Τόσο για τον Θεοδωράκη όσο και για τον Καραμπελιά έχω γράψει και παλαιότερα: ανεμοδούρας ο πρώτος, χαοτικός ονειροπαρμένος ο δεύτερος· αμφότεροι δε εγωκεντρικοί και συγκεντρωτικοί, του ελληνορθόδοξου τόξου και άλλα συναφή! Αποκλείεται να κάνουν χωριό μαζί, σκέφτηκα, όταν συνέπτυξαν -μαζί με άλλους- την κίνηση της «Σπίθας». Τώρα που επιβεβαιώνομαι, δεν διεκδικώ δάφνες για προφητικό χάρισμα, ήταν κάτι που έχει φανεί εδώ και δεκαετίες. Χώρισαν λοιπόν και αλληλοεκσφενδονίζουν επικρίσεις, εύχομαι να μην ακολουθήσουν βρισιές, γιατί θα πρέπει να κυκλοφορούμε καλοκαιριάτικα με ομπρέλα!
BHMA, 2/7/2011
Με ένα σύνθημα από τους τοίχους του Μάη του '68, το οποίο έλεγε «Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας...», ο κ. Γ. Καραμπελιάς αποχαιρέτησε τη «Σπίθα» του κ. Μ. Θεοδωράκη ακολουθώντας το παράδειγμα των κκ. Στ. Ληναίου και Δ.Καζάκη, οι οποίοι αποχώρησαν από την κίνηση του διάσημου μουσικοσυνθέτη διαμαρτυρόμενοι για το συγκεντρωτικό μοντέλο λειτουργίας και τη δράση παραγόντων παρά τω κ. Θεοδωράκη, κάνοντας μάλιστα λόγο για «μηχανισμό παρακράτους, ο οποίος ήθελε να αλώσει τη Σπίθα».
Εκ των επικριτών των συγκεντρωτικών πρακτικών, ο κ. Καραμπελιάς, εκπρόσωπος της «εθνικοπατριωτικής Ακροαριστεράς», είχε ενώσει τη φωνή του με τους διαφωνούντες όταν εκδηλώθηκαν έντονες τριβές στο εσωτερικό της «Σπίθας» με επίκεντρο τον παραιτηθέντα έκτοτε διευθυντή Οργανωτικού της Κίνησης κ. Ι. Δημητροκάλλη, άλλοτε στενό συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού και επιτίμου προέδρου της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο, ο κ. Καραμπελιάς παρέμεινε στη Συμβουλευτική Επιτροπή της «Σπίθας», για να αποχωρήσει τελικώς και αυτός.
Εκ των επικριτών των συγκεντρωτικών πρακτικών, ο κ. Καραμπελιάς, εκπρόσωπος της «εθνικοπατριωτικής Ακροαριστεράς», είχε ενώσει τη φωνή του με τους διαφωνούντες όταν εκδηλώθηκαν έντονες τριβές στο εσωτερικό της «Σπίθας» με επίκεντρο τον παραιτηθέντα έκτοτε διευθυντή Οργανωτικού της Κίνησης κ. Ι. Δημητροκάλλη, άλλοτε στενό συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού και επιτίμου προέδρου της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκη. Ωστόσο, ο κ. Καραμπελιάς παρέμεινε στη Συμβουλευτική Επιτροπή της «Σπίθας», για να αποχωρήσει τελικώς και αυτός.
