Διαθρησκευτική συνάντηση για την ειρήνη
Καθημερινή, 28/10/2011
Όνειδος για τη χριστιανοσύνη χαρακτήρισε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της μακράς του ιστορίας ο χριστιανισμός χρησιμοποίησε βία στο όνομα του Θεού· βία, η οποία, όπως τόνισε, δεν έχει καμιά θέση στον σημερινό κόσμο. Ο Πάπας προέβη στη συγκεκριμένη δήλωση κατά τη διάρκεια ομιλίας του ενώπιον 300 θρησκευτικών ηγετών από όλο τον κόσμο -μεταξύ άλλων, χριστιανών, εβραίων, μουσουλμάνων, ινδουιστών, σιντοϊστών, ταοϊστών και βουδιστών- στο πλαίσιο διαθρησκειακής συνάντησης για την ειρήνη, που οργανώθηκε στην Ασίζη της Ιταλίας.
«Με ντροπή παραδεχόμαστε ότι ο χριστιανισμός έκανε χρήση της βίας στο όνομα της πίστης, γεγονός το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τη φύση της χριστιανικής πίστης», τόνισε ο Ποντίφικας. Ηταν μια από τις λίγες φορές που Πάπας ζήτησε συγγνώμη για γεγονότα όπως οι Σταυροφορίες και η χρήση βίας για τη διάδοση του χριστιανισμού στον Νέο Κόσμο. Το 2000, ο προκάτοχος του Βενέδικτου, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, είχε ζητήσει συγγνώμη για τα ιστορικά σφάλματα του χριστιανισμού. Στην ομιλία του, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ καταδίκασε την τρομοκρατία και πρόσθεσε ότι η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η άρνηση του Θεού μπορεί να προκαλέσει βία χωρίς όρια.
«Με ντροπή παραδεχόμαστε ότι ο χριστιανισμός έκανε χρήση της βίας στο όνομα της πίστης, γεγονός το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τη φύση της χριστιανικής πίστης», τόνισε ο Ποντίφικας. Ηταν μια από τις λίγες φορές που Πάπας ζήτησε συγγνώμη για γεγονότα όπως οι Σταυροφορίες και η χρήση βίας για τη διάδοση του χριστιανισμού στον Νέο Κόσμο. Το 2000, ο προκάτοχος του Βενέδικτου, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, είχε ζητήσει συγγνώμη για τα ιστορικά σφάλματα του χριστιανισμού. Στην ομιλία του, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ καταδίκασε την τρομοκρατία και πρόσθεσε ότι η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η άρνηση του Θεού μπορεί να προκαλέσει βία χωρίς όρια.
Η συνάντηση της Ασίζης οργανώθηκε με αφορμή την 25η επέτειο από την ιστορική πρωτοβουλία για την ειρήνη, την οποία είχε αναλάβει το 1986 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄. Στην εφετινή συνάντηση ωστόσο, δεν προβλεπόταν κοινή προσευχή των θρησκευτικών ηγετών. Το γεγονός αντανακλά τη διαφορετική, πιο συντηρητική άποψη του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ για τη σχέση του καθολικισμού με τις άλλες θρησκείες. Ως καρδινάλιος, ο Βενέδικτος δεν είχε τότε συμμετάσχει στη συνάντηση του 1986 και αργότερα άσκησε κριτική εναντίον της, διότι είχε υπονοήσει ότι όλες οι θρησκείες είναι, κατά κάποιον τρόπο, ίσες.
Εμείς ξέραμε ότι είναι όνειδος για τον πολιτισμό και αυτογελοιοποίηση για την προβαλλόμενη πίστη τα διαχρονικά εγκλήματα του εκκλησιαστικού μηχανισμού, παντού όπου έφτασε με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις για να επιβάλλει τη "θρησκεία της αγάπης" και να διευρύνει το ταμείο εισπράξεων.
Αυτό που δεν τολμάει να θέσει προς συζήτηση ο πάπας, ούτε και άλλος υψηλόβαθμος στον εκκλησιαστικό μηχανισμό, είναι, γιατί ο προβαλλόμενος "θεός της αγάπης" έχει σιωπήσει επί 2000 χρόνια γι' αυτά τα εγκλήματα που οι ίδιοι οι πιστοί του παραδέχονται; Είναι αδιάφορος, άρα όχι πανάγαθος; Δεν μπορούσε να επέμβει, άρα δεν είναι παντοδύναμος; Μήπως δεν τα ήξερε, άρα δεν είναι πάνσοφος; Αφού λοιπόν δεν επιβεβαιώνονται τα χαρακτηριστικά που (πρέπει να) έχει ο θεός, ποιο συμπέρασμα βγάζουμε για την ύπαρξή του;
Το άλλο όμως που παρεισφρέει στο κείμενο, ότι δηλαδή "η άρνηση του Θεού μπορεί να προκαλέσει βία χωρίς όρια", τι ακριβώς σημαίνει; Ξεκίνησε ποτέ κάποιος δηλωμένος άθεος να μακελέψει λαούς και έθνη; Αυτοί που το έκαναν συστηματικά ήταν εκπρόσωποι των μονοθεϊστικών θρησκειών, πάντα "καλοί" αυτοί εναντίον των "κακών"... Μήπως εννοούν τον Mεγαλέξανδρο, τον Ιούλιο Καίσαρα ή τον Οκταβιανό Αύγουστο, τον Αττίλα των Ούνων ή τον Τσεγκίς Χαν; Αυτοί πράγματι δεν ήταν εκπρόσωποι κάποιας μονοθεϊστικής θρησκείας, αλλά και δεν ξεκίνησαν για κατακτήσεις και πλιάτσικο στο όνομα κάποιου δικού τους θεού ή της αθεΐας...
Στους καιρούς μας δε, ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ήταν καθολικοί, ουδέποτε αποχώρησαν από την οργανωμένη θρησκεία τους και υπέγραψαν συμφωνίες συνεργασίας και συναλληλίας με το Βατικανό. Οι Ταλιμπάν που έπεσαν στους δίδυμους πύργους με αεροπλάνα, στο όνομα του θεούς τους το έκαναν κι αυτοί! Άρα τι νόημα έχει αυτή η φράση σε ένα κείμενο (υποκριτικής) συγγνώμης;
Απλά, ενδιαφέρονται να υπάρχει διάχυση της ευθύνης: κάναμε εμείς, αλλά κάνανε και οι "άλλοι" (ποιοι άλλοι;) εγκλήματα, οπότε περίπου πατσίζουμε. Φταίμε εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής... Ως γνωστόν ο Χριστούλης είπε "αγαπάτε αλλήλους με συμψηφισμούς..." Μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους γελοιοποιούνται...
