ούτε για τον καθολικισμό. Δεν μπορώ να δηλώσω ότι έχω κάποιο θρήσκευμα. Αλλά και να αισθανόμουν ότι έχω κάποιο θρήσκευμα, πάλι δεν θα το δήλωνα για να νομιμοποιήσω τον γάμο μου. Το θρήσκευμα, αν είχα, θα ήταν δική μου εσωτερική υπόθεση, θα αφορούσε τη σκέψη και τη συνείδησή μου και δεν καταλαβαίνω τι σχέση μπορεί να έχει με δημόσιες πράξεις, όπως είναι ο γάμος, με δημόσιες υπηρεσίες και δημόσια έγγραφα».
Για να μην ανησυχείτε για το μέλλον του ζεύγους, ξεπεράστηκε και αυτό το εμπόδιο και ο πολιτικός γάμος τελέσθηκε στην πανέμορφη αίθουσα του Δημοτικού Μεγάρου, στο παλιό και περίφημο λυρικό θέατρο. Τέλος καλό όλα καλά. Επιτρέψτε μου όμως να παρατηρήσω και να καταθέσω μια σκέψη. Αυτή η προσήλωσή μας στο θρήσκευμα και η επιμονή μας να αναγράφεται σε δημόσια έγγραφα (θυμηθείτε τις ταυτότητες) πρέπει να έρχεται από... τα βάθη της Τουρκοκρατίας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν γνώριζε και δεν αναγνώριζε διαχωρισμούς σε λαούς, έθνη, γλώσσες και πολιτισμούς. Γνώριζε και αναγνώριζε μόνο τον διαχωρισμό στο θρήσκευμα. (πλήρες κείμενο >>>)
Πολιτικός γάμος στο Δήμο Αραδίππου
Τηλεφώνησε, λοιπόν στην Ιταλία για να μάθει από τον ίδιο. Εκπληκτος ο μέλλων σύζυγος είπε και εκείνος « Δεν ξέρω! Ποτέ στη ζωή μου δεν χρειάσθηκε να δηλώσω θρήσκευμα και αισθάνομαι μάλλον άθρησκος. Ξέρω μόνο ότι ο πατέρας μου είναι εβραίος και η μητέρα μου καθολική, αλλά ποτέ δεν έτυχε να μου μιλήσουν ούτε για τον εβραϊσμό ούτε για τον καθολικισμό. Δεν μπορώ να δηλώσω ότι έχω κάποιο θρήσκευμα. Αλλά και να αισθανόμουν ότι έχω κάποιο θρήσκευμα, πάλι δεν θα το δήλωνα για να νομιμοποιήσω τον γάμο μου. Το θρήσκευμα, αν είχα, θα ήταν δική μου εσωτερική υπόθεση, θα αφορούσε τη σκέψη και τη συνείδησή μου και δεν καταλαβαίνω τι σχέση μπορεί να έχει με δημόσιες πράξεις, όπως είναι ο γάμος, με δημόσιες υπηρεσίες και δημόσια έγγραφα».
Για να μην ανησυχείτε για το μέλλον του ζεύγους, ξεπεράστηκε και αυτό το εμπόδιο και ο πολιτικός γάμος τελέσθηκε στην πανέμορφη αίθουσα του Δημοτικού Μεγάρου, στο παλιό και περίφημο λυρικό θέατρο. Τέλος καλό όλα καλά. Επιτρέψτε μου όμως να παρατηρήσω και να καταθέσω μια σκέψη. Αυτή η προσήλωσή μας στο θρήσκευμα και η επιμονή μας να αναγράφεται σε δημόσια έγγραφα (θυμηθείτε τις ταυτότητες) πρέπει να έρχεται από... τα βάθη της Τουρκοκρατίας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν γνώριζε και δεν αναγνώριζε διαχωρισμούς σε λαούς, έθνη, γλώσσες και πολιτισμούς. Γνώριζε και αναγνώριζε μόνο τον διαχωρισμό στο θρήσκευμα. (πλήρες κείμενο >>>)
Να προσθέσω εγώ, σε συνεργασία με τον εκκλησιαστικό μηχανισμό, ο οποίος είχε (τα μέλη του) ίδιον συμφέρον γι' αυτό το θρησκευτικό διαχωρισμό!
