του Ανδρέα Πετρουλάκη, protagon.gr, 07/07/2011
Η αρχή είχε γίνει με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ο Σημίτης έδινε μια μοναχική μάχη με μόνους συμπαραστάτες μια μικρή ομάδα στελεχών του κόμματός του και τον τότε Συνασπισμό (το παλιό καλό κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς που σε τίποτα δεν το θυμίζει ο σημερινός). Οι επιφανείς του ΠΑΣΟΚ ηχηρά απόντες. Με προεξάρχοντα τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος έκρυβε μέσα σε ποταμούς σπανίων και απροσδόκητων λέξεων την πραγματική του άποψη.
Οι υπηρεσίες του, ως ικανού πολιτικού και διαπρεπούς συνταγματολόγου, θα μπορούσε να είναι πολύτιμες στην σημαντική εκείνη τομή που έκανε ο Πρωθυπουργός του, αλλά εκείνος προτίμησε να κλείσει το μάτι στις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και το συντηρητικό κοινό της Θεσσαλονίκης.
Ο Ευ.Βενιζέλος, με τον πατέρα και τον κληρικό παππού του.
Το ίδιο έκανε και στην υπόθεση της έκθεσης OUTLOOK. Ως υπουργός Πολιτισμού έκανε το πρωτοφανές, να κατεβάσει από τον χώρο της έκθεσης έναν (αμφιλεγόμενο) πίνακα που υποτίθεται ότι έθιγε τον Ιησού, υποκύπτοντας πάλι στην πίεση του θρησκόληπτου ψηφοφόρου. Ο Υπουργός Πολιτισμού που όφειλε να υπερασπιστεί το δικαίωμα ενός έργου να διανύσει την απαιτούμενη διαδρομή στον χρόνο, ώστε εκείνος και το ειδικό κοινό να αποφανθεί αν πρόκειται ή όχι για έργο Τέχνης, ενήργησε σαν Ενωμοτάρχης που προστατεύει τα χρηστά ήθη. Οι πανθομολογούμενες ρητορικές του δυνατότητες προσφέρθηκαν αφειδώς και στη συσκότιση των ευθυνών των μοναχών του Αγίου Όρους, στην υπόθεση του Βατοπεδίου, προσπαθώντας το σκάνδαλο να χρεωθεί αμιγώς στους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας.
Και τώρα η συνάντηση με τον Ιερώνυμο. Τη στιγμή που ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών είχε καλλιεργήσει το κλίμα για αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας στην μάχη κατά του χρέους (σύμφωνα άλλωστε και με τις ξεκάθαρες προεκλογικές δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού), αλλά και της μείωσης των μισθολογικών υποχρεώσεων του κράτους προς τους κληρικούς στο μισό, ήρθε ο κ. Βενιζέλος να επιβεβαιώσει τους φόβους όσων είχαν παρακολουθήσει τις σχέσεις του με την Εκκλησία αυτά τα χρόνια. Συνομιλώντας και αυτή τη φορά με τους ψηφοφόρους που βγάζουν Ψωμιάδηδες και Παπαθεμελήδες, αδίκησε πάλι τον εαυτό του.
