Διαχρονική οπισθοδρομικότητα
Σε μια οικογένεια στο ομόσπονδο κράτος του Hessen/Γερμανία με 7 παιδιά, από 15 ετών μέχρι 8 μηνών, καταδικάστηκαν οι δύο γονείς σε φυλάκιση 3 μηνών έκαστος επειδή δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να πάνε σχολείο. Τα παιδιά δεν είναι αναλφάβητα, αλλά εκπαιδεύονται για θρησκευτικούς λόγους από τους γονείς στο σπίτι, σε όλα τα μαθήματα, από Φιλολογία και Μαθηματικά, μέχρι Μουσική και Γυμναστική, με κύριο αντικείμενο εμβάθυνσης, εννοείται, τα Θρησκευτικά.
Ο «λόγος του θεού» βρίσκεται σε κάθε σημείο τους σπιτιού της θρησκόληπτης οικογένειας Dudek. Με μαεστρία έχει κατασκευάσει ο πατέρας, Juergen, 47 ετών, πινακίδες από κορμό δέντρου, πάνω στις οποίες έχει γράψει με καλλιγραφικά γράμματα εμψυχωτικά ρητά από την Π.Δ. και την Κ.Δ. Ψαλμοί, σοφίες Σολομώντα, προφητείες, αγαπησιάρικα μηνύματα του Χριστούλη, λόγια των Αποστόλων και κυρίως του Παύλου κ.ο.κ. Όλο το σπίτι είναι διακοσμημένο, εκτός από γλυκερές προτεσταντικές εικόνες, με ρητά και ζωγραφικούς πίνακες θρησκευτικής θεματολογίας.
Η μητέρα, Rosemarie, 42 ετών, επιμένει απόλυτα στις οικογενειακές εκπαιδευτικές επιλογές, ζήτησε μόνο να μην εκτίσει την ποινή της τρίμηνης φυλάκισης ταυτόχρονα με τον άντρα της, για να μείνει κάποιος στο σπίτι με τα 7 παιδιά, τα οποία έχουν όλα ονόματα από την Π.Δ., Ιωννάθαν, Δανιήλ, Ραχήλ, Ιερεμίας κ.ο.κ.
Οι ίδιοι οι γονείς, η μητέρα ευαγγελική, ο πατέρας καθολικός, είχαν πάει στην εποχή τους κανονικά στο σχολείο. Γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο, ο σύζυγος σπούδαζε δημοσιογραφία και η σύζυγος μουσική. Με το που παντρεύτηκαν, εγκατέλειψαν το επάγγελμά τους, εγκαταστάθηκαν σε μια αγροικία με μεγάλο κτήμα, μακριά από την πόλη και ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες. Τα απογεύματα διδάσκουν ιδιωτικά γερμανικά και μουσική σε ομάδες μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες από την περιοχή, κάτι σαν φροντιστήριο. Σημαντικότερη όμως από τις ασχολίες τους στον καθαρό αέρα του χωριού είναι η παραγωγή παιδιών.
Όταν έφτασε το πρώτο παιδί τους τη σχολική ηλικία, αποφάσισαν οι γονείς να το κρατήσουν σπίτι για να εκπαιδευτεί «σωστά», με το «λόγο του θεού»! Βέβαια, στα σχολεία των αγροτικών περιοχών της Γερμανίας υπάρχουν πάμπολλοι θεόπληκτοι δάσκαλοι που θα παρείχαν την απαραίτητη οπισθοδρομική εκπαίδευση με ιστορίες από τις ιουδαϊκές φαντασιώσεις και γεγονότα της ερήμου. Όμως οι γονείς Dudek δεν εμπιστεύονταν εκείνους τους δασκάλους και καθηγητές που έφερναν στο σχολείο το κοσμικό πνεύμα, που διαδίδουν τις ιδέες των απίστων (καταραμένος Διαφωτισμός που έλεγε και κάποιος παρ' ημίν!) αλλά, κυρίως, δεν εμπιστεύονταν τους μελλοντικούς συμμαθητές των παιδιών τους, μέσω των οποίων διαχέεται στο σχολείο ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ομογενοποιείται η συμπεριφορά των νέων ανθρώπων και δημιουργούνται αυτό που ονομάζουμε κοινές αντιλήψεις και κοινωνικές συνήθειες.
