...
Γράφει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπ. Αθηνών και νυν κληρικός, Κώστας Μπέης, στην Ελευθεροτυπία, 30/7/2008:
Γράφει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπ. Αθηνών και νυν κληρικός, Κώστας Μπέης, στην Ελευθεροτυπία, 30/7/2008:
Πριν από κάποια χρόνια, φίλος ιερέας περπατούσε αμέριμνος στον Πειραιά, οπότε τον σταμάτησε άλλος ιερέας με το ερώτημα, αν υπηρετεί εκεί. Καθώς απάντησε δε (ο πρώτος) αρνητικά, δέχθηκε το περαιτέρω ερώτημα αν είχε την άδεια του επιχώριου επισκόπου να κυκλοφορεί στην περιοχή του.
Ο ερωτώμενος απάντησε ότι υπηρετεί στην Αθήνα, κατονόμασε τον ναό του και εξήγησε ότι έχει γεννηθεί στον Πειραιά και ότι κατέβηκε με τον «Ηλεκτρικό» να επισκεφθεί συγγενή του. Οπωσδήποτε, του επιστήθηκε η προσοχή, άλλη φορά να ζητεί προηγουμένως την άδεια του επιχώριου επισκόπου, γιατί διαφορετικά διαπράττει το κανονικό αδίκημα της «εισπήδησης» (πλήρες κείμενο >>>).
Εννοείται, ο ερωτών παπάς φοβήθηκε μην κάνει ο επισκέπτης κανένα ευχέλαιο ή μνημόσυνο και εισπράξει από τη γιαγιά το χρήμα που «δικαιούται» ο ίδιος λόγω εντοπιότητας. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι, όμως, ισχύει για τους κληρικούς το ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης; Το οποίο ήταν κατοχειρωμένο ακόμα και επί οθωμανικής κατοχής των Βαλκανίων, γι' αυτό γινόντουσαν διάφοροι κληρικοί, ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα.
Προσωπικά ουδόλως με απασχολεί, αν και πού θα κυκλοφορήσει κάθε κληρικός. Είναι όμως ενδιαφέρον να καταγραφεί, ποιες αναξιοπρεπείς ρυθμίσεις δέχονται κάποιοι άνθρωποι σε βάρος τους, προκειμένου να υπηρετήσουν εμμίσθως και ακόπως ένα καταπιεστικό μηχανισμό. Αντίστοιχα ισχύουν και για πολλούς στρατιωτικούς, αλλά και για όσους έχουν ενταχθεί σε κομματικούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς!
Φαντάζομαι το βαθμό του ξεπεσμού που μπορεί να φτάσει ένας παπάς, ο οποίος πρέπει, για να πάει π.χ. από την Καλλιθέα στη Νέα Σμύρνη, όπου περνάει στο φέουδο άλλου μητροπολίτη, να πάρει την άδεια του «επιχώριου επισκόπου». Πάλι καλά που δεν του ζητάνε ταυτότητα με αναγραφή θρησκεύματος και τελωνειακό έλεγχο για εισαγόμενα είδη - κανένα χαλβά, κανένα μαντολάτο...
Σε μια εποχή που συμπτύσσονται κράτη και κοινωνίες με ιστορία αιώνων σε νέες γεωγραφικές και πολιτικές ενότητες, το οπισθοδρομικό παπαδαριό διαμοιράζει συνοικίες και γειτονιές!
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)Προσωπικά ουδόλως με απασχολεί, αν και πού θα κυκλοφορήσει κάθε κληρικός. Είναι όμως ενδιαφέρον να καταγραφεί, ποιες αναξιοπρεπείς ρυθμίσεις δέχονται κάποιοι άνθρωποι σε βάρος τους, προκειμένου να υπηρετήσουν εμμίσθως και ακόπως ένα καταπιεστικό μηχανισμό. Αντίστοιχα ισχύουν και για πολλούς στρατιωτικούς, αλλά και για όσους έχουν ενταχθεί σε κομματικούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς!
Φαντάζομαι το βαθμό του ξεπεσμού που μπορεί να φτάσει ένας παπάς, ο οποίος πρέπει, για να πάει π.χ. από την Καλλιθέα στη Νέα Σμύρνη, όπου περνάει στο φέουδο άλλου μητροπολίτη, να πάρει την άδεια του «επιχώριου επισκόπου». Πάλι καλά που δεν του ζητάνε ταυτότητα με αναγραφή θρησκεύματος και τελωνειακό έλεγχο για εισαγόμενα είδη - κανένα χαλβά, κανένα μαντολάτο...
Σε μια εποχή που συμπτύσσονται κράτη και κοινωνίες με ιστορία αιώνων σε νέες γεωγραφικές και πολιτικές ενότητες, το οπισθοδρομικό παπαδαριό διαμοιράζει συνοικίες και γειτονιές!
