«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Η Αμαλία με΄ έναν πολύ ιδιαίτερο -δικό της τρόπο, έγινε ο δικός μας άνθρωπος μέσα από τον κυβερνοχώρο. Έγινε το παιδί μας, η αδερφή μας, η μάνα μας, η κολλητή μας, ο δικός μας άνθρωπος και εξακολουθεί να είναι. Η Αμαλία ταξίδεψε παίρνοντας μαζί της θυμό και αδικία.
Είχε το σθένος και τη θάρρος παρά το νεαρό της ηλικίας της να παρουσιάσει επώνυμα μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο την αβάσταχτη ελαφρότητα της ασυδοσίας του ιατρικού μας συστήματος και να βρει εκατοντάδες συμπαραστάτες στον πόνο της - μας.
Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)
Μια βόλτα στο ιστολόγιό της http://www.fakellaki.blogspot.com/ είναι αρκετή για να έρθεις σε μετωπική με τον ανθρώπινο πόνο.
Σήμερα, 1η Ιουνίου, μία εβδομάδα χωρίς την Αμαλία, γίνεται μια διαδικτυακή κίνηση φίλων της Αμαλίας η οποία ξεκίνησε τα ξημερώματα και θα διαρκέσει μέχρι τα μεσάνυχτα.Είναι μια αντίδραση χιλιάδων μπλόγκερς τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό οι οποίοι συνεχίζουν να διαμαρτύρονται και θα συναντώνται κάθε 1 η Ιουνίου ανάβοντας ένα « διαδικτυακό» κεράκι στη μνήμη της
Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων: Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι «για την Αμαλία».
(Ναθαναηλίδου Αννα, Καθημερινή, 1/6/2007)
