Χριστός και Παναγία...
του Παντελή Mπουκάλα, Καθημερινή, 22/09/11
Οι σχέσεις του καθενός με τον Θεό του, είτε τον πίστεψε σε ώριμη ηλικία είτε κληρονόμησε την πίστη από το οικογενειακό και εθνικό περιβάλλον του, είναι προσωπική του υπόθεση· πιστεύει-δεν πιστεύει, είναι δικός του λογαριασμός, και όχι επιταγή προς εξαργύρωση. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όσον αφορά τον οικείο μας χριστιανισμό, που και την επί ματαίω λήψη του θεϊκού ονόματος απαγορεύει, αλλά και τις ελεημοσύνες και τις προσευχές «έμπροσθεν των ανθρώπων προς το θεαθήναι αυτοίς» καταδικάζει ρητά, θα περίμενε κανείς ότι το ναρκισσιστικά ή δημαγωγικά επιδεικνυόμενο θρησκευτικό φρόνημα θα προκαλούσε βαριά δυσφορία στο χριστεπώνυμο πλήρωμα και, ως εκ τούτου, θα αποθάρρυνε τους δημοσίως και θεατρικότατα σταυροκοπούμενους.
Δεν φαίνεται όμως να έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Η πίστη, αυθεντική ή απλώς δηλούμενη, είναι κι αυτή ένα κομμάτι του πολιτικού παιγνίου και του τηλεοπτικώς καθοδηγούμενου σόου. Υπάρχουν έτσι ιεράρχες που συντάσσουν το κήρυγμά τους με την κάμερα κατά νουν και όχι τον πανεπόπτη οφθαλμόν του Θεού, όπως υπάρχουν και πολιτικοί ηγέτες που το «σχέδιό» τους για την οργάνωση των οικονομικών πραγμάτων έχει στο κέντρο του την δεξιάν του Κυρίου, την οποία και αντιμετωπίζουν οι ευσεβείς σαν τμήμα του κομματικού τους οπλοστασίου. Αλλά τίποτα δεν βεβαιώνει ότι ο Θεός των απανταχού χριστιανών είναι νεοδημοκράτης ή φίλα προσκείμενος στο ΛΑΟΣ ούτε φυσικά Ελληνας, όπως επιμένουν ορισμένοι εκ των επί γης εκπροσώπων του.
Τελειώνοντας, λοιπόν, τις προάλλες την επί του όρους της ΔΕΘ ομιλία του, ο κ. Αντώνης Σαμαράς, με το μάλλον μάγκικο παρά νεοορθόδοξο ύφος του, διατράνωσε την πεποίθησή του ότι «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε». Και χωρίς να εξηγήσει αν ο Θεός που επικαλείται είναι ο ίδιος μ’ εκείνον που επικαλείται ο άγιος Εφραίμ ή αν του γνωστοποίησε, λ. χ. σε κάποιο όνειρο (σαν τα όνειρα που έβλεπε ο επίσης θεοδηγούμενος Τζορτζ Μπους) ότι προτίθεται να επηρεάσει πνευματικά τους τροϊκανούς, ώστε να αποδεχθούν την επαναδιαπραγμάτευση, έδωσε την πληροφορία ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο επιβίωσης και στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι. Ολοι προσεύχονται».
Αλλά αν αρκούσαν οι προσευχές, θα είχαμε ήδη σωθεί. Διότι ο αρχηγός της Ν. Δ. δεν άρχισε να προσεύχεται μόλις προχθές στη Θεσσαλονίκη. Προσεύχεται τουλάχιστον από τον Δεκαπενταύγουστο, οπότε, από το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά είχε μοιράσει δίκην αντιδώρου την παραμυθία ότι «με τη βοήθεια της Παναγίας θα τα καταφέρουμε», την ίδια ώρα που ο επίσης θεατρικά ευλαβής κ. Καρατζαφέρης, σε ναό του Παλαιού Φαλήρου αυτός, ευχόταν «να μας βοηθήσει η Παναγία». «Ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος», μας το είπε και ο κ. Βενιζέλος κάποια στιγμή, βασιζόμενος στις συνταγματολογικές του γνώσεις. Μεγάλος μπορεί να είναι. Αλλοθι πάντως δεν είναι για κανέναν.
