Χωρίς να παραβλέπουμε ότι, η υποχρεωμένη να ζει στη σκιά μιας πραγματικής ή υποτιθέμενης κρίσης εποχή μας, υιοθετεί τις λεκτικές υπερβολές, η σκυταλοδρομία ανάμεσα στις διαδικασίες επιταχυνόμενης καταστροφής του περιβάλλοντος και μιας προσπάθειας λήψης μέτρων προστασίας του είναι καθημερινή και υπαρκτή. Δεδομένου δε ότι διαχρονικά οι αγωνίες για το μέλλον αναζητούσαν ερμηνευτικά σχήματα στο καταγεγραμμένο παρελθόν, ένα βιβλίο που μελετά τις ιστορικές καταρρεύσεις πολιτισμών είναι και επίκαιρο και χρήσιμο.
Με τον όρο κατάρρευση (collapse) ο συγγραφέας περιγράφει μια δραματική μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού και/ή της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής συνθετότητας, σε σημαντική έκταση και σε μεγάλη περίοδο. Μάλιστα θεωρεί ότι ένας πλήρης τίτλος για το βιβλίο του θα ήταν: «Κοινωνικές καταρρεύσεις όπου ενέχεται μια περιβαλλοντική συνιστώσα και σε μερικές περιπτώσεις συμβάλλουν επίσης κλιματικές αλλαγές, εχθρικοί γείτονες και εμπορικοί εταίροι, συν ζητήματα κοινωνικών αντιδράσεων» (πλήρες κείμενο>>>).
