Διαχρονική οπισθοδρομικότητα
Την άσβηστη φλόγα της Κόλασης, όπου θα καίγονται αιωνίως οι άπιστοι θύμισε, μέρες που έρχονται, στο εκκλησίασμα ο Πάπας Βενέδικτος, διακρίνοντας (ίσως) μια αύξηση των ανομημάτων του. Σε πρόσφατο κήρυγμα του, σε ενορία της Ρώμης, ο Πάπας επισήμανε ότι πολλοί στον σύγχρονο κόσμο, περιλαμβανομένων και κάποιων πιστών, έχουν ξεχάσει ότι αν δεν ομολογήσουν τις αμαρτίες τους και δεν υποσχεθούν ότι δεν θα τις επαναλάβουν, κινδυνεύουν να καταδικαστούν στο πυρ το εξώτερον. Η κόλαση «υπάρχει πραγματικά και είναι αιώνια, παρότι κανείς πια δεν μιλάει γι’ αυτή», φέρεται να είπε ο προκαθήμενος τη Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Υπενθύμισε ότι υπάρχει πάντα η οδός της συγχώρεσης και επισήμανε ότι «οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τη σωτηρία... καθώς η χριστιανική πίστη δεν επιβάλλεται σε κανέναν, είναι δώρο, μια προσφορά στην ανθρωπότητα». Ωστόσο, ο 79χρονος Πάπας απέφυγε να υπεισέλθει σε περαιτέρω λεπτομέρειες· γι’ αυτό ίσως αξιωματούχοι του Βατικανού διευκρίνισαν τρόπον τινά τις επισημάνσεις του, λέγοντας ότι η κόλαση δεν είναι παρά «η αιώνια απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό» και πρέπει να νοείται «συμβολικά και όχι σωματικά».
(Καθημερινή, 29/3/2007)
Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει η κόλαση, είναι πραγματική με καζάνια, καυτά λάδια και διαβολικούς μάγειρες ή είναι συμβολική; Ο μόνος λόγος που με προβληματίζει είναι επειδή θέλω να ξέρω, πού θα οδηγηθούν οι ανά τους αιώνες θρησκευτικοί ηγέτες με τόσες αμαρτίες που έχουν διαπράξει στην επίγεια ζωή τους, πολεμοκαπηλεία, απληστία, εξουσιομανία και φιληδονία.