Ο κ. Καραμπελιάς, δραστήριος παράγοντας του μεταπολιτευτικού αντιεξουσιαστικού χώρου και θεωρητικός του «αντάρτικου πόλης», υπήρξε προδικτατορικά μέλος των «Λαμπράκηδων», ακολούθως ανάπτυξε αντιδικτατορική δράση, ενώ έλαβε μέρος ως φοιτητής στα γεγονότα του Μάη 1968 στο Παρίσι. Υπήρξε εκδότης της «Ρήξης» και αργότερα εντάχθηκε στον αστερισμό του καθ' ημάς εθνικοπατριωτικού τόξου, του οποίου αποτελεί, μαζί με τον κ. Κ. Ζουράρι, έναν από τους βασικούς ιδεολογικούς εκφραστές, ενώ είναι εκδότης του θεωρητικού περιοδικού «Άρδην», το οποίο κινείται σε αυτή τη σφαίρα προσέγγισης. Ετσι, βρέθηκε και στη «Σπίθα», η τελευταία συνδιάσκεψη της οποίας πυροδότησε έναν γύρο αντιπαραθέσεων ως προς τη φύση και τον οργανωτικό χαρακτήρα του εγχειρήματος.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή παραίτησής του: «Τα τελευταία γεγονότα στο εσωτερικό της έχουν τροχοδρομήσει αρνητικότατες εξελίξεις για το εγχείρημά μας». Εξαπολύοντας ευθείες βολές επισημαίνει ότι «η έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας, που παρατηρήθηκε στη συνδιάσκεψη, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά συνέχεια μιας τακτικής μηνών, με διαρκείς αντεγκλήσεις και συγκρούσεις χωρίς αρχές· αυτές, δυστυχώς, δεν αντανακλούν μόνο προσωπικές στρατηγικές ή απειρία σε επίπεδο Σπιθών (σ.σ.: πρόκειται για τις οργανώσεις της Κίνησης), αλλά εκπορεύονται κατ΄ εξοχήν από λανθασμένες επιλογές και τακτικές της ίδιας της ηγεσίας της κίνησης». Όπως σημειώνει άλλωστε: «Η αλλαγή τριών (ή μήπως τεσσάρων;) οργανωτικών υπευθύνων, η προώθηση πέντε ή έξι νέων “οργανωτικών” σχημάτων και η έλλειψη παραγωγής πολιτικής -δεν υπάρχει ούτε μία επιτροπή επεξεργασίας θεμάτων- καταδεικνύουν μια μονόπλευρη εμμονή σε ένα μοντέλο οργάνωσης σύμφωνα με το οποίο οι Σπίθες λειτουργούν μόνο ως μηχανισμοί προετοιμασίας μαζικών εκδηλώσεων της ηγεσίας της Κίνησης, με πενιχρή αν όχι ανύπαρκτη παρέμβαση σε μαζικά κινήματα».
Όπως σημειώνει άλλωστε: «Η αλλαγή τριών (ή μήπως τεσσάρων;) οργανωτικών υπευθύνων, η προώθηση πέντε ή έξι νέων "οργανωτικών" σχημάτων και η έλλειψη παραγωγής πολιτικής -δεν υπάρχει ούτε μία επιτροπή επεξεργασίας θεμάτων- καταδεικνύουν μια μονόπλευρη εμμονή σε ένα μοντέλο οργάνωσης σύμφωνα με το οποίο οι Σπίθες λειτουργούν μόνο ως μηχανισμοί προετοιμασίας μαζικών εκδηλώσεων της ηγεσίας της Κίνησης, με πενιχρή αν όχι ανύπαρκτη παρέμβαση σε μαζικά κινήματα». Ιδιαίτερα επικριτικός, ο πολυγραφότατος κ. Καραμπελιάς ασκεί κριτική για τις «πρόσφατες συμμαχίες με ένα κομμάτι του συστήματος, το οποίο γυρεύει σήμερα να επιπλεύσει πάνω σε ένα αντιμνημονιακό σωσίβιο, οπότε ο ρόλος της Σπίθας γίνεται πολύ πιο διακοσμητικός, ενώ ενισχύεται η παρουσία και ο ρόλος παραγόντων που επιζητούν εκλογική επιβεβαίωση και βουλευτικούς θώκους» , όπως αναφέρει, προειδοποιώντας ότι «δυστυχώς, κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε “μια από τα ίδια”, τη στιγμή που ο ελληνικός λαός, μέσα στη δίνη της κρίσης, δεν έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σχήμα συναρμολογημένο από τα ερείπια του υπό κατεδάφιση παλιού κόσμου».