Όταν δήλωσαν οι γονείς στην αρμόδια σχολική διεύθυνση ότι θα διδάξουν κατ' οίκον το παιδί τους, πήραν την απάντηση ότι η «θρησκευτική ελευθερία» δεν απαλλάσσει κανέναν από τις υποχρεώσεις του και μία σημαντική εξ αυτών είναι η υποχρεωτική και ομαδική σχολική εκπαίδευση. Οι γονείς δεν συμφώνησαν και μετά από μερικούς μήνες βρέθηκαν κατηγορούμενοι στο δικαστήριο. Η πρώτη ποινή, μετά από πολλαπλές αναβολές και προσπάθειες συμβιβασμού, ήταν 300 € για τον κάθε γονέα.
Όταν μετά από 6 μήνες δεν είχε παρουσιαστεί ο νεαρός στο δημοτικό σχολείο της περιοχής, ξεκίνησε νέα δικαστική διαδικασία, η οποία κατέληξε σε νέα ποινή 900 € για κάθε γονέα. Η τρίτη δίκη επέφερε, πάλι μετά από αναβολές και γνωματεύσεις ειδικών, όλες σε βάρος των θεόπληκτων γονέων, 3 μήνες φυλάκιση. Τα πενιχρά έσοδα της οικογένειας προέρχονται από τα ιδιαίτερα μαθήματα που κάνουν οι γονείς και από το οικογενειακό επίδομα που εισπράττουν από το κράτος για 7 παιδιά. Η διατροφή τους στηρίζεται στα προϊόντα που παράγουν οι ίδιοι στο αγρόκτημα.
Ο αντίλογός τους είναι ότι η σχολική υπηρεσία δεν έστειλε ποτέ κάποιον ελεγκτή να διαπιστώσει πόσο συγκροτημένα γίνεται το μάθημα στα παιδιά, κατά τάξη και με τα κατάλληλα βιβλία. Επίσης ότι «υποχρεωτική εκπαίδευση» δεν σημαίνει απαραιτήτως εκπαίδευση στο δημόσιο σχολείο. Μόνο που οι γονείς Dudek δεν έχουν διδακτική επάρκεια, σύμφωνα με τους νόμους και ένα θρησκευτικό σχολείο που λειτουργεί στην περιοχή τους και θα μπορούσε να προσεγγίζει τις ιδέες τους περί εκπαίδευσης, δεν το εμπιστεύονται. Προφανώς δεν διαθέτουν και την οικονομική επιφάνεια για να στείλουν τόσα παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο.
Δεν επιτρέπεται να νομιστεί δε ότι τα παιδιά της οικογένειας Dudek είναι καθυστερημένα ή έχουν ελλιπείς γνώσεις: όταν ο πρώτος γιος της οικογένειας, Ιωννάθαν, ήθελε να επισκεφτεί ένα τεχνικό σχολείο, πήγε πράγματι στο δημόσιο σχολείο της περιοχής, όπου τελείωσε τις 2 τάξεις με άριστα, καλύτερος απ’ όλους τους συμμαθητές του. Μόνο που, όπως δηλώνουν οι δάσκαλοι, το ευφυέστατο αυτό παιδί ήταν αγοραφοβικό, δεν είχε καμιά επαφή με τους συμμαθητές και καμιά εμπιστοσύνη στους καθηγητές του και μόνο με τα αδέλφια και τους γονείς του συμπεριφερόταν φυσιολογικά.
Οι καθηγητές του σχολείου για επαγγελματικό προσανατολισμό διέγνωσαν, μετά από εξέταση του Ιωννάθαν με τα συνήθη τεστ δεξιοτήτων και ευφυΐας ότι ο μαθητής θα ήταν κατάλληλος να σπουδάσει Μαθηματικά, Πληροφορική, Ηλεκτρονική ή άλλες συναφείς τεχνολογίες. Ο ίδιος θέλει όμως, μετά από συζήτηση με τους γονείς του, να γίνει ξυλουργός, γιατί μόνο επαγγέλματα που αναφέρονται στη Βίβλο είναι κατάλληλα για τους ανθρώπους του θεού!
Ποια είναι η άποψη των καταδικασθέντων για την απόφαση του δικαστηρίου; Απλά περιφρόνηση, αφού μόνος «δικαστής είναι ο κύριός μας» (Ησαΐας, 33,22). Και πώς θα αντιμετωπίσουν μελλοντικά το πρόβλημα δεδομένου ότι ακολουθούν αρκετά παιδιά ακόμα που πηγαίνουν ή πρέπει να πάνε επίσης στο σχολείο; Ο πατέρας Dudek δηλώνει ότι σκέφτονται να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία, όπου λόγω των άγονων εκτάσεων και των μεγάλων αποστάσεων έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν δημόσια σχολεία για τα παιδιά. Έτσι, τα δικά τους παιδιά θα «μορφωθούν» με το λόγο του θεού, για μια ζωή στην έρημο, απ’ όπου ήρθε και η «θρησκεία της σωτηρίας»!
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