«Δεν υποχρεώνουμε κανέναν»
Τα πυρά του κ. Καραμπελιά δεν έμειναν αναπάντητα. Ο κ. Θεοδωράκης σε κείμενό του για τις διαπιστώσεις και τα συμπεράσματά του μετά τη συνδιάσκεψη, τα οποία ο ίδιος έκρινε θετικά, δεν δίστασε να επισημάνει: «Δεν υποχρεώνουμε κανέναν να ανήκει στις γραμμές μας. Δεν ανεχόμαστε όμως κανέναν να αμφισβητήσει τους λόγους της ένταξής του». «Ως ιδρυτής της Κίνησης επιβλέπω προσωπικά τη διατήρηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Και ειλικρινά δεν κατανοώ την κριτική ορισμένων που αμφισβήτησαν τις θέσεις μου. Τότε γιατί θέλουν να ανήκουν σε μια πολιτική οργάνωση η οποία ταυτίζεται και εκφράζει αυτές τις θέσεις; Εάν σκέφτονται διαφορετικά, εάν διαφωνούν και εάν με καταγγέλλουν, είναι φανερό ότι έχουν κάνει λάθος επιλογή. Δεν είναι δικό μου το λάθος, αλλά δικό τους», υπογραμμίζει.
Ο κ. Θεοδωράκης δεν αποδέχθηκε τις προτάσεις και την κριτική του κ. Καραμπελιά, ο οποίος εν μέρει τον αμφισβήτησε. Αναφερθείς ονομαστικά σε αυτόν του απάντησε υπό μορφή ερώτησης: «Αφού ο ρόλος μου μέσα στη Συμβουλευτική και στην Κίνηση ήταν ανύπαρκτος, μιας και το μόνο που με απασχολούσε ήταν το οργανωτικό, πώς φτάσαμε στα Προπύλαια και στη Θεσσαλονίκη; Στις 150 Σπίθες; Πώς και γιατί το κύρος μας εκτινάχθηκε στα ύψη και αποτελεί σήμερα η Κίνησή μας στοιχείο αναπόσπαστο της πολιτικής μας ζωής;» διερωτάται.
«Γιατί δεν πάτε να χτίσετε το δικό σας μέγαρο»;
Οι αντιπαραθέσεις στο πλαίσιο της «Σπίθας» έλαβαν ακραίες σε ορισμένες περιπτώσεις διαστάσεις, με τον κ. Καραμπελιά να καταγγέλλει τα υβριστικά σχόλια ορισμένων και χαρακτηρισμούς του τύπου ότι είναι άτομο«γκεμπελικής νοοτροπίας». Ο κ. Θεοδωράκης κατηγορεί τον πρώην συνοδοιπόρο του και όσους συμμερίζονται την κριτική του για«ύπαρξη ομαδοποιήσεων με κύριο γνώρισμα την ουσιαστική αμφισβήτηση και απόρριψη της δικής μου παρουσίας, των απόψεων, των ιδεών και των πρωτοβουλιών μου, χωρίς να έχουν όμως το θάρρος να πουν τα πράγματα με τ΄ όνομά τους».
Ενώ ευθέως κάλεσε όλους όσοι τον αμφισβητούν να πάρουν τον δρόμο της εξόδου: «Το ερώτημα που απευθύνω σε όσους μας αμφισβητούν, στρογγυλοκαθισμένοι μέσα στο δικό μας σπίτι, είναι:Αφού δεν σας αρέσει, τι γυρεύετε εδώ μέσα; Να ρίξουμε τους τοίχους; Να ξηλώσουμε τα πατώματα; Να σφραγίσουμε τα παράθυρα; Και γιατί δεν πάτε να χτίσετε το δικό σας μέγαρο που να εκφράζει την ιδιαιτερότητά σας, την ανωτερότητά σας; Και κυρίως το δικαίωμά σας, που δεν ξέρω πώς το αποκτήσατε, να μας θεωρείτε ξεπερασμένους και να πονάτε γιατί "ταλανίζουμε" τις Σπίθες...».
Και καταλήγει: «Δεν νομίζετε ότι ξεπεράσατε κάθε όριο να αυτοανακηρύσσεστε προστάτες των Σπιθών; Όχι κύριοι! Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας. Το σπίτι αυτό που ονομάζεται Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών δεν είναι δικό σας. Με λίγα λόγια είστε για μας ένα λάθος και σας παρακαλούμε ευγενικά να ψάξετε να βρείτε αλλού στέγη για να εφαρμόσετε τις πρωτοποριακές σας ιδέες».
"Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ μεεεε..." που έλεγε και η αείμνηστη Σοφία Βέμπο!
